ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 شری گرو گرانت صاحب
صفحه - 333
ਦਹ ਦਿਸ ਬੂਡੀ ਪਵਨੁ ਝੁਲਾਵੈ ਡੋਰਿ ਰਹੀ ਲਿਵ ਲਾਈ ॥੩॥
dah dis booddee pavan jhulaavai ddor rahee liv laaee |3|غریق را باد به ده جهت می برد، اما من به ریسمان عشق پروردگار محکم می گیرم. ||3||
ਉਨਮਨਿ ਮਨੂਆ ਸੁੰਨਿ ਸਮਾਨਾ ਦੁਬਿਧਾ ਦੁਰਮਤਿ ਭਾਗੀ ॥
aunaman manooaa sun samaanaa dubidhaa duramat bhaagee |ذهن آشفته در خداوند جذب شده است. دوگانگی و بد اندیشی فرار کرده است.
ਕਹੁ ਕਬੀਰ ਅਨਭਉ ਇਕੁ ਦੇਖਿਆ ਰਾਮ ਨਾਮਿ ਲਿਵ ਲਾਗੀ ॥੪॥੨॥੪੬॥
kahu kabeer anbhau ik dekhiaa raam naam liv laagee |4|2|46|کبیر می گوید من پروردگار یگانه و بی باک را دیده ام. من با نام خداوند هماهنگ هستم. ||4||2||46||
ਗਉੜੀ ਬੈਰਾਗਣਿ ਤਿਪਦੇ ॥
gaurree bairaagan tipade |گاری بایراگان، تی پدهای:
ਉਲਟਤ ਪਵਨ ਚਕ੍ਰ ਖਟੁ ਭੇਦੇ ਸੁਰਤਿ ਸੁੰਨ ਅਨਰਾਗੀ ॥
aulattat pavan chakr khatt bhede surat sun anaraagee |نفسم را به داخل چرخاندم و شش چاکرای بدن را سوراخ کردم و آگاهی من بر خلأ اولیه پروردگار مطلق متمرکز شد.
ਆਵੈ ਨ ਜਾਇ ਮਰੈ ਨ ਜੀਵੈ ਤਾਸੁ ਖੋਜੁ ਬੈਰਾਗੀ ॥੧॥
aavai na jaae marai na jeevai taas khoj bairaagee |1|در جستجوی کسی که نمی آید و نمی رود، نمی میرد و زاده نمی شود، ای دست بردار. ||1||
ਮੇਰੇ ਮਨ ਮਨ ਹੀ ਉਲਟਿ ਸਮਾਨਾ ॥
mere man man hee ulatt samaanaa |ذهن من از دنیا دور شده و در ذهن خدا غرق شده است.
ਗੁਰਪਰਸਾਦਿ ਅਕਲਿ ਭਈ ਅਵਰੈ ਨਾਤਰੁ ਥਾ ਬੇਗਾਨਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
guraparasaad akal bhee avarai naatar thaa begaanaa |1| rahaau |به لطف گورو، درک من تغییر کرده است. وگرنه من کاملا بی اطلاع بودم ||1||مکث||
ਨਿਵਰੈ ਦੂਰਿ ਦੂਰਿ ਫੁਨਿ ਨਿਵਰੈ ਜਿਨਿ ਜੈਸਾ ਕਰਿ ਮਾਨਿਆ ॥
nivarai door door fun nivarai jin jaisaa kar maaniaa |آنچه نزدیک بود، دور شده است، و باز، آنچه که دور بود، نزدیک است، برای کسانی که خداوند را همانگونه که اوست می شناسند.
ਅਲਉਤੀ ਕਾ ਜੈਸੇ ਭਇਆ ਬਰੇਡਾ ਜਿਨਿ ਪੀਆ ਤਿਨਿ ਜਾਨਿਆ ॥੨॥
alautee kaa jaise bheaa bareddaa jin peea tin jaaniaa |2|مانند آب قند ساخته شده از آب نبات است. فقط کسی که آن را بنوشد طعم آن را می داند. ||2||
ਤੇਰੀ ਨਿਰਗੁਨ ਕਥਾ ਕਾਇ ਸਿਉ ਕਹੀਐ ਐਸਾ ਕੋਇ ਬਿਬੇਕੀ ॥
teree niragun kathaa kaae siau kaheeai aaisaa koe bibekee |ای خداوند، سخن تو را به چه کسی بگویم. فراتر از سه کیفیت است. آیا کسی وجود دارد که چنین خرد فهیمی داشته باشد؟
ਕਹੁ ਕਬੀਰ ਜਿਨਿ ਦੀਆ ਪਲੀਤਾ ਤਿਨਿ ਤੈਸੀ ਝਲ ਦੇਖੀ ॥੩॥੩॥੪੭॥
kahu kabeer jin deea paleetaa tin taisee jhal dekhee |3|3|47|کبیر می گوید، همان طور که فیوزی که می زنید، فلاش هم که خواهید دید. ||3||3||47||
ਗਉੜੀ ॥
gaurree |گاری:
ਤਹ ਪਾਵਸ ਸਿੰਧੁ ਧੂਪ ਨਹੀ ਛਹੀਆ ਤਹ ਉਤਪਤਿ ਪਰਲਉ ਨਾਹੀ ॥
tah paavas sindh dhoop nahee chhaheea tah utapat parlau naahee |هیچ فصل بارانی، اقیانوس، آفتاب یا سایه، هیچ آفرینش یا تخریبی در آنجا وجود ندارد.
ਜੀਵਨ ਮਿਰਤੁ ਨ ਦੁਖੁ ਸੁਖੁ ਬਿਆਪੈ ਸੁੰਨ ਸਮਾਧਿ ਦੋਊ ਤਹ ਨਾਹੀ ॥੧॥
jeevan mirat na dukh sukh biaapai sun samaadh doaoo tah naahee |1|هیچ زندگی و مرگ، هیچ درد و لذتی در آنجا احساس نمی شود. تنها ترنس اولیه سماعدی وجود دارد و هیچ دوگانگی وجود ندارد. ||1||
ਸਹਜ ਕੀ ਅਕਥ ਕਥਾ ਹੈ ਨਿਰਾਰੀ ॥
sahaj kee akath kathaa hai niraaree |توصیف حالت شهودی وصف ناپذیر و متعالی است.
ਤੁਲਿ ਨਹੀ ਚਢੈ ਜਾਇ ਨ ਮੁਕਾਤੀ ਹਲੁਕੀ ਲਗੈ ਨ ਭਾਰੀ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
tul nahee chadtai jaae na mukaatee halukee lagai na bhaaree |1| rahaau |اندازه گیری نمی شود و تمام نمی شود. نه سبک است و نه سنگین. ||1||مکث||
ਅਰਧ ਉਰਧ ਦੋਊ ਤਹ ਨਾਹੀ ਰਾਤਿ ਦਿਨਸੁ ਤਹ ਨਾਹੀ ॥
aradh uradh doaoo tah naahee raat dinas tah naahee |نه جهان پایین و نه جهان بالا وجود دارد. نه روز هست و نه شب
ਜਲੁ ਨਹੀ ਪਵਨੁ ਪਾਵਕੁ ਫੁਨਿ ਨਾਹੀ ਸਤਿਗੁਰ ਤਹਾ ਸਮਾਹੀ ॥੨॥
jal nahee pavan paavak fun naahee satigur tahaa samaahee |2|آب، باد و آتش وجود ندارد. در آنجا، گورو واقعی وجود دارد. ||2||
ਅਗਮ ਅਗੋਚਰੁ ਰਹੈ ਨਿਰੰਤਰਿ ਗੁਰ ਕਿਰਪਾ ਤੇ ਲਹੀਐ ॥
agam agochar rahai nirantar gur kirapaa te laheeai |خداوند دست نیافتنی و غیرقابل درک در درون خود آنجا ساکن است. توسط گریس گورو، او پیدا شد.
ਕਹੁ ਕਬੀਰ ਬਲਿ ਜਾਉ ਗੁਰ ਅਪੁਨੇ ਸਤਸੰਗਤਿ ਮਿਲਿ ਰਹੀਐ ॥੩॥੪॥੪੮॥
kahu kabeer bal jaau gur apune satasangat mil raheeai |3|4|48|کبیر می گوید، من فدای مرشد خود هستم. من در سعد سنگات، گروه مقدس می مانم. ||3||4||48||
ਗਉੜੀ ॥
gaurree |گاری:
ਪਾਪੁ ਪੁੰਨੁ ਦੁਇ ਬੈਲ ਬਿਸਾਹੇ ਪਵਨੁ ਪੂਜੀ ਪਰਗਾਸਿਓ ॥
paap pun due bail bisaahe pavan poojee paragaasio |هم با گناه و هم با فضیلت، گاو بدن خریداری می شود; هوای نفس سرمایه ای است که ظهور کرده است.
ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਗੂਣਿ ਭਰੀ ਘਟ ਭੀਤਰਿ ਇਨ ਬਿਧਿ ਟਾਂਡ ਬਿਸਾਹਿਓ ॥੧॥
trisanaa goon bharee ghatt bheetar in bidh ttaandd bisaahio |1|کیسه پشتش پر از اشتیاق است. به این ترتیب ما گله را خریداری می کنیم. ||1||
ਐਸਾ ਨਾਇਕੁ ਰਾਮੁ ਹਮਾਰਾ ॥
aaisaa naaeik raam hamaaraa |پروردگار من چنین تاجر ثروتمندی است!
ਸਗਲ ਸੰਸਾਰੁ ਕੀਓ ਬਨਜਾਰਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
sagal sansaar keeo banajaaraa |1| rahaau |او تمام دنیا را دستفروش خود کرده است. ||1||مکث||
ਕਾਮੁ ਕ੍ਰੋਧੁ ਦੁਇ ਭਏ ਜਗਾਤੀ ਮਨ ਤਰੰਗ ਬਟਵਾਰਾ ॥
kaam krodh due bhe jagaatee man tarang battavaaraa |میل جنسی و خشم مالیات گیرندگان هستند و امواج ذهن دزدان بزرگراه.
ਪੰਚ ਤਤੁ ਮਿਲਿ ਦਾਨੁ ਨਿਬੇਰਹਿ ਟਾਂਡਾ ਉਤਰਿਓ ਪਾਰਾ ॥੨॥
panch tat mil daan nibereh ttaanddaa utario paaraa |2|این پنج عنصر به هم می پیوندند و غارت خود را تقسیم می کنند. گله ما اینگونه از بین می رود! ||2||
ਕਹਤ ਕਬੀਰੁ ਸੁਨਹੁ ਰੇ ਸੰਤਹੁ ਅਬ ਐਸੀ ਬਨਿ ਆਈ ॥
kahat kabeer sunahu re santahu ab aaisee ban aaee |کبیر می گوید، ای مقدسین گوش کنید: اکنون وضع این است!
ਘਾਟੀ ਚਢਤ ਬੈਲੁ ਇਕੁ ਥਾਕਾ ਚਲੋ ਗੋਨਿ ਛਿਟਕਾਈ ॥੩॥੫॥੪੯॥
ghaattee chadtat bail ik thaakaa chalo gon chhittakaaee |3|5|49|با رفتن به سربالایی، گاو خسته شده است. بار خود را به زمین انداخت و به سفر خود ادامه داد. ||3||5||49||
ਗਉੜੀ ਪੰਚਪਦਾ ॥
gaurree panchapadaa |گاری، پانچ پدهای:
ਪੇਵਕੜੈ ਦਿਨ ਚਾਰਿ ਹੈ ਸਾਹੁਰੜੈ ਜਾਣਾ ॥
pevakarrai din chaar hai saahurarrai jaanaa |برای چند روز کوتاه، عروس روح در خانه پدر و مادرش می ماند. سپس، او باید به شوهر شوهرش برود.
ਅੰਧਾ ਲੋਕੁ ਨ ਜਾਣਈ ਮੂਰਖੁ ਏਆਣਾ ॥੧॥
andhaa lok na jaanee moorakh eaanaa |1|مردم کور و احمق و نادان این را نمی دانند. ||1||
ਕਹੁ ਡਡੀਆ ਬਾਧੈ ਧਨ ਖੜੀ ॥
kahu ddaddeea baadhai dhan kharree |به من بگو چرا عروس لباس معمولی اش را پوشیده است؟
ਪਾਹੂ ਘਰਿ ਆਏ ਮੁਕਲਾਊ ਆਏ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
paahoo ghar aae mukalaaoo aae |1| rahaau |مهمانان به خانه او رسیده اند و شوهرش آمده است تا او را ببرد. ||1||مکث||
ਓਹ ਜਿ ਦਿਸੈ ਖੂਹੜੀ ਕਉਨ ਲਾਜੁ ਵਹਾਰੀ ॥
oh ji disai khooharree kaun laaj vahaaree |چه کسی طناب نفس را در چاه جهانی که ما می بینیم فرود آورده است؟
ਲਾਜੁ ਘੜੀ ਸਿਉ ਤੂਟਿ ਪੜੀ ਉਠਿ ਚਲੀ ਪਨਿਹਾਰੀ ॥੨॥
laaj gharree siau toott parree utth chalee panihaaree |2|طناب نفس از پارچ تن جدا می شود و حامل آب برمی خیزد و می رود. ||2||
ਸਾਹਿਬੁ ਹੋਇ ਦਇਆਲੁ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰੇ ਅਪੁਨਾ ਕਾਰਜੁ ਸਵਾਰੇ ॥
saahib hoe deaal kripaa kare apunaa kaaraj savaare |وقتی پروردگار و استاد مهربان باشد و فیض خود را عطا کند، آنگاه همه امور او حل می شود.