ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 Sri Guru Granth Sahib
Leathanach - 304
ਜੋ ਗੁਰੁ ਗੋਪੇ ਆਪਣਾ ਸੁ ਭਲਾ ਨਾਹੀ ਪੰਚਹੁ ਓਨਿ ਲਾਹਾ ਮੂਲੁ ਸਭੁ ਗਵਾਇਆ ॥
jo gur gope aapanaa su bhalaa naahee panchahu on laahaa mool sabh gavaaeaa |A dhaoine tofa, a dhaoine féintofa, ní duine maith é an té nach ndearbhaíonn go poiblí a Ghúrú; cailleann sé a bhrabúis agus a chaipiteal go léir.
ਪਹਿਲਾ ਆਗਮੁ ਨਿਗਮੁ ਨਾਨਕੁ ਆਖਿ ਸੁਣਾਏ ਪੂਰੇ ਗੁਰ ਕਾ ਬਚਨੁ ਉਪਰਿ ਆਇਆ ॥
pahilaa aagam nigam naanak aakh sunaae poore gur kaa bachan upar aaeaa |Bhíodh daoine ag canadh agus ag aithris na Shaastras agus na Vedas, O Nanak, ach anois tá Focail an Ghúrú Foirfe tagtha chun bheith ar na cinn is mó ar fad.
ਗੁਰਸਿਖਾ ਵਡਿਆਈ ਭਾਵੈ ਗੁਰ ਪੂਰੇ ਕੀ ਮਨਮੁਖਾ ਓਹ ਵੇਲਾ ਹਥਿ ਨ ਆਇਆ ॥੨॥
gurasikhaa vaddiaaee bhaavai gur poore kee manamukhaa oh velaa hath na aaeaa |2|Is taitneamhach leis na GurSikh móruaisle glórmhar an Ghúrú Foirfe; tá an deis seo caillte ag na manmukhs féin-toilteanach. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |Pauree:
ਸਚੁ ਸਚਾ ਸਭ ਦੂ ਵਡਾ ਹੈ ਸੋ ਲਏ ਜਿਸੁ ਸਤਿਗੁਰੁ ਟਿਕੇ ॥
sach sachaa sabh doo vaddaa hai so le jis satigur ttike |Is fíor an Tiarna Fíor an duine is mó ar fad; faigheann sé é féin amháin, a ungadh ag an Gúrú.
ਸੋ ਸਤਿਗੁਰੁ ਜਿ ਸਚੁ ਧਿਆਇਦਾ ਸਚੁ ਸਚਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਇਕੇ ॥
so satigur ji sach dhiaaeidaa sach sachaa satigur ike |Is é an Fíor-Ghúrú é, a dhéanann machnamh ar an bhFíor-Thiarna. Is fíor-Aon iad an Tiarna Fíor agus an Fíor-Ghúrú.
ਸੋਈ ਸਤਿਗੁਰੁ ਪੁਰਖੁ ਹੈ ਜਿਨਿ ਪੰਜੇ ਦੂਤ ਕੀਤੇ ਵਸਿ ਛਿਕੇ ॥
soee satigur purakh hai jin panje doot keete vas chhike |Is é an Fíor-Ghúrú é, an Primal Being, a bhfuil a chúig paisean bainte amach aige go hiomlán.
ਜਿ ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਸੇਵੇ ਆਪੁ ਗਣਾਇਦੇ ਤਿਨ ਅੰਦਰਿ ਕੂੜੁ ਫਿਟੁ ਫਿਟੁ ਮੁਹ ਫਿਕੇ ॥
ji bin satigur seve aap ganaaeide tin andar koorr fitt fitt muh fike |An té nach bhfreastalaíonn ar an bhFíor-Ghúrú, agus a mholann é féin, tá sé lán de bhréag laistigh. Tá mallacht, mallacht ar a aghaidh ghránna.
ਓਇ ਬੋਲੇ ਕਿਸੈ ਨ ਭਾਵਨੀ ਮੁਹ ਕਾਲੇ ਸਤਿਗੁਰ ਤੇ ਚੁਕੇ ॥੮॥
oe bole kisai na bhaavanee muh kaale satigur te chuke |8|Ní thaitníonn a chuid focal le haon duine; tá a aghaidh dubhaithe, agus é scartha ón bhFíor-Ghúrú. ||8||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥
salok mahalaa 4 |Salok, Ceathrú Mehl:
ਹਰਿ ਪ੍ਰਭ ਕਾ ਸਭੁ ਖੇਤੁ ਹੈ ਹਰਿ ਆਪਿ ਕਿਰਸਾਣੀ ਲਾਇਆ ॥
har prabh kaa sabh khet hai har aap kirasaanee laaeaa |Is réimse an Tiarna Dia gach duine; cothaíonn an Tiarna é féin an réimse seo.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਬਖਸਿ ਜਮਾਈਅਨੁ ਮਨਮੁਖੀ ਮੂਲੁ ਗਵਾਇਆ ॥
guramukh bakhas jamaaeean manamukhee mool gavaaeaa |Fásann an Gurmukh barr an mhaithiúnais, agus cailleann an manmukh féin-thoil a chuid fréamhacha fiú.
ਸਭੁ ਕੋ ਬੀਜੇ ਆਪਣੇ ਭਲੇ ਨੋ ਹਰਿ ਭਾਵੈ ਸੋ ਖੇਤੁ ਜਮਾਇਆ ॥
sabh ko beeje aapane bhale no har bhaavai so khet jamaaeaa |Déanann siad go léir plandáil chun a leasa féin, ach ní chuireann an Tiarna faoi deara ach an réimse sin a bhfuil sé sásta leis a fhás.
ਗੁਰਸਿਖੀ ਹਰਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਬੀਜਿਆ ਹਰਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨਾਮੁ ਫਲੁ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪਾਇਆ ॥
gurasikhee har amrit beejiaa har amrit naam fal amrit paaeaa |Plandálann na GurSikh síol Neachtar Ambrosial an Tiarna, agus faigheann Naam Ambróiseach an Tiarna mar Thorthaí Ambróiseacha.
ਜਮੁ ਚੂਹਾ ਕਿਰਸ ਨਿਤ ਕੁਰਕਦਾ ਹਰਿ ਕਰਤੈ ਮਾਰਿ ਕਢਾਇਆ ॥
jam choohaa kiras nit kurakadaa har karatai maar kadtaaeaa |Bíonn luch an Bháis ag sníomh ar an mbarr de shíor, ach tá an Tiarna Cruthaithe tar éis é a bhualadh agus a thiomáint uaidh.
ਕਿਰਸਾਣੀ ਜੰਮੀ ਭਾਉ ਕਰਿ ਹਰਿ ਬੋਹਲ ਬਖਸ ਜਮਾਇਆ ॥
kirasaanee jamee bhaau kar har bohal bakhas jamaaeaa |D'éirigh leis an bhfeirm, le Grá an Tiarna, agus ba é Grásta Dé a tháirgtear an barr.
ਤਿਨ ਕਾ ਕਾੜਾ ਅੰਦੇਸਾ ਸਭੁ ਲਾਹਿਓਨੁ ਜਿਨੀ ਸਤਿਗੁਰੁ ਪੁਰਖੁ ਧਿਆਇਆ ॥
tin kaa kaarraa andesaa sabh laahion jinee satigur purakh dhiaaeaa |Tá sé tar éis an dó agus an imní go léir a bhaint díobh siúd a rinne machnamh ar an bhFíor-Ghúrú, an Primal Being.
ਜਨ ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਅਰਾਧਿਆ ਆਪਿ ਤਰਿਆ ਸਭੁ ਜਗਤੁ ਤਰਾਇਆ ॥੧॥
jan naanak naam araadhiaa aap tariaa sabh jagat taraaeaa |1|sheirbhíseach Nanac, an té a dhéanann adhradh agus adhradh do Naam, Ainm an Tiarna, snámh sé trasna, agus sábhálann sé an domhan ar fad freisin. ||1||
ਮਃ ੪ ॥
mahalaa 4 |Ceathrú Mehl:
ਸਾਰਾ ਦਿਨੁ ਲਾਲਚਿ ਅਟਿਆ ਮਨਮੁਖਿ ਹੋਰੇ ਗਲਾ ॥
saaraa din laalach attiaa manamukh hore galaa |Tá an manmukh féin-willed áitithe le saint an lá ar fad, cé go bhféadfadh sé a mhalairt a éileamh.
ਰਾਤੀ ਊਘੈ ਦਬਿਆ ਨਵੇ ਸੋਤ ਸਭਿ ਢਿਲਾ ॥
raatee aooghai dabiaa nave sot sabh dtilaa |San oíche, sáraítear é le tuirse, agus déantar a naoi bpoll go léir a lagú.
ਮਨਮੁਖਾ ਦੈ ਸਿਰਿ ਜੋਰਾ ਅਮਰੁ ਹੈ ਨਿਤ ਦੇਵਹਿ ਭਲਾ ॥
manamukhaa dai sir joraa amar hai nit deveh bhalaa |Thar ceann an manmukh tá ord na mná; léi, coinníonn sé a chuid geallúintí maitheasa amach riamh.
ਜੋਰਾ ਦਾ ਆਖਿਆ ਪੁਰਖ ਕਮਾਵਦੇ ਸੇ ਅਪਵਿਤ ਅਮੇਧ ਖਲਾ ॥
joraa daa aakhiaa purakh kamaavade se apavit amedh khalaa |Tá na fir sin a ghníomhaíonn de réir orduithe na mban neamhíon, salach agus amaideach.
ਕਾਮਿ ਵਿਆਪੇ ਕੁਸੁਧ ਨਰ ਸੇ ਜੋਰਾ ਪੁਛਿ ਚਲਾ ॥
kaam viaape kusudh nar se joraa puchh chalaa |Tá na fir eisíonacha sin gafa sa dúil gnéasach; téann siad i gcomhairle lena mná agus siúlann siad dá réir.
ਸਤਿਗੁਰ ਕੈ ਆਖਿਐ ਜੋ ਚਲੈ ਸੋ ਸਤਿ ਪੁਰਖੁ ਭਲ ਭਲਾ ॥
satigur kai aakhiaai jo chalai so sat purakh bhal bhalaa |Fear a shiúlann mar a insíonn an Fíor-Ghúrú dó, is é an fear fíor, an duine is fearr.
ਜੋਰਾ ਪੁਰਖ ਸਭਿ ਆਪਿ ਉਪਾਇਅਨੁ ਹਰਿ ਖੇਲ ਸਭਿ ਖਿਲਾ ॥
joraa purakh sabh aap upaaeian har khel sabh khilaa |Chruthaigh sé féin gach bean agus fear; imríonn an Tiarna Féin gach dráma.
ਸਭ ਤੇਰੀ ਬਣਤ ਬਣਾਵਣੀ ਨਾਨਕ ਭਲ ਭਲਾ ॥੨॥
sabh teree banat banaavanee naanak bhal bhalaa |2|chruthaigh tú an cruthú ar fad; O Nanak, is é an chuid is fearr de na fearr. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |Pauree:
ਤੂ ਵੇਪਰਵਾਹੁ ਅਥਾਹੁ ਹੈ ਅਤੁਲੁ ਕਿਉ ਤੁਲੀਐ ॥
too veparavaahu athaahu hai atul kiau tuleeai |Tá tú míchúramach, dothuigthe agus do-thomhas; conas is féidir Tú a thomhas?
ਸੇ ਵਡਭਾਗੀ ਜਿ ਤੁਧੁ ਧਿਆਇਦੇ ਜਿਨ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲੀਐ ॥
se vaddabhaagee ji tudh dhiaaeide jin satigur mileeai |Tá an t-ádh leo siúd a bhuail an Fíor-Ghúrú agus a dhéanann machnamh ort.
ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਬਾਣੀ ਸਤਿ ਸਰੂਪੁ ਹੈ ਗੁਰਬਾਣੀ ਬਣੀਐ ॥
satigur kee baanee sat saroop hai gurabaanee baneeai |Is é Briathar Bani an Fhíor-Ghúrú aithris na Fírinne; trí Gurbani, éiríonn duine foirfe.
ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਰੀਸੈ ਹੋਰਿ ਕਚੁ ਪਿਚੁ ਬੋਲਦੇ ਸੇ ਕੂੜਿਆਰ ਕੂੜੇ ਝੜਿ ਪੜੀਐ ॥
satigur kee reesai hor kach pich bolade se koorriaar koorre jharr parreeai |Agus iad ag déanamh aithrise ar an bhFíor-Ghúrú, b'fhéidir go labhródh daoine eile ar an mhaith agus ar an olc, ach scriostar na bréagacha trína bhréag.
ਓਨੑਾ ਅੰਦਰਿ ਹੋਰੁ ਮੁਖਿ ਹੋਰੁ ਹੈ ਬਿਖੁ ਮਾਇਆ ਨੋ ਝਖਿ ਮਰਦੇ ਕੜੀਐ ॥੯॥
onaa andar hor mukh hor hai bikh maaeaa no jhakh marade karreeai |9|Tá rud amháin domhain laistigh díobh, agus rud eile ina mbéal; tarraingíonn siad nimh Maya, agus ansin cuireann siad amú go pianmhar. ||9||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥
salok mahalaa 4 |Salok, Ceathrú Mehl:
ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਸੇਵਾ ਨਿਰਮਲੀ ਨਿਰਮਲ ਜਨੁ ਹੋਇ ਸੁ ਸੇਵਾ ਘਾਲੇ ॥
satigur kee sevaa niramalee niramal jan hoe su sevaa ghaale |Tá seirbhís don Fhíor-Ghúrú gan Smál agus glan; déanann na daoine umhla sin atá glan an tseirbhís seo.
ਜਿਨ ਅੰਦਰਿ ਕਪਟੁ ਵਿਕਾਰੁ ਝੂਠੁ ਓਇ ਆਪੇ ਸਚੈ ਵਖਿ ਕਢੇ ਜਜਮਾਲੇ ॥
jin andar kapatt vikaar jhootth oe aape sachai vakh kadte jajamaale |Iad siúd a bhfuil meallta, éilliú agus bréagacht laistigh - caitheann an Fíor-Tiarna Féin amach iad mar lobhar.