Tá an fhoraois ag bláthú os comhair mo dhoras; mura bhfillfeadh ach mo Dhuine is Fearr ar mo bhaile!
Mura bhfilleann a Fear céile a Thiarna abhaile, conas is féidir leis an mbean-bhean síocháin a fháil? Tá a corp ag dul amú le brón na scaradh.
Canann an t-éan-amhrán álainn, suite ar an gcrann mango; ach conas is féidir liom an phian a fhulaingt i ndoimhneacht mo bheith?
Tá an bheach buzzing timpeall na gcraobhacha bláthanna; ach conas is féidir liom maireachtáil? Tá mé ag fáil bháis, a mháthair!
A Nanac, a Chait, is furasta an tsíocháin a fháil, má fhaigheann an bhean chéile an Tiarna ina Fear céile, laistigh de theach a croí féin. ||5||
Tá Vaisakhi chomh taitneamhach; blossom na brainsí le duilleoga nua.
Bíonn fonn ar an mbean-bhean an Tiarna a fheiceáil ag a doras. Tar, a Thiarna, agus gabh trua dom!
Tar abhaile, le do thoil, a Mhuire; iompar trasna an aigéin fealltach dhomhanda mé. Gan Tú, ní fiú mé blaosc fiú.
Cé atá i dteideal mo fhiúntas a mheas, má táim sásta leat? Feicim Tú, agus spreagaim daoine eile chun Tú a fheiceáil, a Ghrá.
Tá a fhios agam nach bhfuil Tú i bhfad ar shiúl; Creidim go bhfuil Tú domhain istigh ionam, agus tuigim do Láithreacht.
A Nanak, ag aimsiú Dia i Vaisakhi, líontar an Chonaic le Briathar an tSabad, agus tagann an intinn chun a chreidiúint. ||6||
Tá mí Jayt'h chomh sublime. Conas a d’fhéadfainn dearmad a dhéanamh ar mo chroí?
Dónn an talamh mar fhoirnéis, agus tairgeann bean anama paidir di.
Tairg an Bride paidir di, agus canann a Moltaí Glóracha; ag canadh a Moltaí, éiríonn sí taitneamhach le Dia.
Tá an Tiarna Neamhcheangailte ina chónaí ina Ard-Mhéara. Má cheadaíonn Sé dom, tiocfaidh mé chuige.
Tá an Bride mímhuiníne agus gan chumhacht; conas a bhfaighidh sí síocháin gan a Tiarna?
A Nanak, i Séat, tá an té a bhfuil aithne aige ar a Tiarna díreach cosúil leis; ag teacht ar bhua, buaileann sí leis an Tiarna Trócaireach. ||7||
Is maith mí Aasaarh; lasann an ghrian sa spéir.
Fulaingíonn an domhain i bpian, páráilte agus rósta sa tine.
Triomaíonn an tine an taise, agus faigheann sí bás le pian. Ach fiú ansin, ní fhásann an ghrian tuirseach.
Gluaiseann a charbad ar aghaidh, agus féachann an Bride anam scáth; tá na crickets ag caoineadh san fhoraois.
Ceanglaíonn sí a sraith de lochtanna agus demerits, agus ag fulaingt ar fud an domhain ina dhiaidh seo. Ach ina cónaí ar an bhFíor-Tiarna, faigheann sí síocháin.
A Nanac, thug mé an aigne seo dó; luíonn bás agus beatha le Dia. ||8||
I Saawan, bí sásta, O m'intinn. Tá séasúr na báistí tagtha, agus tá na scamaill pléasctha ina ceathanna.
Tá áthas ar m'intinn agus ar mo chorp ó mo Thiarna, ach tá mo chroí imithe.
Níor tháinig mo chroí abhaile, agus tá mé ag fáil bháis de bhrón na scaradh. Lasann an tintreach, agus tá faitíos orm.
Tá mo leaba uaigneach, agus tá mé ag fulaingt le pian. Tá mé ag fáil bháis i bpian, a mháthair!
Inis dom - gan an Tiarna, conas is féidir liom codladh, nó mothú ocras? Ní thugann mo chuid éadaí aon chompord do mo chorp.
Nanak, tá sí ina haonar bean-bean sona, a chumasc i Bheith a Fear céile ionúin Tiarna. ||9||
I Bhaadon, tá an bhean óg ar dhaoine eatarthu faoi amhras; ina dhiaidh sin, bíonn aiféala uirthi agus aithríonn sí.
Tá na lochanna agus na páirceanna ag cur thar maoil le huisce; tá séasúr na báistí tagtha - an t-am le ceiliúradh a dhéanamh!
I ndorchadas na hoíche bíonn sé ag cur báistí; conas is féidir leis an Bride óg síocháin a fháil? Seolann na froganna agus na peacocks a nglaonna callánacha.
"Pri-o! Pri-o! ionúin! Is aoibhinn liom!" ag gol an báistí, agus na nathracha ag sleamhnú thart, ag béiceadh.
Na mosquitoes bite agus Sting, agus na locháin a líonadh chun cur thar maoil; gan an Tiarna, conas is féidir léi síocháin a fháil?
A Nanac, rachaidh mé agus fiafraím de mo Ghúrú; cibé áit a bhfuil Dia, ann a rachaidh mé. ||10||
In Assu, tar, a Mhuire; tá brón ar an mbean-bhean chun báis.
Ní féidir léi bualadh leis ach é, nuair a threoraíonn Dia í chun bualadh leis; tá sí scriosta ag grá na dúbailteachta.
Má hairgeadh bréige í, tréigeann a Fear ionúin í. Ansin, bláthann bláthanna bána na seanaoise i mo chuid gruaige.