ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 Sri Guru Granth Sahib
Pagina - 945
ਬਿਨੁ ਸਬਦੈ ਰਸੁ ਨ ਆਵੈ ਅਉਧੂ ਹਉਮੈ ਪਿਆਸ ਨ ਜਾਈ ॥
bin sabadai ras na aavai aaudhoo haumai piaas na jaaee |Sine Shabad non venit essentia, o eremita, et sitis egotismi non recedit.
ਸਬਦਿ ਰਤੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਰਸੁ ਪਾਇਆ ਸਾਚੇ ਰਹੇ ਅਘਾਈ ॥
sabad rate amrit ras paaeaa saache rahe aghaaee |Shabad imbutus, ambrosiae essentiae invenitur, et cum vero Nomine impletus manet.
ਕਵਨ ਬੁਧਿ ਜਿਤੁ ਅਸਥਿਰੁ ਰਹੀਐ ਕਿਤੁ ਭੋਜਨਿ ਤ੍ਰਿਪਤਾਸੈ ॥
kavan budh jit asathir raheeai kit bhojan tripataasai |"Quae est ista sapientia, qua stabilis et stabilis manet? Quis cibus satisfacit?"
ਨਾਨਕ ਦੁਖੁ ਸੁਖੁ ਸਮ ਕਰਿ ਜਾਪੈ ਸਤਿਗੁਰ ਤੇ ਕਾਲੁ ਨ ਗ੍ਰਾਸੈ ॥੬੧॥
naanak dukh sukh sam kar jaapai satigur te kaal na graasai |61|O Nanak, cum dolorem et voluptatem simul intuetur, per verum Guru, tunc morte non consumitur. ||61||
ਰੰਗਿ ਨ ਰਾਤਾ ਰਸਿ ਨਹੀ ਮਾਤਾ ॥
rang na raataa ras nahee maataa |si quis non Amore Domini imbutus, nec subtile ejus essentia inebriatur;
ਬਿਨੁ ਗੁਰਸਬਦੈ ਜਲਿ ਬਲਿ ਤਾਤਾ ॥
bin gurasabadai jal bal taataa |sine Verbo Guru's Shabad frustratur, et ab interiori suo igne consumitur.
ਬਿੰਦੁ ਨ ਰਾਖਿਆ ਸਬਦੁ ਨ ਭਾਖਿਆ ॥
bind na raakhiaa sabad na bhaakhiaa |Semen et semen non servat, nec Shabad decantat.
ਪਵਨੁ ਨ ਸਾਧਿਆ ਸਚੁ ਨ ਅਰਾਧਿਆ ॥
pavan na saadhiaa sach na araadhiaa |anhelitum non moderatur; non adorat et adorat verum Dominum.
ਅਕਥ ਕਥਾ ਲੇ ਸਮ ਕਰਿ ਰਹੈ ॥
akath kathaa le sam kar rahai |Sed qui tacita loquitur, librata manet;
ਤਉ ਨਾਨਕ ਆਤਮ ਰਾਮ ਕਉ ਲਹੈ ॥੬੨॥
tau naanak aatam raam kau lahai |62|O Nanak, Dominum attingit, Animam supremam. ||62||
ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਰੰਗੇ ਰਾਤਾ ॥
guraparasaadee range raataa |Guru gratia, Domini amori convenire potest.
ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪੀਆ ਸਾਚੇ ਮਾਤਾ ॥
amrit peea saache maataa |In ambrosio nectare bibens, veritati inebriatur.
ਗੁਰ ਵੀਚਾਰੀ ਅਗਨਿ ਨਿਵਾਰੀ ॥
gur veechaaree agan nivaaree |Guru contemplans, intus ignis exstinguitur.
ਅਪਿਉ ਪੀਓ ਆਤਮ ਸੁਖੁ ਧਾਰੀ ॥
apiau peeo aatam sukh dhaaree |Bibens in Nectario ambrosio, anima in pace consedit.
ਸਚੁ ਅਰਾਧਿਆ ਗੁਰਮੁਖਿ ਤਰੁ ਤਾਰੀ ॥
sach araadhiaa guramukh tar taaree |Verum Dominum adorans adorans Gurmukh transit flumen vitae.
ਨਾਨਕ ਬੂਝੈ ਕੋ ਵੀਚਾਰੀ ॥੬੩॥
naanak boojhai ko veechaaree |63|O Nanak, post altam contemplationem hoc intelligitur. ||63||
ਇਹੁ ਮਨੁ ਮੈਗਲੁ ਕਹਾ ਬਸੀਅਲੇ ਕਹਾ ਬਸੈ ਇਹੁ ਪਵਨਾ ॥
eihu man maigal kahaa baseeale kahaa basai ihu pavanaa |"Ubi hic mens elephantus habitat? Ubi spiritus est?
ਕਹਾ ਬਸੈ ਸੁ ਸਬਦੁ ਅਉਧੂ ਤਾ ਕਉ ਚੂਕੈ ਮਨ ਕਾ ਭਵਨਾ ॥
kahaa basai su sabad aaudhoo taa kau chookai man kaa bhavanaa |Ubinam est Shabad, ut desinat errorum animi?
ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਤਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮੇਲੇ ਤਾ ਨਿਜ ਘਰਿ ਵਾਸਾ ਇਹੁ ਮਨੁ ਪਾਏ ॥
nadar kare taa satigur mele taa nij ghar vaasaa ihu man paae |Cum Dominus benedicit unum cum Gratiae suae aspectu, eum ad Guru Veram perducit. Tum haec mens in sede sua intus habitat.
ਆਪੈ ਆਪੁ ਖਾਇ ਤਾ ਨਿਰਮਲੁ ਹੋਵੈ ਧਾਵਤੁ ਵਰਜਿ ਰਹਾਏ ॥
aapai aap khaae taa niramal hovai dhaavat varaj rahaae |Cum quisque egotismum suum consumit, fit immaculatus, et mens ejus vaga coercetur.
ਕਿਉ ਮੂਲੁ ਪਛਾਣੈ ਆਤਮੁ ਜਾਣੈ ਕਿਉ ਸਸਿ ਘਰਿ ਸੂਰੁ ਸਮਾਵੈ ॥
kiau mool pachhaanai aatam jaanai kiau sas ghar soor samaavai |« Quomodo potest radix, et fons omnium cognosci? Quomodo potest anima seipsam cognoscere? Quomodo sol potest introire in domum lunae?
ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਉਮੈ ਵਿਚਹੁ ਖੋਵੈ ਤਉ ਨਾਨਕ ਸਹਜਿ ਸਮਾਵੈ ॥੬੪॥
guramukh haumai vichahu khovai tau naanak sahaj samaavai |64|Gurmukh egotismum ab intus excludit; ergo, o Nanak, sol naturaliter intrat in domum lune. ||64||
ਇਹੁ ਮਨੁ ਨਿਹਚਲੁ ਹਿਰਦੈ ਵਸੀਅਲੇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮੂਲੁ ਪਛਾਣਿ ਰਹੈ ॥
eihu man nihachal hiradai vaseeale guramukh mool pachhaan rahai |Cum mens stabilis et stabilis fit, in corde manet, et tunc Gurmukh cognoscit radicem, quae est omnium fons.
ਨਾਭਿ ਪਵਨੁ ਘਰਿ ਆਸਣਿ ਬੈਸੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਖੋਜਤ ਤਤੁ ਲਹੈ ॥
naabh pavan ghar aasan baisai guramukh khojat tat lahai |Halitus in domo umbilici sedet; Gurmukh scrutatur, et rei essentiam invenit.
ਸੁ ਸਬਦੁ ਨਿਰੰਤਰਿ ਨਿਜ ਘਰਿ ਆਛੈ ਤ੍ਰਿਭਵਣ ਜੋਤਿ ਸੁ ਸਬਦਿ ਲਹੈ ॥
su sabad nirantar nij ghar aachhai tribhavan jot su sabad lahai |Haec Shabad nucleum sui penitus in domi suae penetrat; Lux hujus Shabad tres mundos pervadit.
ਖਾਵੈ ਦੂਖ ਭੂਖ ਸਾਚੇ ਕੀ ਸਾਚੇ ਹੀ ਤ੍ਰਿਪਤਾਸਿ ਰਹੈ ॥
khaavai dookh bhookh saache kee saache hee tripataas rahai |Verus enim Dominus esuriet dolorem tuum, et per verum Dominum satiaberis.
ਅਨਹਦ ਬਾਣੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਾਣੀ ਬਿਰਲੋ ਕੋ ਅਰਥਾਵੈ ॥
anahad baanee guramukh jaanee biralo ko arathaavai |Gurmukh sonum Bani novit trepidum; quam rari sunt qui intelligunt.
ਨਾਨਕੁ ਆਖੈ ਸਚੁ ਸੁਭਾਖੈ ਸਚਿ ਰਪੈ ਰੰਗੁ ਕਬਹੂ ਨ ਜਾਵੈ ॥੬੫॥
naanak aakhai sach subhaakhai sach rapai rang kabahoo na jaavai |65|Dicit Nanak, qui Veritatem dicit, colore Veritatis tingitur, quae nunquam deficiet. ||65||
ਜਾ ਇਹੁ ਹਿਰਦਾ ਦੇਹ ਨ ਹੋਤੀ ਤਉ ਮਨੁ ਕੈਠੈ ਰਹਤਾ ॥
jaa ihu hiradaa deh na hotee tau man kaitthai rahataa |"Cum hoc cor et corpus non esset, ubi mens est?
ਨਾਭਿ ਕਮਲ ਅਸਥੰਭੁ ਨ ਹੋਤੋ ਤਾ ਪਵਨੁ ਕਵਨ ਘਰਿ ਸਹਤਾ ॥
naabh kamal asathanbh na hoto taa pavan kavan ghar sahataa |Ubi non erat loti umbilicus adminiculum, tunc in qua domo spiritus residebat?
ਰੂਪੁ ਨ ਹੋਤੋ ਰੇਖ ਨ ਕਾਈ ਤਾ ਸਬਦਿ ਕਹਾ ਲਿਵ ਲਾਈ ॥
roop na hoto rekh na kaaee taa sabad kahaa liv laaee |Quando nulla forma vel figura erat, quomodo quis Shabad amanter intendere potuit?
ਰਕਤੁ ਬਿੰਦੁ ਕੀ ਮੜੀ ਨ ਹੋਤੀ ਮਿਤਿ ਕੀਮਤਿ ਨਹੀ ਪਾਈ ॥
rakat bind kee marree na hotee mit keemat nahee paaee |Ubi non erat lacum ex ovo et sperma formatum, quis metiri posset valorem et extensionem Domini?
ਵਰਨੁ ਭੇਖੁ ਅਸਰੂਪੁ ਨ ਜਾਪੀ ਕਿਉ ਕਰਿ ਜਾਪਸਿ ਸਾਚਾ ॥
varan bhekh asaroop na jaapee kiau kar jaapas saachaa |Cum color, vestitus et forma videri non possent, verus Dominus quomodo sciri potuit?
ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਬੈਰਾਗੀ ਇਬ ਤਬ ਸਾਚੋ ਸਾਚਾ ॥੬੬॥
naanak naam rate bairaagee ib tab saacho saachaa |66|Nanak, qui ad Naam nomen Domini seiunguntur. Tunc iam, verum verum vident. ||66||
ਹਿਰਦਾ ਦੇਹ ਨ ਹੋਤੀ ਅਉਧੂ ਤਉ ਮਨੁ ਸੁੰਨਿ ਰਹੈ ਬੈਰਾਗੀ ॥
hiradaa deh na hotee aaudhoo tau man sun rahai bairaagee |Cum cor et corpus non esset, o heremita, mens in absoluto residebat Domino.
ਨਾਭਿ ਕਮਲੁ ਅਸਥੰਭੁ ਨ ਹੋਤੋ ਤਾ ਨਿਜ ਘਰਿ ਬਸਤਉ ਪਵਨੁ ਅਨਰਾਗੀ ॥
naabh kamal asathanbh na hoto taa nij ghar bastau pavan anaraagee |Cum loti umbilici subsidium non esset, remanebat spiritus in sua domo, Domini amori congruens.
ਰੂਪੁ ਨ ਰੇਖਿਆ ਜਾਤਿ ਨ ਹੋਤੀ ਤਉ ਅਕੁਲੀਣਿ ਰਹਤਉ ਸਬਦੁ ਸੁ ਸਾਰੁ ॥
roop na rekhiaa jaat na hotee tau akuleen rahtau sabad su saar |Cum nulla forma vel forma esset vel genus sociale, tunc Shabad sua essentia in unmanifedo Domino residebat.
ਗਉਨੁ ਗਗਨੁ ਜਬ ਤਬਹਿ ਨ ਹੋਤਉ ਤ੍ਰਿਭਵਣ ਜੋਤਿ ਆਪੇ ਨਿਰੰਕਾਰੁ ॥
gaun gagan jab tabeh na hotau tribhavan jot aape nirankaar |Cum mundus et caelum ne essent quidem, lux informis domini tres mundos implevit.