ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ശ്രീ ഗുരു ഗ്രന്ഥ് സാഹിബ്
പേജ് - 945
ਬਿਨੁ ਸਬਦੈ ਰਸੁ ਨ ਆਵੈ ਅਉਧੂ ਹਉਮੈ ਪਿਆਸ ਨ ਜਾਈ ॥
bin sabadai ras na aavai aaudhoo haumai piaas na jaaee |ഹേ സന്യാസി, ശബ്ദമില്ലാതെ സത്ത വരുന്നില്ല, അഹന്തയുടെ ദാഹം നീങ്ങുന്നില്ല.
ਸਬਦਿ ਰਤੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਰਸੁ ਪਾਇਆ ਸਾਚੇ ਰਹੇ ਅਘਾਈ ॥
sabad rate amrit ras paaeaa saache rahe aghaaee |ശബാദിൽ മുഴുകി, ഒരാൾ അമൃത സത്ത കണ്ടെത്തുകയും യഥാർത്ഥ നാമത്തിൽ പൂർത്തീകരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
ਕਵਨ ਬੁਧਿ ਜਿਤੁ ਅਸਥਿਰੁ ਰਹੀਐ ਕਿਤੁ ਭੋਜਨਿ ਤ੍ਰਿਪਤਾਸੈ ॥
kavan budh jit asathir raheeai kit bhojan tripataasai |"ഒരാൾ സ്ഥിരതയോടെയും സ്ഥിരതയോടെയും നിലകൊള്ളുന്ന ആ ജ്ഞാനം എന്താണ്? ഏത് ഭക്ഷണമാണ് സംതൃപ്തി നൽകുന്നത്?"
ਨਾਨਕ ਦੁਖੁ ਸੁਖੁ ਸਮ ਕਰਿ ਜਾਪੈ ਸਤਿਗੁਰ ਤੇ ਕਾਲੁ ਨ ਗ੍ਰਾਸੈ ॥੬੧॥
naanak dukh sukh sam kar jaapai satigur te kaal na graasai |61|ഓ നാനാക്ക്, യഥാർത്ഥ ഗുരുവിലൂടെ ഒരാൾ വേദനയും ആനന്ദവും ഒരുപോലെ നോക്കുമ്പോൾ, മരണം അവനെ ദഹിപ്പിക്കുന്നില്ല. ||61||
ਰੰਗਿ ਨ ਰਾਤਾ ਰਸਿ ਨਹੀ ਮਾਤਾ ॥
rang na raataa ras nahee maataa |ഒരുവൻ കർത്താവിൻ്റെ സ്നേഹത്തിൽ മുഴുകിയിട്ടില്ലെങ്കിൽ, അവൻ്റെ സൂക്ഷ്മമായ സത്തയിൽ ലഹരിപിടിച്ചിട്ടില്ലെങ്കിൽ,
ਬਿਨੁ ਗੁਰਸਬਦੈ ਜਲਿ ਬਲਿ ਤਾਤਾ ॥
bin gurasabadai jal bal taataa |ഗുരുവിൻ്റെ ശബ്ദത്തിൻ്റെ വചനം കൂടാതെ, അവൻ നിരാശനായി, സ്വന്തം ആന്തരിക അഗ്നിയാൽ ദഹിപ്പിക്കപ്പെടുന്നു.
ਬਿੰਦੁ ਨ ਰਾਖਿਆ ਸਬਦੁ ਨ ਭਾਖਿਆ ॥
bind na raakhiaa sabad na bhaakhiaa |അവൻ തൻ്റെ ബീജവും ബീജവും സംരക്ഷിക്കുന്നില്ല, ശബ്ദം ജപിക്കുന്നില്ല.
ਪਵਨੁ ਨ ਸਾਧਿਆ ਸਚੁ ਨ ਅਰਾਧਿਆ ॥
pavan na saadhiaa sach na araadhiaa |അവൻ തൻ്റെ ശ്വാസം നിയന്ത്രിക്കുന്നില്ല; അവൻ യഥാർത്ഥ കർത്താവിനെ ആരാധിക്കുകയും ആരാധിക്കുകയും ചെയ്യുന്നില്ല.
ਅਕਥ ਕਥਾ ਲੇ ਸਮ ਕਰਿ ਰਹੈ ॥
akath kathaa le sam kar rahai |എന്നാൽ പറയാത്ത സംസാരം സംസാരിക്കുകയും സമനില പാലിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ഒരാൾ,
ਤਉ ਨਾਨਕ ਆਤਮ ਰਾਮ ਕਉ ਲਹੈ ॥੬੨॥
tau naanak aatam raam kau lahai |62|ഓ നാനാക്ക്, പരമാത്മാവായ ഭഗവാനെ പ്രാപിക്കുന്നു. ||62||
ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਰੰਗੇ ਰਾਤਾ ॥
guraparasaadee range raataa |ഗുരുവിൻ്റെ കൃപയാൽ ഒരാൾ ഭഗവാൻ്റെ സ്നേഹത്തിൽ ഇണങ്ങിച്ചേർന്നു.
ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪੀਆ ਸਾਚੇ ਮਾਤਾ ॥
amrit peea saache maataa |അംബ്രോസിയൽ അമൃതിൽ കുടിച്ച് അവൻ സത്യത്തിൻ്റെ ലഹരിയിലാണ്.
ਗੁਰ ਵੀਚਾਰੀ ਅਗਨਿ ਨਿਵਾਰੀ ॥
gur veechaaree agan nivaaree |ഗുരുവിനെ ധ്യാനിക്കുമ്പോൾ ഉള്ളിലെ അഗ്നി അണയുന്നു.
ਅਪਿਉ ਪੀਓ ਆਤਮ ਸੁਖੁ ਧਾਰੀ ॥
apiau peeo aatam sukh dhaaree |അംബ്രോസിയൽ അമൃതിൽ കുടിച്ചാൽ ആത്മാവ് ശാന്തമായി തീരുന്നു.
ਸਚੁ ਅਰਾਧਿਆ ਗੁਰਮੁਖਿ ਤਰੁ ਤਾਰੀ ॥
sach araadhiaa guramukh tar taaree |യഥാർത്ഥ ഭഗവാനെ ആരാധിച്ചുകൊണ്ട്, ഗുരുമുഖൻ ജീവിത നദിക്ക് കുറുകെ കടക്കുന്നു.
ਨਾਨਕ ਬੂਝੈ ਕੋ ਵੀਚਾਰੀ ॥੬੩॥
naanak boojhai ko veechaaree |63|ഓ നാനാക്ക്, ആഴത്തിലുള്ള ധ്യാനത്തിന് ശേഷം ഇത് മനസ്സിലാക്കുന്നു. ||63||
ਇਹੁ ਮਨੁ ਮੈਗਲੁ ਕਹਾ ਬਸੀਅਲੇ ਕਹਾ ਬਸੈ ਇਹੁ ਪਵਨਾ ॥
eihu man maigal kahaa baseeale kahaa basai ihu pavanaa |"ഈ ആന എവിടെയാണ് താമസിക്കുന്നത്? ശ്വാസം എവിടെയാണ് താമസിക്കുന്നത്?
ਕਹਾ ਬਸੈ ਸੁ ਸਬਦੁ ਅਉਧੂ ਤਾ ਕਉ ਚੂਕੈ ਮਨ ਕਾ ਭਵਨਾ ॥
kahaa basai su sabad aaudhoo taa kau chookai man kaa bhavanaa |മനസ്സിൻ്റെ അലഞ്ഞുതിരിയലുകൾ അവസാനിക്കാൻ ശബാദ് എവിടെ വസിക്കണം?"
ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਤਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮੇਲੇ ਤਾ ਨਿਜ ਘਰਿ ਵਾਸਾ ਇਹੁ ਮਨੁ ਪਾਏ ॥
nadar kare taa satigur mele taa nij ghar vaasaa ihu man paae |ഭഗവാൻ തൻ്റെ കൃപയാൽ അനുഗ്രഹിക്കുമ്പോൾ, അവൻ അവനെ യഥാർത്ഥ ഗുരുവിലേക്ക് നയിക്കുന്നു. പിന്നെ, ഈ മനസ്സ് ഉള്ളിൽ സ്വന്തം വീട്ടിൽ വസിക്കുന്നു.
ਆਪੈ ਆਪੁ ਖਾਇ ਤਾ ਨਿਰਮਲੁ ਹੋਵੈ ਧਾਵਤੁ ਵਰਜਿ ਰਹਾਏ ॥
aapai aap khaae taa niramal hovai dhaavat varaj rahaae |വ്യക്തി തൻ്റെ അഹംഭാവത്തെ ദഹിപ്പിക്കുമ്പോൾ, അവൻ കളങ്കരഹിതനായിത്തീരുന്നു, അവൻ്റെ അലഞ്ഞുതിരിയുന്ന മനസ്സ് നിയന്ത്രിതമായിരിക്കുന്നു.
ਕਿਉ ਮੂਲੁ ਪਛਾਣੈ ਆਤਮੁ ਜਾਣੈ ਕਿਉ ਸਸਿ ਘਰਿ ਸੂਰੁ ਸਮਾਵੈ ॥
kiau mool pachhaanai aatam jaanai kiau sas ghar soor samaavai |"എല്ലാത്തിൻ്റെയും ഉറവിടമായ വേര് എങ്ങനെ സാക്ഷാത്കരിക്കാനാകും? ആത്മാവ് എങ്ങനെ സ്വയം അറിയും? സൂര്യന് എങ്ങനെ ചന്ദ്രൻ്റെ ഭവനത്തിൽ പ്രവേശിക്കും?"
ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਉਮੈ ਵਿਚਹੁ ਖੋਵੈ ਤਉ ਨਾਨਕ ਸਹਜਿ ਸਮਾਵੈ ॥੬੪॥
guramukh haumai vichahu khovai tau naanak sahaj samaavai |64|ഗുർമുഖ് ഉള്ളിൽ നിന്ന് അഹംഭാവത്തെ ഇല്ലാതാക്കുന്നു; അപ്പോൾ, ഓ നാനാക്ക്, സൂര്യൻ സ്വാഭാവികമായും ചന്ദ്രൻ്റെ ഭവനത്തിലേക്ക് പ്രവേശിക്കുന്നു. ||64||
ਇਹੁ ਮਨੁ ਨਿਹਚਲੁ ਹਿਰਦੈ ਵਸੀਅਲੇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮੂਲੁ ਪਛਾਣਿ ਰਹੈ ॥
eihu man nihachal hiradai vaseeale guramukh mool pachhaan rahai |മനസ്സ് സുസ്ഥിരവും സുസ്ഥിരവുമാകുമ്പോൾ, അത് ഹൃദയത്തിൽ വസിക്കുന്നു, തുടർന്ന് ഗുരുമുഖൻ എല്ലാത്തിൻ്റെയും ഉറവിടമായ വേരിനെ തിരിച്ചറിയുന്നു.
ਨਾਭਿ ਪਵਨੁ ਘਰਿ ਆਸਣਿ ਬੈਸੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਖੋਜਤ ਤਤੁ ਲਹੈ ॥
naabh pavan ghar aasan baisai guramukh khojat tat lahai |ശ്വാസം നാഭിയുടെ ഭവനത്തിൽ ഇരിക്കുന്നു; ഗുർമുഖ് യാഥാർത്ഥ്യത്തിൻ്റെ സാരാംശം അന്വേഷിക്കുകയും കണ്ടെത്തുകയും ചെയ്യുന്നു.
ਸੁ ਸਬਦੁ ਨਿਰੰਤਰਿ ਨਿਜ ਘਰਿ ਆਛੈ ਤ੍ਰਿਭਵਣ ਜੋਤਿ ਸੁ ਸਬਦਿ ਲਹੈ ॥
su sabad nirantar nij ghar aachhai tribhavan jot su sabad lahai |ഈ ശബ്ദം സ്വന്തം ഭവനത്തിൽ ഉള്ളിൽ ആഴത്തിൽ സ്വയം എന്ന ന്യൂക്ലിയസിലേക്ക് വ്യാപിക്കുന്നു; ഈ ശബ്ദത്തിൻ്റെ പ്രകാശം മൂന്ന് ലോകങ്ങളിലും വ്യാപിക്കുന്നു.
ਖਾਵੈ ਦੂਖ ਭੂਖ ਸਾਚੇ ਕੀ ਸਾਚੇ ਹੀ ਤ੍ਰਿਪਤਾਸਿ ਰਹੈ ॥
khaavai dookh bhookh saache kee saache hee tripataas rahai |യഥാർത്ഥ കർത്താവിനോടുള്ള വിശപ്പ് നിങ്ങളുടെ വേദനയെ നശിപ്പിക്കും, യഥാർത്ഥ കർത്താവിലൂടെ നിങ്ങൾ സംതൃപ്തരാകും.
ਅਨਹਦ ਬਾਣੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਾਣੀ ਬਿਰਲੋ ਕੋ ਅਰਥਾਵੈ ॥
anahad baanee guramukh jaanee biralo ko arathaavai |ബാനിയുടെ അടിക്കാത്ത ശബ്ദപ്രവാഹം ഗുർമുഖിന് അറിയാം; മനസ്സിലാക്കുന്നവർ എത്ര വിരളമാണ്.
ਨਾਨਕੁ ਆਖੈ ਸਚੁ ਸੁਭਾਖੈ ਸਚਿ ਰਪੈ ਰੰਗੁ ਕਬਹੂ ਨ ਜਾਵੈ ॥੬੫॥
naanak aakhai sach subhaakhai sach rapai rang kabahoo na jaavai |65|നാനാക്ക് പറയുന്നു, സത്യം പറയുന്ന ഒരാൾ സത്യത്തിൻ്റെ നിറത്തിൽ ചായം പൂശിയിരിക്കുന്നു, അത് ഒരിക്കലും മാഞ്ഞുപോകില്ല. ||65||
ਜਾ ਇਹੁ ਹਿਰਦਾ ਦੇਹ ਨ ਹੋਤੀ ਤਉ ਮਨੁ ਕੈਠੈ ਰਹਤਾ ॥
jaa ihu hiradaa deh na hotee tau man kaitthai rahataa |"ഈ ഹൃദയവും ശരീരവും ഇല്ലാതിരുന്നപ്പോൾ മനസ്സ് എവിടെയായിരുന്നു?
ਨਾਭਿ ਕਮਲ ਅਸਥੰਭੁ ਨ ਹੋਤੋ ਤਾ ਪਵਨੁ ਕਵਨ ਘਰਿ ਸਹਤਾ ॥
naabh kamal asathanbh na hoto taa pavan kavan ghar sahataa |പൊക്കിൾ താമരയുടെ താങ്ങ് ഇല്ലാതിരുന്നപ്പോൾ ശ്വാസം ഏത് വീട്ടിലാണ് താമസിച്ചിരുന്നത്?
ਰੂਪੁ ਨ ਹੋਤੋ ਰੇਖ ਨ ਕਾਈ ਤਾ ਸਬਦਿ ਕਹਾ ਲਿਵ ਲਾਈ ॥
roop na hoto rekh na kaaee taa sabad kahaa liv laaee |രൂപമോ രൂപമോ ഇല്ലാതിരുന്നപ്പോൾ, ആർക്കെങ്കിലും എങ്ങനെ ശബ്ദത്തിൽ സ്നേഹത്തോടെ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കാൻ കഴിയും?
ਰਕਤੁ ਬਿੰਦੁ ਕੀ ਮੜੀ ਨ ਹੋਤੀ ਮਿਤਿ ਕੀਮਤਿ ਨਹੀ ਪਾਈ ॥
rakat bind kee marree na hotee mit keemat nahee paaee |അണ്ഡത്തിൽ നിന്നും ബീജത്തിൽ നിന്നും ഒരു തടവറയും രൂപപ്പെട്ടിട്ടില്ലാത്തപ്പോൾ, ഭഗവാൻ്റെ മൂല്യവും വ്യാപ്തിയും ആർക്കാണ് അളക്കാൻ കഴിയുക?
ਵਰਨੁ ਭੇਖੁ ਅਸਰੂਪੁ ਨ ਜਾਪੀ ਕਿਉ ਕਰਿ ਜਾਪਸਿ ਸਾਚਾ ॥
varan bhekh asaroop na jaapee kiau kar jaapas saachaa |നിറവും വസ്ത്രവും രൂപവും കാണാൻ കഴിയാത്തപ്പോൾ, യഥാർത്ഥ ഭഗവാനെ എങ്ങനെ അറിയാൻ കഴിയും?
ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਬੈਰਾਗੀ ਇਬ ਤਬ ਸਾਚੋ ਸਾਚਾ ॥੬੬॥
naanak naam rate bairaagee ib tab saacho saachaa |66|ഓ നാനാക്ക്, ഭഗവാൻ്റെ നാമമായ നാമത്തോട് ഇണങ്ങിയവർ വേർപിരിഞ്ഞവരാണ്. അന്നും ഇന്നും അവർ സത്യത്തിൻ്റെ സത്യത്തെ കാണുന്നു. ||66||
ਹਿਰਦਾ ਦੇਹ ਨ ਹੋਤੀ ਅਉਧੂ ਤਉ ਮਨੁ ਸੁੰਨਿ ਰਹੈ ਬੈਰਾਗੀ ॥
hiradaa deh na hotee aaudhoo tau man sun rahai bairaagee |ഹേ സന്യാസി, ഹൃദയവും ശരീരവും ഇല്ലാതിരുന്നപ്പോൾ മനസ്സ് കേവലവും വേർപിരിയുന്നതുമായ ഭഗവാനിൽ വസിച്ചു.
ਨਾਭਿ ਕਮਲੁ ਅਸਥੰਭੁ ਨ ਹੋਤੋ ਤਾ ਨਿਜ ਘਰਿ ਬਸਤਉ ਪਵਨੁ ਅਨਰਾਗੀ ॥
naabh kamal asathanbh na hoto taa nij ghar bastau pavan anaraagee |നാഭിയിലെ താമരയുടെ താങ്ങ് ഇല്ലാതിരുന്നപ്പോൾ, ശ്വാസം സ്വന്തം വീട്ടിൽ തന്നെ തുടർന്നു, ഭഗവാൻ്റെ സ്നേഹത്തിൽ ഇണങ്ങി.
ਰੂਪੁ ਨ ਰੇਖਿਆ ਜਾਤਿ ਨ ਹੋਤੀ ਤਉ ਅਕੁਲੀਣਿ ਰਹਤਉ ਸਬਦੁ ਸੁ ਸਾਰੁ ॥
roop na rekhiaa jaat na hotee tau akuleen rahtau sabad su saar |രൂപമോ രൂപമോ സാമൂഹിക വർഗ്ഗമോ ഇല്ലാതിരുന്നപ്പോൾ, ശബാദ് അതിൻ്റെ സാരാംശത്തിൽ, അവ്യക്തമായ കർത്താവിൽ വസിച്ചു.
ਗਉਨੁ ਗਗਨੁ ਜਬ ਤਬਹਿ ਨ ਹੋਤਉ ਤ੍ਰਿਭਵਣ ਜੋਤਿ ਆਪੇ ਨਿਰੰਕਾਰੁ ॥
gaun gagan jab tabeh na hotau tribhavan jot aape nirankaar |ലോകവും ആകാശവും പോലും ഇല്ലാതിരുന്നപ്പോൾ രൂപരഹിതനായ ഭഗവാൻ്റെ പ്രകാശം മൂന്ന് ലോകങ്ങളിലും നിറഞ്ഞു.