ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 شری گرو گرانت صاحب
صفحه - 206
ਕਰਿ ਕਰਿ ਹਾਰਿਓ ਅਨਿਕ ਬਹੁ ਭਾਤੀ ਛੋਡਹਿ ਕਤਹੂੰ ਨਾਹੀ ॥
kar kar haario anik bahu bhaatee chhoddeh katahoon naahee |با امتحان کردن همه چیز، خسته شده ام، اما با این حال، آنها مرا تنها نخواهند گذاشت.
ਏਕ ਬਾਤ ਸੁਨਿ ਤਾਕੀ ਓਟਾ ਸਾਧਸੰਗਿ ਮਿਟਿ ਜਾਹੀ ॥੨॥
ek baat sun taakee ottaa saadhasang mitt jaahee |2|اما من شنیده ام که می توان آنها را در Saadh Sangat، گروه مقدس، ریشه کن کرد. و بنابراین من به دنبال پناهگاه آنها هستم. ||2||
ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਸੰਤ ਮਿਲੇ ਮੋਹਿ ਤਿਨ ਤੇ ਧੀਰਜੁ ਪਾਇਆ ॥
kar kirapaa sant mile mohi tin te dheeraj paaeaa |اولیای الهی در رحمتشان مرا ملاقات کردند و از آنان رضایت گرفتم.
ਸੰਤੀ ਮੰਤੁ ਦੀਓ ਮੋਹਿ ਨਿਰਭਉ ਗੁਰ ਕਾ ਸਬਦੁ ਕਮਾਇਆ ॥੩॥
santee mant deeo mohi nirbhau gur kaa sabad kamaaeaa |3|مقدسین مانترا پروردگار بی باک را به من داده اند و اکنون من کلام شاباد گورو را تمرین می کنم. ||3||
ਜੀਤਿ ਲਏ ਓਇ ਮਹਾ ਬਿਖਾਦੀ ਸਹਜ ਸੁਹੇਲੀ ਬਾਣੀ ॥
jeet le oe mahaa bikhaadee sahaj suhelee baanee |اکنون بر آن بدکاران هولناک غلبه کردم و گفتار من اکنون شیرین و عالی است.
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਮਨਿ ਭਇਆ ਪਰਗਾਸਾ ਪਾਇਆ ਪਦੁ ਨਿਰਬਾਣੀ ॥੪॥੪॥੧੨੫॥
kahu naanak man bheaa paragaasaa paaeaa pad nirabaanee |4|4|125|نانک می گوید، نور الهی در ذهن من طلوع کرده است. من حالت Nirvaanaa را به دست آورده ام. ||4||4||125||
ਗਉੜੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
gaurree mahalaa 5 |گاری، مهل پنجم:
ਓਹੁ ਅਬਿਨਾਸੀ ਰਾਇਆ ॥
ohu abinaasee raaeaa |او پادشاه ابدی است.
ਨਿਰਭਉ ਸੰਗਿ ਤੁਮਾਰੈ ਬਸਤੇ ਇਹੁ ਡਰਨੁ ਕਹਾ ਤੇ ਆਇਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
nirbhau sang tumaarai basate ihu ddaran kahaa te aaeaa |1| rahaau |پروردگار بی باک با شما می ماند. پس این ترس از کجا می آید؟ ||1||مکث||
ਏਕ ਮਹਲਿ ਤੂੰ ਹੋਹਿ ਅਫਾਰੋ ਏਕ ਮਹਲਿ ਨਿਮਾਨੋ ॥
ek mahal toon hohi afaaro ek mahal nimaano |در یک نفر مغرور و مغرور و در دیگری حلیم و فروتنی.
ਏਕ ਮਹਲਿ ਤੂੰ ਆਪੇ ਆਪੇ ਏਕ ਮਹਲਿ ਗਰੀਬਾਨੋ ॥੧॥
ek mahal toon aape aape ek mahal gareebaano |1|در یک نفر همه شما تنها هستید و در دیگری فقیر. ||1||
ਏਕ ਮਹਲਿ ਤੂੰ ਪੰਡਿਤੁ ਬਕਤਾ ਏਕ ਮਹਲਿ ਖਲੁ ਹੋਤਾ ॥
ek mahal toon panddit bakataa ek mahal khal hotaa |در یک نفر شما یک پاندیت، یک عالم دینی و یک واعظ هستید و در دیگری فقط یک احمق هستید.
ਏਕ ਮਹਲਿ ਤੂੰ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਗ੍ਰਾਹਜੁ ਏਕ ਮਹਲਿ ਕਛੂ ਨ ਲੇਤਾ ॥੨॥
ek mahal toon sabh kichh graahaj ek mahal kachhoo na letaa |2|در یک نفر، شما همه چیز را در دست می گیرید و در دیگری، هیچ چیز را نمی پذیرید. ||2||
ਕਾਠ ਕੀ ਪੁਤਰੀ ਕਹਾ ਕਰੈ ਬਪੁਰੀ ਖਿਲਾਵਨਹਾਰੋ ਜਾਨੈ ॥
kaatth kee putaree kahaa karai bapuree khilaavanahaaro jaanai |عروسک چوبی بیچاره چه می تواند بکند؟ استاد عروسک گردان همه چیز را می داند.
ਜੈਸਾ ਭੇਖੁ ਕਰਾਵੈ ਬਾਜੀਗਰੁ ਓਹੁ ਤੈਸੋ ਹੀ ਸਾਜੁ ਆਨੈ ॥੩॥
jaisaa bhekh karaavai baajeegar ohu taiso hee saaj aanai |3|همانطور که عروسک گردان به عروسک لباس می پوشد، نقشی که عروسک بازی می کند نیز همینطور است. ||3||
ਅਨਿਕ ਕੋਠਰੀ ਬਹੁਤੁ ਭਾਤਿ ਕਰੀਆ ਆਪਿ ਹੋਆ ਰਖਵਾਰਾ ॥
anik kottharee bahut bhaat kareea aap hoaa rakhavaaraa |خداوند اتاق های مختلف توصیفات مختلف را آفریده است و او خود از آنها محافظت می کند.
ਜੈਸੇ ਮਹਲਿ ਰਾਖੈ ਤੈਸੈ ਰਹਨਾ ਕਿਆ ਇਹੁ ਕਰੈ ਬਿਚਾਰਾ ॥੪॥
jaise mahal raakhai taisai rahanaa kiaa ihu karai bichaaraa |4|همانطور که ظرفی که خداوند روح را در آن قرار می دهد، ساکن است. این بیچاره چه کار می تواند بکند؟ ||4||
ਜਿਨਿ ਕਿਛੁ ਕੀਆ ਸੋਈ ਜਾਨੈ ਜਿਨਿ ਇਹ ਸਭ ਬਿਧਿ ਸਾਜੀ ॥
jin kichh keea soee jaanai jin ih sabh bidh saajee |آن که شیء را آفرید، آن را می فهمد; او همه اینها را مد کرده است.
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਅਪਰੰਪਰ ਸੁਆਮੀ ਕੀਮਤਿ ਅਪੁਨੇ ਕਾਜੀ ॥੫॥੫॥੧੨੬॥
kahu naanak aparanpar suaamee keemat apune kaajee |5|5|126|می گوید ناناک، پروردگار و استاد بی نهایت است. او به تنهایی ارزش خلقت خود را درک می کند. ||5||5||126||
ਗਉੜੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
gaurree mahalaa 5 |گاری، مهل پنجم:
ਛੋਡਿ ਛੋਡਿ ਰੇ ਬਿਖਿਆ ਕੇ ਰਸੂਆ ॥
chhodd chhodd re bikhiaa ke rasooaa |آنها را رها کنید - از لذت های فساد دست بردارید;
ਉਰਝਿ ਰਹਿਓ ਰੇ ਬਾਵਰ ਗਾਵਰ ਜਿਉ ਕਿਰਖੈ ਹਰਿਆਇਓ ਪਸੂਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
aurajh rahio re baavar gaavar jiau kirakhai hariaaeio pasooaa |1| rahaau |تو در آنها گرفتار شده ای، ای احمق دیوانه، مانند حیوانی که در مزارع سبز چرا می کند. ||1||مکث||
ਜੋ ਜਾਨਹਿ ਤੂੰ ਅਪੁਨੇ ਕਾਜੈ ਸੋ ਸੰਗਿ ਨ ਚਾਲੈ ਤੇਰੈ ਤਸੂਆ ॥
jo jaaneh toon apune kaajai so sang na chaalai terai tasooaa |چیزی که فکر می کنید برای شما مفید است، حتی یک اینچ هم با شما همراه نخواهد شد.
ਨਾਗੋ ਆਇਓ ਨਾਗ ਸਿਧਾਸੀ ਫੇਰਿ ਫਿਰਿਓ ਅਰੁ ਕਾਲਿ ਗਰਸੂਆ ॥੧॥
naago aaeio naag sidhaasee fer firio ar kaal garasooaa |1|برهنه آمدی و برهنه خواهی رفت. تو باید چرخه تولد و مرگ را بچرخانی و خوراکی برای مرگ خواهی بود. ||1||
ਪੇਖਿ ਪੇਖਿ ਰੇ ਕਸੁੰਭ ਕੀ ਲੀਲਾ ਰਾਚਿ ਮਾਚਿ ਤਿਨਹੂੰ ਲਉ ਹਸੂਆ ॥
pekh pekh re kasunbh kee leelaa raach maach tinahoon lau hasooaa |با تماشا کردن، تماشای درامهای گذرا دنیا، درگیر و درگیر آنها میشوی و با لذت میخندی.
ਛੀਜਤ ਡੋਰਿ ਦਿਨਸੁ ਅਰੁ ਰੈਨੀ ਜੀਅ ਕੋ ਕਾਜੁ ਨ ਕੀਨੋ ਕਛੂਆ ॥੨॥
chheejat ddor dinas ar rainee jeea ko kaaj na keeno kachhooaa |2|ریسمان زندگی روز و شب نازک می شود و تو برای روحت کاری نکرده ای. ||2||
ਕਰਤ ਕਰਤ ਇਵ ਹੀ ਬਿਰਧਾਨੋ ਹਾਰਿਓ ਉਕਤੇ ਤਨੁ ਖੀਨਸੂਆ ॥
karat karat iv hee biradhaano haario ukate tan kheenasooaa |با انجام اعمالت پیر شدی. صدایت تو را از دست می دهد و بدنت ضعیف شده است.
ਜਿਉ ਮੋਹਿਓ ਉਨਿ ਮੋਹਨੀ ਬਾਲਾ ਉਸ ਤੇ ਘਟੈ ਨਾਹੀ ਰੁਚ ਚਸੂਆ ॥੩॥
jiau mohio un mohanee baalaa us te ghattai naahee ruch chasooaa |3|شما در جوانی توسط مایا فریفته شدید و از دلبستگی شما به آن چیزی کم نشده است. ||3||
ਜਗੁ ਐਸਾ ਮੋਹਿ ਗੁਰਹਿ ਦਿਖਾਇਓ ਤਉ ਸਰਣਿ ਪਰਿਓ ਤਜਿ ਗਰਬਸੂਆ ॥
jag aaisaa mohi gureh dikhaaeio tau saran pario taj garabasooaa |گورو به من نشان داد که این راه دنیاست. خانه غرور را رها کردم و وارد حرم تو شدم.
ਮਾਰਗੁ ਪ੍ਰਭ ਕੋ ਸੰਤਿ ਬਤਾਇਓ ਦ੍ਰਿੜੀ ਨਾਨਕ ਦਾਸ ਭਗਤਿ ਹਰਿ ਜਸੂਆ ॥੪॥੬॥੧੨੭॥
maarag prabh ko sant bataaeio drirree naanak daas bhagat har jasooaa |4|6|127|قدیس راه خدا را به من نشان داده است. غلام ناناک عبادت عبادی و ستایش پروردگار را کاشته است. ||4||6||127||
ਗਉੜੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
gaurree mahalaa 5 |گاری، مهل پنجم:
ਤੁਝ ਬਿਨੁ ਕਵਨੁ ਹਮਾਰਾ ॥
tujh bin kavan hamaaraa |به جز تو، مال من کیست؟
ਮੇਰੇ ਪ੍ਰੀਤਮ ਪ੍ਰਾਨ ਅਧਾਰਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
mere preetam praan adhaaraa |1| rahaau |ای محبوب من تو تکیه گاه نفس زندگی هستی. ||1||مکث||
ਅੰਤਰ ਕੀ ਬਿਧਿ ਤੁਮ ਹੀ ਜਾਨੀ ਤੁਮ ਹੀ ਸਜਨ ਸੁਹੇਲੇ ॥
antar kee bidh tum hee jaanee tum hee sajan suhele |تو تنها از وضعیت درونی من خبر داری. تو دوست زیبای من هستی
ਸਰਬ ਸੁਖਾ ਮੈ ਤੁਝ ਤੇ ਪਾਏ ਮੇਰੇ ਠਾਕੁਰ ਅਗਹ ਅਤੋਲੇ ॥੧॥
sarab sukhaa mai tujh te paae mere tthaakur agah atole |1|ای سرور و استاد نامحسوس و بیاندازهام، همه آرامشها را از تو دریافت میکنم. ||1||