خودت عامل اسباب هستی، خودت خالق هستی.
به خواست تو به دنیا می آییم و به خواست تو می میریم. ||2||
نام تو تکیه گاه ذهن و بدن ماست.
این برکت توست به نانک، غلام تو. ||3||8||
Wadahans، مهل پنجم، خانه دوم:
خدای یکتا خالق جهانی. به لطف استاد واقعی:
در اعماق من، اشتیاق دیدار معشوق وجود دارد. چگونه می توانم به گورو کامل خود برسم؟
حتی اگر یک نوزاد صدها بازی انجام دهد، بدون شیر نمی تواند زنده بماند.
گرسنگی درونم سیر نمی شود، ای دوست، هر چند صدها غذا از من سرو می شود.
ذهن و بدن من پر از عشق به معشوقم است. چگونه روح من بدون رؤیت پربرکت دارشان خداوند آرامش پیدا کند؟ ||1||
ای دوستان و خواهران و برادران عزیزم گوش فرا دهید - مرا به دوست واقعی من که آرامش بخش است هدایت کنید.
او از تمام مشکلات روح من آگاه است. او هر روز برای من داستان هایی از خداوند تعریف می کند.
من حتی برای یک لحظه نمی توانم بدون او زندگی کنم. من برای او فریاد می زنم، همانطور که پرنده آوازخوان برای قطره آب گریه می کند.
کدام یک از فضایل شما را بخوانم؟ شما حتی موجودات بی ارزشی مثل من را نجات می دهید. ||2||
من افسرده شده ام، ای دوست من، پروردگارم، منتظر شوهرم هستم. چه زمانی چشمان من شوهرم را ببیند؟
من فراموش کرده ام که چگونه از همه لذت ها لذت ببرم. بدون شوهرم پروردگارم هیچ فایده ای ندارند.
این لباس ها اندام من را خوشایند نمی کند. نمیتونم خودم لباس بپوشم
من به آن دوستانم تعظیم می کنم که از پروردگار همسر محبوب خود لذت برده اند. ||3||
من خود را به انواع تزیینات آراسته ام ای دوست، اما بدون شوهرم هیچ فایده ای ندارد.
وقتی شوهرم به من اهمیت نمیدهد، ای دوست، جوانی من میگذرد، کاملاً بیهوده.
خوشا به حال عروس های روح شاد، ای دوست من که با مولای شوهرشان آمیخته اند.
من فدای آن عروس های روح شاد هستم. بارها و بارها پاهایشان را می شوم. ||4||
تا زمانی که از دوگانگی و شک رنج می بردم ای دوست، خدا را دور می پنداشتم.
اما وقتی با گورو واقعی کامل ملاقات کردم، ای دوست، تمام امیدها و آرزوهای من برآورده شد.
ای دوست من تمام لذت ها و آسایش ها را به دست آورده ام. پروردگار شوهر من همه جا را فرا گرفته است.
بنده نانک از محبت پروردگار لذت می برد، ای دوست من. من به پای گورو، گورو واقعی می افتم. ||5||1||9||
واداهانس، مهل سوم، اشتپدهیا:
خدای یکتا خالق جهانی. به لطف استاد واقعی:
درست است بنی کلام او و حق است آهنگ. درست است مراقبه متفکرانه در کلام شاباد.
شب و روز پروردگار حق را می ستایم. خوشا به سعادت بزرگ من. ||1||
ای ذهن من، خودت را فدای نام واقعی کن.
اگر بنده بندگان خداوند شوید، نام واقعی را به دست خواهید آورد. ||1||مکث||