ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ಶ್ರೀ ಗುರು ಗ್ರಂಥ ಸಾಹಿಬ್
ಪುಟ - 302
ਸਭਿ ਜੀਅ ਤੇਰੇ ਤੂ ਸਭਸ ਦਾ ਤੂ ਸਭ ਛਡਾਹੀ ॥੪॥
sabh jeea tere too sabhas daa too sabh chhaddaahee |4|ಎಲ್ಲ ಜೀವಿಗಳೂ ನಿನ್ನದೇ; ನೀವು ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಸೇರಿದವರು. ನೀವು ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ತಲುಪಿಸುತ್ತೀರಿ. ||4||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥
salok mahalaa 4 |ಸಲೋಕ್, ನಾಲ್ಕನೇ ಮೆಹಲ್:
ਸੁਣਿ ਸਾਜਨ ਪ੍ਰੇਮ ਸੰਦੇਸਰਾ ਅਖੀ ਤਾਰ ਲਗੰਨਿ ॥
sun saajan prem sandesaraa akhee taar lagan |ಓ ನನ್ನ ಸ್ನೇಹಿತನೇ, ನನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯ ಸಂದೇಶವನ್ನು ಕೇಳು; ನನ್ನ ಕಣ್ಣುಗಳು ನಿನ್ನ ಮೇಲೆ ನಿಂತಿವೆ.
ਗੁਰਿ ਤੁਠੈ ਸਜਣੁ ਮੇਲਿਆ ਜਨ ਨਾਨਕ ਸੁਖਿ ਸਵੰਨਿ ॥੧॥
gur tutthai sajan meliaa jan naanak sukh savan |1|ಗುರುಗಳು ಸಂತಸಗೊಂಡರು - ಸೇವಕ ನಾನಕನನ್ನು ತನ್ನ ಸ್ನೇಹಿತನೊಂದಿಗೆ ಒಂದುಗೂಡಿಸಿದನು ಮತ್ತು ಈಗ ಅವನು ಶಾಂತಿಯಿಂದ ನಿದ್ರಿಸುತ್ತಾನೆ. ||1||
ਮਃ ੪ ॥
mahalaa 4 |ನಾಲ್ಕನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਸਤਿਗੁਰੁ ਦਾਤਾ ਦਇਆਲੁ ਹੈ ਜਿਸ ਨੋ ਦਇਆ ਸਦਾ ਹੋਇ ॥
satigur daataa deaal hai jis no deaa sadaa hoe |ನಿಜವಾದ ಗುರುವು ದಯಾಮಯವಾದ ದಾನಿ; ಅವನು ಯಾವಾಗಲೂ ಸಹಾನುಭೂತಿಯುಳ್ಳವನು.
ਸਤਿਗੁਰੁ ਅੰਦਰਹੁ ਨਿਰਵੈਰੁ ਹੈ ਸਭੁ ਦੇਖੈ ਬ੍ਰਹਮੁ ਇਕੁ ਸੋਇ ॥
satigur andarahu niravair hai sabh dekhai braham ik soe |ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿಗೆ ಅವನೊಳಗೆ ದ್ವೇಷವಿಲ್ಲ; ಅವನು ಎಲ್ಲೆಲ್ಲೂ ಒಬ್ಬನೇ ದೇವರನ್ನು ನೋಡುತ್ತಾನೆ.
ਨਿਰਵੈਰਾ ਨਾਲਿ ਜਿ ਵੈਰੁ ਚਲਾਇਦੇ ਤਿਨ ਵਿਚਹੁ ਤਿਸਟਿਆ ਨ ਕੋਇ ॥
niravairaa naal ji vair chalaaeide tin vichahu tisattiaa na koe |ದ್ವೇಷವಿಲ್ಲದವನ ವಿರುದ್ಧ ದ್ವೇಷವನ್ನು ನಿರ್ದೇಶಿಸುವ ಯಾರಾದರೂ ಒಳಗೆ ಎಂದಿಗೂ ತೃಪ್ತರಾಗುವುದಿಲ್ಲ.
ਸਤਿਗੁਰੁ ਸਭਨਾ ਦਾ ਭਲਾ ਮਨਾਇਦਾ ਤਿਸ ਦਾ ਬੁਰਾ ਕਿਉ ਹੋਇ ॥
satigur sabhanaa daa bhalaa manaaeidaa tis daa buraa kiau hoe |ನಿಜವಾದ ಗುರುವು ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಶುಭ ಹಾರೈಸುತ್ತಾನೆ; ಅವನಿಗೆ ಕೆಟ್ಟದ್ದು ಹೇಗೆ ಸಂಭವಿಸಬಹುದು?
ਸਤਿਗੁਰ ਨੋ ਜੇਹਾ ਕੋ ਇਛਦਾ ਤੇਹਾ ਫਲੁ ਪਾਏ ਕੋਇ ॥
satigur no jehaa ko ichhadaa tehaa fal paae koe |ಒಬ್ಬನು ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನ ಕಡೆಗೆ ಹೇಗೆ ಭಾವಿಸುತ್ತಾನೋ, ಅವನು ಪಡೆಯುವ ಪ್ರತಿಫಲವೂ ಹಾಗೆಯೇ.
ਨਾਨਕ ਕਰਤਾ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਜਾਣਦਾ ਜਿਦੂ ਕਿਛੁ ਗੁਝਾ ਨ ਹੋਇ ॥੨॥
naanak karataa sabh kichh jaanadaa jidoo kichh gujhaa na hoe |2|ಓ ನಾನಕ್, ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತನಿಗೆ ಎಲ್ಲವೂ ತಿಳಿದಿದೆ; ಅವನಿಂದ ಏನನ್ನೂ ಮರೆಮಾಡಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |ಪೂರಿ:
ਜਿਸ ਨੋ ਸਾਹਿਬੁ ਵਡਾ ਕਰੇ ਸੋਈ ਵਡ ਜਾਣੀ ॥
jis no saahib vaddaa kare soee vadd jaanee |ಒಬ್ಬನು ತನ್ನ ಭಗವಂತ ಮತ್ತು ಯಜಮಾನನಿಂದ ಶ್ರೇಷ್ಠನಾಗಿದ್ದಾನೆ - ಅವನನ್ನು ಶ್ರೇಷ್ಠನೆಂದು ತಿಳಿಯಿರಿ!
ਜਿਸੁ ਸਾਹਿਬ ਭਾਵੈ ਤਿਸੁ ਬਖਸਿ ਲਏ ਸੋ ਸਾਹਿਬ ਮਨਿ ਭਾਣੀ ॥
jis saahib bhaavai tis bakhas le so saahib man bhaanee |ಅವರ ಸಂತೋಷದಿಂದ, ಭಗವಂತ ಮತ್ತು ಯಜಮಾನನು ತನ್ನ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಮೆಚ್ಚಿಸುವವರನ್ನು ಕ್ಷಮಿಸುತ್ತಾನೆ.
ਜੇ ਕੋ ਓਸ ਦੀ ਰੀਸ ਕਰੇ ਸੋ ਮੂੜ ਅਜਾਣੀ ॥
je ko os dee rees kare so moorr ajaanee |ಅವನೊಂದಿಗೆ ಸ್ಪರ್ಧಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುವವನು ಅರ್ಥಹೀನ ಮೂರ್ಖ.
ਜਿਸ ਨੋ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮੇਲੇ ਸੁ ਗੁਣ ਰਵੈ ਗੁਣ ਆਖਿ ਵਖਾਣੀ ॥
jis no satigur mele su gun ravai gun aakh vakhaanee |ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನಿಂದ ಭಗವಂತನೊಂದಿಗೆ ಐಕ್ಯವಾಗಿರುವವನು, ಆತನ ಸ್ತುತಿಗಳನ್ನು ಹಾಡುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಆತನ ಮಹಿಮೆಗಳನ್ನು ಹೇಳುತ್ತಾನೆ.
ਨਾਨਕ ਸਚਾ ਸਚੁ ਹੈ ਬੁਝਿ ਸਚਿ ਸਮਾਣੀ ॥੫॥
naanak sachaa sach hai bujh sach samaanee |5|ಓ ನಾನಕ್, ನಿಜವಾದ ಭಗವಂತ ನಿಜ; ಆತನನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಂಡವನು ಸತ್ಯದಲ್ಲಿ ಮಗ್ನನಾಗುತ್ತಾನೆ. ||5||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥
salok mahalaa 4 |ಸಲೋಕ್, ನಾಲ್ಕನೇ ಮೆಹಲ್:
ਹਰਿ ਸਤਿ ਨਿਰੰਜਨ ਅਮਰੁ ਹੈ ਨਿਰਭਉ ਨਿਰਵੈਰੁ ਨਿਰੰਕਾਰੁ ॥
har sat niranjan amar hai nirbhau niravair nirankaar |ಭಗವಂತ ಸತ್ಯ, ನಿರ್ಮಲ ಮತ್ತು ಶಾಶ್ವತ; ಅವನಿಗೆ ಭಯ, ದ್ವೇಷ ಅಥವಾ ರೂಪವಿಲ್ಲ.
ਜਿਨ ਜਪਿਆ ਇਕ ਮਨਿ ਇਕ ਚਿਤਿ ਤਿਨ ਲਥਾ ਹਉਮੈ ਭਾਰੁ ॥
jin japiaa ik man ik chit tin lathaa haumai bhaar |ಆತನನ್ನು ಜಪಿಸುವ ಮತ್ತು ಧ್ಯಾನಿಸುವವರು, ಏಕಮನಸ್ಸಿನಿಂದ ತಮ್ಮ ಪ್ರಜ್ಞೆಯನ್ನು ಅವನ ಮೇಲೆ ಕೇಂದ್ರೀಕರಿಸುವವರು ತಮ್ಮ ಅಹಂಕಾರದ ಹೊರೆಯನ್ನು ತೊಡೆದುಹಾಕುತ್ತಾರೆ.
ਜਿਨ ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਰਿ ਆਰਾਧਿਆ ਤਿਨ ਸੰਤ ਜਨਾ ਜੈਕਾਰੁ ॥
jin guramukh har aaraadhiaa tin sant janaa jaikaar |ಭಗವಂತನನ್ನು ಪೂಜಿಸುವ ಮತ್ತು ಆರಾಧಿಸುವ ಆ ಗುರುಮುಖರು - ಆ ಸಂತ ಜೀವಿಗಳಿಗೆ ನಮಸ್ಕಾರ!
ਕੋਈ ਨਿੰਦਾ ਕਰੇ ਪੂਰੇ ਸਤਿਗੁਰੂ ਕੀ ਤਿਸ ਨੋ ਫਿਟੁ ਫਿਟੁ ਕਹੈ ਸਭੁ ਸੰਸਾਰੁ ॥
koee nindaa kare poore satiguroo kee tis no fitt fitt kahai sabh sansaar |ನಿಜವಾದ ಗುರುವನ್ನು ಯಾರಾದರೂ ನಿಂದಿಸಿದರೆ, ಅವರು ಇಡೀ ಜಗತ್ತನ್ನು ಖಂಡಿಸುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ನಿಂದಿಸುತ್ತಾರೆ.
ਸਤਿਗੁਰ ਵਿਚਿ ਆਪਿ ਵਰਤਦਾ ਹਰਿ ਆਪੇ ਰਖਣਹਾਰੁ ॥
satigur vich aap varatadaa har aape rakhanahaar |ಭಗವಂತನೇ ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನೊಳಗೆ ನೆಲೆಸಿದ್ದಾನೆ; ಅವನೇ ಅವನ ರಕ್ಷಕ.
ਧਨੁ ਧੰਨੁ ਗੁਰੂ ਗੁਣ ਗਾਵਦਾ ਤਿਸ ਨੋ ਸਦਾ ਸਦਾ ਨਮਸਕਾਰੁ ॥
dhan dhan guroo gun gaavadaa tis no sadaa sadaa namasakaar |ಪರಮಾತ್ಮನ ಮಹಿಮೆಗಳನ್ನು ಹಾಡುವ ಗುರುಗಳೇ ಧನ್ಯರು. ಅವನಿಗೆ, ನಾನು ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ಮತ್ತು ಎಂದೆಂದಿಗೂ ಆಳವಾದ ಗೌರವದಿಂದ ನಮಸ್ಕರಿಸುತ್ತೇನೆ.
ਜਨ ਨਾਨਕ ਤਿਨ ਕਉ ਵਾਰਿਆ ਜਿਨ ਜਪਿਆ ਸਿਰਜਣਹਾਰੁ ॥੧॥
jan naanak tin kau vaariaa jin japiaa sirajanahaar |1|ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತ ಭಗವಂತನನ್ನು ಧ್ಯಾನಿಸಿದವರಿಗೆ ಸೇವಕ ನಾನಕ್ ತ್ಯಾಗ. ||1||
ਮਃ ੪ ॥
mahalaa 4 |ನಾಲ್ಕನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਆਪੇ ਧਰਤੀ ਸਾਜੀਅਨੁ ਆਪੇ ਆਕਾਸੁ ॥
aape dharatee saajeean aape aakaas |ಅವನೇ ಭೂಮಿಯನ್ನು ಮಾಡಿದನು; ಅವನೇ ಆಕಾಶವನ್ನು ಮಾಡಿದನು.
ਵਿਚਿ ਆਪੇ ਜੰਤ ਉਪਾਇਅਨੁ ਮੁਖਿ ਆਪੇ ਦੇਇ ਗਿਰਾਸੁ ॥
vich aape jant upaaeian mukh aape dee giraas |ಅವನೇ ಅಲ್ಲಿರುವ ಜೀವಿಗಳನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಿದನು ಮತ್ತು ಅವನೇ ಅವುಗಳ ಬಾಯಿಯಲ್ಲಿ ಆಹಾರವನ್ನು ಇಡುತ್ತಾನೆ.
ਸਭੁ ਆਪੇ ਆਪਿ ਵਰਤਦਾ ਆਪੇ ਹੀ ਗੁਣਤਾਸੁ ॥
sabh aape aap varatadaa aape hee gunataas |ಅವನೇ ಸರ್ವವ್ಯಾಪಿ; ಅವನೇ ಶ್ರೇಷ್ಠತೆಯ ನಿಧಿ.
ਜਨ ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇ ਤੂ ਸਭਿ ਕਿਲਵਿਖ ਕਟੇ ਤਾਸੁ ॥੨॥
jan naanak naam dhiaae too sabh kilavikh katte taas |2|ಓ ಸೇವಕ ನಾನಕ್, ಭಗವಂತನ ನಾಮವನ್ನು ಧ್ಯಾನಿಸಿ; ಆತನು ನಿನ್ನ ಎಲ್ಲಾ ಪಾಪದ ತಪ್ಪುಗಳನ್ನು ತೆಗೆದುಹಾಕುತ್ತಾನೆ. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |ಪೂರಿ:
ਤੂ ਸਚਾ ਸਾਹਿਬੁ ਸਚੁ ਹੈ ਸਚੁ ਸਚੇ ਭਾਵੈ ॥
too sachaa saahib sach hai sach sache bhaavai |ನೀವು, ಓ ನಿಜವಾದ ಲಾರ್ಡ್ ಮತ್ತು ಮಾಸ್ಟರ್, ನಿಜ; ಸತ್ಯವು ಸತ್ಯವಾದವನಿಗೆ ಹಿತಕರವಾಗಿದೆ.
ਜੋ ਤੁਧੁ ਸਚੁ ਸਲਾਹਦੇ ਤਿਨ ਜਮ ਕੰਕਰੁ ਨੇੜਿ ਨ ਆਵੈ ॥
jo tudh sach salaahade tin jam kankar nerr na aavai |ಓ ನಿಜವಾದ ಕರ್ತನೇ, ನಿನ್ನನ್ನು ಸ್ತುತಿಸುವವರನ್ನು ಸಾವಿನ ಸಂದೇಶವಾಹಕನು ಸಮೀಪಿಸುವುದಿಲ್ಲ.
ਤਿਨ ਕੇ ਮੁਖ ਦਰਿ ਉਜਲੇ ਜਿਨ ਹਰਿ ਹਿਰਦੈ ਸਚਾ ਭਾਵੈ ॥
tin ke mukh dar ujale jin har hiradai sachaa bhaavai |ಅವರ ಮುಖಗಳು ಭಗವಂತನ ಅಂಗಳದಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಾಶಮಾನವಾಗಿವೆ; ಕರ್ತನು ಅವರ ಹೃದಯಗಳನ್ನು ಮೆಚ್ಚುತ್ತಾನೆ.
ਕੂੜਿਆਰ ਪਿਛਾਹਾ ਸਟੀਅਨਿ ਕੂੜੁ ਹਿਰਦੈ ਕਪਟੁ ਮਹਾ ਦੁਖੁ ਪਾਵੈ ॥
koorriaar pichhaahaa satteean koorr hiradai kapatt mahaa dukh paavai |ಸುಳ್ಳನ್ನು ಬಿಟ್ಟುಬಿಡುತ್ತಾರೆ; ಅವರ ಹೃದಯದಲ್ಲಿನ ಸುಳ್ಳು ಮತ್ತು ಮೋಸದಿಂದಾಗಿ ಅವರು ಭಯಾನಕ ನೋವಿನಿಂದ ಬಳಲುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.
ਮੁਹ ਕਾਲੇ ਕੂੜਿਆਰੀਆ ਕੂੜਿਆਰ ਕੂੜੋ ਹੋਇ ਜਾਵੈ ॥੬॥
muh kaale koorriaareea koorriaar koorro hoe jaavai |6|ಕಪ್ಪು ಸುಳ್ಳಿನ ಮುಖಗಳು; ಸುಳ್ಳು ಕೇವಲ ಸುಳ್ಳಾಗಿ ಉಳಿಯುತ್ತದೆ. ||6||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥
salok mahalaa 4 |ಸಲೋಕ್, ನಾಲ್ಕನೇ ಮೆಹಲ್:
ਸਤਿਗੁਰੁ ਧਰਤੀ ਧਰਮ ਹੈ ਤਿਸੁ ਵਿਚਿ ਜੇਹਾ ਕੋ ਬੀਜੇ ਤੇਹਾ ਫਲੁ ਪਾਏ ॥
satigur dharatee dharam hai tis vich jehaa ko beeje tehaa fal paae |ನಿಜವಾದ ಗುರು ಧರ್ಮ ಕ್ಷೇತ್ರ; ಒಬ್ಬನು ಅಲ್ಲಿ ಬೀಜಗಳನ್ನು ನೆಟ್ಟಂತೆ, ಹಣ್ಣುಗಳನ್ನು ಪಡೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ.
ਗੁਰਸਿਖੀ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਬੀਜਿਆ ਤਿਨ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਫਲੁ ਹਰਿ ਪਾਏ ॥
gurasikhee amrit beejiaa tin amrit fal har paae |ಗುರಸಿಖ್ಗಳು ಅಮೃತ ಮಕರಂದವನ್ನು ನೆಡುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಭಗವಂತನನ್ನು ತಮ್ಮ ಅಮೃತ ಫಲವಾಗಿ ಪಡೆಯುತ್ತಾರೆ.
ਓਨਾ ਹਲਤਿ ਪਲਤਿ ਮੁਖ ਉਜਲੇ ਓਇ ਹਰਿ ਦਰਗਹ ਸਚੀ ਪੈਨਾਏ ॥
onaa halat palat mukh ujale oe har daragah sachee painaae |ಅವರ ಮುಖಗಳು ಇಹಲೋಕ ಮತ್ತು ಪರಲೋಕದಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಾಶಮಾನವಾಗಿವೆ; ಭಗವಂತನ ಅಂಗಳದಲ್ಲಿ, ಅವರು ಗೌರವದಿಂದ ಧರಿಸುತ್ತಾರೆ.
ਇਕਨੑਾ ਅੰਦਰਿ ਖੋਟੁ ਨਿਤ ਖੋਟੁ ਕਮਾਵਹਿ ਓਹੁ ਜੇਹਾ ਬੀਜੇ ਤੇਹਾ ਫਲੁ ਖਾਏ ॥
eikanaa andar khott nit khott kamaaveh ohu jehaa beeje tehaa fal khaae |ಕೆಲವರು ತಮ್ಮ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಕ್ರೌರ್ಯವನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದಾರೆ - ಅವರು ನಿರಂತರವಾಗಿ ಕ್ರೌರ್ಯದಲ್ಲಿ ವರ್ತಿಸುತ್ತಾರೆ; ಅವರು ನೆಟ್ಟಂತೆ, ಅವರು ತಿನ್ನುವ ಹಣ್ಣುಗಳು.