ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ശ്രീ ഗുരു ഗ്രന്ഥ് സാഹിബ്
പേജ് - 589
ਸੋ ਸਤਿਗੁਰੁ ਤਿਨ ਕਉ ਭੇਟਿਆ ਜਿਨ ਕੈ ਮੁਖਿ ਮਸਤਕਿ ਭਾਗੁ ਲਿਖਿ ਪਾਇਆ ॥੭॥
so satigur tin kau bhettiaa jin kai mukh masatak bhaag likh paaeaa |7|അത്തരം അനുഗ്രഹീതമായ വിധി നെറ്റിയിൽ രേഖപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നവരുമായി യഥാർത്ഥ ഗുരു കണ്ടുമുട്ടുന്നു. ||7||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |സലോക്, മൂന്നാം മെഹൽ:
ਭਗਤਿ ਕਰਹਿ ਮਰਜੀਵੜੇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਭਗਤਿ ਸਦਾ ਹੋਇ ॥
bhagat kareh marajeevarre guramukh bhagat sadaa hoe |ജീവിച്ചിരിക്കുമ്പോൾ തന്നെ മരിച്ചുപോയിരിക്കുന്ന കർത്താവിനെ അവർ മാത്രം ആരാധിക്കുന്നു; ഗുരുമുഖന്മാർ ഭഗവാനെ നിരന്തരം ആരാധിക്കുന്നു.
ਓਨਾ ਕਉ ਧੁਰਿ ਭਗਤਿ ਖਜਾਨਾ ਬਖਸਿਆ ਮੇਟਿ ਨ ਸਕੈ ਕੋਇ ॥
onaa kau dhur bhagat khajaanaa bakhasiaa mett na sakai koe |ആർക്കും നശിപ്പിക്കാൻ കഴിയാത്ത ഭക്തിനിർഭരമായ ആരാധനയുടെ നിധി നൽകി ഭഗവാൻ അവരെ അനുഗ്രഹിക്കുന്നു.
ਗੁਣ ਨਿਧਾਨੁ ਮਨਿ ਪਾਇਆ ਏਕੋ ਸਚਾ ਸੋਇ ॥
gun nidhaan man paaeaa eko sachaa soe |അവർ അവരുടെ മനസ്സിനുള്ളിൽ പുണ്യത്തിൻ്റെ നിധി, ഏക യഥാർത്ഥ കർത്താവ് നേടുന്നു.
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਿਲਿ ਰਹੇ ਫਿਰਿ ਵਿਛੋੜਾ ਕਦੇ ਨ ਹੋਇ ॥੧॥
naanak guramukh mil rahe fir vichhorraa kade na hoe |1|ഓ നാനാക്ക്, ഗുരുമുഖന്മാർ ഭഗവാനുമായി ഐക്യപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു; അവർ ഇനി ഒരിക്കലും വേർപിരിയുകയില്ല. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |മൂന്നാമത്തെ മെഹൽ:
ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਸੇਵ ਨ ਕੀਨੀਆ ਕਿਆ ਓਹੁ ਕਰੇ ਵੀਚਾਰੁ ॥
satigur kee sev na keeneea kiaa ohu kare veechaar |അവൻ യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ സേവിക്കുന്നില്ല; അവൻ എങ്ങനെ കർത്താവിനെ ധ്യാനിക്കും?
ਸਬਦੈ ਸਾਰ ਨ ਜਾਣਈ ਬਿਖੁ ਭੂਲਾ ਗਾਵਾਰੁ ॥
sabadai saar na jaanee bikh bhoolaa gaavaar |ശബ്ദത്തിൻ്റെ മൂല്യം അദ്ദേഹം വിലമതിക്കുന്നില്ല; ഭോഷൻ അഴിമതിയിലും പാപത്തിലും അലയുന്നു.
ਅਗਿਆਨੀ ਅੰਧੁ ਬਹੁ ਕਰਮ ਕਮਾਵੈ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਪਿਆਰੁ ॥
agiaanee andh bahu karam kamaavai doojai bhaae piaar |അന്ധരും അജ്ഞരും എല്ലാവിധ ആചാരപരമായ കർമ്മങ്ങളും ചെയ്യുന്നു; അവർ ദ്വൈതത്തോട് പ്രണയത്തിലാണ്.
ਅਣਹੋਦਾ ਆਪੁ ਗਣਾਇਦੇ ਜਮੁ ਮਾਰਿ ਕਰੇ ਤਿਨ ਖੁਆਰੁ ॥
anahodaa aap ganaaeide jam maar kare tin khuaar |അന്യായമായി അഭിമാനിക്കുന്നവർ, മരണത്തിൻ്റെ ദൂതൻ ശിക്ഷിക്കുകയും അപമാനിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
ਨਾਨਕ ਕਿਸ ਨੋ ਆਖੀਐ ਜਾ ਆਪੇ ਬਖਸਣਹਾਰੁ ॥੨॥
naanak kis no aakheeai jaa aape bakhasanahaar |2|ഓ നാനാക്ക്, വേറെ ആരുണ്ട് ചോദിക്കാൻ? ഭഗവാൻ തന്നെയാണ് ക്ഷമാശീലൻ. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |പൗറി:
ਤੂ ਕਰਤਾ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਜਾਣਦਾ ਸਭਿ ਜੀਅ ਤੁਮਾਰੇ ॥
too karataa sabh kichh jaanadaa sabh jeea tumaare |സ്രഷ്ടാവേ, നീ എല്ലാം അറിയുന്നു; എല്ലാ ജീവജാലങ്ങളും നിങ്ങളുടേതാണ്.
ਜਿਸੁ ਤੂ ਭਾਵੈ ਤਿਸੁ ਤੂ ਮੇਲਿ ਲੈਹਿ ਕਿਆ ਜੰਤ ਵਿਚਾਰੇ ॥
jis too bhaavai tis too mel laihi kiaa jant vichaare |നിനക്കു പ്രസാദമുള്ളവരെ, നീ നിന്നോടുതന്നെ ഒന്നിക്കുന്നു; പാവപ്പെട്ട ജീവികൾക്ക് എന്ത് ചെയ്യാൻ കഴിയും?
ਤੂ ਕਰਣ ਕਾਰਣ ਸਮਰਥੁ ਹੈ ਸਚੁ ਸਿਰਜਣਹਾਰੇ ॥
too karan kaaran samarath hai sach sirajanahaare |നീ സർവ്വശക്തനാണ്, കാരണങ്ങളുടെ കാരണക്കാരനാണ്, യഥാർത്ഥ സ്രഷ്ടാവായ കർത്താവാണ്.
ਜਿਸੁ ਤੂ ਮੇਲਹਿ ਪਿਆਰਿਆ ਸੋ ਤੁਧੁ ਮਿਲੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਵੀਚਾਰੇ ॥
jis too meleh piaariaa so tudh milai guramukh veechaare |അങ്ങ് അംഗീകരിക്കുകയും ഗുരുവചനം ധ്യാനിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന പ്രിയപ്പെട്ട കർത്താവേ, നിന്നോട് ഐക്യപ്പെടുന്നവർ മാത്രം.
ਹਉ ਬਲਿਹਾਰੀ ਸਤਿਗੁਰ ਆਪਣੇ ਜਿਨਿ ਮੇਰਾ ਹਰਿ ਅਲਖੁ ਲਖਾਰੇ ॥੮॥
hau balihaaree satigur aapane jin meraa har alakh lakhaare |8|എൻ്റെ അദൃശ്യനായ ഭഗവാനെ കാണാൻ എന്നെ അനുവദിച്ച എൻ്റെ യഥാർത്ഥ ഗുരുവിന് ഞാൻ ഒരു ത്യാഗമാണ്. ||8||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |സലോക്, മൂന്നാം മെഹൽ:
ਰਤਨਾ ਪਾਰਖੁ ਜੋ ਹੋਵੈ ਸੁ ਰਤਨਾ ਕਰੇ ਵੀਚਾਰੁ ॥
ratanaa paarakh jo hovai su ratanaa kare veechaar |അവൻ ആഭരണങ്ങളുടെ സൂക്ഷിപ്പുകാരനാണ്; അവൻ ആ രത്നത്തെക്കുറിച്ച് ചിന്തിക്കുന്നു.
ਰਤਨਾ ਸਾਰ ਨ ਜਾਣਈ ਅਗਿਆਨੀ ਅੰਧੁ ਅੰਧਾਰੁ ॥
ratanaa saar na jaanee agiaanee andh andhaar |അവൻ അജ്ഞനും പൂർണ്ണമായും അന്ധനുമാണ് - ആഭരണത്തിൻ്റെ മൂല്യം അവൻ വിലമതിക്കുന്നില്ല.
ਰਤਨੁ ਗੁਰੂ ਕਾ ਸਬਦੁ ਹੈ ਬੂਝੈ ਬੂਝਣਹਾਰੁ ॥
ratan guroo kaa sabad hai boojhai boojhanahaar |ഗുരുവിൻ്റെ ശബ്ദത്തിൻ്റെ വചനമാണ് രത്നം; അറിയുന്നവന് മാത്രമേ അത് അറിയൂ.
ਮੂਰਖ ਆਪੁ ਗਣਾਇਦੇ ਮਰਿ ਜੰਮਹਿ ਹੋਇ ਖੁਆਰੁ ॥
moorakh aap ganaaeide mar jameh hoe khuaar |വിഡ്ഢികൾ സ്വയം അഭിമാനിക്കുന്നു, ജനനത്തിലും മരണത്തിലും നശിച്ചു.
ਨਾਨਕ ਰਤਨਾ ਸੋ ਲਹੈ ਜਿਸੁ ਗੁਰਮੁਖਿ ਲਗੈ ਪਿਆਰੁ ॥
naanak ratanaa so lahai jis guramukh lagai piaar |ഓ നാനാക്ക്, ആ രത്നം അയാൾക്ക് മാത്രമേ ലഭിക്കുന്നുള്ളൂ, ഗുർമുഖ് എന്ന നിലയിൽ അതിനോടുള്ള സ്നേഹം പ്രതിഷ്ഠിക്കുന്നു.
ਸਦਾ ਸਦਾ ਨਾਮੁ ਉਚਰੈ ਹਰਿ ਨਾਮੋ ਨਿਤ ਬਿਉਹਾਰੁ ॥
sadaa sadaa naam ucharai har naamo nit biauhaar |നാമം, ഭഗവാൻ്റെ നാമം, എന്നേക്കും ജപിക്കുക, ഭഗവാൻ്റെ നാമം നിങ്ങളുടെ ദൈനംദിന തൊഴിൽ ആക്കുക.
ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰੇ ਜੇ ਆਪਣੀ ਤਾ ਹਰਿ ਰਖਾ ਉਰ ਧਾਰਿ ॥੧॥
kripaa kare je aapanee taa har rakhaa ur dhaar |1|കർത്താവ് അവൻ്റെ കരുണ കാണിക്കുന്നുവെങ്കിൽ, ഞാൻ അവനെ എൻ്റെ ഹൃദയത്തിൽ പ്രതിഷ്ഠിക്കുന്നു. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |മൂന്നാമത്തെ മെഹൽ:
ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਸੇਵ ਨ ਕੀਨੀਆ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਨ ਲਗੋ ਪਿਆਰੁ ॥
satigur kee sev na keeneea har naam na lago piaar |അവർ യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ സേവിക്കുന്നില്ല, ഭഗവാൻ്റെ നാമത്തോടുള്ള സ്നേഹം അവർ സ്വീകരിക്കുന്നില്ല.
ਮਤ ਤੁਮ ਜਾਣਹੁ ਓਇ ਜੀਵਦੇ ਓਇ ਆਪਿ ਮਾਰੇ ਕਰਤਾਰਿ ॥
mat tum jaanahu oe jeevade oe aap maare karataar |അവർ ജീവിച്ചിരിപ്പുണ്ടെന്ന് പോലും ചിന്തിക്കരുത് - സ്രഷ്ടാവായ കർത്താവ് അവരെ കൊന്നു.
ਹਉਮੈ ਵਡਾ ਰੋਗੁ ਹੈ ਭਾਇ ਦੂਜੈ ਕਰਮ ਕਮਾਇ ॥
haumai vaddaa rog hai bhaae doojai karam kamaae |അഹംഭാവം അത്ര ഭീകരമായ ഒരു രോഗമാണ്; ദ്വിത്വത്തിൻ്റെ സ്നേഹത്തിൽ, അവർ തങ്ങളുടെ കർമ്മങ്ങൾ ചെയ്യുന്നു.
ਨਾਨਕ ਮਨਮੁਖਿ ਜੀਵਦਿਆ ਮੁਏ ਹਰਿ ਵਿਸਰਿਆ ਦੁਖੁ ਪਾਇ ॥੨॥
naanak manamukh jeevadiaa mue har visariaa dukh paae |2|ഓ നാനാക്ക്, സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയുള്ള മന്മുഖർ ജീവനുള്ള മരണത്തിലാണ്; കർത്താവിനെ മറന്ന് അവർ വേദനയോടെ കഷ്ടപ്പെടുന്നു. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |പൗറി:
ਜਿਸੁ ਅੰਤਰੁ ਹਿਰਦਾ ਸੁਧੁ ਹੈ ਤਿਸੁ ਜਨ ਕਉ ਸਭਿ ਨਮਸਕਾਰੀ ॥
jis antar hiradaa sudh hai tis jan kau sabh namasakaaree |ഉള്ളിൽ ശുദ്ധമായ ഹൃദയമുള്ള ആ വിനീതനെ എല്ലാവരും ബഹുമാനത്തോടെ വണങ്ങട്ടെ.
ਜਿਸੁ ਅੰਦਰਿ ਨਾਮੁ ਨਿਧਾਨੁ ਹੈ ਤਿਸੁ ਜਨ ਕਉ ਹਉ ਬਲਿਹਾਰੀ ॥
jis andar naam nidhaan hai tis jan kau hau balihaaree |നാമത്തിൻ്റെ നിധിയിൽ മനസ്സ് നിറയുന്ന ആ വിനീതന് ഞാൻ ഒരു ത്യാഗമാണ്.
ਜਿਸੁ ਅੰਦਰਿ ਬੁਧਿ ਬਿਬੇਕੁ ਹੈ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਮੁਰਾਰੀ ॥
jis andar budh bibek hai har naam muraaree |അവന് വിവേചന ബുദ്ധിയുണ്ട്; അവൻ കർത്താവിൻ്റെ നാമം ധ്യാനിക്കുന്നു.
ਸੋ ਸਤਿਗੁਰੁ ਸਭਨਾ ਕਾ ਮਿਤੁ ਹੈ ਸਭ ਤਿਸਹਿ ਪਿਆਰੀ ॥
so satigur sabhanaa kaa mit hai sabh tiseh piaaree |ആ യഥാർത്ഥ ഗുരു എല്ലാവരുടെയും സുഹൃത്താണ്; എല്ലാവരും അവനു പ്രിയപ്പെട്ടവരാണ്.
ਸਭੁ ਆਤਮ ਰਾਮੁ ਪਸਾਰਿਆ ਗੁਰ ਬੁਧਿ ਬੀਚਾਰੀ ॥੯॥
sabh aatam raam pasaariaa gur budh beechaaree |9|പരമാത്മാവായ ഭഗവാൻ എല്ലായിടത്തും വ്യാപിച്ചിരിക്കുന്നു; ഗുരുവിൻ്റെ ഉപദേശങ്ങളുടെ ജ്ഞാനം പ്രതിഫലിപ്പിക്കുക. ||9||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |സലോക്, മൂന്നാം മെഹൽ:
ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਸੇਵੇ ਜੀਅ ਕੇ ਬੰਧਨਾ ਵਿਚਿ ਹਉਮੈ ਕਰਮ ਕਮਾਹਿ ॥
bin satigur seve jeea ke bandhanaa vich haumai karam kamaeh |യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ സേവിക്കാതെ, ആത്മാവ് അഹംഭാവത്തിൽ ചെയ്യുന്ന കർമ്മങ്ങളുടെ ബന്ധനത്തിലാണ്.
ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਸੇਵੇ ਠਉਰ ਨ ਪਾਵਹੀ ਮਰਿ ਜੰਮਹਿ ਆਵਹਿ ਜਾਹਿ ॥
bin satigur seve tthaur na paavahee mar jameh aaveh jaeh |യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ സേവിക്കാതെ ഒരാൾക്ക് വിശ്രമസ്ഥലം കണ്ടെത്താനാവില്ല; അവൻ മരിക്കുന്നു, പുനർജന്മം പ്രാപിക്കുന്നു, വരുകയും പോകുകയും ചെയ്യുന്നു.
ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਸੇਵੇ ਫਿਕਾ ਬੋਲਣਾ ਨਾਮੁ ਨ ਵਸੈ ਮਨ ਮਾਹਿ ॥
bin satigur seve fikaa bolanaa naam na vasai man maeh |യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ സേവിക്കാതെ, ഒരാളുടെ സംസാരം വ്യർത്ഥവും അവ്യക്തവുമാണ്; ഭഗവാൻ്റെ നാമമായ നാമം അവൻ്റെ മനസ്സിൽ വസിക്കുന്നില്ല.