ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ಶ್ರೀ ಗುರು ಗ್ರಂಥ ಸಾಹಿಬ್
ಪುಟ - 1108
ਬਨ ਫੂਲੇ ਮੰਝ ਬਾਰਿ ਮੈ ਪਿਰੁ ਘਰਿ ਬਾਹੁੜੈ ॥
ban foole manjh baar mai pir ghar baahurrai |ನನ್ನ ಬಾಗಿಲಿನ ಮುಂದೆ ಕಾಡು ಅರಳುತ್ತಿದೆ; ನನ್ನ ಪ್ರಿಯತಮೆಯು ನನ್ನ ಮನೆಗೆ ಹಿಂದಿರುಗಿದರೆ ಮಾತ್ರ!
ਪਿਰੁ ਘਰਿ ਨਹੀ ਆਵੈ ਧਨ ਕਿਉ ਸੁਖੁ ਪਾਵੈ ਬਿਰਹਿ ਬਿਰੋਧ ਤਨੁ ਛੀਜੈ ॥
pir ghar nahee aavai dhan kiau sukh paavai bireh birodh tan chheejai |ಆಕೆಯ ಪತಿ ಭಗವಂತ ಮನೆಗೆ ಹಿಂತಿರುಗದಿದ್ದರೆ, ಆತ್ಮ-ವಧು ಹೇಗೆ ಶಾಂತಿಯನ್ನು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳಬಹುದು? ಅಗಲಿಕೆಯ ದುಃಖದಿಂದ ಅವಳ ದೇಹವು ಕ್ಷೀಣಿಸುತ್ತಿದೆ.
ਕੋਕਿਲ ਅੰਬਿ ਸੁਹਾਵੀ ਬੋਲੈ ਕਿਉ ਦੁਖੁ ਅੰਕਿ ਸਹੀਜੈ ॥
kokil anb suhaavee bolai kiau dukh ank saheejai |ಮಾವಿನ ಮರದ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತು ಸುಂದರವಾದ ಹಾಡು-ಹಕ್ಕಿ ಹಾಡುತ್ತದೆ; ಆದರೆ ನನ್ನ ಅಸ್ತಿತ್ವದ ಆಳದಲ್ಲಿನ ನೋವನ್ನು ನಾನು ಹೇಗೆ ಸಹಿಸಿಕೊಳ್ಳಬಲ್ಲೆ?
ਭਵਰੁ ਭਵੰਤਾ ਫੂਲੀ ਡਾਲੀ ਕਿਉ ਜੀਵਾ ਮਰੁ ਮਾਏ ॥
bhavar bhavantaa foolee ddaalee kiau jeevaa mar maae |ಬಂಬಲ್ ಬೀ ಹೂಬಿಡುವ ಶಾಖೆಗಳ ಸುತ್ತಲೂ ಝೇಂಕರಿಸುತ್ತದೆ; ಆದರೆ ನಾನು ಹೇಗೆ ಬದುಕಬಲ್ಲೆ? ನಾನು ಸಾಯುತ್ತಿದ್ದೇನೆ, ಓ ನನ್ನ ತಾಯಿ!
ਨਾਨਕ ਚੇਤਿ ਸਹਜਿ ਸੁਖੁ ਪਾਵੈ ਜੇ ਹਰਿ ਵਰੁ ਘਰਿ ਧਨ ਪਾਏ ॥੫॥
naanak chet sahaj sukh paavai je har var ghar dhan paae |5|ಓ ನಾನಕ್, ಚೈತ್ನಲ್ಲಿ, ಆತ್ಮ-ವಧು ತನ್ನ ಸ್ವಂತ ಹೃದಯದ ಮನೆಯೊಳಗೆ ಭಗವಂತನನ್ನು ತನ್ನ ಪತಿಯಾಗಿ ಪಡೆದರೆ, ಶಾಂತಿಯನ್ನು ಸುಲಭವಾಗಿ ಪಡೆಯಬಹುದು. ||5||
ਵੈਸਾਖੁ ਭਲਾ ਸਾਖਾ ਵੇਸ ਕਰੇ ॥
vaisaakh bhalaa saakhaa ves kare |ವೈಶಾಖಿಯು ತುಂಬಾ ಹಿತಕರವಾಗಿದೆ; ಶಾಖೆಗಳು ಹೊಸ ಎಲೆಗಳೊಂದಿಗೆ ಅರಳುತ್ತವೆ.
ਧਨ ਦੇਖੈ ਹਰਿ ਦੁਆਰਿ ਆਵਹੁ ਦਇਆ ਕਰੇ ॥
dhan dekhai har duaar aavahu deaa kare |ಆತ್ಮ-ವಧು ತನ್ನ ಬಾಗಿಲಲ್ಲಿ ಭಗವಂತನನ್ನು ನೋಡಲು ಹಂಬಲಿಸುತ್ತಾಳೆ. ಓ ಕರ್ತನೇ, ಬಂದು ನನ್ನ ಮೇಲೆ ಕರುಣಿಸು!
ਘਰਿ ਆਉ ਪਿਆਰੇ ਦੁਤਰ ਤਾਰੇ ਤੁਧੁ ਬਿਨੁ ਅਢੁ ਨ ਮੋਲੋ ॥
ghar aau piaare dutar taare tudh bin adt na molo |ದಯವಿಟ್ಟು ಮನೆಗೆ ಬನ್ನಿ, ಓ ನನ್ನ ಪ್ರಿಯ; ವಿಶ್ವಾಸಘಾತುಕ ವಿಶ್ವ-ಸಾಗರದಾದ್ಯಂತ ನನ್ನನ್ನು ಒಯ್ಯಿರಿ. ನೀನಿಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ನಾನು ಚಿಪ್ಪಿಗೂ ಯೋಗ್ಯನಲ್ಲ.
ਕੀਮਤਿ ਕਉਣ ਕਰੇ ਤੁਧੁ ਭਾਵਾਂ ਦੇਖਿ ਦਿਖਾਵੈ ਢੋਲੋ ॥
keemat kaun kare tudh bhaavaan dekh dikhaavai dtolo |ನಾನು ನಿನ್ನನ್ನು ಮೆಚ್ಚಿಸಿದರೆ ನನ್ನ ಮೌಲ್ಯವನ್ನು ಯಾರು ಅಂದಾಜು ಮಾಡಬಹುದು? ನಾನು ನಿನ್ನನ್ನು ನೋಡುತ್ತೇನೆ ಮತ್ತು ಇತರರನ್ನು ನಿನ್ನನ್ನು ನೋಡಲು ಪ್ರೇರೇಪಿಸುತ್ತೇನೆ, ಓ ನನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯ.
ਦੂਰਿ ਨ ਜਾਨਾ ਅੰਤਰਿ ਮਾਨਾ ਹਰਿ ਕਾ ਮਹਲੁ ਪਛਾਨਾ ॥
door na jaanaa antar maanaa har kaa mahal pachhaanaa |ನೀನು ದೂರವಿಲ್ಲವೆಂದು ನನಗೆ ಗೊತ್ತು; ನೀವು ನನ್ನೊಳಗೆ ಆಳವಾಗಿದ್ದೀರಿ ಎಂದು ನಾನು ನಂಬುತ್ತೇನೆ ಮತ್ತು ನಿಮ್ಮ ಉಪಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ನಾನು ಅರಿತುಕೊಂಡೆ.
ਨਾਨਕ ਵੈਸਾਖੀਂ ਪ੍ਰਭੁ ਪਾਵੈ ਸੁਰਤਿ ਸਬਦਿ ਮਨੁ ਮਾਨਾ ॥੬॥
naanak vaisaakheen prabh paavai surat sabad man maanaa |6|ಓ ನಾನಕ್, ವೈಶಾಖಿಯಲ್ಲಿ ದೇವರನ್ನು ಕಂಡುಕೊಂಡಾಗ, ಪ್ರಜ್ಞೆಯು ಶಬ್ದದ ಪದದಿಂದ ತುಂಬಿದೆ ಮತ್ತು ಮನಸ್ಸು ನಂಬುತ್ತದೆ. ||6||
ਮਾਹੁ ਜੇਠੁ ਭਲਾ ਪ੍ਰੀਤਮੁ ਕਿਉ ਬਿਸਰੈ ॥
maahu jetth bhalaa preetam kiau bisarai |ಜಯತ್ ಮಾಸವು ತುಂಬಾ ಉತ್ಕೃಷ್ಟವಾಗಿದೆ. ನನ್ನ ಪ್ರಿಯತಮೆಯನ್ನು ನಾನು ಹೇಗೆ ಮರೆಯಲಿ?
ਥਲ ਤਾਪਹਿ ਸਰ ਭਾਰ ਸਾ ਧਨ ਬਿਨਉ ਕਰੈ ॥
thal taapeh sar bhaar saa dhan binau karai |ಭೂಮಿಯು ಕುಲುಮೆಯಂತೆ ಉರಿಯುತ್ತದೆ, ಮತ್ತು ಆತ್ಮ-ವಧು ತನ್ನ ಪ್ರಾರ್ಥನೆಯನ್ನು ನೀಡುತ್ತದೆ.
ਧਨ ਬਿਨਉ ਕਰੇਦੀ ਗੁਣ ਸਾਰੇਦੀ ਗੁਣ ਸਾਰੀ ਪ੍ਰਭ ਭਾਵਾ ॥
dhan binau karedee gun saaredee gun saaree prabh bhaavaa |ವಧು ತನ್ನ ಪ್ರಾರ್ಥನೆಯನ್ನು ನೀಡುತ್ತಾಳೆ ಮತ್ತು ಅವನ ಗ್ಲೋರಿಯಸ್ ಸ್ತೋತ್ರಗಳನ್ನು ಹಾಡುತ್ತಾಳೆ; ಅವನ ಸ್ತುತಿಗಳನ್ನು ಹಾಡುತ್ತಾ, ಅವಳು ದೇವರಿಗೆ ಮೆಚ್ಚಿಕೆಯಾಗುತ್ತಾಳೆ.
ਸਾਚੈ ਮਹਲਿ ਰਹੈ ਬੈਰਾਗੀ ਆਵਣ ਦੇਹਿ ਤ ਆਵਾ ॥
saachai mahal rahai bairaagee aavan dehi ta aavaa |ಲಗತ್ತಿಸದ ಭಗವಂತ ತನ್ನ ನಿಜವಾದ ಭವನದಲ್ಲಿ ನೆಲೆಸಿದ್ದಾನೆ. ಅವನು ನನಗೆ ಅನುಮತಿಸಿದರೆ, ನಾನು ಅವನ ಬಳಿಗೆ ಬರುತ್ತೇನೆ.
ਨਿਮਾਣੀ ਨਿਤਾਣੀ ਹਰਿ ਬਿਨੁ ਕਿਉ ਪਾਵੈ ਸੁਖ ਮਹਲੀ ॥
nimaanee nitaanee har bin kiau paavai sukh mahalee |ವಧು ಅವಮಾನಕರ ಮತ್ತು ಶಕ್ತಿಹೀನ; ತನ್ನ ಪ್ರಭುವಿಲ್ಲದೆ ಅವಳು ಹೇಗೆ ಶಾಂತಿಯನ್ನು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳುವಳು?
ਨਾਨਕ ਜੇਠਿ ਜਾਣੈ ਤਿਸੁ ਜੈਸੀ ਕਰਮਿ ਮਿਲੈ ਗੁਣ ਗਹਿਲੀ ॥੭॥
naanak jetth jaanai tis jaisee karam milai gun gahilee |7|ಓ ನಾನಕ್, ಜಯತ್ನಲ್ಲಿ, ತನ್ನ ಭಗವಂತನನ್ನು ತಿಳಿದಿರುವವಳು ಅವನಂತೆಯೇ ಆಗುತ್ತಾಳೆ; ಸದ್ಗುಣವನ್ನು ಗ್ರಹಿಸಿ, ಅವಳು ಕರುಣಾಮಯಿ ಭಗವಂತನನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗುತ್ತಾಳೆ. ||7||
ਆਸਾੜੁ ਭਲਾ ਸੂਰਜੁ ਗਗਨਿ ਤਪੈ ॥
aasaarr bhalaa sooraj gagan tapai |ಆಸಾರ್ಹ್ ತಿಂಗಳು ಒಳ್ಳೆಯದು; ಸೂರ್ಯನು ಆಕಾಶದಲ್ಲಿ ಉರಿಯುತ್ತಾನೆ.
ਧਰਤੀ ਦੂਖ ਸਹੈ ਸੋਖੈ ਅਗਨਿ ਭਖੈ ॥
dharatee dookh sahai sokhai agan bhakhai |ಭೂಮಿಯು ನೋವಿನಿಂದ ನರಳುತ್ತದೆ, ಒಣಗಿ ಬೆಂಕಿಯಲ್ಲಿ ಸುಡುತ್ತದೆ.
ਅਗਨਿ ਰਸੁ ਸੋਖੈ ਮਰੀਐ ਧੋਖੈ ਭੀ ਸੋ ਕਿਰਤੁ ਨ ਹਾਰੇ ॥
agan ras sokhai mareeai dhokhai bhee so kirat na haare |ಬೆಂಕಿಯು ತೇವಾಂಶವನ್ನು ಒಣಗಿಸುತ್ತದೆ, ಮತ್ತು ಅವಳು ಸಂಕಟದಿಂದ ಸಾಯುತ್ತಾಳೆ. ಆದರೆ ಆಗಲೂ ಸೂರ್ಯ ದಣಿದಿಲ್ಲ.
ਰਥੁ ਫਿਰੈ ਛਾਇਆ ਧਨ ਤਾਕੈ ਟੀਡੁ ਲਵੈ ਮੰਝਿ ਬਾਰੇ ॥
rath firai chhaaeaa dhan taakai tteedd lavai manjh baare |ಅವನ ರಥವು ಚಲಿಸುತ್ತದೆ, ಮತ್ತು ಆತ್ಮ-ವಧು ನೆರಳು ಹುಡುಕುತ್ತದೆ; ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಚಿಲಿಪಿಲಿ ಮಾಡುತ್ತಿದೆ.
ਅਵਗਣ ਬਾਧਿ ਚਲੀ ਦੁਖੁ ਆਗੈ ਸੁਖੁ ਤਿਸੁ ਸਾਚੁ ਸਮਾਲੇ ॥
avagan baadh chalee dukh aagai sukh tis saach samaale |ಅವಳು ತನ್ನ ದೋಷಗಳು ಮತ್ತು ದೋಷಗಳ ಮೂಟೆಯನ್ನು ಕಟ್ಟುತ್ತಾಳೆ ಮತ್ತು ಮುಂದಿನ ಪ್ರಪಂಚದಲ್ಲಿ ನರಳುತ್ತಾಳೆ. ಆದರೆ ನಿಜವಾದ ಭಗವಂತನಲ್ಲಿ ನೆಲೆಸುವುದರಿಂದ ಅವಳು ಶಾಂತಿಯನ್ನು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾಳೆ.
ਨਾਨਕ ਜਿਸ ਨੋ ਇਹੁ ਮਨੁ ਦੀਆ ਮਰਣੁ ਜੀਵਣੁ ਪ੍ਰਭ ਨਾਲੇ ॥੮॥
naanak jis no ihu man deea maran jeevan prabh naale |8|ಓ ನಾನಕ್, ನಾನು ಅವನಿಗೆ ಈ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಕೊಟ್ಟಿದ್ದೇನೆ; ಸಾವು ಮತ್ತು ಜೀವನವು ದೇವರೊಂದಿಗೆ ವಿಶ್ರಾಂತಿ ಪಡೆಯುತ್ತದೆ. ||8||
ਸਾਵਣਿ ਸਰਸ ਮਨਾ ਘਣ ਵਰਸਹਿ ਰੁਤਿ ਆਏ ॥
saavan saras manaa ghan varaseh rut aae |ಸಾವನ್ನಲ್ಲಿ, ಸಂತೋಷವಾಗಿರಿ, ಓ ನನ್ನ ಮನಸ್ಸೇ. ಮಳೆಗಾಲ ಬಂದಿದೆ, ಮೋಡಗಳು ತುಂತುರು ಮಳೆಯಾಗಿವೆ.
ਮੈ ਮਨਿ ਤਨਿ ਸਹੁ ਭਾਵੈ ਪਿਰ ਪਰਦੇਸਿ ਸਿਧਾਏ ॥
mai man tan sahu bhaavai pir parades sidhaae |ನನ್ನ ಮನಸ್ಸು ಮತ್ತು ದೇಹವು ನನ್ನ ಭಗವಂತನಿಂದ ಸಂತೋಷವಾಗಿದೆ, ಆದರೆ ನನ್ನ ಪ್ರಿಯತಮೆಯು ದೂರ ಹೋಗಿದ್ದಾನೆ.
ਪਿਰੁ ਘਰਿ ਨਹੀ ਆਵੈ ਮਰੀਐ ਹਾਵੈ ਦਾਮਨਿ ਚਮਕਿ ਡਰਾਏ ॥
pir ghar nahee aavai mareeai haavai daaman chamak ddaraae |ನನ್ನ ಪ್ರಿಯತಮೆಯು ಮನೆಗೆ ಬಂದಿಲ್ಲ, ಮತ್ತು ನಾನು ಅಗಲಿಕೆಯ ದುಃಖದಿಂದ ಸಾಯುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ಮಿಂಚು ಮಿಂಚುತ್ತದೆ, ಮತ್ತು ನಾನು ಹೆದರುತ್ತೇನೆ.
ਸੇਜ ਇਕੇਲੀ ਖਰੀ ਦੁਹੇਲੀ ਮਰਣੁ ਭਇਆ ਦੁਖੁ ਮਾਏ ॥
sej ikelee kharee duhelee maran bheaa dukh maae |ನನ್ನ ಹಾಸಿಗೆ ಒಂಟಿಯಾಗಿದೆ, ಮತ್ತು ನಾನು ಸಂಕಟದಿಂದ ಬಳಲುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ನಾನು ನೋವಿನಿಂದ ಸಾಯುತ್ತಿದ್ದೇನೆ, ಓ ನನ್ನ ತಾಯಿ!
ਹਰਿ ਬਿਨੁ ਨੀਦ ਭੂਖ ਕਹੁ ਕੈਸੀ ਕਾਪੜੁ ਤਨਿ ਨ ਸੁਖਾਵਏ ॥
har bin need bhookh kahu kaisee kaaparr tan na sukhaave |ನನಗೆ ಹೇಳು - ಭಗವಂತನಿಲ್ಲದೆ, ನಾನು ಹೇಗೆ ಮಲಗಬಹುದು, ಅಥವಾ ಹಸಿವಿನಿಂದ ಅನುಭವಿಸಬಹುದು? ನನ್ನ ಬಟ್ಟೆಗಳು ನನ್ನ ದೇಹಕ್ಕೆ ಯಾವುದೇ ಸೌಕರ್ಯವನ್ನು ನೀಡುವುದಿಲ್ಲ.
ਨਾਨਕ ਸਾ ਸੋਹਾਗਣਿ ਕੰਤੀ ਪਿਰ ਕੈ ਅੰਕਿ ਸਮਾਵਏ ॥੯॥
naanak saa sohaagan kantee pir kai ank samaave |9|ಓ ನಾನಕ್, ಅವಳು ಮಾತ್ರ ಸಂತೋಷದ ಆತ್ಮ-ವಧು, ಅವಳು ತನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯ ಪತಿ ಭಗವಂತನ ಅಸ್ತಿತ್ವದಲ್ಲಿ ವಿಲೀನಗೊಳ್ಳುತ್ತಾಳೆ. ||9||
ਭਾਦਉ ਭਰਮਿ ਭੁਲੀ ਭਰਿ ਜੋਬਨਿ ਪਛੁਤਾਣੀ ॥
bhaadau bharam bhulee bhar joban pachhutaanee |ಭಾಡೋನ್ನಲ್ಲಿ, ಯುವತಿ ಅನುಮಾನದಿಂದ ಗೊಂದಲಕ್ಕೊಳಗಾಗಿದ್ದಾಳೆ; ನಂತರ, ಅವಳು ವಿಷಾದಿಸುತ್ತಾಳೆ ಮತ್ತು ಪಶ್ಚಾತ್ತಾಪ ಪಡುತ್ತಾಳೆ.
ਜਲ ਥਲ ਨੀਰਿ ਭਰੇ ਬਰਸ ਰੁਤੇ ਰੰਗੁ ਮਾਣੀ ॥
jal thal neer bhare baras rute rang maanee |ಕೆರೆಗಳು ಮತ್ತು ಹೊಲಗಳು ನೀರಿನಿಂದ ತುಂಬಿವೆ; ಮಳೆಗಾಲ ಬಂದಿದೆ - ಆಚರಿಸುವ ಸಮಯ!
ਬਰਸੈ ਨਿਸਿ ਕਾਲੀ ਕਿਉ ਸੁਖੁ ਬਾਲੀ ਦਾਦਰ ਮੋਰ ਲਵੰਤੇ ॥
barasai nis kaalee kiau sukh baalee daadar mor lavante |ರಾತ್ರಿಯ ಕತ್ತಲೆಯಲ್ಲಿ ಮಳೆಯಾಗುತ್ತದೆ; ಯುವ ವಧು ಹೇಗೆ ಶಾಂತಿಯನ್ನು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳಬಹುದು? ಕಪ್ಪೆಗಳು ಮತ್ತು ನವಿಲುಗಳು ತಮ್ಮ ಗದ್ದಲದ ಕರೆಗಳನ್ನು ಕಳುಹಿಸುತ್ತವೆ.
ਪ੍ਰਿਉ ਪ੍ਰਿਉ ਚਵੈ ਬਬੀਹਾ ਬੋਲੇ ਭੁਇਅੰਗਮ ਫਿਰਹਿ ਡਸੰਤੇ ॥
priau priau chavai babeehaa bole bhueiangam fireh ddasante |"ಪ್ರಿ-ಓ! ಪ್ರಿ-ಓ! ಪ್ರೀತಿಯ! ಪ್ರೀತಿಯ!" ಮಳೆಹಕ್ಕಿ ಕೂಗುತ್ತದೆ, ಆದರೆ ಹಾವುಗಳು ಕಚ್ಚುತ್ತವೆ.
ਮਛਰ ਡੰਗ ਸਾਇਰ ਭਰ ਸੁਭਰ ਬਿਨੁ ਹਰਿ ਕਿਉ ਸੁਖੁ ਪਾਈਐ ॥
machhar ddang saaeir bhar subhar bin har kiau sukh paaeeai |ಸೊಳ್ಳೆಗಳು ಕಚ್ಚುತ್ತವೆ ಮತ್ತು ಕುಟುಕುತ್ತವೆ, ಮತ್ತು ಕೊಳಗಳು ತುಂಬಿ ಹರಿಯುತ್ತವೆ; ಭಗವಂತನಿಲ್ಲದೆ, ಅವಳು ಹೇಗೆ ಶಾಂತಿಯನ್ನು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳಬಹುದು?
ਨਾਨਕ ਪੂਛਿ ਚਲਉ ਗੁਰ ਅਪੁਨੇ ਜਹ ਪ੍ਰਭੁ ਤਹ ਹੀ ਜਾਈਐ ॥੧੦॥
naanak poochh chlau gur apune jah prabh tah hee jaaeeai |10|ಓ ನಾನಕ್, ನಾನು ಹೋಗಿ ನನ್ನ ಗುರುಗಳನ್ನು ಕೇಳುತ್ತೇನೆ; ದೇವರು ಎಲ್ಲಿದ್ದಾನೋ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗುತ್ತೇನೆ. ||10||
ਅਸੁਨਿ ਆਉ ਪਿਰਾ ਸਾ ਧਨ ਝੂਰਿ ਮੁਈ ॥
asun aau piraa saa dhan jhoor muee |ಅಸ್ಸುನಲ್ಲಿ, ನನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯ, ಬಾ; ಆತ್ಮ-ವಧು ಸಾವಿಗೆ ದುಃಖಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.
ਤਾ ਮਿਲੀਐ ਪ੍ਰਭ ਮੇਲੇ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਖੁਈ ॥
taa mileeai prabh mele doojai bhaae khuee |ದೇವರು ಅವಳನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗಲು ಕಾರಣವಾದಾಗ ಮಾತ್ರ ಅವಳು ಅವನನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗಬಹುದು; ಅವಳು ದ್ವಂದ್ವತೆಯ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ನಾಶವಾಗುತ್ತಾಳೆ.
ਝੂਠਿ ਵਿਗੁਤੀ ਤਾ ਪਿਰ ਮੁਤੀ ਕੁਕਹ ਕਾਹ ਸਿ ਫੁਲੇ ॥
jhootth vigutee taa pir mutee kukah kaah si fule |ಅವಳು ಸುಳ್ಳಿನಿಂದ ಲೂಟಿ ಮಾಡಿದರೆ, ಅವಳ ಪ್ರಿಯತಮೆ ಅವಳನ್ನು ತ್ಯಜಿಸುತ್ತಾನೆ. ಆಗ ನನ್ನ ಮುಡಿಯಲ್ಲಿ ಮುದುಕಿನ ಬಿಳಿ ಹೂವುಗಳು ಅರಳಿದವು.