ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 شری گرو گرانت صاحب
صفحه - 76
ਅੰਤਿ ਕਾਲਿ ਪਛੁਤਾਸੀ ਅੰਧੁਲੇ ਜਾ ਜਮਿ ਪਕੜਿ ਚਲਾਇਆ ॥
ant kaal pachhutaasee andhule jaa jam pakarr chalaaeaa |در آخرین لحظه توبه می کنی-تو خیلی کوری-که رسول مرگ تو را می گیرد و می برد.
ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਅਪੁਨਾ ਕਰਿ ਕਰਿ ਰਾਖਿਆ ਖਿਨ ਮਹਿ ਭਇਆ ਪਰਾਇਆ ॥
sabh kichh apunaa kar kar raakhiaa khin meh bheaa paraaeaa |همه چیزهایت را برای خودت نگه داشتی، اما در یک لحظه همه آنها گم می شوند.
ਬੁਧਿ ਵਿਸਰਜੀ ਗਈ ਸਿਆਣਪ ਕਰਿ ਅਵਗਣ ਪਛੁਤਾਇ ॥
budh visarajee gee siaanap kar avagan pachhutaae |عقلت تو را رها کرد، عقلت رفت و اکنون از اعمال بدی که مرتکب شدی توبه کردی.
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਪ੍ਰਾਣੀ ਤੀਜੈ ਪਹਰੈ ਪ੍ਰਭੁ ਚੇਤਹੁ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥੩॥
kahu naanak praanee teejai paharai prabh chetahu liv laae |3|نانک می گوید ای فانی، در سومین دیده بان شب، بگذار آگاهیت عاشقانه معطوف به خدا باشد. ||3||
ਚਉਥੈ ਪਹਰੈ ਰੈਣਿ ਕੈ ਵਣਜਾਰਿਆ ਮਿਤ੍ਰਾ ਬਿਰਧਿ ਭਇਆ ਤਨੁ ਖੀਣੁ ॥
chauthai paharai rain kai vanajaariaa mitraa biradh bheaa tan kheen |در ساعت چهارم شب، ای یار بازرگان، تن تو پیر و سست می شود.
ਅਖੀ ਅੰਧੁ ਨ ਦੀਸਈ ਵਣਜਾਰਿਆ ਮਿਤ੍ਰਾ ਕੰਨੀ ਸੁਣੈ ਨ ਵੈਣ ॥
akhee andh na deesee vanajaariaa mitraa kanee sunai na vain |ای دوست تاجر من چشمانت کور می شود و نمی بیند و گوش هایت هیچ سخنی نمی شنود.
ਅਖੀ ਅੰਧੁ ਜੀਭ ਰਸੁ ਨਾਹੀ ਰਹੇ ਪਰਾਕਉ ਤਾਣਾ ॥
akhee andh jeebh ras naahee rahe paraakau taanaa |چشمانت کور می شود و زبانت نمی تواند بچشد. شما فقط با کمک دیگران زندگی می کنید.
ਗੁਣ ਅੰਤਰਿ ਨਾਹੀ ਕਿਉ ਸੁਖੁ ਪਾਵੈ ਮਨਮੁਖ ਆਵਣ ਜਾਣਾ ॥
gun antar naahee kiau sukh paavai manamukh aavan jaanaa |بدون هیچ فضیلتی در درون، چگونه می توانید آرامش پیدا کنید؟ منموک خودخواسته در تناسخ می آید و می رود.
ਖੜੁ ਪਕੀ ਕੁੜਿ ਭਜੈ ਬਿਨਸੈ ਆਇ ਚਲੈ ਕਿਆ ਮਾਣੁ ॥
kharr pakee kurr bhajai binasai aae chalai kiaa maan |هنگامی که محصول زندگی بالغ شد، خم می شود، می شکند و از بین می رود. چرا به چیزی که می آید و می رود افتخار کنیم؟
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਪ੍ਰਾਣੀ ਚਉਥੈ ਪਹਰੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਬਦੁ ਪਛਾਣੁ ॥੪॥
kahu naanak praanee chauthai paharai guramukh sabad pachhaan |4|می گوید نانک، ای فانی، در پاسگاه چهارم شب، گورمخ کلام شاباد را می شناسد. ||4||
ਓੜਕੁ ਆਇਆ ਤਿਨ ਸਾਹਿਆ ਵਣਜਾਰਿਆ ਮਿਤ੍ਰਾ ਜਰੁ ਜਰਵਾਣਾ ਕੰਨਿ ॥
orrak aaeaa tin saahiaa vanajaariaa mitraa jar jaravaanaa kan |نفس تو به پایان می رسد ای یار بازرگان و شانه هایت را ظالم پیری سنگین می کند.
ਇਕ ਰਤੀ ਗੁਣ ਨ ਸਮਾਣਿਆ ਵਣਜਾਰਿਆ ਮਿਤ੍ਰਾ ਅਵਗਣ ਖੜਸਨਿ ਬੰਨਿ ॥
eik ratee gun na samaaniaa vanajaariaa mitraa avagan kharrasan ban |ای دوست تاجر من یک ذره فضیلت به تو نرسید. در بند و بسته شده توسط شر، شما رانده شده است.
ਗੁਣ ਸੰਜਮਿ ਜਾਵੈ ਚੋਟ ਨ ਖਾਵੈ ਨਾ ਤਿਸੁ ਜੰਮਣੁ ਮਰਣਾ ॥
gun sanjam jaavai chott na khaavai naa tis jaman maranaa |کسی که با فضیلت و انضباط خود حرکت می کند، ضربه نمی خورد و به چرخه تولد و مرگ سپرده نمی شود.
ਕਾਲੁ ਜਾਲੁ ਜਮੁ ਜੋਹਿ ਨ ਸਾਕੈ ਭਾਇ ਭਗਤਿ ਭੈ ਤਰਣਾ ॥
kaal jaal jam johi na saakai bhaae bhagat bhai taranaa |رسول مرگ و دام او نمی توانند او را لمس کنند. او با عبادت عاشقانه از اقیانوس ترس عبور می کند.
ਪਤਿ ਸੇਤੀ ਜਾਵੈ ਸਹਜਿ ਸਮਾਵੈ ਸਗਲੇ ਦੂਖ ਮਿਟਾਵੈ ॥
pat setee jaavai sahaj samaavai sagale dookh mittaavai |او با افتخار می رود و در صلح و آرامش شهودی در هم می آمیزد. تمام دردهایش از بین می رود
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਪ੍ਰਾਣੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਛੂਟੈ ਸਾਚੇ ਤੇ ਪਤਿ ਪਾਵੈ ॥੫॥੨॥
kahu naanak praanee guramukh chhoottai saache te pat paavai |5|2|ناناک می گوید، وقتی مرد فانی گورمخ می شود، نزد پروردگار واقعی نجات می یابد و شرافت می یابد. ||5||2||
ਸਿਰੀਰਾਗੁ ਮਹਲਾ ੪ ॥
sireeraag mahalaa 4 |Siree Raag، چهارماهل:
ਪਹਿਲੈ ਪਹਰੈ ਰੈਣਿ ਕੈ ਵਣਜਾਰਿਆ ਮਿਤ੍ਰਾ ਹਰਿ ਪਾਇਆ ਉਦਰ ਮੰਝਾਰਿ ॥
pahilai paharai rain kai vanajaariaa mitraa har paaeaa udar manjhaar |ای دوست تاجر من، در اولین پاسداری شب، خداوند تو را در رحم قرار می دهد.
ਹਰਿ ਧਿਆਵੈ ਹਰਿ ਉਚਰੈ ਵਣਜਾਰਿਆ ਮਿਤ੍ਰਾ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਸਮਾਰਿ ॥
har dhiaavai har ucharai vanajaariaa mitraa har har naam samaar |ای دوست تاجر من، در خداوند تعمق میکنی و نام خداوند را میخوانی. شما به نام خداوند، حر، حر، فکر می کنید.
ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਜਪੇ ਆਰਾਧੇ ਵਿਚਿ ਅਗਨੀ ਹਰਿ ਜਪਿ ਜੀਵਿਆ ॥
har har naam jape aaraadhe vich aganee har jap jeeviaa |با ذکر نام خداوند، حر، حر، و مراقبه در آن در داخل آتش رحم، زندگی شما با اقامت در نعم تداوم می یابد.
ਬਾਹਰਿ ਜਨਮੁ ਭਇਆ ਮੁਖਿ ਲਾਗਾ ਸਰਸੇ ਪਿਤਾ ਮਾਤ ਥੀਵਿਆ ॥
baahar janam bheaa mukh laagaa sarase pitaa maat theeviaa |تو به دنیا می آیی و بیرون می آیی و مادر و پدرت از دیدن چهره تو خوشحال می شوند.
ਜਿਸ ਕੀ ਵਸਤੁ ਤਿਸੁ ਚੇਤਹੁ ਪ੍ਰਾਣੀ ਕਰਿ ਹਿਰਦੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੀਚਾਰਿ ॥
jis kee vasat tis chetahu praanee kar hiradai guramukh beechaar |ای فانی که فرزند از آن اوست یاد کن. به عنوان گورمخ، در قلب خود به او فکر کنید.
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਪ੍ਰਾਣੀ ਪਹਿਲੈ ਪਹਰੈ ਹਰਿ ਜਪੀਐ ਕਿਰਪਾ ਧਾਰਿ ॥੧॥
kahu naanak praanee pahilai paharai har japeeai kirapaa dhaar |1|می گوید ناناک، ای فانی، در اولین نگهبانی شب، بر خداوند ساکن شو که تو را از فیض خود فرو خواهد برد. ||1||
ਦੂਜੈ ਪਹਰੈ ਰੈਣਿ ਕੈ ਵਣਜਾਰਿਆ ਮਿਤ੍ਰਾ ਮਨੁ ਲਾਗਾ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ॥
doojai paharai rain kai vanajaariaa mitraa man laagaa doojai bhaae |در ساعت دوم شب، ای یار بازرگان، عقل به عشق دوگانگی دلبسته است.
ਮੇਰਾ ਮੇਰਾ ਕਰਿ ਪਾਲੀਐ ਵਣਜਾਰਿਆ ਮਿਤ੍ਰਾ ਲੇ ਮਾਤ ਪਿਤਾ ਗਲਿ ਲਾਇ ॥
meraa meraa kar paaleeai vanajaariaa mitraa le maat pitaa gal laae |مادر و پدر تو را در آغوش خود می گیرند و ادعا می کنند: «او مال من است، او مال من است». ای دوست تاجر من، فرزند نیز تربیت شده است.
ਲਾਵੈ ਮਾਤ ਪਿਤਾ ਸਦਾ ਗਲ ਸੇਤੀ ਮਨਿ ਜਾਣੈ ਖਟਿ ਖਵਾਏ ॥
laavai maat pitaa sadaa gal setee man jaanai khatt khavaae |مادر و پدرت مدام تو را در آغوش خود در آغوش می گیرند. در ذهن خود، آنها معتقدند که شما آنها را تامین خواهید کرد و از آنها حمایت خواهید کرد.
ਜੋ ਦੇਵੈ ਤਿਸੈ ਨ ਜਾਣੈ ਮੂੜਾ ਦਿਤੇ ਨੋ ਲਪਟਾਏ ॥
jo devai tisai na jaanai moorraa dite no lapattaae |احمق بخشنده را نمی شناسد. در عوض، او به هدیه می چسبد.
ਕੋਈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਵੈ ਸੁ ਕਰੈ ਵੀਚਾਰੁ ਹਰਿ ਧਿਆਵੈ ਮਨਿ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥
koee guramukh hovai su karai veechaar har dhiaavai man liv laae |نادر گورموکی است که در مورد آن تأمل کند، در ذهن خود تأمل کند و با محبت به خداوند وابسته باشد.
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਦੂਜੈ ਪਹਰੈ ਪ੍ਰਾਣੀ ਤਿਸੁ ਕਾਲੁ ਨ ਕਬਹੂੰ ਖਾਇ ॥੨॥
kahu naanak doojai paharai praanee tis kaal na kabahoon khaae |2|می گوید نانک، در ساعت دوم شب، ای فانی، مرگ هرگز تو را نمی بلعد. ||2||
ਤੀਜੈ ਪਹਰੈ ਰੈਣਿ ਕੈ ਵਣਜਾਰਿਆ ਮਿਤ੍ਰਾ ਮਨੁ ਲਗਾ ਆਲਿ ਜੰਜਾਲਿ ॥
teejai paharai rain kai vanajaariaa mitraa man lagaa aal janjaal |در ساعت سوم شب، ای دوست تاجر من، ذهن تو درگیر امور دنیوی و خانه است.
ਧਨੁ ਚਿਤਵੈ ਧਨੁ ਸੰਚਵੈ ਵਣਜਾਰਿਆ ਮਿਤ੍ਰਾ ਹਰਿ ਨਾਮਾ ਹਰਿ ਨ ਸਮਾਲਿ ॥
dhan chitavai dhan sanchavai vanajaariaa mitraa har naamaa har na samaal |ای دوست تاجر من، تو به ثروت می اندیشی و مال جمع می کنی، اما به خداوند و نام پروردگار نمی اندیشی.
ਹਰਿ ਨਾਮਾ ਹਰਿ ਹਰਿ ਕਦੇ ਨ ਸਮਾਲੈ ਜਿ ਹੋਵੈ ਅੰਤਿ ਸਖਾਈ ॥
har naamaa har har kade na samaalai ji hovai ant sakhaaee |شما هرگز بر نام خداوند، حر، حر، که در پایان تنها یاور و پشتیبان شما خواهد بود، ساکن نمی شوید.