ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ಶ್ರೀ ಗುರು ಗ್ರಂಥ ಸಾಹಿಬ್
ಪುಟ - 592
ਸਭਿ ਘਟ ਭੋਗਵੈ ਅਲਿਪਤੁ ਰਹੈ ਅਲਖੁ ਨ ਲਖਣਾ ਜਾਈ ॥
sabh ghatt bhogavai alipat rahai alakh na lakhanaa jaaee |ಅವನು ಎಲ್ಲರ ಹೃದಯಗಳನ್ನು ಆನಂದಿಸುತ್ತಾನೆ, ಮತ್ತು ಇನ್ನೂ ಅವನು ನಿರ್ಲಿಪ್ತನಾಗಿರುತ್ತಾನೆ; ಅವನು ಕಾಣದವನು; ಅವನನ್ನು ವರ್ಣಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ.
ਪੂਰੈ ਗੁਰਿ ਵੇਖਾਲਿਆ ਸਬਦੇ ਸੋਝੀ ਪਾਈ ॥
poorai gur vekhaaliaa sabade sojhee paaee |ಪರಿಪೂರ್ಣ ಗುರುವು ಅವನನ್ನು ಬಹಿರಂಗಪಡಿಸುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಅವನ ಶಬ್ದದ ಮೂಲಕ ನಾವು ಅವನನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇವೆ.
ਪੁਰਖੈ ਸੇਵਹਿ ਸੇ ਪੁਰਖ ਹੋਵਹਿ ਜਿਨੀ ਹਉਮੈ ਸਬਦਿ ਜਲਾਈ ॥
purakhai seveh se purakh hoveh jinee haumai sabad jalaaee |ತಮ್ಮ ಪತಿ ಭಗವಂತನನ್ನು ಸೇವಿಸುವವರು ಆತನಂತೆ ಆಗುತ್ತಾರೆ; ಅವರ ಅಹಂಕಾರಗಳು ಅವನ ಶಬ್ದದಿಂದ ಸುಟ್ಟುಹೋಗಿವೆ.
ਤਿਸ ਕਾ ਸਰੀਕੁ ਕੋ ਨਹੀ ਨਾ ਕੋ ਕੰਟਕੁ ਵੈਰਾਈ ॥
tis kaa sareek ko nahee naa ko kanttak vairaaee |ಅವನಿಗೆ ಪ್ರತಿಸ್ಪರ್ಧಿ ಇಲ್ಲ, ಆಕ್ರಮಣಕಾರನೂ ಇಲ್ಲ, ಶತ್ರುವೂ ಇಲ್ಲ.
ਨਿਹਚਲ ਰਾਜੁ ਹੈ ਸਦਾ ਤਿਸੁ ਕੇਰਾ ਨਾ ਆਵੈ ਨਾ ਜਾਈ ॥
nihachal raaj hai sadaa tis keraa naa aavai naa jaaee |ಅವನ ಆಳ್ವಿಕೆಯು ಬದಲಾಗದ ಮತ್ತು ಶಾಶ್ವತವಾಗಿದೆ; ಅವನು ಬರುವುದಿಲ್ಲ ಅಥವಾ ಹೋಗುವುದಿಲ್ಲ.
ਅਨਦਿਨੁ ਸੇਵਕੁ ਸੇਵਾ ਕਰੇ ਹਰਿ ਸਚੇ ਕੇ ਗੁਣ ਗਾਈ ॥
anadin sevak sevaa kare har sache ke gun gaaee |ರಾತ್ರಿ ಮತ್ತು ಹಗಲು, ಅವನ ಸೇವಕನು ಅವನಿಗೆ ಸೇವೆ ಸಲ್ಲಿಸುತ್ತಾನೆ, ನಿಜವಾದ ಭಗವಂತನ ಅದ್ಭುತವಾದ ಸ್ತುತಿಗಳನ್ನು ಹಾಡುತ್ತಾನೆ.
ਨਾਨਕੁ ਵੇਖਿ ਵਿਗਸਿਆ ਹਰਿ ਸਚੇ ਕੀ ਵਡਿਆਈ ॥੨॥
naanak vekh vigasiaa har sache kee vaddiaaee |2|ನಿಜವಾದ ಭಗವಂತನ ಮಹಿಮೆಯ ಶ್ರೇಷ್ಠತೆಯನ್ನು ನೋಡುತ್ತಾ, ನಾನಕ್ ಅರಳುತ್ತಾನೆ. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |ಪೂರಿ:
ਜਿਨ ਕੈ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਵਸਿਆ ਸਦ ਹਿਰਦੈ ਹਰਿ ਨਾਮੋ ਤਿਨ ਕੰਉ ਰਖਣਹਾਰਾ ॥
jin kai har naam vasiaa sad hiradai har naamo tin knau rakhanahaaraa |ಯಾರ ಹೃದಯವು ಭಗವಂತನ ನಾಮದಿಂದ ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ತುಂಬಿರುತ್ತದೆಯೋ ಅವರು ಭಗವಂತನ ಹೆಸರನ್ನು ತಮ್ಮ ರಕ್ಷಕನಾಗಿ ಹೊಂದಿರುತ್ತಾರೆ.
ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਪਿਤਾ ਹਰਿ ਨਾਮੋ ਮਾਤਾ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਸਖਾਈ ਮਿਤ੍ਰੁ ਹਮਾਰਾ ॥
har naam pitaa har naamo maataa har naam sakhaaee mitru hamaaraa |ಭಗವಂತನ ಹೆಸರು ನನ್ನ ತಂದೆ, ಭಗವಂತನ ಹೆಸರು ನನ್ನ ತಾಯಿ; ಭಗವಂತನ ಹೆಸರು ನನ್ನ ಸಹಾಯಕ ಮತ್ತು ಸ್ನೇಹಿತ.
ਹਰਿ ਨਾਵੈ ਨਾਲਿ ਗਲਾ ਹਰਿ ਨਾਵੈ ਨਾਲਿ ਮਸਲਤਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਹਮਾਰੀ ਕਰਦਾ ਨਿਤ ਸਾਰਾ ॥
har naavai naal galaa har naavai naal masalat har naam hamaaree karadaa nit saaraa |ನನ್ನ ಸಂಭಾಷಣೆಯು ಭಗವಂತನ ಹೆಸರಿನೊಂದಿಗೆ ಮತ್ತು ನನ್ನ ಸಲಹೆಯು ಭಗವಂತನ ನಾಮದೊಂದಿಗೆ; ಭಗವಂತನ ಹೆಸರು ಯಾವಾಗಲೂ ನನ್ನನ್ನು ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ.
ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਹਮਾਰੀ ਸੰਗਤਿ ਅਤਿ ਪਿਆਰੀ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਕੁਲੁ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਪਰਵਾਰਾ ॥
har naam hamaaree sangat at piaaree har naam kul har naam paravaaraa |ಭಗವಂತನ ನಾಮವು ನನ್ನ ಅತ್ಯಂತ ಪ್ರೀತಿಯ ಸಮಾಜವಾಗಿದೆ, ಭಗವಂತನ ನಾಮವು ನನ್ನ ಪೂರ್ವಜರು ಮತ್ತು ಭಗವಂತನ ನಾಮವು ನನ್ನ ಕುಟುಂಬವಾಗಿದೆ.
ਜਨ ਨਾਨਕ ਕੰਉ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਹਰਿ ਗੁਰਿ ਦੀਆ ਹਰਿ ਹਲਤਿ ਪਲਤਿ ਸਦਾ ਕਰੇ ਨਿਸਤਾਰਾ ॥੧੫॥
jan naanak knau har naam har gur deea har halat palat sadaa kare nisataaraa |15|ಗುರು, ಭಗವಂತ ಅವತಾರ, ಸೇವಕ ನಾನಕ್ಗೆ ಭಗವಂತನ ಹೆಸರನ್ನು ದಯಪಾಲಿಸಿದ್ದಾರೆ; ಈ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ, ಮತ್ತು ಮುಂದಿನ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ, ಭಗವಂತ ನನ್ನನ್ನು ಉಳಿಸುತ್ತಾನೆ. ||15||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |ಸಲೋಕ್, ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਜਿਨ ਕੰਉ ਸਤਿਗੁਰੁ ਭੇਟਿਆ ਸੇ ਹਰਿ ਕੀਰਤਿ ਸਦਾ ਕਮਾਹਿ ॥
jin knau satigur bhettiaa se har keerat sadaa kamaeh |ನಿಜವಾದ ಗುರುವನ್ನು ಭೇಟಿಯಾದವರು ಭಗವಂತನ ಸ್ತುತಿಯ ಕೀರ್ತನೆಯನ್ನು ಹಾಡುತ್ತಾರೆ.
ਅਚਿੰਤੁ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਤਿਨ ਕੈ ਮਨਿ ਵਸਿਆ ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਸਮਾਹਿ ॥
achint har naam tin kai man vasiaa sachai sabad samaeh |ಭಗವಂತನ ಹೆಸರು ಸ್ವಾಭಾವಿಕವಾಗಿ ಅವರ ಮನಸ್ಸನ್ನು ತುಂಬುತ್ತದೆ, ಮತ್ತು ಅವರು ನಿಜವಾದ ಭಗವಂತನ ಪದವಾದ ಶಬ್ದದಲ್ಲಿ ಲೀನವಾಗುತ್ತಾರೆ.
ਕੁਲੁ ਉਧਾਰਹਿ ਆਪਣਾ ਮੋਖ ਪਦਵੀ ਆਪੇ ਪਾਹਿ ॥
kul udhaareh aapanaa mokh padavee aape paeh |ಅವರು ತಮ್ಮ ತಲೆಮಾರುಗಳನ್ನು ಉದ್ಧಾರ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಅವರು ಸ್ವತಃ ವಿಮೋಚನೆಯ ಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾರೆ.
ਪਾਰਬ੍ਰਹਮੁ ਤਿਨ ਕੰਉ ਸੰਤੁਸਟੁ ਭਇਆ ਜੋ ਗੁਰ ਚਰਨੀ ਜਨ ਪਾਹਿ ॥
paarabraham tin knau santusatt bheaa jo gur charanee jan paeh |ಗುರುವಿನ ಪಾದಕ್ಕೆ ಬೀಳುವವರ ಬಗ್ಗೆ ಪರಮಾತ್ಮನು ಪ್ರಸನ್ನನಾಗುತ್ತಾನೆ.
ਜਨੁ ਨਾਨਕੁ ਹਰਿ ਕਾ ਦਾਸੁ ਹੈ ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਹਰਿ ਲਾਜ ਰਖਾਹਿ ॥੧॥
jan naanak har kaa daas hai kar kirapaa har laaj rakhaeh |1|ಸೇವಕ ನಾನಕ್ ಭಗವಂತನ ಗುಲಾಮ; ಅವನ ಅನುಗ್ರಹದಿಂದ, ಭಗವಂತ ಅವನ ಗೌರವವನ್ನು ಕಾಪಾಡುತ್ತಾನೆ. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਹੰਉਮੈ ਅੰਦਰਿ ਖੜਕੁ ਹੈ ਖੜਕੇ ਖੜਕਿ ਵਿਹਾਇ ॥
hnaumai andar kharrak hai kharrake kharrak vihaae |ಅಹಂಕಾರದಲ್ಲಿ, ಒಬ್ಬನು ಭಯದಿಂದ ಆಕ್ರಮಣಕ್ಕೊಳಗಾಗುತ್ತಾನೆ; ಅವನು ತನ್ನ ಜೀವನವನ್ನು ಭಯದಿಂದ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ತೊಂದರೆಗೊಳಗಾಗುತ್ತಾನೆ.
ਹੰਉਮੈ ਵਡਾ ਰੋਗੁ ਹੈ ਮਰਿ ਜੰਮੈ ਆਵੈ ਜਾਇ ॥
hnaumai vaddaa rog hai mar jamai aavai jaae |ಅಹಂಭಾವವು ಅಂತಹ ಭಯಾನಕ ಕಾಯಿಲೆಯಾಗಿದೆ; ಅವನು ಸಾಯುತ್ತಾನೆ, ಪುನರ್ಜನ್ಮ ಪಡೆಯುತ್ತಾನೆ - ಅವನು ಬರುತ್ತಾ ಹೋಗುತ್ತಾನೆ.
ਜਿਨ ਕਉ ਪੂਰਬਿ ਲਿਖਿਆ ਤਿਨਾ ਸਤਗੁਰੁ ਮਿਲਿਆ ਪ੍ਰਭੁ ਆਇ ॥
jin kau poorab likhiaa tinaa satagur miliaa prabh aae |ಅಂತಹ ಪೂರ್ವ ನಿಯೋಜಿತ ಅದೃಷ್ಟವನ್ನು ಹೊಂದಿರುವವರು ನಿಜವಾದ ಗುರು, ಅವತಾರ ದೇವರನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗುತ್ತಾರೆ.
ਨਾਨਕ ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਉਬਰੇ ਹਉਮੈ ਸਬਦਿ ਜਲਾਇ ॥੨॥
naanak guraparasaadee ubare haumai sabad jalaae |2|ಓ ನಾನಕ್, ಗುರುವಿನ ಕೃಪೆಯಿಂದ ಅವರು ಉದ್ಧಾರವಾಗಿದ್ದಾರೆ; ಅವರ ಅಹಂಗಳನ್ನು ಶಾಬಾದ್ ಪದದ ಮೂಲಕ ಸುಟ್ಟುಹಾಕಲಾಗುತ್ತದೆ. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |ಪೂರಿ:
ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਹਮਾਰਾ ਪ੍ਰਭੁ ਅਬਿਗਤੁ ਅਗੋਚਰੁ ਅਬਿਨਾਸੀ ਪੁਰਖੁ ਬਿਧਾਤਾ ॥
har naam hamaaraa prabh abigat agochar abinaasee purakh bidhaataa |ಭಗವಂತನ ಹೆಸರು ನನ್ನ ಅಮರ, ಅಗ್ರಾಹ್ಯ, ನಾಶವಾಗದ ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತ ಲಾರ್ಡ್, ಡೆಸ್ಟಿನಿ ವಾಸ್ತುಶಿಲ್ಪಿ.
ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਹਮ ਸ੍ਰੇਵਹ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਹਮ ਪੂਜਹ ਹਰਿ ਨਾਮੇ ਹੀ ਮਨੁ ਰਾਤਾ ॥
har naam ham srevah har naam ham poojah har naame hee man raataa |ನಾನು ಭಗವಂತನ ಹೆಸರನ್ನು ಸೇವಿಸುತ್ತೇನೆ, ನಾನು ಭಗವಂತನ ಹೆಸರನ್ನು ಪೂಜಿಸುತ್ತೇನೆ ಮತ್ತು ನನ್ನ ಆತ್ಮವು ಭಗವಂತನ ನಾಮದಿಂದ ತುಂಬಿದೆ.
ਹਰਿ ਨਾਮੈ ਜੇਵਡੁ ਕੋਈ ਅਵਰੁ ਨ ਸੂਝੈ ਹਰਿ ਨਾਮੋ ਅੰਤਿ ਛਡਾਤਾ ॥
har naamai jevadd koee avar na soojhai har naamo ant chhaddaataa |ಭಗವಂತನ ನಾಮದಷ್ಟು ಶ್ರೇಷ್ಠವಾದ ಬೇರೊಬ್ಬರನ್ನು ನಾನು ತಿಳಿದಿಲ್ಲ; ಭಗವಂತನ ನಾಮವು ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ನನ್ನನ್ನು ಬಿಡುಗಡೆ ಮಾಡುತ್ತದೆ.
ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਦੀਆ ਗੁਰਿ ਪਰਉਪਕਾਰੀ ਧਨੁ ਧੰਨੁ ਗੁਰੂ ਕਾ ਪਿਤਾ ਮਾਤਾ ॥
har naam deea gur praupakaaree dhan dhan guroo kaa pitaa maataa |ಉದಾರ ಗುರುವು ನನಗೆ ಭಗವಂತನ ಹೆಸರನ್ನು ಕೊಟ್ಟಿದ್ದಾನೆ; ಗುರುವಿನ ತಾಯಿ ತಂದೆ ಧನ್ಯರು, ಧನ್ಯರು.
ਹੰਉ ਸਤਿਗੁਰ ਅਪੁਣੇ ਕੰਉ ਸਦਾ ਨਮਸਕਾਰੀ ਜਿਤੁ ਮਿਲਿਐ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਮੈ ਜਾਤਾ ॥੧੬॥
hnau satigur apune knau sadaa namasakaaree jit miliaai har naam mai jaataa |16|ನನ್ನ ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿಗೆ ನಾನು ವಿನಮ್ರ ಗೌರವದಿಂದ ನಮಸ್ಕರಿಸುತ್ತೇನೆ; ಅವರನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗಿ, ನಾನು ಭಗವಂತನ ಹೆಸರನ್ನು ತಿಳಿದುಕೊಂಡಿದ್ದೇನೆ. ||16||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |ಸಲೋಕ್, ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੇਵ ਨ ਕੀਨੀਆ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਨ ਲਗੋ ਪਿਆਰੁ ॥
guramukh sev na keeneea har naam na lago piaar |ಗುರುವಿನ ಸೇವೆಯನ್ನು ಗುರುಮುಖನಾಗಿ ಮಾಡದವನು, ಭಗವಂತನ ನಾಮವನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸದವನು,
ਸਬਦੈ ਸਾਦੁ ਨ ਆਇਓ ਮਰਿ ਜਨਮੈ ਵਾਰੋ ਵਾਰ ॥
sabadai saad na aaeio mar janamai vaaro vaar |ಮತ್ತು ಶಬ್ದದ ರುಚಿಯನ್ನು ಆಸ್ವಾದಿಸದವನು ಸಾಯುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಹುಟ್ಟುತ್ತಾನೆ.
ਮਨਮੁਖਿ ਅੰਧੁ ਨ ਚੇਤਈ ਕਿਤੁ ਆਇਆ ਸੈਸਾਰਿ ॥
manamukh andh na chetee kit aaeaa saisaar |ಕುರುಡು, ಸ್ವಯಂ ಇಚ್ಛೆಯುಳ್ಳ ಮನ್ಮುಖನು ಭಗವಂತನನ್ನು ಯೋಚಿಸುವುದಿಲ್ಲ; ಅವನು ಜಗತ್ತಿಗೆ ಏಕೆ ಬಂದನು?
ਨਾਨਕ ਜਿਨ ਕਉ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਸੇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਲੰਘੇ ਪਾਰਿ ॥੧॥
naanak jin kau nadar kare se guramukh langhe paar |1|ಓ ನಾನಕ್, ಆ ಗುರುಮುಖ, ಭಗವಂತನು ತನ್ನ ಕೃಪೆಯ ನೋಟವನ್ನು ಬೀರುತ್ತಾನೆ, ಅವನು ವಿಶ್ವ ಸಾಗರವನ್ನು ದಾಟುತ್ತಾನೆ. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਇਕੋ ਸਤਿਗੁਰੁ ਜਾਗਤਾ ਹੋਰੁ ਜਗੁ ਸੂਤਾ ਮੋਹਿ ਪਿਆਸਿ ॥
eiko satigur jaagataa hor jag sootaa mohi piaas |ಗುರು ಮಾತ್ರ ಎಚ್ಚರವಾಗಿರುತ್ತಾನೆ; ಪ್ರಪಂಚದ ಉಳಿದ ಭಾಗಗಳು ಭಾವನಾತ್ಮಕ ಬಾಂಧವ್ಯ ಮತ್ತು ಬಯಕೆಯಲ್ಲಿ ನಿದ್ರಿಸುತ್ತಿವೆ.
ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਨਿ ਜਾਗੰਨਿ ਸੇ ਜੋ ਰਤੇ ਸਚਿ ਨਾਮਿ ਗੁਣਤਾਸਿ ॥
satigur sevan jaagan se jo rate sach naam gunataas |ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನ ಸೇವೆ ಮಾಡುವವರು ಮತ್ತು ಎಚ್ಚರವಾಗಿರುತ್ತಾರೆ, ಅವರು ನಿಜವಾದ ಹೆಸರು, ಪುಣ್ಯದ ನಿಧಿಯಿಂದ ತುಂಬಿರುತ್ತಾರೆ.