ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 شری گرو گرانت صاحب
صفحه - 690
ਧਨਾਸਰੀ ਛੰਤ ਮਹਲਾ ੪ ਘਰੁ ੧ ॥
dhanaasaree chhant mahalaa 4 ghar 1 |داناساری، چانت، مهل چهارم، خانه اول:
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ik oankaar satigur prasaad |خدای یکتا خالق جهانی. به لطف استاد واقعی:
ਹਰਿ ਜੀਉ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰੇ ਤਾ ਨਾਮੁ ਧਿਆਈਐ ਜੀਉ ॥
har jeeo kripaa kare taa naam dhiaaeeai jeeo |هنگامی که پروردگار عزیز فیض خود را عطا می کند، در نعم، نام خداوند تعمق می شود.
ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲੈ ਸੁਭਾਇ ਸਹਜਿ ਗੁਣ ਗਾਈਐ ਜੀਉ ॥
satigur milai subhaae sahaj gun gaaeeai jeeo |با ملاقات با گورو واقعی، از طریق ایمان و فداکاری عاشقانه، شخص به طور شهودی ستایش های با شکوه خداوند را می خواند.
ਗੁਣ ਗਾਇ ਵਿਗਸੈ ਸਦਾ ਅਨਦਿਨੁ ਜਾ ਆਪਿ ਸਾਚੇ ਭਾਵਏ ॥
gun gaae vigasai sadaa anadin jaa aap saache bhaave |با خواندن ستایش های باشکوه او پیوسته، شب و روز، شکوفا می شود، هنگامی که مورد رضایت پروردگار واقعی باشد.
ਅਹੰਕਾਰੁ ਹਉਮੈ ਤਜੈ ਮਾਇਆ ਸਹਜਿ ਨਾਮਿ ਸਮਾਵਏ ॥
ahankaar haumai tajai maaeaa sahaj naam samaave |خودپرستی، خودبزرگ بینی و مایا رها می شوند و او به طور شهودی جذب ناام می شود.
ਆਪਿ ਕਰਤਾ ਕਰੇ ਸੋਈ ਆਪਿ ਦੇਇ ਤ ਪਾਈਐ ॥
aap karataa kare soee aap dee ta paaeeai |خالق خود عمل می کند. وقتی او می دهد، ما دریافت می کنیم.
ਹਰਿ ਜੀਉ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰੇ ਤਾ ਨਾਮੁ ਧਿਆਈਐ ਜੀਉ ॥੧॥
har jeeo kripaa kare taa naam dhiaaeeai jeeo |1|هنگامی که پروردگار عزیز فیض خود را عطا می کند، ما در نعم تعمق می کنیم. ||1||
ਅੰਦਰਿ ਸਾਚਾ ਨੇਹੁ ਪੂਰੇ ਸਤਿਗੁਰੈ ਜੀਉ ॥
andar saachaa nehu poore satigurai jeeo |در اعماق درونم، عشق واقعی را برای گورو واقعی کامل احساس می کنم.
ਹਉ ਤਿਸੁ ਸੇਵੀ ਦਿਨੁ ਰਾਤਿ ਮੈ ਕਦੇ ਨ ਵੀਸਰੈ ਜੀਉ ॥
hau tis sevee din raat mai kade na veesarai jeeo |من شبانه روز به او خدمت می کنم. من هرگز او را فراموش نمی کنم.
ਕਦੇ ਨ ਵਿਸਾਰੀ ਅਨਦਿਨੁ ਸਮੑਾਰੀ ਜਾ ਨਾਮੁ ਲਈ ਤਾ ਜੀਵਾ ॥
kade na visaaree anadin samaaree jaa naam lee taa jeevaa |من هرگز او را فراموش نمی کنم. شب و روز او را یاد می کنم. وقتی نعم را می خوانم، پس زنده می شوم.
ਸ੍ਰਵਣੀ ਸੁਣੀ ਤ ਇਹੁ ਮਨੁ ਤ੍ਰਿਪਤੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪੀਵਾ ॥
sravanee sunee ta ihu man tripatai guramukh amrit peevaa |با گوش هایم از او می شنوم و ذهنم راضی می شود. من به عنوان گورمخ در شهد آمبروسیال می نوشم.
ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਤਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮੇਲੇ ਅਨਦਿਨੁ ਬਿਬੇਕ ਬੁਧਿ ਬਿਚਰੈ ॥
nadar kare taa satigur mele anadin bibek budh bicharai |اگر او نگاه فیض خود را ببخشد، آنگاه با گورو واقعی ملاقات خواهم کرد. عقل متمایز من شب و روز او را می اندیشید.
ਅੰਦਰਿ ਸਾਚਾ ਨੇਹੁ ਪੂਰੇ ਸਤਿਗੁਰੈ ॥੨॥
andar saachaa nehu poore satigurai |2|در اعماق درونم، عشق واقعی را برای گورو واقعی کامل احساس می کنم. ||2||
ਸਤਸੰਗਤਿ ਮਿਲੈ ਵਡਭਾਗਿ ਤਾ ਹਰਿ ਰਸੁ ਆਵਏ ਜੀਉ ॥
satasangat milai vaddabhaag taa har ras aave jeeo |با خوش شانسی، به سات سنگات، جماعت واقعی میپیوندید. سپس، شخص می آید تا ذات لطیف خداوند را بچشد.
ਅਨਦਿਨੁ ਰਹੈ ਲਿਵ ਲਾਇ ਤ ਸਹਜਿ ਸਮਾਵਏ ਜੀਉ ॥
anadin rahai liv laae ta sahaj samaave jeeo |شب و روز، او همچنان عاشقانه بر خداوند متمرکز است. او در آرامش آسمانی ادغام می شود.
ਸਹਜਿ ਸਮਾਵੈ ਤਾ ਹਰਿ ਮਨਿ ਭਾਵੈ ਸਦਾ ਅਤੀਤੁ ਬੈਰਾਗੀ ॥
sahaj samaavai taa har man bhaavai sadaa ateet bairaagee |ادغام در صلح آسمانی، او برای ذهن خداوند خشنود می شود. او برای همیشه دلبسته و دست نخورده باقی می ماند.
ਹਲਤਿ ਪਲਤਿ ਸੋਭਾ ਜਗ ਅੰਤਰਿ ਰਾਮ ਨਾਮਿ ਲਿਵ ਲਾਗੀ ॥
halat palat sobhaa jag antar raam naam liv laagee |او در این دنیا و جهان دیگر افتخار می کند و عاشقانه بر نام خداوند متمرکز است.
ਹਰਖ ਸੋਗ ਦੁਹਾ ਤੇ ਮੁਕਤਾ ਜੋ ਪ੍ਰਭੁ ਕਰੇ ਸੁ ਭਾਵਏ ॥
harakh sog duhaa te mukataa jo prabh kare su bhaave |او هم از لذت و هم از درد رهایی یافته است. او از هر کاری که خدا انجام دهد خشنود است.
ਸਤਸੰਗਤਿ ਮਿਲੈ ਵਡਭਾਗਿ ਤਾ ਹਰਿ ਰਸੁ ਆਵਏ ਜੀਉ ॥੩॥
satasangat milai vaddabhaag taa har ras aave jeeo |3|با خوش شانسی، به سات سنگات، جماعت حقیقی ملحق می شود، و سپس، می آید تا ذات لطیف خداوند را بچشد. ||3||
ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਦੁਖੁ ਹੋਇ ਮਨਮੁਖ ਜਮਿ ਜੋਹਿਆ ਜੀਉ ॥
doojai bhaae dukh hoe manamukh jam johiaa jeeo |در عشق به دوگانگی، درد و رنج است; رسول مرگ به منمخ های خودخواه چشم می دوزد.
ਹਾਇ ਹਾਇ ਕਰੇ ਦਿਨੁ ਰਾਤਿ ਮਾਇਆ ਦੁਖਿ ਮੋਹਿਆ ਜੀਉ ॥
haae haae kare din raat maaeaa dukh mohiaa jeeo |روز و شب گرفتار درد مایا می گریند و زوزه می کشند.
ਮਾਇਆ ਦੁਖਿ ਮੋਹਿਆ ਹਉਮੈ ਰੋਹਿਆ ਮੇਰੀ ਮੇਰੀ ਕਰਤ ਵਿਹਾਵਏ ॥
maaeaa dukh mohiaa haumai rohiaa meree meree karat vihaave |گرفتار درد مایا، برانگیخته شده توسط نفس خود، زندگی خود را با فریاد: "مال من، مال من!" می گذرد.
ਜੋ ਪ੍ਰਭੁ ਦੇਇ ਤਿਸੁ ਚੇਤੈ ਨਾਹੀ ਅੰਤਿ ਗਇਆ ਪਛੁਤਾਵਏ ॥
jo prabh dee tis chetai naahee ant geaa pachhutaave |خدای بخشنده را یاد نمی کند و در نهایت پشیمان و توبه می کند.
ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਕੋ ਸਾਥਿ ਨ ਚਾਲੈ ਪੁਤ੍ਰ ਕਲਤ੍ਰ ਮਾਇਆ ਧੋਹਿਆ ॥
bin naavai ko saath na chaalai putr kalatr maaeaa dhohiaa |بدون نام، هیچ چیز با او همراه نخواهد بود. نه فرزندان، همسر یا وسوسه های مایا.
ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਦੁਖੁ ਹੋਇ ਮਨਮੁਖਿ ਜਮਿ ਜੋਹਿਆ ਜੀਉ ॥੪॥
doojai bhaae dukh hoe manamukh jam johiaa jeeo |4|در عشق به دوگانگی، درد و رنج است; رسول مرگ به منمخ های خودخواه چشم می دوزد. ||4||
ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਲੇਹੁ ਮਿਲਾਇ ਮਹਲੁ ਹਰਿ ਪਾਇਆ ਜੀਉ ॥
kar kirapaa lehu milaae mahal har paaeaa jeeo |خداوند با اعطای فیض خود، مرا با خود یکی کرده است. من عمارت حضور پروردگار را یافته ام.
ਸਦਾ ਰਹੈ ਕਰ ਜੋੜਿ ਪ੍ਰਭੁ ਮਨਿ ਭਾਇਆ ਜੀਉ ॥
sadaa rahai kar jorr prabh man bhaaeaa jeeo |من با کف دست هایم به هم فشرده می ایستم. من مورد رضایت خداوند قرار گرفته ام.
ਪ੍ਰਭੁ ਮਨਿ ਭਾਵੈ ਤਾ ਹੁਕਮਿ ਸਮਾਵੈ ਹੁਕਮੁ ਮੰਨਿ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ॥
prabh man bhaavai taa hukam samaavai hukam man sukh paaeaa |هر گاه مورد رضای خداوند قرار گیرد، در حکم فرمان پروردگار ادغام می شود. با تسلیم شدن به حکامش، آرامش پیدا می کند.
ਅਨਦਿਨੁ ਜਪਤ ਰਹੈ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਸਹਜੇ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਆ ॥
anadin japat rahai din raatee sahaje naam dhiaaeaa |شب و روز، او نام خداوند را در روز و شب می خواند. به طور شهودی، به طور طبیعی، او در نعم، نام خداوند تعمق می کند.
ਨਾਮੋ ਨਾਮੁ ਮਿਲੀ ਵਡਿਆਈ ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਮਨਿ ਭਾਵਏ ॥
naamo naam milee vaddiaaee naanak naam man bhaave |از طریق نعم، عظمت شکوهمند نعم به دست می آید. نعم برای ذهن ناناک خوشایند است.
ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਲੇਹੁ ਮਿਲਾਇ ਮਹਲੁ ਹਰਿ ਪਾਵਏ ਜੀਉ ॥੫॥੧॥
kar kirapaa lehu milaae mahal har paave jeeo |5|1|خداوند با اعطای فیض خود، مرا با خود یکی کرده است. من عمارت حضور پروردگار را یافته ام. ||5||1||