ശ്രീ ഗുരു ഗ്രന്ഥ് സാഹിബ്

പേജ് - 949

ਗੁਰਮਤੀ ਘਟਿ ਚਾਨਣਾ ਆਨੇਰੁ ਬਿਨਾਸਣਿ ॥

guramatee ghatt chaananaa aaner binaasan |

ഗുരുവിൻ്റെ ഉപദേശങ്ങൾ പിന്തുടരുമ്പോൾ, ഒരാളുടെ ഹൃദയം പ്രകാശിക്കുന്നു, ഇരുട്ട് നീങ്ങുന്നു.

ਹੁਕਮੇ ਹੀ ਸਭ ਸਾਜੀਅਨੁ ਰਵਿਆ ਸਭ ਵਣਿ ਤ੍ਰਿਣਿ ॥

hukame hee sabh saajeean raviaa sabh van trin |

അവൻ്റെ കൽപ്പനയുടെ ഹുകാം വഴി അവൻ എല്ലാം സൃഷ്ടിക്കുന്നു; അവൻ എല്ലാ വനങ്ങളിലും പുൽമേടുകളിലും വ്യാപിക്കുകയും വ്യാപിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.

ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਆਪੇ ਆਪਿ ਹੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਦਾ ਹਰਿ ਭਣਿ ॥

sabh kichh aape aap hai guramukh sadaa har bhan |

അവൻ തന്നെയാണ് എല്ലാം; ഗുരുമുഖൻ നിരന്തരം ഭഗവാൻ്റെ നാമം ജപിക്കുന്നു.

ਸਬਦੇ ਹੀ ਸੋਝੀ ਪਈ ਸਚੈ ਆਪਿ ਬੁਝਾਈ ॥੫॥

sabade hee sojhee pee sachai aap bujhaaee |5|

ശബാദിലൂടെ, ധാരണ വരുന്നു; യഥാർത്ഥ കർത്താവ് തന്നെ മനസ്സിലാക്കാൻ നമ്മെ പ്രചോദിപ്പിക്കുന്നു. ||5||

ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥

salok mahalaa 3 |

സലോക്, മൂന്നാം മെഹൽ:

ਅਭਿਆਗਤ ਏਹਿ ਨ ਆਖੀਅਨਿ ਜਿਨ ਕੇ ਚਿਤ ਮਹਿ ਭਰਮੁ ॥

abhiaagat ehi na aakheean jin ke chit meh bharam |

അവനെ ത്യാഗം എന്ന് വിളിക്കുന്നില്ല, അവൻ്റെ ബോധം സംശയം നിറഞ്ഞതാണ്.

ਤਿਸ ਦੈ ਦਿਤੈ ਨਾਨਕਾ ਤੇਹੋ ਜੇਹਾ ਧਰਮੁ ॥

tis dai ditai naanakaa teho jehaa dharam |

അവനുള്ള സംഭാവനകൾ ആനുപാതികമായ പ്രതിഫലം നൽകുന്നു.

ਅਭੈ ਨਿਰੰਜਨੁ ਪਰਮ ਪਦੁ ਤਾ ਕਾ ਭੂਖਾ ਹੋਇ ॥

abhai niranjan param pad taa kaa bhookhaa hoe |

നിർഭയനായ, നിഷ്കളങ്കനായ ഭഗവാൻ്റെ പരമോന്നത പദവിക്കായി അവൻ വിശക്കുന്നു;

ਤਿਸ ਕਾ ਭੋਜਨੁ ਨਾਨਕਾ ਵਿਰਲਾ ਪਾਏ ਕੋਇ ॥੧॥

tis kaa bhojan naanakaa viralaa paae koe |1|

ഓ നാനാക്ക്, അദ്ദേഹത്തിന് ഈ ഭക്ഷണം വിളമ്പുന്നവർ എത്ര വിരളമാണ്. ||1||

ਮਃ ੩ ॥

mahalaa 3 |

മൂന്നാമത്തെ മെഹൽ:

ਅਭਿਆਗਤ ਏਹਿ ਨ ਆਖੀਅਨਿ ਜਿ ਪਰ ਘਰਿ ਭੋਜਨੁ ਕਰੇਨਿ ॥

abhiaagat ehi na aakheean ji par ghar bhojan karen |

മറ്റുള്ളവരുടെ വീടുകളിൽ ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്ന അവരെ ത്യജിച്ചവർ എന്ന് വിളിക്കില്ല.

ਉਦਰੈ ਕਾਰਣਿ ਆਪਣੇ ਬਹਲੇ ਭੇਖਿ ਕਰੇਨਿ ॥

audarai kaaran aapane bahale bhekh karen |

അവരുടെ വയറിനു വേണ്ടി, അവർ വിവിധ മതപരമായ വസ്ത്രങ്ങൾ ധരിക്കുന്നു.

ਅਭਿਆਗਤ ਸੇਈ ਨਾਨਕਾ ਜਿ ਆਤਮ ਗਉਣੁ ਕਰੇਨਿ ॥

abhiaagat seee naanakaa ji aatam gaun karen |

നാനാക്ക്, സ്വന്തം ആത്മാവിലേക്ക് പ്രവേശിക്കുന്ന ത്യാഗികൾ അവർ മാത്രമാണ്.

ਭਾਲਿ ਲਹਨਿ ਸਹੁ ਆਪਣਾ ਨਿਜ ਘਰਿ ਰਹਣੁ ਕਰੇਨਿ ॥੨॥

bhaal lahan sahu aapanaa nij ghar rahan karen |2|

അവർ തങ്ങളുടെ ഭർത്താവിനെ അന്വേഷിക്കുകയും കണ്ടെത്തുകയും ചെയ്യുന്നു; അവർ സ്വന്തം ഉള്ളിൻ്റെ ഉള്ളിൽ വസിക്കുന്നു. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

paurree |

പൗറി:

ਅੰਬਰੁ ਧਰਤਿ ਵਿਛੋੜਿਅਨੁ ਵਿਚਿ ਸਚਾ ਅਸਰਾਉ ॥

anbar dharat vichhorrian vich sachaa asaraau |

അവ ആകാശവും ഭൂമിയും വെവ്വേറെയാണ്, എന്നാൽ യഥാർത്ഥ കർത്താവ് ഉള്ളിൽ നിന്ന് അവരെ പിന്തുണയ്ക്കുന്നു.

ਘਰੁ ਦਰੁ ਸਭੋ ਸਚੁ ਹੈ ਜਿਸੁ ਵਿਚਿ ਸਚਾ ਨਾਉ ॥

ghar dar sabho sach hai jis vich sachaa naau |

യഥാർത്ഥ നാമം പ്രതിഷ്ഠിച്ചിരിക്കുന്ന എല്ലാ വീടുകളും ഗേറ്റുകളും ശരിയാണ്.

ਸਭੁ ਸਚਾ ਹੁਕਮੁ ਵਰਤਦਾ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਚਿ ਸਮਾਉ ॥

sabh sachaa hukam varatadaa guramukh sach samaau |

യഥാർത്ഥ കർത്താവിൻ്റെ കൽപ്പനയുടെ ഹുകാം എല്ലായിടത്തും ഫലപ്രദമാണ്. ഗുരുമുഖൻ യഥാർത്ഥ ഭഗവാനിൽ ലയിക്കുന്നു.

ਸਚਾ ਆਪਿ ਤਖਤੁ ਸਚਾ ਬਹਿ ਸਚਾ ਕਰੇ ਨਿਆਉ ॥

sachaa aap takhat sachaa beh sachaa kare niaau |

അവൻ തന്നെ സത്യമാണ്, സത്യമാണ് അവൻ്റെ സിംഹാസനം. അതിന്മേൽ ഇരുന്നുകൊണ്ട് അവൻ യഥാർത്ഥ നീതി നടപ്പാക്കുന്നു.

ਸਭੁ ਸਚੋ ਸਚੁ ਵਰਤਦਾ ਗੁਰਮੁਖਿ ਅਲਖੁ ਲਖਾਈ ॥੬॥

sabh sacho sach varatadaa guramukh alakh lakhaaee |6|

സത്യത്തിൻ്റെ സത്യം എല്ലായിടത്തും വ്യാപിച്ചിരിക്കുന്നു; ഗുരുമുഖൻ കാണാത്തത് കാണുന്നു. ||6||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥

salok mahalaa 3 |

സലോക്, മൂന്നാം മെഹൽ:

ਰੈਣਾਇਰ ਮਾਹਿ ਅਨੰਤੁ ਹੈ ਕੂੜੀ ਆਵੈ ਜਾਇ ॥

rainaaeir maeh anant hai koorree aavai jaae |

ലോകസമുദ്രത്തിൽ, അനന്തമായ ഭഗവാൻ വസിക്കുന്നു. അസത്യം പുനർജന്മത്തിൽ വന്നു പോകുന്നു.

ਭਾਣੈ ਚਲੈ ਆਪਣੈ ਬਹੁਤੀ ਲਹੈ ਸਜਾਇ ॥

bhaanai chalai aapanai bahutee lahai sajaae |

സ്വന്തം ഇഷ്ടപ്രകാരം നടക്കുന്നവൻ ഭയാനകമായ ശിക്ഷ അനുഭവിക്കുന്നു.

ਰੈਣਾਇਰ ਮਹਿ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਹੈ ਕਰਮੀ ਪਲੈ ਪਾਇ ॥

rainaaeir meh sabh kichh hai karamee palai paae |

എല്ലാ വസ്തുക്കളും ലോകസമുദ്രത്തിലാണ്, എന്നാൽ അവ സത്കർമങ്ങളുടെ കർമ്മത്താൽ മാത്രമേ ലഭിക്കുകയുള്ളൂ.

ਨਾਨਕ ਨਉ ਨਿਧਿ ਪਾਈਐ ਜੇ ਚਲੈ ਤਿਸੈ ਰਜਾਇ ॥੧॥

naanak nau nidh paaeeai je chalai tisai rajaae |1|

ഓ നാനാക്ക്, കർത്താവിൻ്റെ ഇഷ്ടപ്രകാരം നടക്കുന്ന ഒമ്പത് നിധികൾ അവനു മാത്രമേ ലഭിക്കുന്നുള്ളൂ. ||1||

ਮਃ ੩ ॥

mahalaa 3 |

മൂന്നാമത്തെ മെഹൽ:

ਸਹਜੇ ਸਤਿਗੁਰੁ ਨ ਸੇਵਿਓ ਵਿਚਿ ਹਉਮੈ ਜਨਮਿ ਬਿਨਾਸੁ ॥

sahaje satigur na sevio vich haumai janam binaas |

യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ അവബോധപൂർവ്വം സേവിക്കാത്തവൻ അഹംഭാവത്തിൽ ജീവിതം നഷ്‌ടപ്പെടുത്തുന്നു.

ਰਸਨਾ ਹਰਿ ਰਸੁ ਨ ਚਖਿਓ ਕਮਲੁ ਨ ਹੋਇਓ ਪਰਗਾਸੁ ॥

rasanaa har ras na chakhio kamal na hoeio paragaas |

അവൻ്റെ നാവ് ഭഗവാൻ്റെ മഹത്തായ സത്ത ആസ്വദിക്കുന്നില്ല, അവൻ്റെ ഹൃദയ താമര വിടരുന്നില്ല.

ਬਿਖੁ ਖਾਧੀ ਮਨਮੁਖੁ ਮੁਆ ਮਾਇਆ ਮੋਹਿ ਵਿਣਾਸੁ ॥

bikh khaadhee manamukh muaa maaeaa mohi vinaas |

സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയുള്ള മന്മുഖൻ വിഷം തിന്ന് മരിക്കുന്നു; മായയോടുള്ള സ്നേഹവും അടുപ്പവും മൂലം അവൻ നശിച്ചു.

ਇਕਸੁ ਹਰਿ ਕੇ ਨਾਮ ਵਿਣੁ ਧ੍ਰਿਗੁ ਜੀਵਣੁ ਧ੍ਰਿਗੁ ਵਾਸੁ ॥

eikas har ke naam vin dhrig jeevan dhrig vaas |

ഏക കർത്താവിൻ്റെ നാമം കൂടാതെ, അവൻ്റെ ജീവിതം ശപിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു, അവൻ്റെ വീടും ശപിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.

ਜਾ ਆਪੇ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਪ੍ਰਭੁ ਸਚਾ ਤਾ ਹੋਵੈ ਦਾਸਨਿ ਦਾਸੁ ॥

jaa aape nadar kare prabh sachaa taa hovai daasan daas |

ദൈവം തന്നെ കൃപയുടെ ദൃഷ്ടി നൽകുമ്പോൾ, ഒരാൾ അവൻ്റെ അടിമകളുടെ അടിമയായി മാറുന്നു.

ਤਾ ਅਨਦਿਨੁ ਸੇਵਾ ਕਰੇ ਸਤਿਗੁਰੂ ਕੀ ਕਬਹਿ ਨ ਛੋਡੈ ਪਾਸੁ ॥

taa anadin sevaa kare satiguroo kee kabeh na chhoddai paas |

തുടർന്ന്, രാവും പകലും, അവൻ യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ സേവിക്കുന്നു, ഒരിക്കലും അവൻ്റെ അരികിൽ നിന്ന് പുറത്തുപോകില്ല.

ਜਿਉ ਜਲ ਮਹਿ ਕਮਲੁ ਅਲਿਪਤੋ ਵਰਤੈ ਤਿਉ ਵਿਚੇ ਗਿਰਹ ਉਦਾਸੁ ॥

jiau jal meh kamal alipato varatai tiau viche girah udaas |

താമരപ്പൂവ് വെള്ളത്തിൽ പൊങ്ങിക്കിടക്കുന്നതുപോലെ, അവൻ സ്വന്തം ഭവനത്തിൽ വേർപിരിയുന്നു.

ਜਨ ਨਾਨਕ ਕਰੇ ਕਰਾਇਆ ਸਭੁ ਕੋ ਜਿਉ ਭਾਵੈ ਤਿਵ ਹਰਿ ਗੁਣਤਾਸੁ ॥੨॥

jan naanak kare karaaeaa sabh ko jiau bhaavai tiv har gunataas |2|

ഓ ദാസനായ നാനാക്ക്, കർത്താവ് തൻ്റെ ഇഷ്ടത്തിനനുസരിച്ച് പ്രവർത്തിക്കുകയും പ്രവർത്തിക്കാൻ എല്ലാവരെയും പ്രേരിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. അവൻ പുണ്യത്തിൻ്റെ നിധിയാണ്. ||2||