ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ಶ್ರೀ ಗುರು ಗ್ರಂಥ ಸಾಹಿಬ್
ಪುಟ - 653
ਨਾਨਕ ਭਏ ਪੁਨੀਤ ਹਰਿ ਤੀਰਥਿ ਨਾਇਆ ॥੨੬॥
naanak bhe puneet har teerath naaeaa |26|ಓ ನಾನಕ್, ಅವರು ಭಗವಂತನ ಪವಿತ್ರ ಮಂದಿರದಲ್ಲಿ ಸ್ನಾನ ಮಾಡುವ ಮೂಲಕ ಶುದ್ಧೀಕರಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ. ||26||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੪ ॥
salok mahalaa 4 |ಸಲೋಕ್, ನಾಲ್ಕನೇ ಮೆಹಲ್:
ਗੁਰਮੁਖਿ ਅੰਤਰਿ ਸਾਂਤਿ ਹੈ ਮਨਿ ਤਨਿ ਨਾਮਿ ਸਮਾਇ ॥
guramukh antar saant hai man tan naam samaae |ಗುರುಮುಖದಲ್ಲಿ ಶಾಂತಿ ಮತ್ತು ನೆಮ್ಮದಿ ಇದೆ; ಅವನ ಮನಸ್ಸು ಮತ್ತು ದೇಹವು ಭಗವಂತನ ನಾಮದಲ್ಲಿ ಲೀನವಾಗಿದೆ.
ਨਾਮੋ ਚਿਤਵੈ ਨਾਮੁ ਪੜੈ ਨਾਮਿ ਰਹੈ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥
naamo chitavai naam parrai naam rahai liv laae |ಅವನು ನಾಮವನ್ನು ಆಲೋಚಿಸುತ್ತಾನೆ, ಅವನು ನಾಮವನ್ನು ಅಧ್ಯಯನ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಅವನು ನಾಮದಲ್ಲಿ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಲೀನವಾಗುತ್ತಾನೆ.
ਨਾਮੁ ਪਦਾਰਥੁ ਪਾਇਆ ਚਿੰਤਾ ਗਈ ਬਿਲਾਇ ॥
naam padaarath paaeaa chintaa gee bilaae |ಅವನು ನಾಮದ ನಿಧಿಯನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಅವನ ಆತಂಕವು ದೂರವಾಗುತ್ತದೆ.
ਸਤਿਗੁਰਿ ਮਿਲਿਐ ਨਾਮੁ ਊਪਜੈ ਤਿਸਨਾ ਭੁਖ ਸਭ ਜਾਇ ॥
satigur miliaai naam aoopajai tisanaa bhukh sabh jaae |ಗುರುವನ್ನು ಭೇಟಿಯಾದಾಗ, ನಾಮವು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಬರುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಅವನ ಬಾಯಾರಿಕೆ ಮತ್ತು ಹಸಿವು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಶಮನವಾಗುತ್ತದೆ.
ਨਾਨਕ ਨਾਮੇ ਰਤਿਆ ਨਾਮੋ ਪਲੈ ਪਾਇ ॥੧॥
naanak naame ratiaa naamo palai paae |1|ಓ ನಾನಕ್, ನಾಮ್ನಿಂದ ತುಂಬಿದ, ಅವನು ನಾಮ್ನಲ್ಲಿ ಒಟ್ಟುಗೂಡುತ್ತಾನೆ. ||1||
ਮਃ ੪ ॥
mahalaa 4 |ನಾಲ್ಕನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਸਤਿਗੁਰ ਪੁਰਖਿ ਜਿ ਮਾਰਿਆ ਭ੍ਰਮਿ ਭ੍ਰਮਿਆ ਘਰੁ ਛੋਡਿ ਗਇਆ ॥
satigur purakh ji maariaa bhram bhramiaa ghar chhodd geaa |ನಿಜವಾದ ಗುರುಗಳಿಂದ ಶಾಪಗ್ರಸ್ತನಾದವನು ತನ್ನ ಮನೆಯನ್ನು ತೊರೆದು ಗುರಿಯಿಲ್ಲದೆ ಅಲೆದಾಡುತ್ತಾನೆ.
ਓਸੁ ਪਿਛੈ ਵਜੈ ਫਕੜੀ ਮੁਹੁ ਕਾਲਾ ਆਗੈ ਭਇਆ ॥
os pichhai vajai fakarree muhu kaalaa aagai bheaa |ಅವನು ಅಪಹಾಸ್ಯಕ್ಕೊಳಗಾಗುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಅವನ ಮುಖವು ಮುಂದಿನ ಪ್ರಪಂಚದಲ್ಲಿ ಕಪ್ಪಾಗುತ್ತದೆ.
ਓਸੁ ਅਰਲੁ ਬਰਲੁ ਮੁਹਹੁ ਨਿਕਲੈ ਨਿਤ ਝਗੂ ਸੁਟਦਾ ਮੁਆ ॥
os aral baral muhahu nikalai nit jhagoo suttadaa muaa |ಅವನು ಅಸಮಂಜಸವಾಗಿ ಬೊಬ್ಬೆ ಹೊಡೆಯುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಬಾಯಿಯಲ್ಲಿ ನೊರೆ ಬರುತ್ತಾ ಸಾಯುತ್ತಾನೆ.
ਕਿਆ ਹੋਵੈ ਕਿਸੈ ਹੀ ਦੈ ਕੀਤੈ ਜਾਂ ਧੁਰਿ ਕਿਰਤੁ ਓਸ ਦਾ ਏਹੋ ਜੇਹਾ ਪਇਆ ॥
kiaa hovai kisai hee dai keetai jaan dhur kirat os daa eho jehaa peaa |ಯಾರಾದರೂ ಏನು ಮಾಡಬಹುದು? ಅವನ ಹಿಂದಿನ ಕರ್ಮಗಳ ಪ್ರಕಾರ ಅವನ ಹಣೆಬರಹ ಹೀಗಿದೆ.
ਜਿਥੈ ਓਹੁ ਜਾਇ ਤਿਥੈ ਓਹੁ ਝੂਠਾ ਕੂੜੁ ਬੋਲੇ ਕਿਸੈ ਨ ਭਾਵੈ ॥
jithai ohu jaae tithai ohu jhootthaa koorr bole kisai na bhaavai |ಎಲ್ಲಿಗೆ ಹೋದರೂ ಸುಳ್ಳುಗಾರ, ಸುಳ್ಳು ಹೇಳುವುದು ಯಾರಿಗೂ ಇಷ್ಟವಾಗುವುದಿಲ್ಲ.
ਵੇਖਹੁ ਭਾਈ ਵਡਿਆਈ ਹਰਿ ਸੰਤਹੁ ਸੁਆਮੀ ਅਪੁਨੇ ਕੀ ਜੈਸਾ ਕੋਈ ਕਰੈ ਤੈਸਾ ਕੋਈ ਪਾਵੈ ॥
vekhahu bhaaee vaddiaaee har santahu suaamee apune kee jaisaa koee karai taisaa koee paavai |ಓ ವಿಧಿಯ ಒಡಹುಟ್ಟಿದವರೇ, ಇದನ್ನು ನೋಡಿ, ನಮ್ಮ ಭಗವಂತ ಮತ್ತು ಗುರುವಿನ ಅದ್ಭುತವಾದ ಶ್ರೇಷ್ಠತೆ, ಓ ಸಂತರು; ಒಬ್ಬನು ಹೇಗೆ ವರ್ತಿಸುತ್ತಾನೋ ಹಾಗೆಯೇ ಅವನು ಸ್ವೀಕರಿಸುತ್ತಾನೆ.
ਏਹੁ ਬ੍ਰਹਮ ਬੀਚਾਰੁ ਹੋਵੈ ਦਰਿ ਸਾਚੈ ਅਗੋ ਦੇ ਜਨੁ ਨਾਨਕੁ ਆਖਿ ਸੁਣਾਵੈ ॥੨॥
ehu braham beechaar hovai dar saachai ago de jan naanak aakh sunaavai |2|ಇದು ಅವರ ನಿಜವಾದ ನ್ಯಾಯಾಲಯದಲ್ಲಿ ದೇವರ ನಿರ್ಣಯವಾಗಿರುತ್ತದೆ; ಸೇವಕ ನಾನಕ್ ಇದನ್ನು ಊಹಿಸುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಘೋಷಿಸುತ್ತಾನೆ. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |ಪೂರಿ:
ਗੁਰਿ ਸਚੈ ਬਧਾ ਥੇਹੁ ਰਖਵਾਲੇ ਗੁਰਿ ਦਿਤੇ ॥
gur sachai badhaa thehu rakhavaale gur dite |ನಿಜವಾದ ಗುರು ಗ್ರಾಮವನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸಿದ್ದಾನೆ; ಗುರುಗಳು ಅದರ ಕಾವಲುಗಾರರನ್ನು ಮತ್ತು ರಕ್ಷಕರನ್ನು ನೇಮಿಸಿದ್ದಾರೆ.
ਪੂਰਨ ਹੋਈ ਆਸ ਗੁਰ ਚਰਣੀ ਮਨ ਰਤੇ ॥
pooran hoee aas gur charanee man rate |ನನ್ನ ಆಶಯಗಳು ಈಡೇರಿವೆ, ಗುರುಗಳ ಪಾದಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ನನ್ನ ಮನಸ್ಸು ತುಂಬಿದೆ.
ਗੁਰਿ ਕ੍ਰਿਪਾਲਿ ਬੇਅੰਤਿ ਅਵਗੁਣ ਸਭਿ ਹਤੇ ॥
gur kripaal beant avagun sabh hate |ಗುರುವು ಅಪರಿಮಿತ ಕರುಣಾಮಯಿ; ಅವನು ನನ್ನ ಪಾಪಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ಅಳಿಸಿ ಹಾಕಿದ್ದಾನೆ.
ਗੁਰਿ ਅਪਣੀ ਕਿਰਪਾ ਧਾਰਿ ਅਪਣੇ ਕਰਿ ਲਿਤੇ ॥
gur apanee kirapaa dhaar apane kar lite |ಗುರುಗಳು ತಮ್ಮ ಕರುಣೆಯಿಂದ ನನ್ನನ್ನು ಧಾರೆಯೆರೆದಿದ್ದಾರೆ ಮತ್ತು ಅವರು ನನ್ನನ್ನು ತಮ್ಮವರನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ.
ਨਾਨਕ ਸਦ ਬਲਿਹਾਰ ਜਿਸੁ ਗੁਰ ਕੇ ਗੁਣ ਇਤੇ ॥੨੭॥
naanak sad balihaar jis gur ke gun ite |27|ಅಸಂಖ್ಯಾತ ಗುಣಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ಗುರುವಿಗೆ ನಾನಕ್ ಎಂದೆಂದಿಗೂ ತ್ಯಾಗ. ||27||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੧ ॥
salok mahalaa 1 |ಸಲೋಕ್, ಮೊದಲ ಮೆಹಲ್:
ਤਾ ਕੀ ਰਜਾਇ ਲੇਖਿਆ ਪਾਇ ਅਬ ਕਿਆ ਕੀਜੈ ਪਾਂਡੇ ॥
taa kee rajaae lekhiaa paae ab kiaa keejai paandde |ಅವರ ಆಜ್ಞೆಯಿಂದ, ನಾವು ನಮ್ಮ ಪೂರ್ವ-ನಿರ್ದೇಶಿತ ಪ್ರತಿಫಲಗಳನ್ನು ಸ್ವೀಕರಿಸುತ್ತೇವೆ; ಹಾಗಾದರೆ ನಾವು ಈಗ ಏನು ಮಾಡಬಹುದು, ಓ ಪಂಡಿತ್?
ਹੁਕਮੁ ਹੋਆ ਹਾਸਲੁ ਤਦੇ ਹੋਇ ਨਿਬੜਿਆ ਹੰਢਹਿ ਜੀਅ ਕਮਾਂਦੇ ॥੧॥
hukam hoaa haasal tade hoe nibarriaa handteh jeea kamaande |1|ಅವನ ಆಜ್ಞೆಯನ್ನು ಸ್ವೀಕರಿಸಿದಾಗ, ಅದನ್ನು ನಿರ್ಧರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ; ಎಲ್ಲಾ ಜೀವಿಗಳು ಚಲಿಸುತ್ತವೆ ಮತ್ತು ಅದರಂತೆ ವರ್ತಿಸುತ್ತವೆ. ||1||
ਮਃ ੨ ॥
mahalaa 2 |ಎರಡನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਨਕਿ ਨਥ ਖਸਮ ਹਥ ਕਿਰਤੁ ਧਕੇ ਦੇ ॥
nak nath khasam hath kirat dhake de |ಮೂಗಿನ ಮೂಲಕ ದಾರವು ಲಾರ್ಡ್ ಮಾಸ್ಟರ್ನ ಕೈಯಲ್ಲಿದೆ; ಒಬ್ಬರ ಸ್ವಂತ ಕ್ರಿಯೆಗಳು ಅವನನ್ನು ಮುನ್ನಡೆಸುತ್ತವೆ.
ਜਹਾ ਦਾਣੇ ਤਹਾਂ ਖਾਣੇ ਨਾਨਕਾ ਸਚੁ ਹੇ ॥੨॥
jahaa daane tahaan khaane naanakaa sach he |2|ಅವನ ಆಹಾರ ಎಲ್ಲಿದೆಯೋ, ಅವನು ಅದನ್ನು ತಿನ್ನುತ್ತಾನೆ; ಓ ನಾನಕ್, ಇದು ಸತ್ಯ. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |ಪೂರಿ:
ਸਭੇ ਗਲਾ ਆਪਿ ਥਾਟਿ ਬਹਾਲੀਓਨੁ ॥
sabhe galaa aap thaatt bahaaleeon |ಭಗವಂತನೇ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಅದರ ಸರಿಯಾದ ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿ ಇರಿಸುತ್ತಾನೆ.
ਆਪੇ ਰਚਨੁ ਰਚਾਇ ਆਪੇ ਹੀ ਘਾਲਿਓਨੁ ॥
aape rachan rachaae aape hee ghaalion |ಅವನೇ ಸೃಷ್ಟಿಯನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಿದನು ಮತ್ತು ಅವನೇ ಅದನ್ನು ನಾಶಮಾಡುತ್ತಾನೆ.
ਆਪੇ ਜੰਤ ਉਪਾਇ ਆਪਿ ਪ੍ਰਤਿਪਾਲਿਓਨੁ ॥
aape jant upaae aap pratipaalion |ಅವನೇ ತನ್ನ ಜೀವಿಗಳನ್ನು ರೂಪಿಸುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಅವನೇ ಅವುಗಳನ್ನು ಪೋಷಿಸುತ್ತಾನೆ.
ਦਾਸ ਰਖੇ ਕੰਠਿ ਲਾਇ ਨਦਰਿ ਨਿਹਾਲਿਓਨੁ ॥
daas rakhe kantth laae nadar nihaalion |ಅವನು ತನ್ನ ಗುಲಾಮರನ್ನು ತನ್ನ ಅಪ್ಪುಗೆಯಲ್ಲಿ ತಬ್ಬಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಅವರ ಕೃಪೆಯ ನೋಟದಿಂದ ಅವರನ್ನು ಆಶೀರ್ವದಿಸುತ್ತಾನೆ.
ਨਾਨਕ ਭਗਤਾ ਸਦਾ ਅਨੰਦੁ ਭਾਉ ਦੂਜਾ ਜਾਲਿਓਨੁ ॥੨੮॥
naanak bhagataa sadaa anand bhaau doojaa jaalion |28|ಓ ನಾನಕ್, ಆತನ ಭಕ್ತರು ಸದಾ ಆನಂದದಲ್ಲಿರುತ್ತಾರೆ; ಅವರು ದ್ವಂದ್ವತೆಯ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ಸುಟ್ಟುಹಾಕಿದ್ದಾರೆ. ||28||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |ಸಲೋಕ್, ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਏ ਮਨ ਹਰਿ ਜੀ ਧਿਆਇ ਤੂ ਇਕ ਮਨਿ ਇਕ ਚਿਤਿ ਭਾਇ ॥
e man har jee dhiaae too ik man ik chit bhaae |ಓ ಮನಸ್ಸೇ, ಏಕ ಮನಸ್ಸಿನ ಜಾಗೃತ ಏಕಾಗ್ರತೆಯಿಂದ ಪ್ರಿಯ ಭಗವಂತನನ್ನು ಧ್ಯಾನಿಸಿ.
ਹਰਿ ਕੀਆ ਸਦਾ ਸਦਾ ਵਡਿਆਈਆ ਦੇਇ ਨ ਪਛੋਤਾਇ ॥
har keea sadaa sadaa vaddiaaeea dee na pachhotaae |ಭಗವಂತನ ಮಹಿಮೆಯು ಎಂದೆಂದಿಗೂ ಇರುತ್ತದೆ; ಅವನು ಕೊಟ್ಟದ್ದಕ್ಕೆ ಅವನು ಎಂದಿಗೂ ವಿಷಾದಿಸುವುದಿಲ್ಲ.
ਹਉ ਹਰਿ ਕੈ ਸਦ ਬਲਿਹਾਰਣੈ ਜਿਤੁ ਸੇਵਿਐ ਸੁਖੁ ਪਾਇ ॥
hau har kai sad balihaaranai jit seviaai sukh paae |ನಾನು ಎಂದೆಂದಿಗೂ ಭಗವಂತನಿಗೆ ಬಲಿಯಾಗಿದ್ದೇನೆ; ಆತನ ಸೇವೆ ಮಾಡುವುದರಿಂದ ಶಾಂತಿ ಸಿಗುತ್ತದೆ.
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਿਲਿ ਰਹੈ ਹਉਮੈ ਸਬਦਿ ਜਲਾਇ ॥੧॥
naanak guramukh mil rahai haumai sabad jalaae |1|ಓ ನಾನಕ್, ಗುರುಮುಖನು ಭಗವಂತನೊಂದಿಗೆ ವಿಲೀನಗೊಂಡಿದ್ದಾನೆ; ಶಬ್ದದ ಪದದ ಮೂಲಕ ಅವನು ತನ್ನ ಅಹಂಕಾರವನ್ನು ಸುಟ್ಟುಹಾಕುತ್ತಾನೆ. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਆਪੇ ਸੇਵਾ ਲਾਇਅਨੁ ਆਪੇ ਬਖਸ ਕਰੇਇ ॥
aape sevaa laaeian aape bakhas karee |ಆತನೇ ನಮ್ಮನ್ನು ಆತನನ್ನು ಸೇವಿಸುವಂತೆ ಅಪ್ಪಣೆ ಕೊಡುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಆತನೇ ನಮಗೆ ಕ್ಷಮೆಯನ್ನು ಅನುಗ್ರಹಿಸುತ್ತಾನೆ.
ਸਭਨਾ ਕਾ ਮਾ ਪਿਉ ਆਪਿ ਹੈ ਆਪੇ ਸਾਰ ਕਰੇਇ ॥
sabhanaa kaa maa piau aap hai aape saar karee |ಅವನೇ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ತಂದೆ ಮತ್ತು ತಾಯಿ; ಆತನೇ ನಮ್ಮ ಬಗ್ಗೆ ಕಾಳಜಿ ವಹಿಸುತ್ತಾನೆ.
ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਨਿ ਤਿਨ ਨਿਜ ਘਰਿ ਵਾਸੁ ਹੈ ਜੁਗੁ ਜੁਗੁ ਸੋਭਾ ਹੋਇ ॥੨॥
naanak naam dhiaaein tin nij ghar vaas hai jug jug sobhaa hoe |2|ಓ ನಾನಕ್, ಭಗವಂತನ ನಾಮವನ್ನು ಧ್ಯಾನಿಸುವವರು ತಮ್ಮ ಅಂತರಂಗದ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ನೆಲೆಸುತ್ತಾರೆ; ಅವರು ಯುಗಯುಗಗಳಿಂದಲೂ ಗೌರವಿಸಲ್ಪಡುತ್ತಾರೆ. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |ಪೂರಿ:
ਤੂ ਕਰਣ ਕਾਰਣ ਸਮਰਥੁ ਹਹਿ ਕਰਤੇ ਮੈ ਤੁਝ ਬਿਨੁ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਈ ॥
too karan kaaran samarath heh karate mai tujh bin avar na koee |ನೀವು ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತರು, ಸರ್ವಶಕ್ತರು, ಏನನ್ನೂ ಮಾಡಲು ಸಮರ್ಥರು. ನೀನಿಲ್ಲದೆ ಬೇರೆ ಯಾರೂ ಇಲ್ಲ.