ശ്രീ ഗുരു ഗ്രന്ഥ് സാഹിബ്

പേജ് - 686

ਜਨਮੁ ਪਦਾਰਥੁ ਦੁਬਿਧਾ ਖੋਵੈ ॥

janam padaarath dubidhaa khovai |

അമൂല്യമായ ഈ മനുഷ്യജീവനെ അവൻ ദ്വൈതഭാവത്തിലൂടെ പാഴാക്കുന്നു.

ਆਪੁ ਨ ਚੀਨਸਿ ਭ੍ਰਮਿ ਭ੍ਰਮਿ ਰੋਵੈ ॥੬॥

aap na cheenas bhram bhram rovai |6|

അവൻ സ്വയം അറിയുന്നില്ല, സംശയങ്ങളിൽ കുടുങ്ങി, അവൻ വേദനയോടെ നിലവിളിക്കുന്നു. ||6||

ਕਹਤਉ ਪੜਤਉ ਸੁਣਤਉ ਏਕ ॥

kahtau parrtau suntau ek |

ഏകനായ കർത്താവിനെക്കുറിച്ച് സംസാരിക്കുക, വായിക്കുക, കേൾക്കുക.

ਧੀਰਜ ਧਰਮੁ ਧਰਣੀਧਰ ਟੇਕ ॥

dheeraj dharam dharaneedhar ttek |

ഭൂമിയുടെ താങ്ങ് നിങ്ങളെ ധൈര്യവും നീതിയും സംരക്ഷണവും നൽകി അനുഗ്രഹിക്കും.

ਜਤੁ ਸਤੁ ਸੰਜਮੁ ਰਿਦੈ ਸਮਾਏ ॥

jat sat sanjam ridai samaae |

പവിത്രത, വിശുദ്ധി, ആത്മനിയന്ത്രണം എന്നിവ ഹൃദയത്തിൽ സന്നിവേശിപ്പിക്കപ്പെടുന്നു,

ਚਉਥੇ ਪਦ ਕਉ ਜੇ ਮਨੁ ਪਤੀਆਏ ॥੭॥

chauthe pad kau je man pateeae |7|

ഒരാൾ തൻ്റെ മനസ്സിനെ നാലാമത്തെ അവസ്ഥയിൽ കേന്ദ്രീകരിക്കുമ്പോൾ. ||7||

ਸਾਚੇ ਨਿਰਮਲ ਮੈਲੁ ਨ ਲਾਗੈ ॥

saache niramal mail na laagai |

അവർ കുറ്റമറ്റതും സത്യവുമാണ്, മാലിന്യം അവയിൽ പറ്റിനിൽക്കുന്നില്ല.

ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਭਰਮ ਭਉ ਭਾਗੈ ॥

gur kai sabad bharam bhau bhaagai |

ഗുരുവിൻ്റെ ശബ്ദത്തിലൂടെ അവരുടെ സംശയവും ഭയവും അകന്നുപോകുന്നു.

ਸੂਰਤਿ ਮੂਰਤਿ ਆਦਿ ਅਨੂਪੁ ॥

soorat moorat aad anoop |

ആദിമ ഭഗവാൻ്റെ രൂപവും വ്യക്തിത്വവും സമാനതകളില്ലാത്ത മനോഹരമാണ്.

ਨਾਨਕੁ ਜਾਚੈ ਸਾਚੁ ਸਰੂਪੁ ॥੮॥੧॥

naanak jaachai saach saroop |8|1|

നാനാക്ക് സത്യത്തിൻ്റെ ആൾരൂപമായ ഭഗവാനോട് യാചിക്കുന്നു. ||8||1||

ਧਨਾਸਰੀ ਮਹਲਾ ੧ ॥

dhanaasaree mahalaa 1 |

ധനാസാരി, ആദ്യ മെഹൽ:

ਸਹਜਿ ਮਿਲੈ ਮਿਲਿਆ ਪਰਵਾਣੁ ॥

sahaj milai miliaa paravaan |

കർത്താവുമായുള്ള ആ ഐക്യം സ്വീകാര്യമാണ്, അത് അവബോധപരമായ സമനിലയിൽ ഏകീകൃതമാണ്.

ਨਾ ਤਿਸੁ ਮਰਣੁ ਨ ਆਵਣੁ ਜਾਣੁ ॥

naa tis maran na aavan jaan |

അതിനുശേഷം, ഒരാൾ മരിക്കുന്നില്ല, പുനർജന്മത്തിൽ വരികയും പോകുകയും ചെയ്യുന്നില്ല.

ਠਾਕੁਰ ਮਹਿ ਦਾਸੁ ਦਾਸ ਮਹਿ ਸੋਇ ॥

tthaakur meh daas daas meh soe |

കർത്താവിൻ്റെ അടിമ കർത്താവിലും കർത്താവ് അവൻ്റെ അടിമയിലും ഉണ്ട്.

ਜਹ ਦੇਖਾ ਤਹ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਇ ॥੧॥

jah dekhaa tah avar na koe |1|

ഞാൻ എവിടെ നോക്കിയാലും ഭഗവാനല്ലാതെ മറ്റാരെയും കാണുന്നില്ല. ||1||

ਗੁਰਮੁਖਿ ਭਗਤਿ ਸਹਜ ਘਰੁ ਪਾਈਐ ॥

guramukh bhagat sahaj ghar paaeeai |

ഗുരുമുഖന്മാർ ഭഗവാനെ ആരാധിക്കുകയും അവൻ്റെ സ്വർഗ്ഗീയ ഭവനം കണ്ടെത്തുകയും ചെയ്യുന്നു.

ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਭੇਟੇ ਮਰਿ ਆਈਐ ਜਾਈਐ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

bin gur bhette mar aaeeai jaaeeai |1| rahaau |

ഗുരുവിനെ കാണാതെ അവർ മരിക്കുകയും പുനർജന്മത്തിൽ വരികയും പോവുകയും ചെയ്യുന്നു. ||1||താൽക്കാലികമായി നിർത്തുക||

ਸੋ ਗੁਰੁ ਕਰਉ ਜਿ ਸਾਚੁ ਦ੍ਰਿੜਾਵੈ ॥

so gur krau ji saach drirraavai |

അതിനാൽ നിങ്ങളുടെ ഉള്ളിൽ സത്യത്തെ നട്ടുപിടിപ്പിക്കുന്ന അവനെ നിങ്ങളുടെ ഗുരുവാക്കുക.

ਅਕਥੁ ਕਥਾਵੈ ਸਬਦਿ ਮਿਲਾਵੈ ॥

akath kathaavai sabad milaavai |

പറയാത്ത സംസാരം സംസാരിക്കാൻ നിങ്ങളെ നയിക്കുന്നതും ശബാദിൻ്റെ വചനത്തിൽ നിങ്ങളെ ലയിപ്പിക്കുന്നതും.

ਹਰਿ ਕੇ ਲੋਗ ਅਵਰ ਨਹੀ ਕਾਰਾ ॥

har ke log avar nahee kaaraa |

ദൈവജനത്തിന് വേറെ പണിയില്ല;

ਸਾਚਉ ਠਾਕੁਰੁ ਸਾਚੁ ਪਿਆਰਾ ॥੨॥

saachau tthaakur saach piaaraa |2|

അവർ യഥാർത്ഥ കർത്താവിനെയും യജമാനനെയും സ്നേഹിക്കുന്നു, അവർ സത്യത്തെ സ്നേഹിക്കുന്നു. ||2||

ਤਨ ਮਹਿ ਮਨੂਆ ਮਨ ਮਹਿ ਸਾਚਾ ॥

tan meh manooaa man meh saachaa |

മനസ്സ് ശരീരത്തിലാണ്, യഥാർത്ഥ ഭഗവാൻ മനസ്സിലാണ്.

ਸੋ ਸਾਚਾ ਮਿਲਿ ਸਾਚੇ ਰਾਚਾ ॥

so saachaa mil saache raachaa |

യഥാർത്ഥ ഭഗവാനിൽ ലയിക്കുമ്പോൾ, ഒരാൾ സത്യത്തിലേക്ക് ലയിക്കുന്നു.

ਸੇਵਕੁ ਪ੍ਰਭ ਕੈ ਲਾਗੈ ਪਾਇ ॥

sevak prabh kai laagai paae |

ദൈവദാസൻ അവൻ്റെ കാൽക്കൽ വണങ്ങുന്നു.

ਸਤਿਗੁਰੁ ਪੂਰਾ ਮਿਲੈ ਮਿਲਾਇ ॥੩॥

satigur pooraa milai milaae |3|

യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ കണ്ടുമുട്ടുമ്പോൾ, ഒരാൾ ഭഗവാനെ കണ്ടുമുട്ടുന്നു. ||3||

ਆਪਿ ਦਿਖਾਵੈ ਆਪੇ ਦੇਖੈ ॥

aap dikhaavai aape dekhai |

അവൻ തന്നെ നമ്മെ നിരീക്ഷിക്കുന്നു, അവൻ തന്നെ നമ്മെ കാണും.

ਹਠਿ ਨ ਪਤੀਜੈ ਨਾ ਬਹੁ ਭੇਖੈ ॥

hatth na pateejai naa bahu bhekhai |

ദുശ്ശാഠ്യമനോഭാവമോ മതപരമായ വിവിധ വസ്ത്രങ്ങളോ അവൻ പ്രസാദിക്കുന്നില്ല.

ਘੜਿ ਭਾਡੇ ਜਿਨਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪਾਇਆ ॥

gharr bhaadde jin amrit paaeaa |

അവൻ ശരീര പാത്രങ്ങൾ രൂപപ്പെടുത്തി, അവയിൽ അംബ്രോസിയൽ അമൃത് സന്നിവേശിപ്പിച്ചു;

ਪ੍ਰੇਮ ਭਗਤਿ ਪ੍ਰਭਿ ਮਨੁ ਪਤੀਆਇਆ ॥੪॥

prem bhagat prabh man pateeaeaa |4|

ഭക്തിനിർഭരമായ ആരാധനയിലൂടെ മാത്രമേ ദൈവത്തിൻ്റെ മനസ്സ് പ്രസാദമുള്ളൂ. ||4||

ਪੜਿ ਪੜਿ ਭੂਲਹਿ ਚੋਟਾ ਖਾਹਿ ॥

parr parr bhooleh chottaa khaeh |

വായിക്കുകയും പഠിക്കുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ ഒരാൾ ആശയക്കുഴപ്പത്തിലാകുന്നു, ശിക്ഷ അനുഭവിക്കുന്നു.

ਬਹੁਤੁ ਸਿਆਣਪ ਆਵਹਿ ਜਾਹਿ ॥

bahut siaanap aaveh jaeh |

മഹാ സാമർഥ്യത്താൽ, ഒരുവൻ പുനർജന്മത്തിൽ വരികയും പോകുകയും ചെയ്യുന്നു.

ਨਾਮੁ ਜਪੈ ਭਉ ਭੋਜਨੁ ਖਾਇ ॥

naam japai bhau bhojan khaae |

ഭഗവാൻ്റെ നാമമായ നാമം ജപിക്കുകയും ദൈവഭയത്തിൻ്റെ ഭക്ഷണം കഴിക്കുകയും ചെയ്യുന്നവൻ

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੇਵਕ ਰਹੇ ਸਮਾਇ ॥੫॥

guramukh sevak rahe samaae |5|

ഭഗവാൻ്റെ ദാസനായ ഗുരുമുഖനായി മാറുകയും ഭഗവാനിൽ ലയിച്ചുനിൽക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ||5||

ਪੂਜਿ ਸਿਲਾ ਤੀਰਥ ਬਨ ਵਾਸਾ ॥

pooj silaa teerath ban vaasaa |

അവൻ കല്ലുകളെ ആരാധിക്കുന്നു, തീർത്ഥാടനത്തിൻ്റെ പുണ്യസ്ഥലങ്ങളിലും വനങ്ങളിലും വസിക്കുന്നു,

ਭਰਮਤ ਡੋਲਤ ਭਏ ਉਦਾਸਾ ॥

bharamat ddolat bhe udaasaa |

അലഞ്ഞുനടക്കുന്നു, ചുറ്റിനടക്കുന്നു, പരിത്യാഗിയായി മാറുന്നു.

ਮਨਿ ਮੈਲੈ ਸੂਚਾ ਕਿਉ ਹੋਇ ॥

man mailai soochaa kiau hoe |

എന്നാൽ അവൻ്റെ മനസ്സ് ഇപ്പോഴും മലിനമാണ് - അവൻ എങ്ങനെ ശുദ്ധനാകും?

ਸਾਚਿ ਮਿਲੈ ਪਾਵੈ ਪਤਿ ਸੋਇ ॥੬॥

saach milai paavai pat soe |6|

യഥാർത്ഥ കർത്താവിനെ കണ്ടുമുട്ടുന്ന ഒരാൾക്ക് ബഹുമാനം ലഭിക്കും. ||6||

ਆਚਾਰਾ ਵੀਚਾਰੁ ਸਰੀਰਿ ॥

aachaaraa veechaar sareer |

നല്ല പെരുമാറ്റവും ധ്യാനാത്മകമായ ധ്യാനവും ഉൾക്കൊള്ളുന്ന ഒരാൾ,

ਆਦਿ ਜੁਗਾਦਿ ਸਹਜਿ ਮਨੁ ਧੀਰਿ ॥

aad jugaad sahaj man dheer |

അവൻ്റെ മനസ്സ് കാലത്തിൻ്റെ ആരംഭം മുതൽ, യുഗങ്ങളിലുടനീളം അവബോധജന്യമായ സമനിലയിലും സംതൃപ്തിയിലും നിലകൊള്ളുന്നു.

ਪਲ ਪੰਕਜ ਮਹਿ ਕੋਟਿ ਉਧਾਰੇ ॥

pal pankaj meh kott udhaare |

ഒരു കണ്ണിമവെട്ടൽ, അവൻ ദശലക്ഷക്കണക്കിന് ലാഭിക്കുന്നു.

ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਗੁਰੁ ਮੇਲਿ ਪਿਆਰੇ ॥੭॥

kar kirapaa gur mel piaare |7|

എൻ്റെ പ്രിയനേ, എന്നോടു കരുണയുണ്ടാകേണമേ, ഞാൻ ഗുരുവിനെ കാണട്ടെ. ||7||

ਕਿਸੁ ਆਗੈ ਪ੍ਰਭ ਤੁਧੁ ਸਾਲਾਹੀ ॥

kis aagai prabh tudh saalaahee |

ദൈവമേ, ആരോടാണ് ഞാൻ അങ്ങയെ സ്തുതിക്കേണ്ടത്?

ਤੁਧੁ ਬਿਨੁ ਦੂਜਾ ਮੈ ਕੋ ਨਾਹੀ ॥

tudh bin doojaa mai ko naahee |

നീയില്ലാതെ മറ്റൊന്നില്ല.

ਜਿਉ ਤੁਧੁ ਭਾਵੈ ਤਿਉ ਰਾਖੁ ਰਜਾਇ ॥

jiau tudh bhaavai tiau raakh rajaae |

അങ്ങയുടെ ഇഷ്ടം പോലെ എന്നെ അങ്ങയുടെ ഇഷ്ടത്തിൻ കീഴിൽ സൂക്ഷിക്കുക.

ਨਾਨਕ ਸਹਜਿ ਭਾਇ ਗੁਣ ਗਾਇ ॥੮॥੨॥

naanak sahaj bhaae gun gaae |8|2|

നാനാക്ക്, അവബോധജന്യമായ സമനിലയോടും സ്വാഭാവിക സ്നേഹത്തോടും കൂടി, നിങ്ങളുടെ മഹത്വമുള്ള സ്തുതികൾ പാടുന്നു. ||8||2||

ਧਨਾਸਰੀ ਮਹਲਾ ੫ ਘਰੁ ੬ ਅਸਟਪਦੀ ॥

dhanaasaree mahalaa 5 ghar 6 asattapadee |

ധനാസരി, അഞ്ചാം മേഹൽ, ആറാമത്തെ വീട്, അഷ്ടപദി:

ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥

ik oankaar satigur prasaad |

ഒരു സാർവത്രിക സ്രഷ്ടാവായ ദൈവം. യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ അനുഗ്രഹത്താൽ:

ਜੋ ਜੋ ਜੂਨੀ ਆਇਓ ਤਿਹ ਤਿਹ ਉਰਝਾਇਓ ਮਾਣਸ ਜਨਮੁ ਸੰਜੋਗਿ ਪਾਇਆ ॥

jo jo joonee aaeio tih tih urajhaaeio maanas janam sanjog paaeaa |

ലോകത്തിൽ ജനിച്ചവൻ അതിൽ കുടുങ്ങിക്കിടക്കുന്നു; നല്ല വിധിയാൽ മാത്രമേ മനുഷ്യ ജന്മം ലഭിക്കുകയുള്ളൂ.

ਤਾ ਕੀ ਹੈ ਓਟ ਸਾਧ ਰਾਖਹੁ ਦੇ ਕਰਿ ਹਾਥ ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਮੇਲਹੁ ਹਰਿ ਰਾਇਆ ॥੧॥

taa kee hai ott saadh raakhahu de kar haath kar kirapaa melahu har raaeaa |1|

പരിശുദ്ധ സന്യാസി, ഞാൻ അങ്ങയുടെ പിന്തുണയിലേക്ക് നോക്കുന്നു; നിൻ്റെ കൈ എനിക്കു തരേണമേ, എന്നെ രക്ഷിക്കേണമേ. അങ്ങയുടെ കൃപയാൽ, എൻ്റെ രാജാവായ കർത്താവിനെ കണ്ടുമുട്ടട്ടെ. ||1||

ਅਨਿਕ ਜਨਮ ਭ੍ਰਮਿ ਥਿਤਿ ਨਹੀ ਪਾਈ ॥

anik janam bhram thit nahee paaee |

എണ്ണിയാലൊടുങ്ങാത്ത അവതാരങ്ങളിലൂടെ ഞാൻ അലഞ്ഞുതിരിഞ്ഞു, പക്ഷേ എവിടെയും സ്ഥിരത കണ്ടെത്തിയില്ല.

ਕਰਉ ਸੇਵਾ ਗੁਰ ਲਾਗਉ ਚਰਨ ਗੋਵਿੰਦ ਜੀ ਕਾ ਮਾਰਗੁ ਦੇਹੁ ਜੀ ਬਤਾਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

krau sevaa gur laagau charan govind jee kaa maarag dehu jee bataaee |1| rahaau |

ഞാൻ ഗുരുവിനെ സേവിക്കുന്നു, ഞാൻ അവൻ്റെ കാൽക്കൽ വീണു, "പ്രിയ പ്രപഞ്ചനാഥാ, ദയവായി എനിക്ക് വഴി കാണിക്കൂ" എന്ന് പ്രാർത്ഥിക്കുന്നു. ||1||താൽക്കാലികമായി നിർത്തുക||