Déanaim freastal ar an té a thug Naam dom; Tá mé ina íobairt dó.
An té a thógann, scarann sé freisin; níl aon duine eile seachas Eisean.
Le Grásta Ghúrú, déanaim machnamh air, agus ansin ní fhulaingíonn mo chorp pian. ||31||
Níl aon duine liom - cé leis ar cheart dom a ghúna a shealbhú agus a shealbhú? Ní raibh éinne riamh, agus ní bheidh aon duine liom go deo.
Ag teacht agus ag imeacht, tá duine scriosta, buailte le galar na dé-intinne.
Na neacha sin nach bhfuil Naam, Ainm an Tiarna acu, titfidh siad ar nós piléir salainn.
Gan an Ainm, conas is féidir leo scaoileadh a fháil? Titeann siad isteach in ifreann sa deireadh.
Ag baint úsáide as líon teoranta de na focail, déanaimid cur síos ar an Tiarna Fíor gan teorainn.
An t-aineolach easpa tuisceana. Gan an Gúrú, níl aon eagna spioradálta ann.
Tá an t-anam scartha cosúil le teaghrán briste an ghiotár, rud nach gcreitheann a fhuaim.
Ceanglaíonn Dia na hanamacha scartha leis féin, ag múscailt a gcinniúint. ||32||
Is é an corp an crann, agus is é an aigne an t-éan; Is iad na héin sa chrann na cúig céadfaí.
Péic siad ag croílár na réaltachta, agus cumaisc siad leis an Aon Tiarna. Ní bhíonn siad gafa ar chor ar bith.
Ach eitilt na cinn eile ar shiúl i Hurry, nuair a fheiceann siad an bia.
Tá a gcuid cleití bearrtha, agus tá siad gafa sa noose; trína gcuid botún, tá siad gafa i tubaiste.
Gan an Tiarna Fíor, conas is féidir le duine ar bith scaoileadh a fháil? Tagann seod Moltaí Glórmhara an Tiarna trí karma na ndea-ghníomhartha.
Nuair a scaoileann Sé Féin amach iad, is ansin a scaoiltear saor iad. Is é Féin an Máistir Mór.
De réir Ghráinne Ghúrú, scaoiltear iad, nuair a dheonaíonn Sé Féin a Ghrás.
Is ina Lámha a luíonn móruaisleacht na glóire. Beannaíonn sé dóibh siúd a bhfuil sé sásta leo. ||33||
Bíonn crith agus crith ar an anam, nuair a chailleann sé a fheistiú agus a thacaíocht.
Ní thugann ach tacaíocht an Fhíor-Thiarna onóir agus glóir. Tríd é, ní bhíonn saothair duine ar neamhní riamh.
Tá an Tiarna síoraí agus seasmhach go deo; tá an Gúrú seasmhach, agus tá an machnamh ar an bhFíor-Thiarna seasmhach.
A Thiarna agus a Mháistir na n-aingeal, fir agus máistrí Yogic, Is tú tacaíocht na ndaoine gan tacaíocht.
ngach áit agus idir spás, Is tusa an Bronntóir, an Bronntóir Mór.
Cibé áit a bhfuilim, feicim ann thú, a Thiarna; Níl aon deireadh nó teorainn agat.
Tá tú ag dul tríd na háiteanna agus na hidirspásanna; ag machnamh ar Fhocal Shabad an Ghúrú, Faightear thú.
Tugann tú bronntanais fiú nuair nach n-iarrtar iad; Tá tú iontach, dorochtana agus gan teorainn. ||34||
A Thiarna na Trócaireach, is tú ionchorprú na trócaire; ag cruthú an Chruthú, féach tú é.
Cith do thrócaire orm, le do thoil, a Dhia, agus aonaigh mé leat féin. Ar an toirt, scriosann tú agus a atógáil.
Tá tú uile-ciallmhar agus uile-fheiceálach; Is tusa an Bronntóir is Mó de na bronntanais go léir.
Is é Díothóir na bochtaineachta é, agus Scriostóir an phian; tuigeann an Gurmukh eagna spioradálta agus machnaimh. ||35||
Cailleann sé a shaibhreas, ghlaoidh sé in aimhréidh; tá comhfhios an amadáin gafa sa rachmas.
Mar is tearc iad na daoine a chruinníonn saibhreas na Fírinne, agus a thugann grá do Naam gan Smál, Ainm an Tiarna.
Más rud é, trí do shaibhreas a chailleadh, go bhféadfadh tú a bheith gafa i nGrá an Aon-Tiarna, ansin lig dó dul.
Tiomnaigh d'intinn, agus géill do cheann; ná lorg ach Tacaíocht an Tiarna Cruthaitheoir.
Tagann deireadh le cúrsaí saolta agus le fánaíocht, nuair a bhíonn an aigne líonta le aoibhneas an tSabad.
Éiríonn fiú naimhde duine ina gcairde, ag bualadh leis an nGúrú, Tiarna na Cruinne.
Ag fánaíocht ó fhoraois go cuardach foraoise, gheobhaidh tú amach go bhfuil na rudaí sin laistigh de bhaile do chroí féin.
Aontaithe ag an bhFíor-Ghúrú, fanfaidh tú aontaithe, agus cuirfear deireadh le pianta na breithe agus an bháis. ||36||
Trí deasghnátha éagsúla, ní fhaigheann duine scaoileadh. Gan bhua, seoltar ceann go Cathair an Bháis.
Ní bheidh an saol seo ag duine nó an chéad cheann eile; ag déanamh botúin pheacacha, tagann duine chun aiféala agus aithrí a dhéanamh sa deireadh.