ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 شری گرو گرانت صاحب
صفحه - 1420
ਚਾਰੇ ਕੁੰਡਾ ਝੋਕਿ ਵਰਸਦਾ ਬੂੰਦ ਪਵੈ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਇ ॥
chaare kunddaa jhok varasadaa boond pavai sahaj subhaae |ابرها سنگین هستند، کم کم آویزان هستند و باران از هر طرف می بارد. قطره باران با سهولت طبیعی دریافت می شود.
ਜਲ ਹੀ ਤੇ ਸਭ ਊਪਜੈ ਬਿਨੁ ਜਲ ਪਿਆਸ ਨ ਜਾਇ ॥
jal hee te sabh aoopajai bin jal piaas na jaae |از آب همه چیز تولید می شود. بدون آب تشنگی رفع نمی شود.
ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਜਲੁ ਜਿਨਿ ਪੀਆ ਤਿਸੁ ਭੂਖ ਨ ਲਾਗੈ ਆਇ ॥੫੫॥
naanak har jal jin peea tis bhookh na laagai aae |55|ای نانک، هر که در آب خداوند بنوشد، دیگر گرسنه نخواهد شد. ||55||
ਬਾਬੀਹਾ ਤੂੰ ਸਹਜਿ ਬੋਲਿ ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਸੁਭਾਇ ॥
baabeehaa toon sahaj bol sachai sabad subhaae |ای مرغ بارانی، شاباد، کلام راستین خدا را با آرامش و آرامش طبیعی بگو.
ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਤੇਰੈ ਨਾਲਿ ਹੈ ਸਤਿਗੁਰਿ ਦੀਆ ਦਿਖਾਇ ॥
sabh kichh terai naal hai satigur deea dikhaae |همه چیز با توست؛ گورو واقعی این را به شما نشان خواهد داد.
ਆਪੁ ਪਛਾਣਹਿ ਪ੍ਰੀਤਮੁ ਮਿਲੈ ਵੁਠਾ ਛਹਬਰ ਲਾਇ ॥
aap pachhaaneh preetam milai vutthaa chhahabar laae |پس خودت را درک کن و محبوبت را ملاقات کن. فیض او سیلابی خواهد بارید.
ਝਿਮਿ ਝਿਮਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਵਰਸਦਾ ਤਿਸਨਾ ਭੁਖ ਸਭ ਜਾਇ ॥
jhim jhim amrit varasadaa tisanaa bhukh sabh jaae |قطره قطره، شهد آمبروسیال به آرامی و ملایم می بارد. تشنگی و گرسنگی کاملاً از بین رفته است.
ਕੂਕ ਪੁਕਾਰ ਨ ਹੋਵਈ ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਮਿਲਾਇ ॥
kook pukaar na hovee jotee jot milaae |فریادها و فریادهای غمگین شما پایان یافته است. نور تو در نور ادغام خواهد شد.
ਨਾਨਕ ਸੁਖਿ ਸਵਨਿੑ ਸੋਹਾਗਣੀ ਸਚੈ ਨਾਮਿ ਸਮਾਇ ॥੫੬॥
naanak sukh savani sohaaganee sachai naam samaae |56|ای نانک، عروس های روح شاد در آرامش می خوابند. آنها در نام واقعی جذب می شوند. ||56||
ਧੁਰਹੁ ਖਸਮਿ ਭੇਜਿਆ ਸਚੈ ਹੁਕਮਿ ਪਠਾਇ ॥
dhurahu khasam bhejiaa sachai hukam patthaae |پروردگار و استاد اولیه حکم واقعی فرمان خود را فرستاده است.
ਇੰਦੁ ਵਰਸੈ ਦਇਆ ਕਰਿ ਗੂੜੑੀ ਛਹਬਰ ਲਾਇ ॥
eind varasai deaa kar goorraee chhahabar laae |ایندرا با رحمت باران را می فرستد که به صورت سیلابی می بارد.
ਬਾਬੀਹੇ ਤਨਿ ਮਨਿ ਸੁਖੁ ਹੋਇ ਜਾਂ ਤਤੁ ਬੂੰਦ ਮੁਹਿ ਪਾਇ ॥
baabeehe tan man sukh hoe jaan tat boond muhi paae |جسم و روان پرنده بارانی شاد است. فقط زمانی که قطره باران به دهانش بیفتد.
ਅਨੁ ਧਨੁ ਬਹੁਤਾ ਉਪਜੈ ਧਰਤੀ ਸੋਭਾ ਪਾਇ ॥
an dhan bahutaa upajai dharatee sobhaa paae |ذرت رشد می کند، ثروت زیاد می شود و زمین به زیبایی آراسته می شود.
ਅਨਦਿਨੁ ਲੋਕੁ ਭਗਤਿ ਕਰੇ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਸਮਾਇ ॥
anadin lok bhagat kare gur kai sabad samaae |مردم شب و روز خداوند را با فداکاری می پرستند و در کلام شاباد گورو غرق می شوند.
ਆਪੇ ਸਚਾ ਬਖਸਿ ਲਏ ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਕਰੈ ਰਜਾਇ ॥
aape sachaa bakhas le kar kirapaa karai rajaae |خود پروردگار واقعی آنها را می بخشد و رحمت خود را بر آنها جاری می کند و آنها را به اراده خود هدایت می کند.
ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਵਹੁ ਕਾਮਣੀ ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਸਮਾਇ ॥
har gun gaavahu kaamanee sachai sabad samaae |ای عروسان، تسبیحات با شکوه پروردگار را بخوانید و در کلام راستین شاباد او غرق شوید.
ਭੈ ਕਾ ਸਹਜੁ ਸੀਗਾਰੁ ਕਰਿਹੁ ਸਚਿ ਰਹਹੁ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥
bhai kaa sahaj seegaar karihu sach rahahu liv laae |بگذارید ترس از خدا زینت شما باشد و عاشقانه با پروردگار واقعی همراه باشید.
ਨਾਨਕ ਨਾਮੋ ਮਨਿ ਵਸੈ ਹਰਿ ਦਰਗਹ ਲਏ ਛਡਾਇ ॥੫੭॥
naanak naamo man vasai har daragah le chhaddaae |57|ای نانک، نعم در ذهن می ماند و فانی در بارگاه خداوند نجات می یابد. ||57||
ਬਾਬੀਹਾ ਸਗਲੀ ਧਰਤੀ ਜੇ ਫਿਰਹਿ ਊਡਿ ਚੜਹਿ ਆਕਾਸਿ ॥
baabeehaa sagalee dharatee je fireh aoodd charreh aakaas |پرنده بارانی در سرتاسر زمین سرگردان است و در آسمان ها اوج می گیرد.
ਸਤਿਗੁਰਿ ਮਿਲਿਐ ਜਲੁ ਪਾਈਐ ਚੂਕੈ ਭੂਖ ਪਿਆਸ ॥
satigur miliaai jal paaeeai chookai bhookh piaas |اما قطره آب را تنها زمانی به دست می آورد که با گورو واقعی ملاقات کند و سپس گرسنگی و تشنگی اش برطرف می شود.
ਜੀਉ ਪਿੰਡੁ ਸਭੁ ਤਿਸ ਕਾ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਤਿਸ ਕੈ ਪਾਸਿ ॥
jeeo pindd sabh tis kaa sabh kichh tis kai paas |روح و جسم و همه از آن اوست. همه چیز مال اوست
ਵਿਣੁ ਬੋਲਿਆ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਜਾਣਦਾ ਕਿਸੁ ਆਗੈ ਕੀਚੈ ਅਰਦਾਸਿ ॥
vin boliaa sabh kichh jaanadaa kis aagai keechai aradaas |او همه چیز را می داند، بدون اینکه به او گفته شود. به چه کسی نمازمان را بخوانیم؟
ਨਾਨਕ ਘਟਿ ਘਟਿ ਏਕੋ ਵਰਤਦਾ ਸਬਦਿ ਕਰੇ ਪਰਗਾਸ ॥੫੮॥
naanak ghatt ghatt eko varatadaa sabad kare paragaas |58|ای نانک، پروردگار یکتا بر همه دلها غالب و نفوذ دارد. کلام شاباد روشنایی می آورد. ||58||
ਨਾਨਕ ਤਿਸੈ ਬਸੰਤੁ ਹੈ ਜਿ ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਿ ਸਮਾਇ ॥
naanak tisai basant hai ji satigur sev samaae |ای نانک، فصل بهار به سراغ کسی می آید که به گورو واقعی خدمت می کند.
ਹਰਿ ਵੁਠਾ ਮਨੁ ਤਨੁ ਸਭੁ ਪਰਫੜੈ ਸਭੁ ਜਗੁ ਹਰੀਆਵਲੁ ਹੋਇ ॥੫੯॥
har vutthaa man tan sabh parafarrai sabh jag hareeaaval hoe |59|خداوند رحمت خود را بر او نازل می کند و ذهن و بدن او کاملاً شکوفا می شود. کل جهان سبز و جوان می شود. ||59||
ਸਬਦੇ ਸਦਾ ਬਸੰਤੁ ਹੈ ਜਿਤੁ ਤਨੁ ਮਨੁ ਹਰਿਆ ਹੋਇ ॥
sabade sadaa basant hai jit tan man hariaa hoe |کلام شاباد بهار ابدی می آورد. ذهن و بدن را جوان می کند.
ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਨ ਵੀਸਰੈ ਜਿਨਿ ਸਿਰਿਆ ਸਭੁ ਕੋਇ ॥੬੦॥
naanak naam na veesarai jin siriaa sabh koe |60|ای نانک، نعم، نام خداوند را که همه را آفریده فراموش مکن. ||60||
ਨਾਨਕ ਤਿਨਾ ਬਸੰਤੁ ਹੈ ਜਿਨਾ ਗੁਰਮੁਖਿ ਵਸਿਆ ਮਨਿ ਸੋਇ ॥
naanak tinaa basant hai jinaa guramukh vasiaa man soe |ای نانک، فصل بهار است، برای آن گورمخ هایی که خداوند در دلشان می ماند.
ਹਰਿ ਵੁਠੈ ਮਨੁ ਤਨੁ ਪਰਫੜੈ ਸਭੁ ਜਗੁ ਹਰਿਆ ਹੋਇ ॥੬੧॥
har vutthai man tan parafarrai sabh jag hariaa hoe |61|هنگامی که خداوند رحمت خود را نازل می کند، ذهن و بدن شکوفا می شود و همه جهان سبز و سرسبز می شود. ||61||
ਵਡੜੈ ਝਾਲਿ ਝਲੁੰਭਲੈ ਨਾਵੜਾ ਲਈਐ ਕਿਸੁ ॥
vaddarrai jhaal jhalunbhalai naavarraa leeai kis |در ساعات اولیه صبح نام چه کسی را بخوانیم؟
ਨਾਉ ਲਈਐ ਪਰਮੇਸਰੈ ਭੰਨਣ ਘੜਣ ਸਮਰਥੁ ॥੬੨॥
naau leeai paramesarai bhanan gharran samarath |62|نام پروردگار متعالی را بخوانید که قادر به ایجاد و نابودی است. ||62||
ਹਰਹਟ ਭੀ ਤੂੰ ਤੂੰ ਕਰਹਿ ਬੋਲਹਿ ਭਲੀ ਬਾਣਿ ॥
harahatt bhee toon toon kareh boleh bhalee baan |چرخ ایرانی نیز با صداهای شیرین و عالی فریاد می زند: «تو! تو! تو!».
ਸਾਹਿਬੁ ਸਦਾ ਹਦੂਰਿ ਹੈ ਕਿਆ ਉਚੀ ਕਰਹਿ ਪੁਕਾਰ ॥
saahib sadaa hadoor hai kiaa uchee kareh pukaar |پروردگار و سرور ما همیشه حضور دارد. چرا با این صدای بلند نزد او فریاد می زنی؟
ਜਿਨਿ ਜਗਤੁ ਉਪਾਇ ਹਰਿ ਰੰਗੁ ਕੀਆ ਤਿਸੈ ਵਿਟਹੁ ਕੁਰਬਾਣੁ ॥
jin jagat upaae har rang keea tisai vittahu kurabaan |من فدای آن پروردگاری هستم که جهان را آفرید و آن را دوست دارد.
ਆਪੁ ਛੋਡਹਿ ਤਾਂ ਸਹੁ ਮਿਲੈ ਸਚਾ ਏਹੁ ਵੀਚਾਰੁ ॥
aap chhoddeh taan sahu milai sachaa ehu veechaar |دست از خودخواهی بردار، آنگاه با پروردگار شوهرت ملاقات خواهی کرد. این حقیقت را در نظر بگیرید.
ਹਉਮੈ ਫਿਕਾ ਬੋਲਣਾ ਬੁਝਿ ਨ ਸਕਾ ਕਾਰ ॥
haumai fikaa bolanaa bujh na sakaa kaar |با خودپرستی کم عمق، هیچ کس راه های خدا را نمی فهمد.
ਵਣੁ ਤ੍ਰਿਣੁ ਤ੍ਰਿਭਵਣੁ ਤੁਝੈ ਧਿਆਇਦਾ ਅਨਦਿਨੁ ਸਦਾ ਵਿਹਾਣ ॥
van trin tribhavan tujhai dhiaaeidaa anadin sadaa vihaan |جنگلها و مزارع و هر سه جهان در مورد تو فکر میکنند، خداوندا. این راهی است که روزها و شب های خود را برای همیشه می گذرانند.
ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਕਿਨੈ ਨ ਪਾਇਆ ਕਰਿ ਕਰਿ ਥਕੇ ਵੀਚਾਰ ॥
bin satigur kinai na paaeaa kar kar thake veechaar |بدون گورو واقعی، هیچ کس خداوند را نمی یابد. مردم از فکر کردن به آن خسته شده اند.