Is é féin a chuireann an tine seo amach, a chleachtann agus a chónaíonn Shabad an Ghúrú.
Tá a chorp agus a intinn fuaraithe agus soothed, agus a fearg ina tost; conquering egotism, merges sé sa Tiarna. ||15||
Is fíor an Tiarna agus an Máistir, agus is Fíor a mhóráltacht ghlórmhar.
De réir Gúrú's Grace, is annamh a ghnóthaíonn cúpla é seo.
Tairgeann Nanac an t-aon phaidir seo: trí Naam, Ainm an Tiarna, go gcuirfinn le chéile sa Tiarna. ||16||1||23||
Maaroo, An Tríú Mehl:
Le do Grace, le do thoil aontú le do thiomnaithe.
Molann do thiomna Tú i gcónaí, ag díriú go grámhar ortsa.
I do Thearmann, slánaítear iad, a Thiarna Cruthaithe; Aontaíonn tú iad in Aontas leat Féin. ||1||
Is deabhóid do Fhocal Foirfe an tSabad í sublime agus ardaithe.
Síocháin i réim laistigh; tá siad taitneamhach d'Aigne.
Díríonn an té a bhfuil a intinn agus a chorp lán de dhiabhlaíocht, a Chonaic ar an bhFíor-Tiarna. ||2||
I egotism, tá an comhlacht ar lasadh go deo.
Nuair a dheonaíonn Dia a Ghrás, buaileann duine leis an Gúrú Foirfe.
Scriosann an Seabóid an t-aineolas spioradálta laistigh de, agus tríd an bhFíor-Ghúrú faigheann duine síocháin. ||3||
Feidhmíonn an manmukh dall, féin-toilteanach go dall.
Tá sé i dtrioblóid uafásach, agus wanders i reincarnation.
Ní féidir leis srón an Bháis a léim choíche, agus sa deireadh bíonn pian uafásach air. ||4||
Tríd an Shabad, cuirtear deireadh le teacht agus imeacht an duine san athincarnation.
Coinníonn sé an Fíor Ainm cumhdaithe ina chroí.
Faigheann sé bás i Briathar Shabad an Ghúrú, agus conquers a intinn; stilling a egotism, chumasc sé sa Tiarna. ||5||
Ag teacht agus ag imeacht, tá muintir an domhain ag dul amú.
Gan an Fíor-Ghúrú, ní aimsíonn aon duine buanseasmhacht agus cobhsaíocht.
Soilsíonn an Seabóid a Solas go domhain laistigh den féin, agus áitíonn duine faoi shíocháin; cumascann solas an duine isteach sa Solas. ||6||
Smaoiníonn na cúig deamhain ar olc agus ar chaimiléireacht.
Is é an Fairsinge an léiriú ar cheangal mhothúchánach le Maya.
Ag freastal ar an bhFíor-Ghúrú, saortar duine acu, agus cuirtear an cúigear deamhain faoina smacht. ||7||
Gan an Gúrú, níl ann ach dorchadas an cheangail.
Arís agus arís eile, arís agus arís eile, báthtar iad.
Ag bualadh leis an bhFíor-Ghúrú, ionchlannaítear an Fhírinne laistigh, agus éiríonn an Fíor-Ainm taitneamhach don intinn. ||8||
Is Fíor a Doras, agus is Fíor a Chúirt, a Darbaar Ríoga.
Déanann na daoine fíor freastal air, trí Bhriathar beloved an tSabad.
Ag canadh Moltaí Glórmhara an Fhíor-Thiarna, sa bhfíor-shéis, táim tumtha agus súite san Fhírinne. ||9||
Go domhain laistigh de theach an duine féin, aimsíonn duine baile an Tiarna.
Trí Fhocal Shabad an Ghúrú, aimsíonn duine go héasca é go hintuigthe.
Ann sin, ní bhíonn brón ná scaradh ar dhuine; chumasadh isteach sa Tiarna Neamhaí gan stró intuigthe. ||10||
Maireann na daoine olc i ngrá na dúbailteacht.
Wander siad thart, go hiomlán ceangailte agus tart.
Suíonn siad i gcruinnithe uilc, agus bíonn siad i bpian go deo; thuilleann siad pian, rud ar bith ach pian. ||11||
Gan an Fíor-Ghúrú, níl aon Sangat, gan Pobal.
Gan an Shabad, ní féidir le duine ar bith trasnú anonn go dtí an taobh eile.
An té a chanann Moltaí Glórmhara Dé go hintuigthe de ló is d’oíche – cumascann a sholas isteach sa Solas. ||12||
Is é an comhlacht an crann; tá éan an anama ina chónaí laistigh de.
Ólann sé sa Neachtar Ambrosial, scíthe i Briathar Shabad an Ghúrú.
Ní eitlíonn sé riamh, agus ní thagann sé ná téigh; tá sé ina chónaí laistigh dá bhaile féin. ||13||
Glan an corp, agus déan machnamh ar an Seabad.
Bain an druga nimhiúil as gabháil mhothúchánach, agus deireadh a chur le amhras.
Bronnann Bronntóir na Síochána Féin a Thrócaire, agus ceanglaíonn sé sinn in Aontas leis Féin. ||14||