ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 شری گرو گرانت صاحب
صفحه - 645
ਮਨ ਕੀ ਸਾਰ ਨ ਜਾਣਨੀ ਹਉਮੈ ਭਰਮਿ ਭੁਲਾਇ ॥
man kee saar na jaananee haumai bharam bhulaae |آنها وضعیت ذهن خود را نمی دانند. آنها فریب شک و خودپرستی را می خورند.
ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਭਉ ਪਇਆ ਵਡਭਾਗਿ ਵਸਿਆ ਮਨਿ ਆਇ ॥
guraparasaadee bhau peaa vaddabhaag vasiaa man aae |با لطف گورو، ترس از خدا به دست می آید. با خوش شانسی، خداوند در ذهن می ماند.
ਭੈ ਪਇਐ ਮਨੁ ਵਸਿ ਹੋਆ ਹਉਮੈ ਸਬਦਿ ਜਲਾਇ ॥
bhai peaai man vas hoaa haumai sabad jalaae |وقتی ترس از خدا می آید، ذهن مهار می شود و از طریق کلمه شاباد، نفس می سوزد.
ਸਚਿ ਰਤੇ ਸੇ ਨਿਰਮਲੇ ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਮਿਲਾਇ ॥
sach rate se niramale jotee jot milaae |کسانی که آغشته به حقیقت هستند، پاکیزه اند. نور آنها در نور ادغام می شود.
ਸਤਿਗੁਰਿ ਮਿਲਿਐ ਨਾਉ ਪਾਇਆ ਨਾਨਕ ਸੁਖਿ ਸਮਾਇ ॥੨॥
satigur miliaai naau paaeaa naanak sukh samaae |2|با ملاقات با گورو واقعی، شخص نام را به دست می آورد. ای نانک غرق در آرامش است. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |پاوری:
ਏਹ ਭੂਪਤਿ ਰਾਣੇ ਰੰਗ ਦਿਨ ਚਾਰਿ ਸੁਹਾਵਣਾ ॥
eh bhoopat raane rang din chaar suhaavanaa |لذت پادشاهان و امپراطوران خوشایند است، اما فقط چند روز طول می کشد.
ਏਹੁ ਮਾਇਆ ਰੰਗੁ ਕਸੁੰਭ ਖਿਨ ਮਹਿ ਲਹਿ ਜਾਵਣਾ ॥
ehu maaeaa rang kasunbh khin meh leh jaavanaa |این لذت های مایا مانند رنگ گلرنگ است که در یک لحظه از بین می رود.
ਚਲਦਿਆ ਨਾਲਿ ਨ ਚਲੈ ਸਿਰਿ ਪਾਪ ਲੈ ਜਾਵਣਾ ॥
chaladiaa naal na chalai sir paap lai jaavanaa |هنگامی که او می رود با او نمی روند; در عوض بار گناهان را بر سر می برد.
ਜਾਂ ਪਕੜਿ ਚਲਾਇਆ ਕਾਲਿ ਤਾਂ ਖਰਾ ਡਰਾਵਣਾ ॥
jaan pakarr chalaaeaa kaal taan kharaa ddaraavanaa |وقتی مرگ او را می گیرد و او را دور می کند، کاملاً زشت به نظر می رسد.
ਓਹ ਵੇਲਾ ਹਥਿ ਨ ਆਵੈ ਫਿਰਿ ਪਛੁਤਾਵਣਾ ॥੬॥
oh velaa hath na aavai fir pachhutaavanaa |6|آن فرصت از دست رفته دیگر به دست او نمی رسد و در نهایت پشیمان و پشیمان می شود. ||6||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |سالوک، مهل سوم:
ਸਤਿਗੁਰ ਤੇ ਜੋ ਮੁਹ ਫਿਰੇ ਸੇ ਬਧੇ ਦੁਖ ਸਹਾਹਿ ॥
satigur te jo muh fire se badhe dukh sahaeh |کسانی که روی خود را از گوروی واقعی برمی گردانند، در غم و اندوه و اسارت رنج می برند.
ਫਿਰਿ ਫਿਰਿ ਮਿਲਣੁ ਨ ਪਾਇਨੀ ਜੰਮਹਿ ਤੈ ਮਰਿ ਜਾਹਿ ॥
fir fir milan na paaeinee jameh tai mar jaeh |بارها و بارها، آنها فقط برای مردن به دنیا می آیند. آنها نمی توانند پروردگار خود را ملاقات کنند.
ਸਹਸਾ ਰੋਗੁ ਨ ਛੋਡਈ ਦੁਖ ਹੀ ਮਹਿ ਦੁਖ ਪਾਹਿ ॥
sahasaa rog na chhoddee dukh hee meh dukh paeh |بیماری شک از بین نمی رود و فقط درد و درد بیشتری می یابند.
ਨਾਨਕ ਨਦਰੀ ਬਖਸਿ ਲੇਹਿ ਸਬਦੇ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਹਿ ॥੧॥
naanak nadaree bakhas lehi sabade mel milaeh |1|ای نانک، اگر پروردگار بخشنده ببخشد، در اتحاد با کلمه شاباد متحد می شود. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |مهل سوم:
ਜੋ ਸਤਿਗੁਰ ਤੇ ਮੁਹ ਫਿਰੇ ਤਿਨਾ ਠਉਰ ਨ ਠਾਉ ॥
jo satigur te muh fire tinaa tthaur na tthaau |کسانی که روی خود را از گوروی واقعی برمی گردانند، جایی برای استراحت یا سرپناهی نخواهند یافت.
ਜਿਉ ਛੁਟੜਿ ਘਰਿ ਘਰਿ ਫਿਰੈ ਦੁਹਚਾਰਣਿ ਬਦਨਾਉ ॥
jiau chhuttarr ghar ghar firai duhachaaran badanaau |از در به در می گردند، مثل زنی رها شده، با شخصیت بد و بد آبرو.
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਬਖਸੀਅਹਿ ਸੇ ਸਤਿਗੁਰ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਉ ॥੨॥
naanak guramukh bakhaseeeh se satigur mel milaau |2|ای ناناک، گورمخ ها بخشیده شده اند و در اتحاد با گورو واقعی متحد شده اند. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |پاوری:
ਜੋ ਸੇਵਹਿ ਸਤਿ ਮੁਰਾਰਿ ਸੇ ਭਵਜਲ ਤਰਿ ਗਇਆ ॥
jo seveh sat muraar se bhavajal tar geaa |کسانی که به خداوند واقعی، ویرانگر نفس، خدمت می کنند، از اقیانوس وحشتناک جهان عبور می کنند.
ਜੋ ਬੋਲਹਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਉ ਤਿਨ ਜਮੁ ਛਡਿ ਗਇਆ ॥
jo boleh har har naau tin jam chhadd geaa |کسانی که نام خداوند، حر، حر، را می خوانند، توسط رسول اکرم (ص) می گذرد.
ਸੇ ਦਰਗਹ ਪੈਧੇ ਜਾਹਿ ਜਿਨਾ ਹਰਿ ਜਪਿ ਲਇਆ ॥
se daragah paidhe jaeh jinaa har jap leaa |کسانی که در مورد خداوند تعمق می کنند، در لباس افتخار به بارگاه او می روند.
ਹਰਿ ਸੇਵਹਿ ਸੇਈ ਪੁਰਖ ਜਿਨਾ ਹਰਿ ਤੁਧੁ ਮਇਆ ॥
har seveh seee purakh jinaa har tudh meaa |آنها تنها به تو خدمت می کنند، ای خداوند، که تو با فیض او را برکت می دهی.
ਗੁਣ ਗਾਵਾ ਪਿਆਰੇ ਨਿਤ ਗੁਰਮੁਖਿ ਭ੍ਰਮ ਭਉ ਗਇਆ ॥੭॥
gun gaavaa piaare nit guramukh bhram bhau geaa |7|ای محبوب، پیوسته ستایش های باشکوه تو را می خوانم. به عنوان گورمخ، تردیدها و ترس های من برطرف شد. ||7||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |سالوک، مهل سوم:
ਥਾਲੈ ਵਿਚਿ ਤੈ ਵਸਤੂ ਪਈਓ ਹਰਿ ਭੋਜਨੁ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਸਾਰੁ ॥
thaalai vich tai vasatoo peeo har bhojan amrit saar |روی بشقاب، سه چیز قرار داده شده است. این غذای اعلای خداوند است.
ਜਿਤੁ ਖਾਧੈ ਮਨੁ ਤ੍ਰਿਪਤੀਐ ਪਾਈਐ ਮੋਖ ਦੁਆਰੁ ॥
jit khaadhai man tripateeai paaeeai mokh duaar |با خوردن این، عقل سیر می شود و باب نجات پیدا می شود.
ਇਹੁ ਭੋਜਨੁ ਅਲਭੁ ਹੈ ਸੰਤਹੁ ਲਭੈ ਗੁਰ ਵੀਚਾਰਿ ॥
eihu bhojan alabh hai santahu labhai gur veechaar |ای مقدسین، به دست آوردن این غذا بسیار دشوار است. تنها با تأمل در گورو به دست می آید.
ਏਹ ਮੁਦਾਵਣੀ ਕਿਉ ਵਿਚਹੁ ਕਢੀਐ ਸਦਾ ਰਖੀਐ ਉਰਿ ਧਾਰਿ ॥
eh mudaavanee kiau vichahu kadteeai sadaa rakheeai ur dhaar |چرا باید این معما را از ذهن خود دور کنیم؟ ما باید همیشه آن را در قلب خود حفظ کنیم.
ਏਹ ਮੁਦਾਵਣੀ ਸਤਿਗੁਰੂ ਪਾਈ ਗੁਰਸਿਖਾ ਲਧੀ ਭਾਲਿ ॥
eh mudaavanee satiguroo paaee gurasikhaa ladhee bhaal |گورو واقعی این معما را مطرح کرده است. سیک های گورو راه حل خود را پیدا کرده اند.
ਨਾਨਕ ਜਿਸੁ ਬੁਝਾਏ ਸੁ ਬੁਝਸੀ ਹਰਿ ਪਾਇਆ ਗੁਰਮੁਖਿ ਘਾਲਿ ॥੧॥
naanak jis bujhaae su bujhasee har paaeaa guramukh ghaal |1|ای نانک، او تنها این را می فهمد که خداوند به او الهام می کند تا بفهمد. گورمخ ها سخت کار می کنند و خداوند را پیدا می کنند. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |مهل سوم:
ਜੋ ਧੁਰਿ ਮੇਲੇ ਸੇ ਮਿਲਿ ਰਹੇ ਸਤਿਗੁਰ ਸਿਉ ਚਿਤੁ ਲਾਇ ॥
jo dhur mele se mil rahe satigur siau chit laae |کسانی که خداوند اولیه آنها را متحد می کند، در اتحاد با او باقی می مانند. آنها آگاهی خود را بر گورو واقعی متمرکز می کنند.
ਆਪਿ ਵਿਛੋੜੇਨੁ ਸੇ ਵਿਛੁੜੇ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਖੁਆਇ ॥
aap vichhorren se vichhurre doojai bhaae khuaae |کسانی که خود خداوند آنها را جدا می کند، جدا می مانند. در عشق دوگانگی، ویران می شوند.
ਨਾਨਕ ਵਿਣੁ ਕਰਮਾ ਕਿਆ ਪਾਈਐ ਪੂਰਬਿ ਲਿਖਿਆ ਕਮਾਇ ॥੨॥
naanak vin karamaa kiaa paaeeai poorab likhiaa kamaae |2|ای ناناک، بدون کارما خوب، چه کسی می تواند به دست آورد؟ او آنچه را که از قبل مقدر شده است به دست می آورد. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |پاوری:
ਬਹਿ ਸਖੀਆ ਜਸੁ ਗਾਵਹਿ ਗਾਵਣਹਾਰੀਆ ॥
beh sakheea jas gaaveh gaavanahaareea |همراهان در کنار هم نشسته، سرودهای ثنای پروردگار را می خوانند.
ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਸਲਾਹਿਹੁ ਨਿਤ ਹਰਿ ਕਉ ਬਲਿਹਾਰੀਆ ॥
har naam salaahihu nit har kau balihaareea |آنها نام خداوند را مدام ستایش می کنند. آنها قربانی خداوند هستند.
ਜਿਨੀ ਸੁਣਿ ਮੰਨਿਆ ਹਰਿ ਨਾਉ ਤਿਨਾ ਹਉ ਵਾਰੀਆ ॥
jinee sun maniaa har naau tinaa hau vaareea |کسانی که می شنوند و به نام خداوند ایمان می آورند، من قربانی آنها هستم.
ਗੁਰਮੁਖੀਆ ਹਰਿ ਮੇਲੁ ਮਿਲਾਵਣਹਾਰੀਆ ॥
guramukheea har mel milaavanahaareea |پروردگارا با گورمخها که با تو متحدند متحد شوم.
ਹਉ ਬਲਿ ਜਾਵਾ ਦਿਨੁ ਰਾਤਿ ਗੁਰ ਦੇਖਣਹਾਰੀਆ ॥੮॥
hau bal jaavaa din raat gur dekhanahaareea |8|من فدای کسانی هستم که روز و شب گوروی خود را می بینند. ||8||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |سالوک، مهل سوم: