ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 شری گرو گرانت صاحب
صفحه - 134
ਨਾਨਕ ਕੀ ਪ੍ਰਭ ਬੇਨਤੀ ਪ੍ਰਭ ਮਿਲਹੁ ਪਰਾਪਤਿ ਹੋਇ ॥
naanak kee prabh benatee prabh milahu paraapat hoe |نانک این دعا را به خدا می کند: «لطفا بیا و مرا با خودت محشور کن».
ਵੈਸਾਖੁ ਸੁਹਾਵਾ ਤਾਂ ਲਗੈ ਜਾ ਸੰਤੁ ਭੇਟੈ ਹਰਿ ਸੋਇ ॥੩॥
vaisaakh suhaavaa taan lagai jaa sant bhettai har soe |3|ماه وایساخ زیبا و دلپذیر است، هنگامی که قدیس مرا به دیدار پروردگار می رساند. ||3||
ਹਰਿ ਜੇਠਿ ਜੁੜੰਦਾ ਲੋੜੀਐ ਜਿਸੁ ਅਗੈ ਸਭਿ ਨਿਵੰਨਿ ॥
har jetth jurrandaa lorreeai jis agai sabh nivan |در ماه جيط، عروس در آرزوي ديدار با پروردگار است. همه با خضوع در برابر او سجده می کنند.
ਹਰਿ ਸਜਣ ਦਾਵਣਿ ਲਗਿਆ ਕਿਸੈ ਨ ਦੇਈ ਬੰਨਿ ॥
har sajan daavan lagiaa kisai na deee ban |کسی که لبه ردای خداوند، دوست واقعی را گرفته است - هیچ کس نمی تواند او را در اسارت نگه دارد.
ਮਾਣਕ ਮੋਤੀ ਨਾਮੁ ਪ੍ਰਭ ਉਨ ਲਗੈ ਨਾਹੀ ਸੰਨਿ ॥
maanak motee naam prabh un lagai naahee san |نام خدا جواهر، مروارید است. نمی توان آن را دزدید یا برد.
ਰੰਗ ਸਭੇ ਨਾਰਾਇਣੈ ਜੇਤੇ ਮਨਿ ਭਾਵੰਨਿ ॥
rang sabhe naaraaeinai jete man bhaavan |در خداوند همه لذت هایی است که ذهن را خشنود می کند.
ਜੋ ਹਰਿ ਲੋੜੇ ਸੋ ਕਰੇ ਸੋਈ ਜੀਅ ਕਰੰਨਿ ॥
jo har lorre so kare soee jeea karan |هر طور که خداوند بخواهد، او عمل می کند و مخلوقات او نیز چنین می کنند.
ਜੋ ਪ੍ਰਭਿ ਕੀਤੇ ਆਪਣੇ ਸੇਈ ਕਹੀਅਹਿ ਧੰਨਿ ॥
jo prabh keete aapane seee kaheeeh dhan |تنها آنها سعادتمند نامیده می شوند که خداوند آنها را از آن خود ساخته است.
ਆਪਣ ਲੀਆ ਜੇ ਮਿਲੈ ਵਿਛੁੜਿ ਕਿਉ ਰੋਵੰਨਿ ॥
aapan leea je milai vichhurr kiau rovan |اگر مردم می توانستند با تلاش خود خداوند را ملاقات کنند، چرا در درد جدایی فریاد می زدند؟
ਸਾਧੂ ਸੰਗੁ ਪਰਾਪਤੇ ਨਾਨਕ ਰੰਗ ਮਾਣੰਨਿ ॥
saadhoo sang paraapate naanak rang maanan |ملاقات او در سعد سنگات، شرکت مقدس، ای نانک، سعادت آسمانی برخوردار است.
ਹਰਿ ਜੇਠੁ ਰੰਗੀਲਾ ਤਿਸੁ ਧਣੀ ਜਿਸ ਕੈ ਭਾਗੁ ਮਥੰਨਿ ॥੪॥
har jetth rangeelaa tis dhanee jis kai bhaag mathan |4|در ماه جيط، مرد بازيگوش او را ملاقات ميكند كه بر پيشاني او سرنوشت خير ثبت شده است. ||4||
ਆਸਾੜੁ ਤਪੰਦਾ ਤਿਸੁ ਲਗੈ ਹਰਿ ਨਾਹੁ ਨ ਜਿੰਨਾ ਪਾਸਿ ॥
aasaarr tapandaa tis lagai har naahu na jinaa paas |برای کسانی که به همسرشان نزدیک نیستند، ماه عصاره داغ به نظر می رسد.
ਜਗਜੀਵਨ ਪੁਰਖੁ ਤਿਆਗਿ ਕੈ ਮਾਣਸ ਸੰਦੀ ਆਸ ॥
jagajeevan purakh tiaag kai maanas sandee aas |آنها خدای موجود اولیه، حیات جهان را رها کرده اند، و به انسان های صرفا تکیه کرده اند.
ਦੁਯੈ ਭਾਇ ਵਿਗੁਚੀਐ ਗਲਿ ਪਈਸੁ ਜਮ ਕੀ ਫਾਸ ॥
duyai bhaae vigucheeai gal pees jam kee faas |در عشق دوگانگی، عروس روح تباه می شود; طناب مرگ را بر گردن خود می بندد.
ਜੇਹਾ ਬੀਜੈ ਸੋ ਲੁਣੈ ਮਥੈ ਜੋ ਲਿਖਿਆਸੁ ॥
jehaa beejai so lunai mathai jo likhiaas |همانطور که می کارید، درو خواهید کرد. سرنوشت شما بر پیشانی شما ثبت شده است.
ਰੈਣਿ ਵਿਹਾਣੀ ਪਛੁਤਾਣੀ ਉਠਿ ਚਲੀ ਗਈ ਨਿਰਾਸ ॥
rain vihaanee pachhutaanee utth chalee gee niraas |شب زندگی می گذرد و در آخر پشیمان می شود و توبه می کند و بدون هیچ امیدی می رود.
ਜਿਨ ਕੌ ਸਾਧੂ ਭੇਟੀਐ ਸੋ ਦਰਗਹ ਹੋਇ ਖਲਾਸੁ ॥
jin kau saadhoo bhetteeai so daragah hoe khalaas |کسانی که با مقدسین ملاقات می کنند در بارگاه خداوند آزاد می شوند.
ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਪ੍ਰਭ ਆਪਣੀ ਤੇਰੇ ਦਰਸਨ ਹੋਇ ਪਿਆਸ ॥
kar kirapaa prabh aapanee tere darasan hoe piaas |خدایا رحمتت را به من بنما. تشنه بصیرت مبارک درشان هستم.
ਪ੍ਰਭ ਤੁਧੁ ਬਿਨੁ ਦੂਜਾ ਕੋ ਨਹੀ ਨਾਨਕ ਕੀ ਅਰਦਾਸਿ ॥
prabh tudh bin doojaa ko nahee naanak kee aradaas |خدایا بدون تو هیچ چیز دیگری وجود ندارد. این دعای حقیر نانک است.
ਆਸਾੜੁ ਸੁਹੰਦਾ ਤਿਸੁ ਲਗੈ ਜਿਸੁ ਮਨਿ ਹਰਿ ਚਰਣ ਨਿਵਾਸ ॥੫॥
aasaarr suhandaa tis lagai jis man har charan nivaas |5|ماه عصاره پسندیده است، هنگامی که پای پروردگار در ذهن است. ||5||
ਸਾਵਣਿ ਸਰਸੀ ਕਾਮਣੀ ਚਰਨ ਕਮਲ ਸਿਉ ਪਿਆਰੁ ॥
saavan sarasee kaamanee charan kamal siau piaar |در ماه ساوان، عروس روح، اگر عاشق پاهای لوتوس پروردگار شود، خوشحال است.
ਮਨੁ ਤਨੁ ਰਤਾ ਸਚ ਰੰਗਿ ਇਕੋ ਨਾਮੁ ਅਧਾਰੁ ॥
man tan rataa sach rang iko naam adhaar |ذهن و بدن او آغشته به عشق حق است. نام او تنها پشتیبان اوست.
ਬਿਖਿਆ ਰੰਗ ਕੂੜਾਵਿਆ ਦਿਸਨਿ ਸਭੇ ਛਾਰੁ ॥
bikhiaa rang koorraaviaa disan sabhe chhaar |لذت های فساد دروغین است. هر آنچه دیده می شود خاکستر خواهد شد.
ਹਰਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਬੂੰਦ ਸੁਹਾਵਣੀ ਮਿਲਿ ਸਾਧੂ ਪੀਵਣਹਾਰੁ ॥
har amrit boond suhaavanee mil saadhoo peevanahaar |قطرات شهد ارباب خیلی زیباست! در ملاقات با قدیس مقدس، اینها را می نوشیم.
ਵਣੁ ਤਿਣੁ ਪ੍ਰਭ ਸੰਗਿ ਮਉਲਿਆ ਸੰਮ੍ਰਥ ਪੁਰਖ ਅਪਾਰੁ ॥
van tin prabh sang mauliaa samrath purakh apaar |جنگل ها و چمنزارها با عشق به خدا، موجود اولیه بی نهایت و توانا، جوان و شاداب می شوند.
ਹਰਿ ਮਿਲਣੈ ਨੋ ਮਨੁ ਲੋਚਦਾ ਕਰਮਿ ਮਿਲਾਵਣਹਾਰੁ ॥
har milanai no man lochadaa karam milaavanahaar |ذهن من مشتاق دیدار پروردگار است. کاش رحمت خود را نشان می داد و مرا با خود محشور می کرد!
ਜਿਨੀ ਸਖੀਏ ਪ੍ਰਭੁ ਪਾਇਆ ਹੰਉ ਤਿਨ ਕੈ ਸਦ ਬਲਿਹਾਰ ॥
jinee sakhee prabh paaeaa hnau tin kai sad balihaar |آن عروس هایی که خدا را به دست آورده اند من برای همیشه فدای آنها هستم.
ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਜੀ ਮਇਆ ਕਰਿ ਸਬਦਿ ਸਵਾਰਣਹਾਰੁ ॥
naanak har jee meaa kar sabad savaaranahaar |اى نانك، آنگاه كه پروردگار عزيز مهربانى كند، عروسش را به كلام شاباد خود آراسته است.
ਸਾਵਣੁ ਤਿਨਾ ਸੁਹਾਗਣੀ ਜਿਨ ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਉਰਿ ਹਾਰੁ ॥੬॥
saavan tinaa suhaaganee jin raam naam ur haar |6|Saawan لذت بخش است برای آن عروس های روح شاد که قلب هایشان به گردنبند نام پروردگار آراسته شده است. ||6||
ਭਾਦੁਇ ਭਰਮਿ ਭੁਲਾਣੀਆ ਦੂਜੈ ਲਗਾ ਹੇਤੁ ॥
bhaadue bharam bhulaaneea doojai lagaa het |در ماه بهادون، او به دلیل دلبستگی به دوگانگی دچار توهم شک می شود.
ਲਖ ਸੀਗਾਰ ਬਣਾਇਆ ਕਾਰਜਿ ਨਾਹੀ ਕੇਤੁ ॥
lakh seegaar banaaeaa kaaraj naahee ket |او ممکن است هزاران زیور آلات بپوشد، اما آنها اصلاً فایده ای ندارند.
ਜਿਤੁ ਦਿਨਿ ਦੇਹ ਬਿਨਸਸੀ ਤਿਤੁ ਵੇਲੈ ਕਹਸਨਿ ਪ੍ਰੇਤੁ ॥
jit din deh binasasee tith velai kahasan pret |در آن روز که بدن از بین می رود - در آن زمان، او تبدیل به یک روح می شود.
ਪਕੜਿ ਚਲਾਇਨਿ ਦੂਤ ਜਮ ਕਿਸੈ ਨ ਦੇਨੀ ਭੇਤੁ ॥
pakarr chalaaein doot jam kisai na denee bhet |رسول اکرم او را می گیرد و راز خود را به کسی نمی گوید.
ਛਡਿ ਖੜੋਤੇ ਖਿਨੈ ਮਾਹਿ ਜਿਨ ਸਿਉ ਲਗਾ ਹੇਤੁ ॥
chhadd kharrote khinai maeh jin siau lagaa het |و عزیزان او - در یک لحظه، آنها به راه خود ادامه می دهند و او را تنها می گذارند.
ਹਥ ਮਰੋੜੈ ਤਨੁ ਕਪੇ ਸਿਆਹਹੁ ਹੋਆ ਸੇਤੁ ॥
hath marorrai tan kape siaahahu hoaa set |دست هایش را می پیچد، بدنش از درد می پیچد و از سیاهی به سفیدی تبدیل می شود.
ਜੇਹਾ ਬੀਜੈ ਸੋ ਲੁਣੈ ਕਰਮਾ ਸੰਦੜਾ ਖੇਤੁ ॥
jehaa beejai so lunai karamaa sandarraa khet |همانطور که کاشته است، برداشت می کند. میدان کارما چنین است.
ਨਾਨਕ ਪ੍ਰਭ ਸਰਣਾਗਤੀ ਚਰਣ ਬੋਹਿਥ ਪ੍ਰਭ ਦੇਤੁ ॥
naanak prabh saranaagatee charan bohith prabh det |ناناک به دنبال پناهگاه خداست. خداوند قایق پاهایش را به او داده است.
ਸੇ ਭਾਦੁਇ ਨਰਕਿ ਨ ਪਾਈਅਹਿ ਗੁਰੁ ਰਖਣ ਵਾਲਾ ਹੇਤੁ ॥੭॥
se bhaadue narak na paaeeeh gur rakhan vaalaa het |7|کسانی که گورو، محافظ و ناجی را در بهادون دوست دارند، به جهنم انداخته نخواهند شد. ||7||
ਅਸੁਨਿ ਪ੍ਰੇਮ ਉਮਾਹੜਾ ਕਿਉ ਮਿਲੀਐ ਹਰਿ ਜਾਇ ॥
asun prem umaaharraa kiau mileeai har jaae |در ماه آسو، عشق من به خداوند بر من چیره می شود. چگونه می توانم بروم و خداوند را ملاقات کنم؟