ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 شری گرو گرانت صاحب
صفحه - 949
ਗੁਰਮਤੀ ਘਟਿ ਚਾਨਣਾ ਆਨੇਰੁ ਬਿਨਾਸਣਿ ॥
guramatee ghatt chaananaa aaner binaasan |با پیروی از آموزه های گورو، قلب فرد روشن می شود و تاریکی از بین می رود.
ਹੁਕਮੇ ਹੀ ਸਭ ਸਾਜੀਅਨੁ ਰਵਿਆ ਸਭ ਵਣਿ ਤ੍ਰਿਣਿ ॥
hukame hee sabh saajeean raviaa sabh van trin |به حکم فرمانش همه چیز را می آفریند. او در تمام جنگل ها و مراتع نفوذ می کند و نفوذ می کند.
ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਆਪੇ ਆਪਿ ਹੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਦਾ ਹਰਿ ਭਣਿ ॥
sabh kichh aape aap hai guramukh sadaa har bhan |او خودش همه چیز است. گورموک دائماً نام خداوند را می خواند.
ਸਬਦੇ ਹੀ ਸੋਝੀ ਪਈ ਸਚੈ ਆਪਿ ਬੁਝਾਈ ॥੫॥
sabade hee sojhee pee sachai aap bujhaaee |5|از طریق شاباد، فهم می آید. خود خداوند واقعی به ما الهام می کند که بفهمیم. ||5||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |سالوک، مهل سوم:
ਅਭਿਆਗਤ ਏਹਿ ਨ ਆਖੀਅਨਿ ਜਿਨ ਕੇ ਚਿਤ ਮਹਿ ਭਰਮੁ ॥
abhiaagat ehi na aakheean jin ke chit meh bharam |به او انصراف داده نمی شود که آگاهی اش پر از شک باشد.
ਤਿਸ ਦੈ ਦਿਤੈ ਨਾਨਕਾ ਤੇਹੋ ਜੇਹਾ ਧਰਮੁ ॥
tis dai ditai naanakaa teho jehaa dharam |کمک های مالی به او پاداش های متناسبی را به همراه دارد.
ਅਭੈ ਨਿਰੰਜਨੁ ਪਰਮ ਪਦੁ ਤਾ ਕਾ ਭੂਖਾ ਹੋਇ ॥
abhai niranjan param pad taa kaa bhookhaa hoe |او تشنه مقام عالی خداوند بی باک و بی آلایش است.
ਤਿਸ ਕਾ ਭੋਜਨੁ ਨਾਨਕਾ ਵਿਰਲਾ ਪਾਏ ਕੋਇ ॥੧॥
tis kaa bhojan naanakaa viralaa paae koe |1|ای نانک چه نادر هستند کسانی که این غذا را به او تقدیم می کنند. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |مهل سوم:
ਅਭਿਆਗਤ ਏਹਿ ਨ ਆਖੀਅਨਿ ਜਿ ਪਰ ਘਰਿ ਭੋਜਨੁ ਕਰੇਨਿ ॥
abhiaagat ehi na aakheean ji par ghar bhojan karen |به آنها انصراف داده نمی شود که در خانه دیگران غذا می برند.
ਉਦਰੈ ਕਾਰਣਿ ਆਪਣੇ ਬਹਲੇ ਭੇਖਿ ਕਰੇਨਿ ॥
audarai kaaran aapane bahale bhekh karen |به خاطر شکمشان لباسهای مذهبی مختلف می پوشند.
ਅਭਿਆਗਤ ਸੇਈ ਨਾਨਕਾ ਜਿ ਆਤਮ ਗਉਣੁ ਕਰੇਨਿ ॥
abhiaagat seee naanakaa ji aatam gaun karen |ای نانک، آنها به تنهایی انکار می کنند که در جان خود وارد می شوند.
ਭਾਲਿ ਲਹਨਿ ਸਹੁ ਆਪਣਾ ਨਿਜ ਘਰਿ ਰਹਣੁ ਕਰੇਨਿ ॥੨॥
bhaal lahan sahu aapanaa nij ghar rahan karen |2|آنها پروردگار شوهر خود را میجویند و مییابند. آنها در خانه درون خود ساکن هستند. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |پاوری:
ਅੰਬਰੁ ਧਰਤਿ ਵਿਛੋੜਿਅਨੁ ਵਿਚਿ ਸਚਾ ਅਸਰਾਉ ॥
anbar dharat vichhorrian vich sachaa asaraau |آنها آسمان و زمین از هم جدا هستند، اما پروردگار واقعی از درون آنها را پشتیبانی می کند.
ਘਰੁ ਦਰੁ ਸਭੋ ਸਚੁ ਹੈ ਜਿਸੁ ਵਿਚਿ ਸਚਾ ਨਾਉ ॥
ghar dar sabho sach hai jis vich sachaa naau |درست است همه آن خانه ها و دروازه هایی که نام واقعی در آنها ثبت شده است.
ਸਭੁ ਸਚਾ ਹੁਕਮੁ ਵਰਤਦਾ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਚਿ ਸਮਾਉ ॥
sabh sachaa hukam varatadaa guramukh sach samaau |حكم امر پروردگار حق در همه جا مؤثر است. گورموک در پروردگار واقعی ادغام می شود.
ਸਚਾ ਆਪਿ ਤਖਤੁ ਸਚਾ ਬਹਿ ਸਚਾ ਕਰੇ ਨਿਆਉ ॥
sachaa aap takhat sachaa beh sachaa kare niaau |او خودش حق است و حق است تخت او. او با نشستن بر آن، عدالت واقعی را اجرا می کند.
ਸਭੁ ਸਚੋ ਸਚੁ ਵਰਤਦਾ ਗੁਰਮੁਖਿ ਅਲਖੁ ਲਖਾਈ ॥੬॥
sabh sacho sach varatadaa guramukh alakh lakhaaee |6|حقیقت حق همه جا را فرا گرفته است. گورمخ غیب را می بیند. ||6||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |سالوک، مهل سوم:
ਰੈਣਾਇਰ ਮਾਹਿ ਅਨੰਤੁ ਹੈ ਕੂੜੀ ਆਵੈ ਜਾਇ ॥
rainaaeir maeh anant hai koorree aavai jaae |در اقیانوس جهانی، پروردگار نامتناهی ساکن است. باطل در تناسخ می آیند و می روند.
ਭਾਣੈ ਚਲੈ ਆਪਣੈ ਬਹੁਤੀ ਲਹੈ ਸਜਾਇ ॥
bhaanai chalai aapanai bahutee lahai sajaae |کسی که مطابق میل خود راه برود، عذاب وحشتناکی می بیند.
ਰੈਣਾਇਰ ਮਹਿ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਹੈ ਕਰਮੀ ਪਲੈ ਪਾਇ ॥
rainaaeir meh sabh kichh hai karamee palai paae |همه چیز در اقیانوس جهانی است، اما آنها فقط با کارمای اعمال خوب به دست می آیند.
ਨਾਨਕ ਨਉ ਨਿਧਿ ਪਾਈਐ ਜੇ ਚਲੈ ਤਿਸੈ ਰਜਾਇ ॥੧॥
naanak nau nidh paaeeai je chalai tisai rajaae |1|ای ناناک، او به تنهایی نه گنج را به دست می آورد که در اراده خداوند قدم می زند. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |مهل سوم:
ਸਹਜੇ ਸਤਿਗੁਰੁ ਨ ਸੇਵਿਓ ਵਿਚਿ ਹਉਮੈ ਜਨਮਿ ਬਿਨਾਸੁ ॥
sahaje satigur na sevio vich haumai janam binaas |کسی که به طور شهودی به گورو واقعی خدمت نمی کند، جان خود را در خودخواهی از دست می دهد.
ਰਸਨਾ ਹਰਿ ਰਸੁ ਨ ਚਖਿਓ ਕਮਲੁ ਨ ਹੋਇਓ ਪਰਗਾਸੁ ॥
rasanaa har ras na chakhio kamal na hoeio paragaas |زبان او ذات والای پروردگار را نمی چشد و نیلوفر دلش شکوفا نمی شود.
ਬਿਖੁ ਖਾਧੀ ਮਨਮੁਖੁ ਮੁਆ ਮਾਇਆ ਮੋਹਿ ਵਿਣਾਸੁ ॥
bikh khaadhee manamukh muaa maaeaa mohi vinaas |منموک خودخواه زهر می خورد و می میرد; او از عشق و وابستگی به مایا ویران شده است.
ਇਕਸੁ ਹਰਿ ਕੇ ਨਾਮ ਵਿਣੁ ਧ੍ਰਿਗੁ ਜੀਵਣੁ ਧ੍ਰਿਗੁ ਵਾਸੁ ॥
eikas har ke naam vin dhrig jeevan dhrig vaas |بدون نام پروردگار یکتا، زندگی او نفرین شده و خانه او نیز نفرین شده است.
ਜਾ ਆਪੇ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਪ੍ਰਭੁ ਸਚਾ ਤਾ ਹੋਵੈ ਦਾਸਨਿ ਦਾਸੁ ॥
jaa aape nadar kare prabh sachaa taa hovai daasan daas |وقتی خدا خودش نظر لطفش را می دهد، آنگاه شخص بنده بندگانش می شود.
ਤਾ ਅਨਦਿਨੁ ਸੇਵਾ ਕਰੇ ਸਤਿਗੁਰੂ ਕੀ ਕਬਹਿ ਨ ਛੋਡੈ ਪਾਸੁ ॥
taa anadin sevaa kare satiguroo kee kabeh na chhoddai paas |و سپس، شب و روز، او به گورو واقعی خدمت می کند، و هرگز کنار او را ترک نمی کند.
ਜਿਉ ਜਲ ਮਹਿ ਕਮਲੁ ਅਲਿਪਤੋ ਵਰਤੈ ਤਿਉ ਵਿਚੇ ਗਿਰਹ ਉਦਾਸੁ ॥
jiau jal meh kamal alipato varatai tiau viche girah udaas |همانطور که گل نیلوفر آبی بدون تأثیر در آب شناور است، او نیز در خانه خود جدا می ماند.
ਜਨ ਨਾਨਕ ਕਰੇ ਕਰਾਇਆ ਸਭੁ ਕੋ ਜਿਉ ਭਾਵੈ ਤਿਵ ਹਰਿ ਗੁਣਤਾਸੁ ॥੨॥
jan naanak kare karaaeaa sabh ko jiau bhaavai tiv har gunataas |2|ای بنده نانک، خداوند عمل می کند و به همگان الهام می کند که مطابق رضای اراده خود عمل کنند. او گنجینه فضیلت است. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |پاوری:
ਛਤੀਹ ਜੁਗ ਗੁਬਾਰੁ ਸਾ ਆਪੇ ਗਣਤ ਕੀਨੀ ॥
chhateeh jug gubaar saa aape ganat keenee |برای سی و شش سال، تاریکی مطلق وجود داشت. سپس خداوند خود را آشکار کرد.
ਆਪੇ ਸ੍ਰਿਸਟਿ ਸਭ ਸਾਜੀਅਨੁ ਆਪਿ ਮਤਿ ਦੀਨੀ ॥
aape srisatt sabh saajeean aap mat deenee |او خود تمام جهان را آفرید. او خود آن را با درک برکت داد.
ਸਿਮ੍ਰਿਤਿ ਸਾਸਤ ਸਾਜਿਅਨੁ ਪਾਪ ਪੁੰਨ ਗਣਤ ਗਣੀਨੀ ॥
simrit saasat saajian paap pun ganat ganeenee |او سیمریت ها و شاسترها را آفرید. حساب فضیلت و رذیلت را محاسبه می کند.
ਜਿਸੁ ਬੁਝਾਏ ਸੋ ਬੁਝਸੀ ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਪਤੀਨੀ ॥
jis bujhaae so bujhasee sachai sabad pateenee |او تنها او را می فهمد که خداوند به او الهام می کند که کلام راستین شاباد را درک کند و از آن خشنود شود.
ਸਭੁ ਆਪੇ ਆਪਿ ਵਰਤਦਾ ਆਪੇ ਬਖਸਿ ਮਿਲਾਈ ॥੭॥
sabh aape aap varatadaa aape bakhas milaaee |7|او خودش همه چیز را فرا گرفته است. او خودش می بخشد و با خودش متحد می شود. ||7||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |سالوک، مهل سوم:
ਇਹੁ ਤਨੁ ਸਭੋ ਰਤੁ ਹੈ ਰਤੁ ਬਿਨੁ ਤੰਨੁ ਨ ਹੋਇ ॥
eihu tan sabho rat hai rat bin tan na hoe |این بدن همه خون است. بدون خون، بدن نمی تواند وجود داشته باشد.
ਜੋ ਸਹਿ ਰਤੇ ਆਪਣੈ ਤਿਨ ਤਨਿ ਲੋਭ ਰਤੁ ਨ ਹੋਇ ॥
jo seh rate aapanai tin tan lobh rat na hoe |کسانی که با پروردگارشان همخوانی دارند، بدنشان از خون طمع پر نمی شود.
ਭੈ ਪਇਐ ਤਨੁ ਖੀਣੁ ਹੋਇ ਲੋਭ ਰਤੁ ਵਿਚਹੁ ਜਾਇ ॥
bhai peaai tan kheen hoe lobh rat vichahu jaae |در خوف خدا تن لاغر می شود و خون طمع از بدن می گذرد.