Titeann an corp as a chéile, mar algaí ar an uisce. ||24||
Dia é féin le feiceáil ar fud na trí shaol.
Ar feadh na n-aois, is é an Gobharnóir Mór é; níl aon eile ar chor ar bith.
De réir mar a thaitníonn sé leatsa, déanann tú sinn a chosaint agus a chaomhnú.
Iarraim Moltaí an Tiarna, a bheannaigh mé le honóir agus le creidiúint.
Ag fanacht i do dhúiseacht agus feasach, táim sásta leat, a Thiarna.
Nuair a aontaíonn Tú liom Tú Féin, déantar mé a chumasc ionat féin.
Canaim Do Mholtaí Bua, a Shaoil an Domhain.
Ag glacadh le Teagasc an Ghúrú, tá duine cinnte a chumasc san Aon Tiarna. ||25||
Cén fáth a labhraíonn tú nonsens den sórt sin, agus argóint leis an domhan?
Gheobhaidh tú bás ag aithrí, nuair a fheiceann tú do ghealtacht féin.
Tá sé a rugadh, ach amháin chun bás, ach ní mian leis maireachtáil.
Tagann sé dóchasach, agus ansin téann, gan dóchas.
Bíonn aiféala, aithrí agus brón air, bíonn sé ag meascadh deannaigh le deannach.
Ní cheanglóidh an bás an té a chanann Moltaí glórmhara an Tiarna.
Faightear na naoi dtaisce trí Ainm an Tiarna;
tugann an Tiarna síocháin agus staid intleachtúil. ||26||
Labhraíonn sé eagna spioradálta, agus tuigeann Sé Féin í.
Tá a fhios aige féin é, agus tuigeann sé é féin é.
Duine a ghlacann Focail an Ghúrú ina shnáithín féin,
atá gan Smál agus naofa, agus is taitneamhach leis an bhFíor-Thiarna.
I aigéan an Ghúrú, níl aon ghanntanas péarlaí.
Tá stór na seoda fíor doshéanta.
Déan na gníomhais sin a d'ordaigh an Gúrú.
Cén fáth a bhfuil tú sa tóir ar ghníomhartha an Ghúrú?
A Nanac, trí Theagasc an Ghúrú, cumasc sa Fhíor-Thiarna. ||27||
Tá grá briste, nuair a labhrann duine ar neamhchead.
Tá an lámh briste, nuair a tharraingítear é ón dá thaobh.
Briseann an grá, nuair a théann an chaint go géar.
Tréigeann an Tiarna Fear céile agus fágann sé an bhrídeog mheabhrach.
Tá an snaidhm briste ceangailte arís, trí mhachnamh agus trí mhachnamh.
Trí Fhocal Shabad an Ghúrú, réitítear cúrsaí ina dteach féin.
An té a thuilleann brabús an Fhíorainm, ní chaillfidh sé arís é;
is é an Tiarna agus Máistir na dtrí shaol do chara is fearr. ||28||
Rialú d'intinn, agus é a choinneáil ina áit.
Tá an domhan scriosta ag coimhlint, aiféala a botúin pheaca.
Tá Fear céile amháin Tiarna, agus tá siad go léir a brides.
Caitheann an Bride bréagach go leor cultacha.
Cuireann sé bac uirthi dul isteach i dtithe daoine eile;
Iarrann sé í chuig Ard-Mhéara a Láithreachta, agus ní chuireann aon bhacainní bac ar a cosán.
Tá sí maisithe le Briathar an tSabad, agus tá grá ag an bhFíor-Tiarna uirthi.
Is í an bhrídeog anam sona í, a ghlacann Tacaíocht a Tiarna agus a Máistir. ||29||
Ag fánaíocht is ag fánaíocht thart, a chompánach, tá do chulaith áille stróicthe.
I éad, níl an corp ar son na síochána; gan Eagla Dé, tá an t-uafás scriosta.
Duine a fhanann marbh ina teach féin, trí Eagla Dé, féachann a Fear céile uile-fhiosrach, a Thiarna, air le fabhar.
Coinníonn sí eagla roimh a Gúrú, agus canann sí Ainm an Tiarna Gan Eagla.
Ag maireachtáil ar an sliabh, tá tart mór orm; nuair a fheicim é, tá a fhios agam nach bhfuil sé i bhfad ar shiúl.
Tá mo tart múchta, agus tá glactha agam le Briathar an tSabad. Ól mé mo líonadh den Neachtar Ambrosial.
Deir gach duine, "Tabhair! Tabhair!" Mar is toil leis, tugann sé.
Tríd an Gurdwara, an Doras Gúrú, Tugann sé, agus múchann an tart. ||30||
Ag cuardach agus ag lorg, thit mé síos agus thit mé ar bhruach abhainn na beatha.
Iad siúd atá trom leis an bpeaca, téann siad go tóin poill, ach snámhann na daoine éadroma trasna.
Is íobairt mé dóibh siúd a bhuaileann leis an Tiarna neamhbhásmhar agus neamh-mhillte.
Tugann deannach a gcos fuascailt; ina gcuideachta, táimid aontaithe in Aontas an Tiarna.
Thug mé m’intinn do mo Ghúrú, agus fuair mé an tAinm gan Smál.