ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 شری گرو گرانت صاحب
صفحه - 1368
ਜਬ ਦੇਖਿਓ ਬੇੜਾ ਜਰਜਰਾ ਤਬ ਉਤਰਿ ਪਰਿਓ ਹਉ ਫਰਕਿ ॥੬੭॥
jab dekhio berraa jarajaraa tab utar pario hau farak |67|وقتی دیدم قایقم پوسیده است، بلافاصله پیاده شدم. ||67||
ਕਬੀਰ ਪਾਪੀ ਭਗਤਿ ਨ ਭਾਵਈ ਹਰਿ ਪੂਜਾ ਨ ਸੁਹਾਇ ॥
kabeer paapee bhagat na bhaavee har poojaa na suhaae |کبیر، گناهکار عبادت به پروردگار را دوست ندارد. او قدر عبادت را نمی داند.
ਮਾਖੀ ਚੰਦਨੁ ਪਰਹਰੈ ਜਹ ਬਿਗੰਧ ਤਹ ਜਾਇ ॥੬੮॥
maakhee chandan paraharai jah bigandh tah jaae |68|مگس درخت صندل را رها می کند و به دنبال بوی گندیده می رود. ||68||
ਕਬੀਰ ਬੈਦੁ ਮੂਆ ਰੋਗੀ ਮੂਆ ਮੂਆ ਸਭੁ ਸੰਸਾਰੁ ॥
kabeer baid mooaa rogee mooaa mooaa sabh sansaar |کبیر، طبیب مرده و مریض مرده است. تمام دنیا مرده است
ਏਕੁ ਕਬੀਰਾ ਨਾ ਮੂਆ ਜਿਹ ਨਾਹੀ ਰੋਵਨਹਾਰੁ ॥੬੯॥
ek kabeeraa naa mooaa jih naahee rovanahaar |69|فقط کبیر نمرده است. کسی نیست که برای او عزاداری کند. ||69||
ਕਬੀਰ ਰਾਮੁ ਨ ਧਿਆਇਓ ਮੋਟੀ ਲਾਗੀ ਖੋਰਿ ॥
kabeer raam na dhiaaeio mottee laagee khor |کبیر، من در مورد خداوند تعمق نکرده ام. این عادت بدی است که من ایجاد کرده ام.
ਕਾਇਆ ਹਾਂਡੀ ਕਾਠ ਕੀ ਨਾ ਓਹ ਚਰ੍ਹੈ ਬਹੋਰਿ ॥੭੦॥
kaaeaa haanddee kaatth kee naa oh charhai bahor |70|بدن یک گلدان چوبی است; نمی توان آن را دوباره روی آتش گذاشت. ||70||
ਕਬੀਰ ਐਸੀ ਹੋਇ ਪਰੀ ਮਨ ਕੋ ਭਾਵਤੁ ਕੀਨੁ ॥
kabeer aaisee hoe paree man ko bhaavat keen |کبیر، واقع شد که هر چه خواستم انجام دادم.
ਮਰਨੇ ਤੇ ਕਿਆ ਡਰਪਨਾ ਜਬ ਹਾਥਿ ਸਿਧਉਰਾ ਲੀਨ ॥੭੧॥
marane te kiaa ddarapanaa jab haath sidhauraa leen |71|چرا باید از مرگ بترسم؟ من برای خودم دعوت به مرگ کرده ام. ||71||
ਕਬੀਰ ਰਸ ਕੋ ਗਾਂਡੋ ਚੂਸੀਐ ਗੁਨ ਕਉ ਮਰੀਐ ਰੋਇ ॥
kabeer ras ko gaanddo chooseeai gun kau mareeai roe |کبیر، فانی ها نیشکر را به خاطر آب شیرین می مکند. آنها باید به همان اندازه برای فضیلت تلاش کنند.
ਅਵਗੁਨੀਆਰੇ ਮਾਨਸੈ ਭਲੋ ਨ ਕਹਿਹੈ ਕੋਇ ॥੭੨॥
avaguneeaare maanasai bhalo na kahihai koe |72|کسی که فاقد فضیلت است - هیچ کس او را خوب نمی خواند. ||72||
ਕਬੀਰ ਗਾਗਰਿ ਜਲ ਭਰੀ ਆਜੁ ਕਾਲਿੑ ਜੈਹੈ ਫੂਟਿ ॥
kabeer gaagar jal bharee aaj kaali jaihai foott |کبیر، کوزه پر از آب است. امروز یا فردا می شکند.
ਗੁਰੁ ਜੁ ਨ ਚੇਤਹਿ ਆਪਨੋ ਅਧ ਮਾਝਿ ਲੀਜਹਿਗੇ ਲੂਟਿ ॥੭੩॥
gur ju na cheteh aapano adh maajh leejahige loott |73|کسانی که گورو خود را به یاد نمی آورند، در راه غارت خواهند شد. ||73||
ਕਬੀਰ ਕੂਕਰੁ ਰਾਮ ਕੋ ਮੁਤੀਆ ਮੇਰੋ ਨਾਉ ॥
kabeer kookar raam ko muteea mero naau |کبیر، من سگ خداوند هستم. موتی نام من است.
ਗਲੇ ਹਮਾਰੇ ਜੇਵਰੀ ਜਹ ਖਿੰਚੈ ਤਹ ਜਾਉ ॥੭੪॥
gale hamaare jevaree jah khinchai tah jaau |74|یک زنجیر دور گردنم است. هر جا که کشیده شوم، می روم. ||74||
ਕਬੀਰ ਜਪਨੀ ਕਾਠ ਕੀ ਕਿਆ ਦਿਖਲਾਵਹਿ ਲੋਇ ॥
kabeer japanee kaatth kee kiaa dikhalaaveh loe |کبیر، چرا دانه های تسبیح خود را به دیگران نشان می دهید؟
ਹਿਰਦੈ ਰਾਮੁ ਨ ਚੇਤਹੀ ਇਹ ਜਪਨੀ ਕਿਆ ਹੋਇ ॥੭੫॥
hiradai raam na chetahee ih japanee kiaa hoe |75|تو در دل خود خداوند را یاد نمی کنی، پس این تسبیح چه فایده ای برای تو دارد؟ ||75||
ਕਬੀਰ ਬਿਰਹੁ ਭੁਯੰਗਮੁ ਮਨਿ ਬਸੈ ਮੰਤੁ ਨ ਮਾਨੈ ਕੋਇ ॥
kabeer birahu bhuyangam man basai mant na maanai koe |کبیر، مار جدایی از خداوند در ذهن من ساکن است. به هیچ شعاری پاسخ نمی دهد.
ਰਾਮ ਬਿਓਗੀ ਨਾ ਜੀਐ ਜੀਐ ਤ ਬਉਰਾ ਹੋਇ ॥੭੬॥
raam biogee naa jeeai jeeai ta bauraa hoe |76|کسی که از خداوند جدا شده است زندگی نمی کند. اگر زندگی کند، دیوانه می شود. ||76||
ਕਬੀਰ ਪਾਰਸ ਚੰਦਨੈ ਤਿਨੑ ਹੈ ਏਕ ਸੁਗੰਧ ॥
kabeer paaras chandanai tina hai ek sugandh |کبیر، سنگ فیلسوف و روغن چوب صندل همین کیفیت خوب را دارند.
ਤਿਹ ਮਿਲਿ ਤੇਊ ਊਤਮ ਭਏ ਲੋਹ ਕਾਠ ਨਿਰਗੰਧ ॥੭੭॥
tih mil teaoo aootam bhe loh kaatth niragandh |77|هر چیزی که با آنها در تماس باشد بالا می رود. آهن به طلا تبدیل می شود و چوب معمولی معطر می شود. ||77||
ਕਬੀਰ ਜਮ ਕਾ ਠੇਂਗਾ ਬੁਰਾ ਹੈ ਓਹੁ ਨਹੀ ਸਹਿਆ ਜਾਇ ॥
kabeer jam kaa tthengaa buraa hai ohu nahee sahiaa jaae |کبیر، باشگاه مرگ وحشتناک است. نمی توان آن را تحمل کرد
ਏਕੁ ਜੁ ਸਾਧੂ ਮੁੋਹਿ ਮਿਲਿਓ ਤਿਨਿੑ ਲੀਆ ਅੰਚਲਿ ਲਾਇ ॥੭੮॥
ek ju saadhoo muohi milio tini leea anchal laae |78|من با آن مرد مقدس ملاقات کرده ام. مرا به لبه ردایش چسبانده است. ||78||
ਕਬੀਰ ਬੈਦੁ ਕਹੈ ਹਉ ਹੀ ਭਲਾ ਦਾਰੂ ਮੇਰੈ ਵਸਿ ॥
kabeer baid kahai hau hee bhalaa daaroo merai vas |کبیر، طبیب می گوید که او به تنهایی خوب است و همه داروها در اختیار اوست.
ਇਹ ਤਉ ਬਸਤੁ ਗੁਪਾਲ ਕੀ ਜਬ ਭਾਵੈ ਲੇਇ ਖਸਿ ॥੭੯॥
eih tau basat gupaal kee jab bhaavai lee khas |79|اما این چیزها متعلق به خداوند است. هر وقت بخواهد آنها را می برد. ||79||
ਕਬੀਰ ਨਉਬਤਿ ਆਪਨੀ ਦਿਨ ਦਸ ਲੇਹੁ ਬਜਾਇ ॥
kabeer naubat aapanee din das lehu bajaae |کبیر، طبل خود را بردار و ده روز آن را بکوب.
ਨਦੀ ਨਾਵ ਸੰਜੋਗ ਜਿਉ ਬਹੁਰਿ ਨ ਮਿਲਹੈ ਆਇ ॥੮੦॥
nadee naav sanjog jiau bahur na milahai aae |80|زندگی مثل این است که آدمها روی یک قایق روی رودخانه با هم ملاقات کنند. آنها دیگر ملاقات نخواهند کرد. ||80||
ਕਬੀਰ ਸਾਤ ਸਮੁੰਦਹਿ ਮਸੁ ਕਰਉ ਕਲਮ ਕਰਉ ਬਨਰਾਇ ॥
kabeer saat samundeh mas krau kalam krau banaraae |کبیر، اگر می توانستم هفت دریا را به مرکب تبدیل کنم و همه گیاهان را قلم خود کنم
ਬਸੁਧਾ ਕਾਗਦੁ ਜਉ ਕਰਉ ਹਰਿ ਜਸੁ ਲਿਖਨੁ ਨ ਜਾਇ ॥੮੧॥
basudhaa kaagad jau krau har jas likhan na jaae |81|و زمین کاغذ من، حتی در آن زمان نیز نتوانستم ستایش خداوند را بنویسم. ||81||
ਕਬੀਰ ਜਾਤਿ ਜੁਲਾਹਾ ਕਿਆ ਕਰੈ ਹਿਰਦੈ ਬਸੇ ਗੁਪਾਲ ॥
kabeer jaat julaahaa kiaa karai hiradai base gupaal |کبیر، پست من به عنوان بافنده چه می تواند با من کند؟ خداوند در قلب من ساکن است.
ਕਬੀਰ ਰਮਈਆ ਕੰਠਿ ਮਿਲੁ ਚੂਕਹਿ ਸਰਬ ਜੰਜਾਲ ॥੮੨॥
kabeer rameea kantth mil chookeh sarab janjaal |82|کبیر، خداوند مرا در آغوش خود در آغوش می گیرد. من تمام عقده هایم را رها کرده ام. ||82||
ਕਬੀਰ ਐਸਾ ਕੋ ਨਹੀ ਮੰਦਰੁ ਦੇਇ ਜਰਾਇ ॥
kabeer aaisaa ko nahee mandar dee jaraae |کبیر، آیا کسی خانه اش را به آتش می کشد؟
ਪਾਂਚਉ ਲਰਿਕੇ ਮਾਰਿ ਕੈ ਰਹੈ ਰਾਮ ਲਿਉ ਲਾਇ ॥੮੩॥
paanchau larike maar kai rahai raam liau laae |83|و پنج پسرش (پنج دزد) را بکشد تا عاشقانه به خداوند وابسته بماند؟ ||83||
ਕਬੀਰ ਐਸਾ ਕੋ ਨਹੀ ਇਹੁ ਤਨੁ ਦੇਵੈ ਫੂਕਿ ॥
kabeer aaisaa ko nahee ihu tan devai fook |کبیر، آیا کسی بدن خودش را می سوزاند؟
ਅੰਧਾ ਲੋਗੁ ਨ ਜਾਨਈ ਰਹਿਓ ਕਬੀਰਾ ਕੂਕਿ ॥੮੪॥
andhaa log na jaanee rahio kabeeraa kook |84|مردم کور هستند - نمی دانند، اگرچه کبیر همچنان بر سر آنها فریاد می زند. ||84||
ਕਬੀਰ ਸਤੀ ਪੁਕਾਰੈ ਚਿਹ ਚੜੀ ਸੁਨੁ ਹੋ ਬੀਰ ਮਸਾਨ ॥
kabeer satee pukaarai chih charree sun ho beer masaan |کبیر، بیوه بر آتش تشییع جنازه سوار می شود و فریاد می زند: «ای برادر تشییع جنازه گوش کن.
ਲੋਗੁ ਸਬਾਇਆ ਚਲਿ ਗਇਓ ਹਮ ਤੁਮ ਕਾਮੁ ਨਿਦਾਨ ॥੮੫॥
log sabaaeaa chal geio ham tum kaam nidaan |85|همه مردم باید در پایان بروند. فقط من و تو هستیم." ||85||