Dhanaasaree, Chhant, Ceathrú Mehl, An Chéad Teach:
Dia amháin Cruthaitheoir Uilíoch. Le Grásta an Fhíor-Ghúrú:
Nuair a dheonaíonn an Tiarna a ghrásta, déanann duine machnamh ar Naam, Ainm an Tiarna.
Ag bualadh leis an bhFíor-Ghúrú, trí chreideamh grámhar agus deabhóid, canann duine Moltaí Glórmhara an Tiarna go hintuigthe.
Ag canadh a Mholta glórmhar do shíor, d'oidhche is de lá, bláth amháin amach, nuair is toil leis an bhFíor-Thiarna.
Tréigtear éicíochas, féinmhuinín agus Maya, agus súitear isteach sa Naam é go hintuigthe.
Gníomhaíonn an Cruthaitheoir Féin; nuair a thugann Sé, ansin a fhaigheann muid.
Nuair a dheonaíonn an Tiarna, a Ghrásta, déanaimid machnamh ar Naam. ||1||
Go domhain istigh, braithim fíorghrá don Fhíor-Ghúrú Foirfe.
Déanaim seirbhís dó de lá agus d'oíche; Ní dhéanaim dearmad air riamh.
Mé riamh dearmad Eisean; Is cuimhin liom é lá agus oíche. Nuair a chanaim an Naam, ansin mé i mo chónaí.
Le mo chluasa, cloisim faoi, agus tá m'intinn sásta. Mar Gurmukh, ólaim sa Neachtar Ambrosial.
Má thugann Sé Sracfhéachaint na nGrásta, buailfidh mé leis an bhFíor-Ghúrú; dhéanfadh mo intleacht idirdhealaitheach machnamh air, oíche is lá.
Go domhain istigh, braithim fíorghrá don Fhíor-Ghúrú Foirfe. ||2||
Le dea-ádh, téann duine isteach sa Sat Sangat, an Fíor-Chomhthionól; ansin, tagann duine chun blaiseadh de bhunbhrí an Tiarna.
Oíche agus lá, fanann sé dírithe go grámhar ar an Tiarna; cumaisc sé i síocháin neamhaí.
Agus é ag cumasc faoi shíocháin neamhaí, éiríonn sé taitneamhach d’Aigne an Tiarna; fanann sé go deo gan cheangal agus gan teagmháil.
Faigheann sé onóir sa saol seo agus sa saol eile, dírithe go grámhar ar Ainm an Tiarna.
Tá sé saortha ón dá pléisiúir agus pian; bíonn áthas air as pé rud a dhéanann Dia.
Le dea-ádh, téann duine isteach sa Sat Sangat, an Fíor-Chomhthionól, agus ansin, tagann duine chun blaiseadh de bhunbhrí an Tiarna. ||3||
ngrá na dúbailteacht, tá pian agus fulaingt; súile Teachtaire an Bháis na manmukhs féin-willed.
Siad ag caoineadh agus ag caoineadh, lá agus oíche, gafa ag pian Maya.
Gafa ag pian Maya, á spreagadh ag a ego, téann sé a shaol ag caoineadh, "Mine, mine!".
Ní cuimhin leis Dia, an Tabharthach, agus sa deireadh, imíonn sé ag aiféala agus ag aithrí.
Gan an Ainm, ní rachaidh aon rud in éineacht leis; ní a chlann, céile nó enticements Maya.
I ngrá na dúbailteacht, tá pian agus fulaingt; súile Teachtaire an Bháis na manmukhs féin-willed. ||4||
Ag deonú a Ghrásta, chomhcheangail an Tiarna mé féin leis; Fuair mé Ard-Mhéara Láithreacht an Tiarna.
Fanann mé i mo sheasamh agus mo bhosa brúite le chéile; Tá mé tar éis éirí taitneamhach d'intinn Dé.
Nuair a thaitníonn Aigne Dé le duine, ansin cumasc sé i Hukam Ordú an Tiarna; ag géilleadh dá Hukam, faigheann sé síocháin.
Oíche agus lá, canann sé Ainm an Tiarna, lá agus oíche; go hintuigthe, go nádúrtha, déanann sé machnamh ar Naam, Ainm an Tiarna.
Tríd an Naam faightear móráltacht na Naam; tá an Naam taitneamhach d'intinn Nanak.
Ag deonú a Ghrásta, chomhcheangail an Tiarna mé féin leis; Fuair mé Ard-Mhéara Láithreacht an Tiarna. ||5||1||