ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 شری گرو گرانت صاحب
صفحه - 147
ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਨੀਸਾਣਿ ਠਾਕ ਨ ਪਾਈਐ ॥
sachai sabad neesaan tthaak na paaeeai |هیچ کس راه را بر آنانی که پرچم راستین شاباد را متبرک می کنند، نمی بندد.
ਸਚੁ ਸੁਣਿ ਬੁਝਿ ਵਖਾਣਿ ਮਹਲਿ ਬੁਲਾਈਐ ॥੧੮॥
sach sun bujh vakhaan mahal bulaaeeai |18|با شنیدن، درک و گفتن حقیقت، شخص به عمارت حضور پروردگار فراخوانده می شود. ||18||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥
salok mahalaa 1 |سالوک، اول مهل:
ਪਹਿਰਾ ਅਗਨਿ ਹਿਵੈ ਘਰੁ ਬਾਧਾ ਭੋਜਨੁ ਸਾਰੁ ਕਰਾਈ ॥
pahiraa agan hivai ghar baadhaa bhojan saar karaaee |اگر خود را به آتش می پوشاندم و خانه ام را از برف می ساختم و غذای خود را آهن می ساختم.
ਸਗਲੇ ਦੂਖ ਪਾਣੀ ਕਰਿ ਪੀਵਾ ਧਰਤੀ ਹਾਕ ਚਲਾਈ ॥
sagale dookh paanee kar peevaa dharatee haak chalaaee |و اگر بخواهم در تمام دردها مانند آب بنوشم و تمام زمین را پیش روی خود برانم.
ਧਰਿ ਤਾਰਾਜੀ ਅੰਬਰੁ ਤੋਲੀ ਪਿਛੈ ਟੰਕੁ ਚੜਾਈ ॥
dhar taaraajee anbar tolee pichhai ttank charraaee |و اگر زمین را بر ترازو بگذارم و آن را با یک سکه مسی متعادل کنم.
ਏਵਡੁ ਵਧਾ ਮਾਵਾ ਨਾਹੀ ਸਭਸੈ ਨਥਿ ਚਲਾਈ ॥
evadd vadhaa maavaa naahee sabhasai nath chalaaee |و اگر قرار بود آنقدر بزرگ شوم که نتوانم مهار شوم، و اگر بخواهم همه را کنترل و رهبری کنم.
ਏਤਾ ਤਾਣੁ ਹੋਵੈ ਮਨ ਅੰਦਰਿ ਕਰੀ ਭਿ ਆਖਿ ਕਰਾਈ ॥
etaa taan hovai man andar karee bhi aakh karaaee |و اگر بخواهم آنقدر قدرت در ذهنم داشته باشم که بتوانم دیگران را وادار کنم تا دستور من را انجام دهند - پس چه؟
ਜੇਵਡੁ ਸਾਹਿਬੁ ਤੇਵਡ ਦਾਤੀ ਦੇ ਦੇ ਕਰੇ ਰਜਾਈ ॥
jevadd saahib tevadd daatee de de kare rajaaee |همانطور که پروردگار و استاد ما بزرگ است، عطایای او نیز بزرگ است. او آنها را مطابق میل خود عطا می کند.
ਨਾਨਕ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਜਿਸੁ ਉਪਰਿ ਸਚਿ ਨਾਮਿ ਵਡਿਆਈ ॥੧॥
naanak nadar kare jis upar sach naam vaddiaaee |1|ای نانک، کسانی که خداوند نظر لطف خود را بر آنها می اندازد، عظمت شکوه نام حقیقی را به دست آورید. ||1||
ਮਃ ੨ ॥
mahalaa 2 |مهل دوم:
ਆਖਣੁ ਆਖਿ ਨ ਰਜਿਆ ਸੁਨਣਿ ਨ ਰਜੇ ਕੰਨ ॥
aakhan aakh na rajiaa sunan na raje kan |دهان از حرف زدن سیر نمی شود و گوش ها از شنیدن سیر نمی شوند.
ਅਖੀ ਦੇਖਿ ਨ ਰਜੀਆ ਗੁਣ ਗਾਹਕ ਇਕ ਵੰਨ ॥
akhee dekh na rajeea gun gaahak ik van |چشم ها از دیدن سیر نمی شوند - هر عضوی به دنبال یک کیفیت حسی است.
ਭੁਖਿਆ ਭੁਖ ਨ ਉਤਰੈ ਗਲੀ ਭੁਖ ਨ ਜਾਇ ॥
bhukhiaa bhukh na utarai galee bhukh na jaae |گرسنگی گرسنگان آرام نمی شود. با گفتار ساده، گرسنگی برطرف نمی شود.
ਨਾਨਕ ਭੁਖਾ ਤਾ ਰਜੈ ਜਾ ਗੁਣ ਕਹਿ ਗੁਣੀ ਸਮਾਇ ॥੨॥
naanak bhukhaa taa rajai jaa gun keh gunee samaae |2|ای نانک، گرسنگی تنها زمانی برطرف می شود که حمد و ثنای پروردگار ستوده را به زبان آورد. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |پاوری:
ਵਿਣੁ ਸਚੇ ਸਭੁ ਕੂੜੁ ਕੂੜੁ ਕਮਾਈਐ ॥
vin sache sabh koorr koorr kamaaeeai |بدون حق، همه باطل هستند و همه به دروغ عمل می کنند.
ਵਿਣੁ ਸਚੇ ਕੂੜਿਆਰੁ ਬੰਨਿ ਚਲਾਈਐ ॥
vin sache koorriaar ban chalaaeeai |بدون حق، باطل ها بسته و دهان بسته می شوند و رانده می شوند.
ਵਿਣੁ ਸਚੇ ਤਨੁ ਛਾਰੁ ਛਾਰੁ ਰਲਾਈਐ ॥
vin sache tan chhaar chhaar ralaaeeai |بدون شخص حقیقی، بدن فقط خاکستر است و دوباره با خاکستر در می آمیزد.
ਵਿਣੁ ਸਚੇ ਸਭ ਭੁਖ ਜਿ ਪੈਝੈ ਖਾਈਐ ॥
vin sache sabh bhukh ji paijhai khaaeeai |بدون Ome واقعی، همه غذاها و لباس ها راضی کننده نیستند.
ਵਿਣੁ ਸਚੇ ਦਰਬਾਰੁ ਕੂੜਿ ਨ ਪਾਈਐ ॥
vin sache darabaar koorr na paaeeai |بدون حق، افراد باطل به بارگاه خداوند نمی رسند.
ਕੂੜੈ ਲਾਲਚਿ ਲਗਿ ਮਹਲੁ ਖੁਆਈਐ ॥
koorrai laalach lag mahal khuaaeeai |به دلبستگی های دروغین، عمارت حضور خداوند گم شده است.
ਸਭੁ ਜਗੁ ਠਗਿਓ ਠਗਿ ਆਈਐ ਜਾਈਐ ॥
sabh jag tthagio tthag aaeeai jaaeeai |تمام جهان فریب فریب خورده اند، آمدن و رفتن در تناسخ.
ਤਨ ਮਹਿ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਅਗਿ ਸਬਦਿ ਬੁਝਾਈਐ ॥੧੯॥
tan meh trisanaa ag sabad bujhaaeeai |19|درون بدن آتش میل است. از طریق کلام شاباد، خاموش می شود. ||19||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੧ ॥
salok mahalaa 1 |سالوک، اول مهل:
ਨਾਨਕ ਗੁਰੁ ਸੰਤੋਖੁ ਰੁਖੁ ਧਰਮੁ ਫੁਲੁ ਫਲ ਗਿਆਨੁ ॥
naanak gur santokh rukh dharam ful fal giaan |ای ناناک، گورو درخت رضایت است، با شکوفه های ایمان، و میوه های خرد معنوی.
ਰਸਿ ਰਸਿਆ ਹਰਿਆ ਸਦਾ ਪਕੈ ਕਰਮਿ ਧਿਆਨਿ ॥
ras rasiaa hariaa sadaa pakai karam dhiaan |آبیاری شده با عشق خداوند، برای همیشه سبز می ماند. از طریق کارمای اعمال خوب و مراقبه، می رسد.
ਪਤਿ ਕੇ ਸਾਦ ਖਾਦਾ ਲਹੈ ਦਾਨਾ ਕੈ ਸਿਰਿ ਦਾਨੁ ॥੧॥
pat ke saad khaadaa lahai daanaa kai sir daan |1|شرافت با خوردن این غذای خوشمزه به دست می آید. از همه هدایا، این بزرگترین هدیه است. ||1||
ਮਃ ੧ ॥
mahalaa 1 |مهل اول:
ਸੁਇਨੇ ਕਾ ਬਿਰਖੁ ਪਤ ਪਰਵਾਲਾ ਫੁਲ ਜਵੇਹਰ ਲਾਲ ॥
sueine kaa birakh pat paravaalaa ful javehar laal |گورو درختی از طلا، با برگ های مرجانی و شکوفه های جواهرات و یاقوت است.
ਤਿਤੁ ਫਲ ਰਤਨ ਲਗਹਿ ਮੁਖਿ ਭਾਖਿਤ ਹਿਰਦੈ ਰਿਦੈ ਨਿਹਾਲੁ ॥
tit fal ratan lageh mukh bhaakhit hiradai ridai nihaal |کلمات از دهان او میوه های جواهرات است. او در قلب خود خداوند را می بیند.
ਨਾਨਕ ਕਰਮੁ ਹੋਵੈ ਮੁਖਿ ਮਸਤਕਿ ਲਿਖਿਆ ਹੋਵੈ ਲੇਖੁ ॥
naanak karam hovai mukh masatak likhiaa hovai lekh |ای نانک، او را کسانی به دست می آورند که بر چهره و پیشانیشان چنین سرنوشت از پیش ثبت شده ای نوشته شده است.
ਅਠਿਸਠਿ ਤੀਰਥ ਗੁਰ ਕੀ ਚਰਣੀ ਪੂਜੈ ਸਦਾ ਵਿਸੇਖੁ ॥
atthisatth teerath gur kee charanee poojai sadaa visekh |شصت و هشت بقاع متبرکه زیارتی در عبادت دائمی پاهای مرشد عالی گنجانده شده است.
ਹੰਸੁ ਹੇਤੁ ਲੋਭੁ ਕੋਪੁ ਚਾਰੇ ਨਦੀਆ ਅਗਿ ॥
hans het lobh kop chaare nadeea ag |ظلم، وابستگی مادی، طمع و خشم چهار نهر آتش هستند.
ਪਵਹਿ ਦਝਹਿ ਨਾਨਕਾ ਤਰੀਐ ਕਰਮੀ ਲਗਿ ॥੨॥
paveh dajheh naanakaa tareeai karamee lag |2|افتادن در آنها یکی سوخته ای نانک! تنها با چنگ زدن به اعمال نیک نجات می یابد. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |پاوری:
ਜੀਵਦਿਆ ਮਰੁ ਮਾਰਿ ਨ ਪਛੋਤਾਈਐ ॥
jeevadiaa mar maar na pachhotaaeeai |تا زنده ای، بر مرگ غلبه کن، و در پایان پشیمان نخواهی شد.
ਝੂਠਾ ਇਹੁ ਸੰਸਾਰੁ ਕਿਨਿ ਸਮਝਾਈਐ ॥
jhootthaa ihu sansaar kin samajhaaeeai |این دنیا دروغ است، اما فقط عده کمی این را می فهمند.
ਸਚਿ ਨ ਧਰੇ ਪਿਆਰੁ ਧੰਧੈ ਧਾਈਐ ॥
sach na dhare piaar dhandhai dhaaeeai |مردم عشق به حقیقت را ضمیمه نمی کنند. در عوض به دنبال امور دنیوی هستند.
ਕਾਲੁ ਬੁਰਾ ਖੈ ਕਾਲੁ ਸਿਰਿ ਦੁਨੀਆਈਐ ॥
kaal buraa khai kaal sir duneeaeeai |زمان وحشتناک مرگ و فنا بر سر جهان می چرخد.
ਹੁਕਮੀ ਸਿਰਿ ਜੰਦਾਰੁ ਮਾਰੇ ਦਾਈਐ ॥
hukamee sir jandaar maare daaeeai |به حکم فرمان پروردگار، رسول مرگ چماق خود را بر سر آنها خرد می کند.
ਆਪੇ ਦੇਇ ਪਿਆਰੁ ਮੰਨਿ ਵਸਾਈਐ ॥
aape dee piaar man vasaaeeai |خداوند خود عشق خود را می بخشد و آن را در ذهن آنها ثبت می کند.
ਮੁਹਤੁ ਨ ਚਸਾ ਵਿਲੰਮੁ ਭਰੀਐ ਪਾਈਐ ॥
muhat na chasaa vilam bhareeai paaeeai |لحظه ای یا لحظه ای تأخیر جایز نیست، آن گاه که پیمانه ی زندگی پر باشد.
ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਬੁਝਿ ਸਚਿ ਸਮਾਈਐ ॥੨੦॥
guraparasaadee bujh sach samaaeeai |20|به لطف گورو، شخص حقیقی را می شناسد و جذب او می شود. ||20||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥
salok mahalaa 1 |سالوک، اول مهل:
ਤੁਮੀ ਤੁਮਾ ਵਿਸੁ ਅਕੁ ਧਤੂਰਾ ਨਿਮੁ ਫਲੁ ॥
tumee tumaa vis ak dhatooraa nim fal |میوه های خربزه تلخ، پرستو، خار سیب و میوه های نیم تنه
ਮਨਿ ਮੁਖਿ ਵਸਹਿ ਤਿਸੁ ਜਿਸੁ ਤੂੰ ਚਿਤਿ ਨ ਆਵਹੀ ॥
man mukh vaseh tis jis toon chit na aavahee |این زهرهای تلخ در ذهن و دهان کسانی که تو را به یاد نمی آورند جا خوش کرده است
ਨਾਨਕ ਕਹੀਐ ਕਿਸੁ ਹੰਢਨਿ ਕਰਮਾ ਬਾਹਰੇ ॥੧॥
naanak kaheeai kis handtan karamaa baahare |1|ای نانک، این را چگونه به آنها بگویم؟ بدون کارمای کارهای خوب، آنها فقط خود را نابود می کنند. ||1||
ਮਃ ੧ ॥
mahalaa 1 |مهل اول:
ਮਤਿ ਪੰਖੇਰੂ ਕਿਰਤੁ ਸਾਥਿ ਕਬ ਉਤਮ ਕਬ ਨੀਚ ॥
mat pankheroo kirat saath kab utam kab neech |عقل پرنده است; به دلیل اعمالش گاهی زیاد است و گاهی پایین.