ಶ್ರೀ ಗುರು ಗ್ರಂಥ ಸಾಹಿಬ್

ಪುಟ - 879

ਐਸਾ ਗਿਆਨੁ ਬੀਚਾਰੈ ਕੋਈ ॥

aaisaa giaan beechaarai koee |

ಈ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಜ್ಞಾನವನ್ನು ಆಲೋಚಿಸುವವರು ಎಷ್ಟು ಅಪರೂಪ.

ਤਿਸ ਤੇ ਮੁਕਤਿ ਪਰਮ ਗਤਿ ਹੋਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

tis te mukat param gat hoee |1| rahaau |

ಈ ಮೂಲಕ, ಮುಕ್ತಿಯ ಪರಮೋಚ್ಚ ಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಸಾಧಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ||1||ವಿರಾಮ||

ਦਿਨ ਮਹਿ ਰੈਣਿ ਰੈਣਿ ਮਹਿ ਦਿਨੀਅਰੁ ਉਸਨ ਸੀਤ ਬਿਧਿ ਸੋਈ ॥

din meh rain rain meh dineear usan seet bidh soee |

ರಾತ್ರಿಯು ಹಗಲಿನಲ್ಲಿದೆ, ಮತ್ತು ಹಗಲು ರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿದೆ. ಅದೇ ಬಿಸಿ ಮತ್ತು ತಂಪು.

ਤਾ ਕੀ ਗਤਿ ਮਿਤਿ ਅਵਰੁ ਨ ਜਾਣੈ ਗੁਰ ਬਿਨੁ ਸਮਝ ਨ ਹੋਈ ॥੨॥

taa kee gat mit avar na jaanai gur bin samajh na hoee |2|

ಆತನ ಸ್ಥಿತಿ ಮತ್ತು ವಿಸ್ತಾರ ಬೇರೆ ಯಾರಿಗೂ ತಿಳಿದಿಲ್ಲ; ಗುರುವಿಲ್ಲದೆ, ಇದು ಅರ್ಥವಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ||2||

ਪੁਰਖ ਮਹਿ ਨਾਰਿ ਨਾਰਿ ਮਹਿ ਪੁਰਖਾ ਬੂਝਹੁ ਬ੍ਰਹਮ ਗਿਆਨੀ ॥

purakh meh naar naar meh purakhaa boojhahu braham giaanee |

ಹೆಣ್ಣು ಗಂಡಿನಲ್ಲಿದೆ, ಗಂಡು ಹೆಣ್ಣಿನಲ್ಲಿದೆ. ಇದನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಿ, ಓ ದೇವರ ಸಾಕ್ಷಾತ್ಕಾರ!

ਧੁਨਿ ਮਹਿ ਧਿਆਨੁ ਧਿਆਨ ਮਹਿ ਜਾਨਿਆ ਗੁਰਮੁਖਿ ਅਕਥ ਕਹਾਨੀ ॥੩॥

dhun meh dhiaan dhiaan meh jaaniaa guramukh akath kahaanee |3|

ಧ್ಯಾನವು ಸಂಗೀತದಲ್ಲಿದೆ, ಮತ್ತು ಜ್ಞಾನವು ಧ್ಯಾನದಲ್ಲಿದೆ. ಗುರುಮುಖರಾಗಿ, ಮತ್ತು ಮಾತನಾಡದ ಭಾಷಣವನ್ನು ಮಾತನಾಡಿ. ||3||

ਮਨ ਮਹਿ ਜੋਤਿ ਜੋਤਿ ਮਹਿ ਮਨੂਆ ਪੰਚ ਮਿਲੇ ਗੁਰ ਭਾਈ ॥

man meh jot jot meh manooaa panch mile gur bhaaee |

ಬೆಳಕು ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿದೆ, ಮತ್ತು ಮನಸ್ಸು ಬೆಳಕಿನಲ್ಲಿದೆ. ಗುರು ಐದು ಇಂದ್ರಿಯಗಳನ್ನು ಒಟ್ಟಿಗೆ ತರುತ್ತಾನೆ, ಸಹೋದರರಂತೆ.

ਨਾਨਕ ਤਿਨ ਕੈ ਸਦ ਬਲਿਹਾਰੀ ਜਿਨ ਏਕ ਸਬਦਿ ਲਿਵ ਲਾਈ ॥੪॥੯॥

naanak tin kai sad balihaaree jin ek sabad liv laaee |4|9|

ಶಬ್ದದ ಒಂದು ಪದಕ್ಕಾಗಿ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ಪ್ರತಿಷ್ಠಾಪಿಸುವವರಿಗೆ ನಾನಕ್ ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ತ್ಯಾಗ. ||4||9||

ਰਾਮਕਲੀ ਮਹਲਾ ੧ ॥

raamakalee mahalaa 1 |

ರಾಮ್ಕಲೀ, ಮೊದಲ ಮೆಹಲ್:

ਜਾ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭਿ ਕਿਰਪਾ ਧਾਰੀ ॥

jaa har prabh kirapaa dhaaree |

ಕರ್ತನಾದ ದೇವರು ತನ್ನ ಕರುಣೆಯನ್ನು ಸುರಿಸಿದಾಗ,

ਤਾ ਹਉਮੈ ਵਿਚਹੁ ਮਾਰੀ ॥

taa haumai vichahu maaree |

ನನ್ನೊಳಗಿನ ಅಹಂಕಾರವನ್ನು ತೊಲಗಿಸಿದೆ.

ਸੋ ਸੇਵਕਿ ਰਾਮ ਪਿਆਰੀ ॥

so sevak raam piaaree |

ಎಂದು ಆಲೋಚಿಸುವ ವಿನಮ್ರ ಸೇವಕ

ਜੋ ਗੁਰਸਬਦੀ ਬੀਚਾਰੀ ॥੧॥

jo gurasabadee beechaaree |1|

ಗುರುಗಳ ಶಬ್ದವು ಭಗವಂತನಿಗೆ ಬಹಳ ಪ್ರಿಯವಾಗಿದೆ. ||1||

ਸੋ ਹਰਿ ਜਨੁ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭ ਭਾਵੈ ॥

so har jan har prabh bhaavai |

ಕರ್ತನ ಆ ವಿನಮ್ರ ಸೇವಕನು ತನ್ನ ಕರ್ತನಾದ ದೇವರಿಗೆ ಮೆಚ್ಚಿಕೆಯಾಗಿದ್ದಾನೆ;

ਅਹਿਨਿਸਿ ਭਗਤਿ ਕਰੇ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਲਾਜ ਛੋਡਿ ਹਰਿ ਕੇ ਗੁਣ ਗਾਵੈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

ahinis bhagat kare din raatee laaj chhodd har ke gun gaavai |1| rahaau |

ಹಗಲಿರುಳು ಹಗಲಿರುಳು ಭಕ್ತಿಪೂರ್ವಕವಾಗಿ ಪೂಜೆ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ. ತನ್ನ ಸ್ವಂತ ಗೌರವವನ್ನು ಕಡೆಗಣಿಸಿ, ಅವನು ಭಗವಂತನ ಅದ್ಭುತವಾದ ಸ್ತುತಿಗಳನ್ನು ಹಾಡುತ್ತಾನೆ. ||1||ವಿರಾಮ||

ਧੁਨਿ ਵਾਜੇ ਅਨਹਦ ਘੋਰਾ ॥

dhun vaaje anahad ghoraa |

ಧ್ವನಿ ಪ್ರವಾಹದ ಅನಿಯಂತ್ರಿತ ಮಧುರವು ಪ್ರತಿಧ್ವನಿಸುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಪ್ರತಿಧ್ವನಿಸುತ್ತದೆ;

ਮਨੁ ਮਾਨਿਆ ਹਰਿ ਰਸਿ ਮੋਰਾ ॥

man maaniaa har ras moraa |

ಭಗವಂತನ ಸೂಕ್ಷ್ಮ ಸಾರದಿಂದ ನನ್ನ ಮನಸ್ಸು ಶಾಂತವಾಗಿದೆ.

ਗੁਰ ਪੂਰੈ ਸਚੁ ਸਮਾਇਆ ॥

gur poorai sach samaaeaa |

ಪರಿಪೂರ್ಣ ಗುರುವಿನ ಮೂಲಕ ನಾನು ಸತ್ಯದಲ್ಲಿ ಮಗ್ನನಾಗಿದ್ದೇನೆ.

ਗੁਰੁ ਆਦਿ ਪੁਰਖੁ ਹਰਿ ਪਾਇਆ ॥੨॥

gur aad purakh har paaeaa |2|

ಗುರುವಿನ ಮೂಲಕ, ನಾನು ಭಗವಂತನನ್ನು, ಮೂಲ ಜೀವಿಯನ್ನು ಕಂಡುಕೊಂಡಿದ್ದೇನೆ. ||2||

ਸਭਿ ਨਾਦ ਬੇਦ ਗੁਰਬਾਣੀ ॥

sabh naad bed gurabaanee |

ಗುರ್ಬಾನಿ ನಾಡಿನ, ವೇದಗಳ, ಎಲ್ಲದರ ಧ್ವನಿ ಪ್ರವಾಹ.

ਮਨੁ ਰਾਤਾ ਸਾਰਿਗਪਾਣੀ ॥

man raataa saarigapaanee |

ನನ್ನ ಮನಸ್ಸು ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡದ ಪ್ರಭುವಿಗೆ ಹೊಂದಿಕೊಂಡಿದೆ.

ਤਹ ਤੀਰਥ ਵਰਤ ਤਪ ਸਾਰੇ ॥

tah teerath varat tap saare |

ಅವರು ತೀರ್ಥಯಾತ್ರೆ, ಉಪವಾಸ ಮತ್ತು ಕಠಿಣ ಸ್ವಯಂ-ಶಿಸ್ತಿನ ನನ್ನ ಪವಿತ್ರ ಕ್ಷೇತ್ರವಾಗಿದೆ.

ਗੁਰ ਮਿਲਿਆ ਹਰਿ ਨਿਸਤਾਰੇ ॥੩॥

gur miliaa har nisataare |3|

ಗುರುವನ್ನು ಭೇಟಿಯಾದವರನ್ನು ಭಗವಂತ ರಕ್ಷಿಸುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಸಾಗಿಸುತ್ತಾನೆ. ||3||

ਜਹ ਆਪੁ ਗਇਆ ਭਉ ਭਾਗਾ ॥

jah aap geaa bhau bhaagaa |

ಯಾರ ಆತ್ಮಾಭಿಮಾನ ಕಳೆದುಹೋಗಿದೆಯೋ, ಅವನ ಭಯಗಳು ಓಡಿಹೋಗುವುದನ್ನು ನೋಡುತ್ತಾನೆ.

ਗੁਰ ਚਰਣੀ ਸੇਵਕੁ ਲਾਗਾ ॥

gur charanee sevak laagaa |

ಆ ಸೇವಕನು ಗುರುವಿನ ಪಾದಗಳನ್ನು ಹಿಡಿಯುತ್ತಾನೆ.

ਗੁਰਿ ਸਤਿਗੁਰਿ ਭਰਮੁ ਚੁਕਾਇਆ ॥

gur satigur bharam chukaaeaa |

ಗುರು, ನಿಜವಾದ ಗುರು, ನನ್ನ ಅನುಮಾನಗಳನ್ನು ಹೊರಹಾಕಿದ್ದಾರೆ.

ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਸਬਦਿ ਮਿਲਾਇਆ ॥੪॥੧੦॥

kahu naanak sabad milaaeaa |4|10|

ನಾನಕ್ ಹೇಳುತ್ತಾರೆ, ನಾನು ಶಬ್ದದ ಪದದಲ್ಲಿ ವಿಲೀನಗೊಂಡಿದ್ದೇನೆ. ||4||10||

ਰਾਮਕਲੀ ਮਹਲਾ ੧ ॥

raamakalee mahalaa 1 |

ರಾಮ್ಕಲೀ, ಮೊದಲ ಮೆಹಲ್:

ਛਾਦਨੁ ਭੋਜਨੁ ਮਾਗਤੁ ਭਾਗੈ ॥

chhaadan bhojan maagat bhaagai |

ಅವನು ಬಟ್ಟೆ ಮತ್ತು ಆಹಾರಕ್ಕಾಗಿ ಬೇಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ ಓಡುತ್ತಾನೆ.

ਖੁਧਿਆ ਦੁਸਟ ਜਲੈ ਦੁਖੁ ਆਗੈ ॥

khudhiaa dusatt jalai dukh aagai |

ಅವನು ಹಸಿವು ಮತ್ತು ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರದಿಂದ ಉರಿಯುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಮುಂದೆ ಪ್ರಪಂಚದಲ್ಲಿ ಬಳಲುತ್ತಾನೆ.

ਗੁਰਮਤਿ ਨਹੀ ਲੀਨੀ ਦੁਰਮਤਿ ਪਤਿ ਖੋਈ ॥

guramat nahee leenee duramat pat khoee |

ಅವನು ಗುರುವಿನ ಉಪದೇಶವನ್ನು ಅನುಸರಿಸುವುದಿಲ್ಲ; ಅವನ ದುಷ್ಟ ಮನಸ್ಸಿನ ಮೂಲಕ, ಅವನು ತನ್ನ ಗೌರವವನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ.

ਗੁਰਮਤਿ ਭਗਤਿ ਪਾਵੈ ਜਨੁ ਕੋਈ ॥੧॥

guramat bhagat paavai jan koee |1|

ಗುರುವಿನ ಉಪದೇಶದ ಮೂಲಕ ಮಾತ್ರ ಅಂತಹ ವ್ಯಕ್ತಿಯು ಭಕ್ತನಾಗುತ್ತಾನೆ. ||1||

ਜੋਗੀ ਜੁਗਤਿ ਸਹਜ ਘਰਿ ਵਾਸੈ ॥

jogee jugat sahaj ghar vaasai |

ಆನಂದದ ಸ್ವರ್ಗದಲ್ಲಿ ನೆಲೆಸುವುದೇ ಯೋಗಿಯ ಮಾರ್ಗ.

ਏਕ ਦ੍ਰਿਸਟਿ ਏਕੋ ਕਰਿ ਦੇਖਿਆ ਭੀਖਿਆ ਭਾਇ ਸਬਦਿ ਤ੍ਰਿਪਤਾਸੈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

ek drisatt eko kar dekhiaa bheekhiaa bhaae sabad tripataasai |1| rahaau |

ಅವನು ನಿಷ್ಪಕ್ಷಪಾತವಾಗಿ, ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ಸಮಾನವಾಗಿ ನೋಡುತ್ತಾನೆ. ಅವನು ಭಗವಂತನ ಪ್ರೀತಿಯ ದಾನವನ್ನು ಮತ್ತು ಶಬ್ದದ ಪದವನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಆದ್ದರಿಂದ ಅವನು ತೃಪ್ತನಾಗುತ್ತಾನೆ. ||1||ವಿರಾಮ||