ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ശ്രീ ഗുരു ഗ്രന്ഥ് സാഹിബ്
പേജ് - 1063
ਸਤਿਗੁਰਿ ਸੇਵਿਐ ਸਹਜ ਅਨੰਦਾ ॥
satigur seviaai sahaj anandaa |യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ സേവിക്കുന്നതിലൂടെ ഒരാൾക്ക് അവബോധജന്യമായ ആനന്ദം ലഭിക്കും.
ਹਿਰਦੈ ਆਇ ਵੁਠਾ ਗੋਵਿੰਦਾ ॥
hiradai aae vutthaa govindaa |പ്രപഞ്ചനാഥൻ ഹൃദയത്തിൽ വസിക്കാൻ വരുന്നു.
ਸਹਜੇ ਭਗਤਿ ਕਰੇ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਆਪੇ ਭਗਤਿ ਕਰਾਇਦਾ ॥੪॥
sahaje bhagat kare din raatee aape bhagat karaaeidaa |4|രാവും പകലും അവൻ അവബോധപൂർവ്വം ഭക്തിനിർഭരമായ ആരാധന നടത്തുന്നു; ഭഗവാൻ തന്നെ ഭക്തിനിർഭരമായ ആരാധന നടത്തുന്നു. ||4||
ਸਤਿਗੁਰ ਤੇ ਵਿਛੁੜੇ ਤਿਨੀ ਦੁਖੁ ਪਾਇਆ ॥
satigur te vichhurre tinee dukh paaeaa |യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൽ നിന്ന് വേർപിരിഞ്ഞവർ ദുരിതമനുഭവിക്കുന്നു.
ਅਨਦਿਨੁ ਮਾਰੀਅਹਿ ਦੁਖੁ ਸਬਾਇਆ ॥
anadin maareeeh dukh sabaaeaa |രാവും പകലും അവർ ശിക്ഷിക്കപ്പെടുന്നു, അവർ ആകെ വേദന അനുഭവിക്കുന്നു.
ਮਥੇ ਕਾਲੇ ਮਹਲੁ ਨ ਪਾਵਹਿ ਦੁਖ ਹੀ ਵਿਚਿ ਦੁਖੁ ਪਾਇਦਾ ॥੫॥
mathe kaale mahal na paaveh dukh hee vich dukh paaeidaa |5|അവരുടെ മുഖം കറുത്തിരിക്കുന്നു, അവർക്ക് കർത്താവിൻ്റെ സാന്നിദ്ധ്യത്തിൻ്റെ മന്ദിരം ലഭിക്കുന്നില്ല. അവർ ദുഃഖത്തിലും വേദനയിലും കഷ്ടപ്പെടുന്നു. ||5||
ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਹਿ ਸੇ ਵਡਭਾਗੀ ॥
satigur seveh se vaddabhaagee |യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ സേവിക്കുന്നവർ മഹാഭാഗ്യവാന്മാരാണ്.
ਸਹਜ ਭਾਇ ਸਚੀ ਲਿਵ ਲਾਗੀ ॥
sahaj bhaae sachee liv laagee |അവർ യഥാർത്ഥ കർത്താവിനോടുള്ള സ്നേഹത്തെ അവബോധപൂർവ്വം പ്രതിഷ്ഠിക്കുന്നു.
ਸਚੋ ਸਚੁ ਕਮਾਵਹਿ ਸਦ ਹੀ ਸਚੈ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਇਦਾ ॥੬॥
sacho sach kamaaveh sad hee sachai mel milaaeidaa |6|അവർ സത്യം പരിശീലിക്കുന്നു, എന്നേക്കും സത്യം; അവർ യഥാർത്ഥ കർത്താവുമായി ഐക്യപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ||6||
ਜਿਸ ਨੋ ਸਚਾ ਦੇਇ ਸੁ ਪਾਏ ॥
jis no sachaa dee su paae |അവൻ മാത്രമേ സത്യം നേടൂ, യഥാർത്ഥ കർത്താവ് അത് നൽകുന്നു.
ਅੰਤਰਿ ਸਾਚੁ ਭਰਮੁ ਚੁਕਾਏ ॥
antar saach bharam chukaae |അവൻ്റെ ഉള്ളിൽ സത്യം നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു, അവൻ്റെ സംശയം ദൂരീകരിക്കപ്പെടുന്നു.
ਸਚੁ ਸਚੈ ਕਾ ਆਪੇ ਦਾਤਾ ਜਿਸੁ ਦੇਵੈ ਸੋ ਸਚੁ ਪਾਇਦਾ ॥੭॥
sach sachai kaa aape daataa jis devai so sach paaeidaa |7|യഥാർത്ഥ ഭഗവാൻ തന്നെ സത്യദാതാവാണ്; അവൻ മാത്രം സത്യം നേടുന്നു, അവൻ അത് ആർക്ക് നൽകുന്നു. ||7||
ਆਪੇ ਕਰਤਾ ਸਭਨਾ ਕਾ ਸੋਈ ॥
aape karataa sabhanaa kaa soee |അവൻ തന്നെയാണ് എല്ലാറ്റിൻ്റെയും സൃഷ്ടാവ്.
ਜਿਸ ਨੋ ਆਪਿ ਬੁਝਾਏ ਬੂਝੈ ਕੋਈ ॥
jis no aap bujhaae boojhai koee |അവൻ ഉപദേശിക്കുന്ന ഒരാൾ മാത്രമേ അവനെ മനസ്സിലാക്കുകയുള്ളൂ.
ਆਪੇ ਬਖਸੇ ਦੇ ਵਡਿਆਈ ਆਪੇ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਇਦਾ ॥੮॥
aape bakhase de vaddiaaee aape mel milaaeidaa |8|അവൻ തന്നെ ക്ഷമിക്കുകയും മഹത്വമുള്ള മഹത്വം നൽകുകയും ചെയ്യുന്നു. അവൻ തന്നെ അവൻ്റെ യൂണിയനിൽ ഒന്നിക്കുന്നു. ||8||
ਹਉਮੈ ਕਰਦਿਆ ਜਨਮੁ ਗਵਾਇਆ ॥
haumai karadiaa janam gavaaeaa |അഹംഭാവത്തോടെ പ്രവർത്തിക്കുമ്പോൾ ഒരാൾക്ക് അവൻ്റെ ജീവൻ നഷ്ടപ്പെടും.
ਆਗੈ ਮੋਹੁ ਨ ਚੂਕੈ ਮਾਇਆ ॥
aagai mohu na chookai maaeaa |പരലോകത്ത് പോലും, മായയോടുള്ള വൈകാരികമായ അടുപ്പം അവനെ വിട്ടുപോകുന്നില്ല.
ਅਗੈ ਜਮਕਾਲੁ ਲੇਖਾ ਲੇਵੈ ਜਿਉ ਤਿਲ ਘਾਣੀ ਪੀੜਾਇਦਾ ॥੯॥
agai jamakaal lekhaa levai jiau til ghaanee peerraaeidaa |9|പരലോകത്ത്, മരണത്തിൻ്റെ ദൂതൻ അവനെ കണക്കിന് വിളിക്കുന്നു, എണ്ണയിൽ എള്ള് പോലെ അവനെ തകർത്തു. ||9||
ਪੂਰੈ ਭਾਗਿ ਗੁਰ ਸੇਵਾ ਹੋਈ ॥
poorai bhaag gur sevaa hoee |പൂർണമായ വിധിയാൽ ഒരാൾ ഗുരുവിനെ സേവിക്കുന്നു.
ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਤਾ ਸੇਵੇ ਕੋਈ ॥
nadar kare taa seve koee |ദൈവം അവൻ്റെ കൃപ നൽകിയാൽ, ഒരാൾ സേവിക്കുന്നു.
ਜਮਕਾਲੁ ਤਿਸੁ ਨੇੜਿ ਨ ਆਵੈ ਮਹਲਿ ਸਚੈ ਸੁਖੁ ਪਾਇਦਾ ॥੧੦॥
jamakaal tis nerr na aavai mahal sachai sukh paaeidaa |10|മരണത്തിൻ്റെ ദൂതന് അവനെ സമീപിക്കാൻ പോലും കഴിയില്ല, യഥാർത്ഥ കർത്താവിൻ്റെ സാന്നിധ്യത്തിൻ്റെ മാളികയിൽ അവൻ സമാധാനം കണ്ടെത്തുന്നു. ||10||
ਤਿਨ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਜੋ ਤੁਧੁ ਭਾਏ ॥
tin sukh paaeaa jo tudh bhaae |അവർ മാത്രമേ സമാധാനം കണ്ടെത്തുന്നുള്ളൂ, അവർ നിങ്ങളുടെ ഇഷ്ടത്തിന് സംതൃപ്തരാണ്.
ਪੂਰੈ ਭਾਗਿ ਗੁਰ ਸੇਵਾ ਲਾਏ ॥
poorai bhaag gur sevaa laae |പൂർണ്ണമായ വിധിയാൽ, അവർ ഗുരുവിൻ്റെ സേവനവുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.
ਤੇਰੈ ਹਥਿ ਹੈ ਸਭ ਵਡਿਆਈ ਜਿਸੁ ਦੇਵਹਿ ਸੋ ਪਾਇਦਾ ॥੧੧॥
terai hath hai sabh vaddiaaee jis deveh so paaeidaa |11|മഹത്വമുള്ള എല്ലാ മഹത്വവും നിങ്ങളുടെ കൈകളിലാണ്; നീ ആർക്ക് കൊടുക്കുന്നുവോ അവൻ മാത്രം അത് നേടുന്നു. ||11||
ਅੰਦਰਿ ਪਰਗਾਸੁ ਗੁਰੂ ਤੇ ਪਾਏ ॥
andar paragaas guroo te paae |ഗുരുവിലൂടെ ഒരുവൻ്റെ ഉള്ളം പ്രകാശവും പ്രകാശവുമാകുന്നു.
ਨਾਮੁ ਪਦਾਰਥੁ ਮੰਨਿ ਵਸਾਏ ॥
naam padaarath man vasaae |നാമത്തിൻ്റെ സമ്പത്ത്, ഭഗവാൻ്റെ നാമം, മനസ്സിൽ കുടികൊള്ളുന്നു.
ਗਿਆਨ ਰਤਨੁ ਸਦਾ ਘਟਿ ਚਾਨਣੁ ਅਗਿਆਨ ਅੰਧੇਰੁ ਗਵਾਇਦਾ ॥੧੨॥
giaan ratan sadaa ghatt chaanan agiaan andher gavaaeidaa |12|ആത്മീയ ജ്ഞാനത്തിൻ്റെ രത്നം ഹൃദയത്തെ എന്നും പ്രകാശിപ്പിക്കുന്നു, ആത്മീയ അജ്ഞതയുടെ അന്ധകാരം അകറ്റുന്നു. ||12||
ਅਗਿਆਨੀ ਅੰਧੇ ਦੂਜੈ ਲਾਗੇ ॥
agiaanee andhe doojai laage |അന്ധരും അജ്ഞരും ദ്വൈതത്തോട് ചേർന്നുനിൽക്കുന്നു.
ਬਿਨੁ ਪਾਣੀ ਡੁਬਿ ਮੂਏ ਅਭਾਗੇ ॥
bin paanee ddub mooe abhaage |നിർഭാഗ്യവാന്മാർ വെള്ളമില്ലാതെ മുങ്ങിമരിക്കുന്നു.
ਚਲਦਿਆ ਘਰੁ ਦਰੁ ਨਦਰਿ ਨ ਆਵੈ ਜਮ ਦਰਿ ਬਾਧਾ ਦੁਖੁ ਪਾਇਦਾ ॥੧੩॥
chaladiaa ghar dar nadar na aavai jam dar baadhaa dukh paaeidaa |13|അവർ ലോകത്തിൽനിന്നു പോകുമ്പോൾ കർത്താവിൻ്റെ വാതിലും വീടും കാണുന്നില്ല; മരണത്തിൻ്റെ വാതിൽക്കൽ ബന്ധിതരായി, അവർ വേദനകൊണ്ട് പൊറുതി മുട്ടി. ||13||
ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਸੇਵੇ ਮੁਕਤਿ ਨ ਹੋਈ ॥
bin satigur seve mukat na hoee |യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ സേവിക്കാതെ ആരും മോക്ഷം കണ്ടെത്തുകയില്ല.
ਗਿਆਨੀ ਧਿਆਨੀ ਪੂਛਹੁ ਕੋਈ ॥
giaanee dhiaanee poochhahu koee |ഏതെങ്കിലും ആത്മീയ ഗുരുവിനോടോ ധ്യാനിയോടോ പോയി ചോദിക്കുക.
ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵੇ ਤਿਸੁ ਮਿਲੈ ਵਡਿਆਈ ਦਰਿ ਸਚੈ ਸੋਭਾ ਪਾਇਦਾ ॥੧੪॥
satigur seve tis milai vaddiaaee dar sachai sobhaa paaeidaa |14|യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ സേവിക്കുന്നവൻ മഹത്തായ മഹത്വത്താൽ അനുഗ്രഹിക്കപ്പെട്ടവനാണ്, യഥാർത്ഥ ഭഗവാൻ്റെ കോടതിയിൽ ആദരിക്കപ്പെടുന്നു. ||14||
ਸਤਿਗੁਰ ਨੋ ਸੇਵੇ ਤਿਸੁ ਆਪਿ ਮਿਲਾਏ ॥
satigur no seve tis aap milaae |യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ സേവിക്കുന്നവൻ, ഭഗവാൻ തന്നിൽ ലയിക്കുന്നു.
ਮਮਤਾ ਕਾਟਿ ਸਚਿ ਲਿਵ ਲਾਏ ॥
mamataa kaatt sach liv laae |ആസക്തി വെടിഞ്ഞ് ഒരാൾ സ്നേഹപൂർവ്വം യഥാർത്ഥ കർത്താവിൽ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കുന്നു.
ਸਦਾ ਸਚੁ ਵਣਜਹਿ ਵਾਪਾਰੀ ਨਾਮੋ ਲਾਹਾ ਪਾਇਦਾ ॥੧੫॥
sadaa sach vanajeh vaapaaree naamo laahaa paaeidaa |15|വ്യാപാരികൾ എന്നേക്കും സത്യത്തിൽ ഇടപെടുന്നു; അവർ നാമത്തിൻ്റെ ലാഭം സമ്പാദിക്കുന്നു. ||15||
ਆਪੇ ਕਰੇ ਕਰਾਏ ਕਰਤਾ ॥
aape kare karaae karataa |സൃഷ്ടാവ് തന്നെ പ്രവർത്തിക്കുന്നു, പ്രവർത്തിക്കാൻ എല്ലാവരെയും പ്രചോദിപ്പിക്കുന്നു.
ਸਬਦਿ ਮਰੈ ਸੋਈ ਜਨੁ ਮੁਕਤਾ ॥
sabad marai soee jan mukataa |ശബാദിൻ്റെ വചനത്തിൽ മരിക്കുന്ന അവൻ മാത്രമാണ് മോചിതനായത്.
ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਵਸੈ ਮਨ ਅੰਤਰਿ ਨਾਮੋ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਦਾ ॥੧੬॥੫॥੧੯॥
naanak naam vasai man antar naamo naam dhiaaeidaa |16|5|19|ഓ നാനാക്ക്, നാം മനസ്സിൻ്റെ ഉള്ളിൽ കുടികൊള്ളുന്നു; ഭഗവാൻ്റെ നാമമായ നാമത്തെ ധ്യാനിക്കുക. ||16||5||19||
ਮਾਰੂ ਮਹਲਾ ੩ ॥
maaroo mahalaa 3 |മാരൂ, മൂന്നാം മെഹൽ:
ਜੋ ਤੁਧੁ ਕਰਣਾ ਸੋ ਕਰਿ ਪਾਇਆ ॥
jo tudh karanaa so kar paaeaa |നിങ്ങൾ ചെയ്യുന്നതെന്തും ചെയ്തു തീർന്നിരിക്കുന്നു.
ਭਾਣੇ ਵਿਚਿ ਕੋ ਵਿਰਲਾ ਆਇਆ ॥
bhaane vich ko viralaa aaeaa |ഭഗവാൻ്റെ ഹിതത്തിനു ചേർച്ചയിൽ നടക്കുന്നവർ എത്ര വിരളമാണ്.
ਭਾਣਾ ਮੰਨੇ ਸੋ ਸੁਖੁ ਪਾਏ ਭਾਣੇ ਵਿਚਿ ਸੁਖੁ ਪਾਇਦਾ ॥੧॥
bhaanaa mane so sukh paae bhaane vich sukh paaeidaa |1|ഭഗവാൻ്റെ ഇഷ്ടത്തിനു കീഴടങ്ങുന്നവൻ സമാധാനം കണ്ടെത്തുന്നു; അവൻ കർത്താവിൻ്റെ ഇഷ്ടത്തിൽ സമാധാനം കണ്ടെത്തുന്നു. ||1||
ਗੁਰਮੁਖਿ ਤੇਰਾ ਭਾਣਾ ਭਾਵੈ ॥
guramukh teraa bhaanaa bhaavai |നിങ്ങളുടെ ഇഷ്ടം ഗുർമുഖിന് പ്രസാദകരമാണ്.
ਸਹਜੇ ਹੀ ਸੁਖੁ ਸਚੁ ਕਮਾਵੈ ॥
sahaje hee sukh sach kamaavai |സത്യം പരിശീലിക്കുമ്പോൾ, അവൻ അവബോധപൂർവ്വം സമാധാനം കണ്ടെത്തുന്നു.
ਭਾਣੇ ਨੋ ਲੋਚੈ ਬਹੁਤੇਰੀ ਆਪਣਾ ਭਾਣਾ ਆਪਿ ਮਨਾਇਦਾ ॥੨॥
bhaane no lochai bahuteree aapanaa bhaanaa aap manaaeidaa |2|കർത്താവിൻ്റെ ഇഷ്ടത്തിനു ചേർച്ചയിൽ നടക്കാൻ പലരും കൊതിക്കുന്നു; അവൻ്റെ ഇഷ്ടത്തിന് കീഴടങ്ങാൻ അവൻ തന്നെ നമ്മെ പ്രചോദിപ്പിക്കുന്നു. ||2||
ਤੇਰਾ ਭਾਣਾ ਮੰਨੇ ਸੁ ਮਿਲੈ ਤੁਧੁ ਆਏ ॥
teraa bhaanaa mane su milai tudh aae |കർത്താവേ, അങ്ങയുടെ ഇഷ്ടത്തിനു കീഴടങ്ങുന്ന ഒരാൾ അങ്ങയെ കണ്ടുമുട്ടുന്നു.