ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ಶ್ರೀ ಗುರು ಗ್ರಂಥ ಸಾಹಿಬ್
ಪುಟ - 554
ਘਟਿ ਵਸਹਿ ਚਰਣਾਰਬਿੰਦ ਰਸਨਾ ਜਪੈ ਗੁਪਾਲ ॥
ghatt vaseh charanaarabind rasanaa japai gupaal |ಭಗವಂತನ ಕಮಲದ ಪಾದಗಳು ನಿಮ್ಮ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ನೆಲೆಗೊಳ್ಳಲಿ ಮತ್ತು ನಿಮ್ಮ ನಾಲಿಗೆಯಿಂದ ದೇವರ ನಾಮವನ್ನು ಜಪಿಸಲಿ.
ਨਾਨਕ ਸੋ ਪ੍ਰਭੁ ਸਿਮਰੀਐ ਤਿਸੁ ਦੇਹੀ ਕਉ ਪਾਲਿ ॥੨॥
naanak so prabh simareeai tis dehee kau paal |2|ಓ ನಾನಕ್, ದೇವರ ಸ್ಮರಣೆಯಲ್ಲಿ ಧ್ಯಾನ ಮಾಡಿ ಮತ್ತು ಈ ದೇಹವನ್ನು ಪೋಷಿಸಿ. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |ಪೂರಿ:
ਆਪੇ ਅਠਸਠਿ ਤੀਰਥ ਕਰਤਾ ਆਪਿ ਕਰੇ ਇਸਨਾਨੁ ॥
aape atthasatth teerath karataa aap kare isanaan |ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತನೇ ಅರವತ್ತೆಂಟು ಪವಿತ್ರ ತೀರ್ಥಕ್ಷೇತ್ರಗಳು; ಅವನೇ ಅವುಗಳಲ್ಲಿ ಶುದ್ಧೀಕರಣ ಸ್ನಾನವನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ.
ਆਪੇ ਸੰਜਮਿ ਵਰਤੈ ਸ੍ਵਾਮੀ ਆਪਿ ਜਪਾਇਹਿ ਨਾਮੁ ॥
aape sanjam varatai svaamee aap japaaeihi naam |ಅವನೇ ಕಠಿಣವಾದ ಸ್ವಯಂ-ಶಿಸ್ತನ್ನು ಅಭ್ಯಾಸ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ; ಭಗವಂತನು ಸ್ವತಃ ತನ್ನ ಹೆಸರನ್ನು ಜಪಿಸುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ.
ਆਪਿ ਦਇਆਲੁ ਹੋਇ ਭਉ ਖੰਡਨੁ ਆਪਿ ਕਰੈ ਸਭੁ ਦਾਨੁ ॥
aap deaal hoe bhau khanddan aap karai sabh daan |ಅವನೇ ನಮಗೆ ಕರುಣಾಮಯಿಯಾಗುತ್ತಾನೆ; ಭಯದ ನಾಶಕನು ತಾನೇ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ದಾನವನ್ನು ನೀಡುತ್ತಾನೆ.
ਜਿਸ ਨੋ ਗੁਰਮੁਖਿ ਆਪਿ ਬੁਝਾਏ ਸੋ ਸਦ ਹੀ ਦਰਗਹਿ ਪਾਏ ਮਾਨੁ ॥
jis no guramukh aap bujhaae so sad hee darageh paae maan |ಅವನು ಜ್ಞಾನೋದಯಗೊಳಿಸಿದ ಮತ್ತು ಗುರುಮುಖನನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿದವನು ಅವನ ಆಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ಗೌರವವನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾನೆ.
ਜਿਸ ਦੀ ਪੈਜ ਰਖੈ ਹਰਿ ਸੁਆਮੀ ਸੋ ਸਚਾ ਹਰਿ ਜਾਨੁ ॥੧੪॥
jis dee paij rakhai har suaamee so sachaa har jaan |14|ಭಗವಂತನು ಯಾರ ಗೌರವವನ್ನು ಉಳಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಾನೆಯೋ, ಅವನು ನಿಜವಾದ ಭಗವಂತನನ್ನು ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ. ||14||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |ಸಲೋಕ್, ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਨਾਨਕ ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਭੇਟੇ ਜਗੁ ਅੰਧੁ ਹੈ ਅੰਧੇ ਕਰਮ ਕਮਾਇ ॥
naanak bin satigur bhette jag andh hai andhe karam kamaae |ಓ ನಾನಕ್, ನಿಜವಾದ ಗುರುವನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗದೆ, ಜಗತ್ತು ಕುರುಡಾಗಿದೆ ಮತ್ತು ಅದು ಕುರುಡು ಕಾರ್ಯಗಳನ್ನು ಮಾಡುತ್ತದೆ.
ਸਬਦੈ ਸਿਉ ਚਿਤੁ ਨ ਲਾਵਈ ਜਿਤੁ ਸੁਖੁ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਇ ॥
sabadai siau chit na laavee jit sukh vasai man aae |ಅದು ತನ್ನ ಪ್ರಜ್ಞೆಯನ್ನು ಶಬ್ದದ ಪದದ ಮೇಲೆ ಕೇಂದ್ರೀಕರಿಸುವುದಿಲ್ಲ, ಅದು ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಉಳಿಯಲು ಶಾಂತಿಯನ್ನು ತರುತ್ತದೆ.
ਤਾਮਸਿ ਲਗਾ ਸਦਾ ਫਿਰੈ ਅਹਿਨਿਸਿ ਜਲਤੁ ਬਿਹਾਇ ॥
taamas lagaa sadaa firai ahinis jalat bihaae |ಯಾವಾಗಲೂ ಕಡಿಮೆ ಶಕ್ತಿಯ ಕರಾಳ ಭಾವೋದ್ರೇಕಗಳಿಂದ ಪೀಡಿತವಾಗಿದೆ, ಅದು ತನ್ನ ಹಗಲು ರಾತ್ರಿಗಳನ್ನು ಸುಡುತ್ತಾ ಸುತ್ತಾಡುತ್ತದೆ.
ਜੋ ਤਿਸੁ ਭਾਵੈ ਸੋ ਥੀਐ ਕਹਣਾ ਕਿਛੂ ਨ ਜਾਇ ॥੧॥
jo tis bhaavai so theeai kahanaa kichhoo na jaae |1|ಆತನಿಗೆ ಯಾವುದು ಇಷ್ಟವೋ ಅದು ನೆರವೇರುತ್ತದೆ; ಇದರಲ್ಲಿ ಯಾರೂ ಹೇಳುವುದಿಲ್ಲ. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਸਤਿਗੁਰੂ ਫੁਰਮਾਇਆ ਕਾਰੀ ਏਹ ਕਰੇਹੁ ॥
satiguroo furamaaeaa kaaree eh karehu |ನಿಜವಾದ ಗುರುವು ಹೀಗೆ ಮಾಡಲು ನಮಗೆ ಆಜ್ಞಾಪಿಸಿದ್ದಾನೆ:
ਗੁਰੂ ਦੁਆਰੈ ਹੋਇ ਕੈ ਸਾਹਿਬੁ ਸੰਮਾਲੇਹੁ ॥
guroo duaarai hoe kai saahib samaalehu |ಗುರುವಿನ ದ್ವಾರದ ಮೂಲಕ, ಭಗವಾನ್ ಗುರುವನ್ನು ಧ್ಯಾನಿಸಿ.
ਸਾਹਿਬੁ ਸਦਾ ਹਜੂਰਿ ਹੈ ਭਰਮੈ ਕੇ ਛਉੜ ਕਟਿ ਕੈ ਅੰਤਰਿ ਜੋਤਿ ਧਰੇਹੁ ॥
saahib sadaa hajoor hai bharamai ke chhaurr katt kai antar jot dharehu |ಭಗವಂತ ಮಾಸ್ತರರು ಸದಾ ಇರುವವರು. ಅವನು ಅನುಮಾನದ ಮುಸುಕನ್ನು ಹರಿದು ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಬೆಳಕನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸುತ್ತಾನೆ.
ਹਰਿ ਕਾ ਨਾਮੁ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਹੈ ਦਾਰੂ ਏਹੁ ਲਾਏਹੁ ॥
har kaa naam amrit hai daaroo ehu laaehu |ಭಗವಂತನ ಹೆಸರು ಅಮೃತ ಮಕರಂದ - ಈ ಗುಣಪಡಿಸುವ ಔಷಧಿಯನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಿ!
ਸਤਿਗੁਰ ਕਾ ਭਾਣਾ ਚਿਤਿ ਰਖਹੁ ਸੰਜਮੁ ਸਚਾ ਨੇਹੁ ॥
satigur kaa bhaanaa chit rakhahu sanjam sachaa nehu |ನಿಮ್ಮ ಪ್ರಜ್ಞೆಯಲ್ಲಿ ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನ ಚಿತ್ತವನ್ನು ಪ್ರತಿಷ್ಠಾಪಿಸಿ, ಮತ್ತು ನಿಜವಾದ ಭಗವಂತನ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ನಿಮ್ಮ ಸ್ವಯಂ-ಶಿಸ್ತು ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಿ.
ਨਾਨਕ ਐਥੈ ਸੁਖੈ ਅੰਦਰਿ ਰਖਸੀ ਅਗੈ ਹਰਿ ਸਿਉ ਕੇਲ ਕਰੇਹੁ ॥੨॥
naanak aaithai sukhai andar rakhasee agai har siau kel karehu |2|ಓ ನಾನಕ್, ನೀವು ಇಲ್ಲಿ ಶಾಂತಿಯಿಂದ ಇರುತ್ತೀರಿ ಮತ್ತು ಇನ್ನು ಮುಂದೆ ನೀವು ಭಗವಂತನೊಂದಿಗೆ ಆಚರಿಸುತ್ತೀರಿ. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |ಪೂರಿ:
ਆਪੇ ਭਾਰ ਅਠਾਰਹ ਬਣਸਪਤਿ ਆਪੇ ਹੀ ਫਲ ਲਾਏ ॥
aape bhaar atthaarah banasapat aape hee fal laae |ಅವನೇ ಪ್ರಕೃತಿಯ ವಿಶಾಲ ವೈವಿಧ್ಯ, ಮತ್ತು ಅವನೇ ಅದನ್ನು ಫಲವನ್ನು ನೀಡುತ್ತಾನೆ.
ਆਪੇ ਮਾਲੀ ਆਪਿ ਸਭੁ ਸਿੰਚੈ ਆਪੇ ਹੀ ਮੁਹਿ ਪਾਏ ॥
aape maalee aap sabh sinchai aape hee muhi paae |ಅವನೇ ತೋಟಗಾರ, ಅವನೇ ಎಲ್ಲಾ ಸಸ್ಯಗಳಿಗೆ ನೀರುಣಿಸುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಅವನೇ ಅವುಗಳನ್ನು ಅವನ ಬಾಯಿಗೆ ಹಾಕುತ್ತಾನೆ.
ਆਪੇ ਕਰਤਾ ਆਪੇ ਭੁਗਤਾ ਆਪੇ ਦੇਇ ਦਿਵਾਏ ॥
aape karataa aape bhugataa aape dee divaae |ಅವನೇ ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತ, ಮತ್ತು ಅವನೇ ಆನಂದಿಸುವವನು; ಅವನೇ ಕೊಡುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಇತರರು ಕೊಡುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ.
ਆਪੇ ਸਾਹਿਬੁ ਆਪੇ ਹੈ ਰਾਖਾ ਆਪੇ ਰਹਿਆ ਸਮਾਏ ॥
aape saahib aape hai raakhaa aape rahiaa samaae |ಅವನೇ ಭಗವಂತ ಮತ್ತು ಗುರು, ಮತ್ತು ಅವನೇ ರಕ್ಷಕ; ಅವನೇ ಎಲ್ಲೆಲ್ಲೂ ವ್ಯಾಪಿಸುತ್ತಿದ್ದಾನೆ.
ਜਨੁ ਨਾਨਕ ਵਡਿਆਈ ਆਖੈ ਹਰਿ ਕਰਤੇ ਕੀ ਜਿਸ ਨੋ ਤਿਲੁ ਨ ਤਮਾਏ ॥੧੫॥
jan naanak vaddiaaee aakhai har karate kee jis no til na tamaae |15|ಸೇವಕ ನಾನಕ್ ಯಾವುದೇ ದುರಾಸೆಯಿಲ್ಲದ ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತನ ಭಗವಂತನ ಶ್ರೇಷ್ಠತೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತನಾಡುತ್ತಾನೆ. ||15||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |ಸಲೋಕ್, ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਮਾਣਸੁ ਭਰਿਆ ਆਣਿਆ ਮਾਣਸੁ ਭਰਿਆ ਆਇ ॥
maanas bhariaa aaniaa maanas bhariaa aae |ಒಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿಯು ಪೂರ್ಣ ಬಾಟಲಿಯನ್ನು ತರುತ್ತಾನೆ, ಮತ್ತು ಇನ್ನೊಬ್ಬನು ತನ್ನ ಕಪ್ ಅನ್ನು ತುಂಬುತ್ತಾನೆ.
ਜਿਤੁ ਪੀਤੈ ਮਤਿ ਦੂਰਿ ਹੋਇ ਬਰਲੁ ਪਵੈ ਵਿਚਿ ਆਇ ॥
jit peetai mat door hoe baral pavai vich aae |ದ್ರಾಕ್ಷಾರಸವನ್ನು ಕುಡಿಯುವಾಗ, ಅವನ ಬುದ್ಧಿವಂತಿಕೆಯು ಹೊರಟುಹೋಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಹುಚ್ಚು ಅವನ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಪ್ರವೇಶಿಸುತ್ತದೆ;
ਆਪਣਾ ਪਰਾਇਆ ਨ ਪਛਾਣਈ ਖਸਮਹੁ ਧਕੇ ਖਾਇ ॥
aapanaa paraaeaa na pachhaanee khasamahu dhake khaae |ಅವನು ತನ್ನ ಸ್ವಂತ ಮತ್ತು ಇತರರ ನಡುವೆ ವ್ಯತ್ಯಾಸವನ್ನು ಗುರುತಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ, ಮತ್ತು ಅವನು ತನ್ನ ಭಗವಂತ ಮತ್ತು ಯಜಮಾನನಿಂದ ಹೊಡೆದನು.
ਜਿਤੁ ਪੀਤੈ ਖਸਮੁ ਵਿਸਰੈ ਦਰਗਹ ਮਿਲੈ ਸਜਾਇ ॥
jit peetai khasam visarai daragah milai sajaae |ಅದನ್ನು ಕುಡಿದು, ಅವನು ತನ್ನ ಭಗವಂತ ಮತ್ತು ಯಜಮಾನನನ್ನು ಮರೆತುಬಿಡುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಅವನು ಭಗವಂತನ ನ್ಯಾಯಾಲಯದಲ್ಲಿ ಶಿಕ್ಷೆಗೆ ಒಳಗಾಗುತ್ತಾನೆ.
ਝੂਠਾ ਮਦੁ ਮੂਲਿ ਨ ਪੀਚਈ ਜੇ ਕਾ ਪਾਰਿ ਵਸਾਇ ॥
jhootthaa mad mool na peechee je kaa paar vasaae |ಸುಳ್ಳು ದ್ರಾಕ್ಷಾರಸವು ನಿಮ್ಮ ಶಕ್ತಿಯಲ್ಲಿದ್ದರೆ ಅದನ್ನು ಕುಡಿಯಬೇಡಿ.
ਨਾਨਕ ਨਦਰੀ ਸਚੁ ਮਦੁ ਪਾਈਐ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲੈ ਜਿਸੁ ਆਇ ॥
naanak nadaree sach mad paaeeai satigur milai jis aae |ಓ ನಾನಕ್, ನಿಜವಾದ ಗುರು ಬಂದು ಮರ್ತ್ಯನನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗುತ್ತಾನೆ; ಅವನ ಅನುಗ್ರಹದಿಂದ, ಒಬ್ಬನು ನಿಜವಾದ ವೈನ್ ಅನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾನೆ.
ਸਦਾ ਸਾਹਿਬ ਕੈ ਰੰਗਿ ਰਹੈ ਮਹਲੀ ਪਾਵੈ ਥਾਉ ॥੧॥
sadaa saahib kai rang rahai mahalee paavai thaau |1|ಅವರು ಲಾರ್ಡ್ ಮಾಸ್ಟರ್ನ ಪ್ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ನೆಲೆಸುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಅವರ ಉಪಸ್ಥಿತಿಯ ಮಹಲಿನಲ್ಲಿ ಸ್ಥಾನವನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾರೆ. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਇਹੁ ਜਗਤੁ ਜੀਵਤੁ ਮਰੈ ਜਾ ਇਸ ਨੋ ਸੋਝੀ ਹੋਇ ॥
eihu jagat jeevat marai jaa is no sojhee hoe |ಈ ಜಗತ್ತು ಅರ್ಥವಾದಾಗ, ಅದು ಇನ್ನೂ ಜೀವಂತವಾಗಿರುವಾಗ ಸತ್ತಂತೆ ಇರುತ್ತದೆ.
ਜਾ ਤਿਨਿੑ ਸਵਾਲਿਆ ਤਾਂ ਸਵਿ ਰਹਿਆ ਜਗਾਏ ਤਾਂ ਸੁਧਿ ਹੋਇ ॥
jaa tini savaaliaa taan sav rahiaa jagaae taan sudh hoe |ಕರ್ತನು ಅವನನ್ನು ನಿದ್ರಿಸಿದಾಗ, ಅವನು ನಿದ್ರಿಸುತ್ತಾನೆ; ಅವನು ಅವನನ್ನು ಎಚ್ಚರಗೊಳಿಸಿದಾಗ, ಅವನು ಪ್ರಜ್ಞೆಯನ್ನು ಮರಳಿ ಪಡೆಯುತ್ತಾನೆ.
ਨਾਨਕ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਜੇ ਆਪਣੀ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮੇਲੈ ਸੋਇ ॥
naanak nadar kare je aapanee satigur melai soe |ಓ ನಾನಕ್, ಭಗವಂತನು ತನ್ನ ಕೃಪೆಯ ನೋಟವನ್ನು ಹರಿಸಿದಾಗ, ಅವನು ನಿಜವಾದ ಗುರುವನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ.
ਗੁਰਪ੍ਰਸਾਦਿ ਜੀਵਤੁ ਮਰੈ ਤਾ ਫਿਰਿ ਮਰਣੁ ਨ ਹੋਇ ॥੨॥
guraprasaad jeevat marai taa fir maran na hoe |2|ಗುರುವಿನ ಕೃಪೆಯಿಂದ ಬದುಕಿರುವಾಗಲೇ ಸತ್ತುಹೋಗಿ, ಮತ್ತೆ ಸಾಯಬೇಕಿಲ್ಲ. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |ಪೂರಿ:
ਜਿਸ ਦਾ ਕੀਤਾ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਹੋਵੈ ਤਿਸ ਨੋ ਪਰਵਾਹ ਨਾਹੀ ਕਿਸੈ ਕੇਰੀ ॥
jis daa keetaa sabh kichh hovai tis no paravaah naahee kisai keree |ಅವನ ಕಾರ್ಯದಿಂದ, ಎಲ್ಲವೂ ನಡೆಯುತ್ತದೆ; ಅವನು ಬೇರೆಯವರ ಬಗ್ಗೆ ಏನು ಕಾಳಜಿ ವಹಿಸುತ್ತಾನೆ?
ਹਰਿ ਜੀਉ ਤੇਰਾ ਦਿਤਾ ਸਭੁ ਕੋ ਖਾਵੈ ਸਭ ਮੁਹਤਾਜੀ ਕਢੈ ਤੇਰੀ ॥
har jeeo teraa ditaa sabh ko khaavai sabh muhataajee kadtai teree |ಓ ಪ್ರಿಯ ಕರ್ತನೇ, ನೀನು ಕೊಡುವದನ್ನು ಎಲ್ಲರೂ ತಿನ್ನುತ್ತಾರೆ - ಎಲ್ಲರೂ ನಿಮಗೆ ಅಧೀನರಾಗಿದ್ದಾರೆ.