ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 شری گرو گرانت صاحب
صفحه - 1378
ਕਿਝੁ ਨ ਬੁਝੈ ਕਿਝੁ ਨ ਸੁਝੈ ਦੁਨੀਆ ਗੁਝੀ ਭਾਹਿ ॥
kijh na bujhai kijh na sujhai duneea gujhee bhaeh |من چیزی نمی دانم؛ من هیچی نمیفهمم جهان آتشی است که می دود.
ਸਾਂਈਂ ਮੇਰੈ ਚੰਗਾ ਕੀਤਾ ਨਾਹੀ ਤ ਹੰ ਭੀ ਦਝਾਂ ਆਹਿ ॥੩॥
saaneen merai changaa keetaa naahee ta han bhee dajhaan aaeh |3|پروردگارم خوب کرد که مرا در این باره انذار کرد. وگرنه من هم سوخته بودم ||3||
ਫਰੀਦਾ ਜੇ ਜਾਣਾ ਤਿਲ ਥੋੜੜੇ ਸੰਮਲਿ ਬੁਕੁ ਭਰੀ ॥
fareedaa je jaanaa til thorrarre samal buk bharee |فرید اگه میدونستم اینقدر کنجد کم دارم بیشتر مواظب دستم بودم.
ਜੇ ਜਾਣਾ ਸਹੁ ਨੰਢੜਾ ਤਾਂ ਥੋੜਾ ਮਾਣੁ ਕਰੀ ॥੪॥
je jaanaa sahu nandtarraa taan thorraa maan karee |4|اگر می دانستم که مولای شوهرم اینقدر جوان و بی گناه است، اینقدر مغرور نمی شدم. ||4||
ਜੇ ਜਾਣਾ ਲੜੁ ਛਿਜਣਾ ਪੀਡੀ ਪਾਈਂ ਗੰਢਿ ॥
je jaanaa larr chhijanaa peeddee paaeen gandt |اگر میدانستم ردای من گشاد میشود، گره محکمتری میبستم.
ਤੈ ਜੇਵਡੁ ਮੈ ਨਾਹਿ ਕੋ ਸਭੁ ਜਗੁ ਡਿਠਾ ਹੰਢਿ ॥੫॥
tai jevadd mai naeh ko sabh jag dditthaa handt |5|خداوندا، هیچ کس را به بزرگی تو نیافتم. تمام دنیا را گشتم و جستجو کردم. ||5||
ਫਰੀਦਾ ਜੇ ਤੂ ਅਕਲਿ ਲਤੀਫੁ ਕਾਲੇ ਲਿਖੁ ਨ ਲੇਖ ॥
fareedaa je too akal lateef kaale likh na lekh |فرید، اگر درک دقیقی داری، پس روی هیچ کس علامت سیاه ننویس.
ਆਪਨੜੇ ਗਿਰੀਵਾਨ ਮਹਿ ਸਿਰੁ ਨਂੀਵਾਂ ਕਰਿ ਦੇਖੁ ॥੬॥
aapanarre gireevaan meh sir naneevaan kar dekh |6|در عوض به زیر یقه خود نگاه کنید. ||6||
ਫਰੀਦਾ ਜੋ ਤੈ ਮਾਰਨਿ ਮੁਕੀਆਂ ਤਿਨੑਾ ਨ ਮਾਰੇ ਘੁੰਮਿ ॥
fareedaa jo tai maaran mukeean tinaa na maare ghunm |فرید، برگرد و به کسانی که تو را با مشت می زنند، بزن.
ਆਪਨੜੈ ਘਰਿ ਜਾਈਐ ਪੈਰ ਤਿਨੑਾ ਦੇ ਚੁੰਮਿ ॥੭॥
aapanarrai ghar jaaeeai pair tinaa de chunm |7|پاهای آنها را ببوس و به خانه خودت برگرد. ||7||
ਫਰੀਦਾ ਜਾਂ ਤਉ ਖਟਣ ਵੇਲ ਤਾਂ ਤੂ ਰਤਾ ਦੁਨੀ ਸਿਉ ॥
fareedaa jaan tau khattan vel taan too rataa dunee siau |فرید، وقتی وقت داشتی که کارمای خوبی به دست بیاوری، در عوض عاشق دنیا بودی.
ਮਰਗ ਸਵਾਈ ਨੀਹਿ ਜਾਂ ਭਰਿਆ ਤਾਂ ਲਦਿਆ ॥੮॥
marag savaaee neehi jaan bhariaa taan ladiaa |8|اکنون، مرگ جای پای محکمی دارد. وقتی بار پر شد، برداشته می شود. ||8||
ਦੇਖੁ ਫਰੀਦਾ ਜੁ ਥੀਆ ਦਾੜੀ ਹੋਈ ਭੂਰ ॥
dekh fareedaa ju theea daarree hoee bhoor |ببین، فرید، چه اتفاقی افتاده است: ریش تو خاکستری شده است.
ਅਗਹੁ ਨੇੜਾ ਆਇਆ ਪਿਛਾ ਰਹਿਆ ਦੂਰਿ ॥੯॥
agahu nerraa aaeaa pichhaa rahiaa door |9|آنچه می آید نزدیک است و گذشته بسیار عقب مانده است. ||9||
ਦੇਖੁ ਫਰੀਦਾ ਜਿ ਥੀਆ ਸਕਰ ਹੋਈ ਵਿਸੁ ॥
dekh fareedaa ji theea sakar hoee vis |ببین فرید چه اتفاقی افتاده که شکر تبدیل به سم شده است.
ਸਾਂਈ ਬਾਝਹੁ ਆਪਣੇ ਵੇਦਣ ਕਹੀਐ ਕਿਸੁ ॥੧੦॥
saanee baajhahu aapane vedan kaheeai kis |10|بدون پروردگارم از غم و اندوهم به کی بگویم؟ ||10||
ਫਰੀਦਾ ਅਖੀ ਦੇਖਿ ਪਤੀਣੀਆਂ ਸੁਣਿ ਸੁਣਿ ਰੀਣੇ ਕੰਨ ॥
fareedaa akhee dekh pateeneean sun sun reene kan |فرید چشمانم ضعیف شده و گوش هایم سخت شنوا شده است.
ਸਾਖ ਪਕੰਦੀ ਆਈਆ ਹੋਰ ਕਰੇਂਦੀ ਵੰਨ ॥੧੧॥
saakh pakandee aaeea hor karendee van |11|محصول بدن رسیده و رنگ شده است. ||11||
ਫਰੀਦਾ ਕਾਲਂੀ ਜਿਨੀ ਨ ਰਾਵਿਆ ਧਉਲੀ ਰਾਵੈ ਕੋਇ ॥
fareedaa kaalanee jinee na raaviaa dhaulee raavai koe |فرید، کسانی که وقتی موهایشان مشکی بود از همسرشان لذت نمی بردند - به ندرت هیچ یک از آنها وقتی موهایشان خاکستری می شد از او لذت نمی بردند.
ਕਰਿ ਸਾਂਈ ਸਿਉ ਪਿਰਹੜੀ ਰੰਗੁ ਨਵੇਲਾ ਹੋਇ ॥੧੨॥
kar saanee siau piraharree rang navelaa hoe |12|پس عاشق پروردگار باش تا رنگ تو همیشه نو شود. ||12||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |مهل سوم:
ਫਰੀਦਾ ਕਾਲੀ ਧਉਲੀ ਸਾਹਿਬੁ ਸਦਾ ਹੈ ਜੇ ਕੋ ਚਿਤਿ ਕਰੇ ॥
fareedaa kaalee dhaulee saahib sadaa hai je ko chit kare |فرید، چه موهای آدم سیاه باشد و چه خاکستری، مولای ما اگر یادش باشد همیشه اینجاست.
ਆਪਣਾ ਲਾਇਆ ਪਿਰਮੁ ਨ ਲਗਈ ਜੇ ਲੋਚੈ ਸਭੁ ਕੋਇ ॥
aapanaa laaeaa piram na lagee je lochai sabh koe |این فداکاری محبت آمیز به خداوند با تلاش خود فرد حاصل نمی شود، حتی اگر همه آرزوی آن را داشته باشند.
ਏਹੁ ਪਿਰਮੁ ਪਿਆਲਾ ਖਸਮ ਕਾ ਜੈ ਭਾਵੈ ਤੈ ਦੇਇ ॥੧੩॥
ehu piram piaalaa khasam kaa jai bhaavai tai dee |13|این جام فداکاری عاشقانه متعلق به پروردگار و استاد ماست. به هر که بخواهد می دهد. ||13||
ਫਰੀਦਾ ਜਿਨੑ ਲੋਇਣ ਜਗੁ ਮੋਹਿਆ ਸੇ ਲੋਇਣ ਮੈ ਡਿਠੁ ॥
fareedaa jina loein jag mohiaa se loein mai dditth |فرید، آن چشمانی که دنیا را فریب داده اند - من آن چشم ها را دیده ام.
ਕਜਲ ਰੇਖ ਨ ਸਹਦਿਆ ਸੇ ਪੰਖੀ ਸੂਇ ਬਹਿਠੁ ॥੧੪॥
kajal rekh na sahadiaa se pankhee sooe bahitth |14|یک بار حتی ذره ای ریمل را هم تحمل نکردند. اکنون، پرندگان جوجه های خود را در آنها بیرون می آورند! ||14||
ਫਰੀਦਾ ਕੂਕੇਦਿਆ ਚਾਂਗੇਦਿਆ ਮਤੀ ਦੇਦਿਆ ਨਿਤ ॥
fareedaa kookediaa chaangediaa matee dediaa nit |فرید، فریاد می زدند و فریاد می زدند و مدام نصیحت می کردند.
ਜੋ ਸੈਤਾਨਿ ਵੰਞਾਇਆ ਸੇ ਕਿਤ ਫੇਰਹਿ ਚਿਤ ॥੧੫॥
jo saitaan vanyaaeaa se kit fereh chit |15|اما کسانی که شیطان آنها را تباه کرده است - چگونه می توانند آگاهی خود را به سوی خدا معطوف کنند؟ ||15||
ਫਰੀਦਾ ਥੀਉ ਪਵਾਹੀ ਦਭੁ ॥
fareedaa theeo pavaahee dabh |فرید، علف راه شو،
ਜੇ ਸਾਂਈ ਲੋੜਹਿ ਸਭੁ ॥
je saanee lorreh sabh |اگر مشتاق پروردگار همه هستی.
ਇਕੁ ਛਿਜਹਿ ਬਿਆ ਲਤਾੜੀਅਹਿ ॥
eik chhijeh biaa lataarreeeh |یکی شما را زیر پا می کند و دیگری زیر پا شما را زیر پا می گذارد.
ਤਾਂ ਸਾਈ ਦੈ ਦਰਿ ਵਾੜੀਅਹਿ ॥੧੬॥
taan saaee dai dar vaarreeeh |16|آنگاه وارد صحن خداوند خواهی شد. ||16||
ਫਰੀਦਾ ਖਾਕੁ ਨ ਨਿੰਦੀਐ ਖਾਕੂ ਜੇਡੁ ਨ ਕੋਇ ॥
fareedaa khaak na nindeeai khaakoo jedd na koe |فرید به خاک تهمت مکن. توجه به بزرگی گرد و غبار است.
ਜੀਵਦਿਆ ਪੈਰਾ ਤਲੈ ਮੁਇਆ ਉਪਰਿ ਹੋਇ ॥੧੭॥
jeevadiaa pairaa talai mueaa upar hoe |17|وقتی زنده ایم زیر پایمان است و وقتی مردیم بالای سرمان است. ||17||
ਫਰੀਦਾ ਜਾ ਲਬੁ ਤਾ ਨੇਹੁ ਕਿਆ ਲਬੁ ਤ ਕੂੜਾ ਨੇਹੁ ॥
fareedaa jaa lab taa nehu kiaa lab ta koorraa nehu |فرید وقتی حرص هست چه عشقی میتونه باشه؟ وقتی طمع وجود دارد، عشق دروغین است.
ਕਿਚਰੁ ਝਤਿ ਲਘਾਈਐ ਛਪਰਿ ਤੁਟੈ ਮੇਹੁ ॥੧੮॥
kichar jhat laghaaeeai chhapar tuttai mehu |18|چه مدت می توان در یک کلبه کاهگلی که هنگام بارندگی چکه می کند، ماند؟ ||18||
ਫਰੀਦਾ ਜੰਗਲੁ ਜੰਗਲੁ ਕਿਆ ਭਵਹਿ ਵਣਿ ਕੰਡਾ ਮੋੜੇਹਿ ॥
fareedaa jangal jangal kiaa bhaveh van kanddaa morrehi |فرید، چرا از این جنگل به آن جنگل سرگردان میشوی و از میان درختان خاردار میکوبی؟
ਵਸੀ ਰਬੁ ਹਿਆਲੀਐ ਜੰਗਲੁ ਕਿਆ ਢੂਢੇਹਿ ॥੧੯॥
vasee rab hiaaleeai jangal kiaa dtoodtehi |19|خداوند در دل می ماند. چرا تو جنگل دنبالش میگردی؟ ||19||
ਫਰੀਦਾ ਇਨੀ ਨਿਕੀ ਜੰਘੀਐ ਥਲ ਡੂੰਗਰ ਭਵਿਓਮਿੑ ॥
fareedaa inee nikee jangheeai thal ddoongar bhaviomi |فرید با این پاهای کوچک از بیابان و کوه گذشتم.
ਅਜੁ ਫਰੀਦੈ ਕੂਜੜਾ ਸੈ ਕੋਹਾਂ ਥੀਓਮਿ ॥੨੦॥
aj fareedai koojarraa sai kohaan theeom |20|اما امروز، فرید، کوزه آب من صدها مایل دورتر به نظر می رسد. ||20||
ਫਰੀਦਾ ਰਾਤੀ ਵਡੀਆਂ ਧੁਖਿ ਧੁਖਿ ਉਠਨਿ ਪਾਸ ॥
fareedaa raatee vaddeean dhukh dhukh utthan paas |فرید، شبها دراز است و پهلوهایم از درد میدرد.