Kung wala ang Shabad, ang kakanyahan ay hindi darating, O ermitanyo, at ang pagkauhaw ng egotismo ay hindi umaalis.
Dahil sa Shabad, makikita ng isang tao ang ambrosial na kakanyahan, at nananatiling natupad sa Tunay na Pangalan.
"Ano ang karunungan na iyon, kung saan ang isa ay nananatiling matatag at matatag? Anong pagkain ang nagdudulot ng kasiyahan?"
O Nanak, kapag ang isa ay tumitingin sa sakit at kasiyahan, sa pamamagitan ng Tunay na Guru, kung gayon hindi siya natupok ng Kamatayan. ||61||
Kung ang isang tao ay hindi puspos ng Pag-ibig ng Panginoon, o lasing sa Kanyang banayad na diwa,
nang walang Salita ng Shabad ng Guru, siya ay nabigo, at natupok ng kanyang sariling panloob na apoy.
Hindi niya pinapanatili ang kanyang semilya at binhi, at hindi umawit ng Shabad.
Hindi niya kontrolado ang kanyang hininga; hindi siya sumasamba at sumasamba sa Tunay na Panginoon.
Ngunit ang isang nagsasalita ng Hindi Binibigkas na Pagsasalita, at nananatiling balanse,
O Nanak, natatamo ang Panginoon, ang Kataas-taasang Kaluluwa. ||62||
Sa Biyaya ng Guru, ang isa ay naaayon sa Pag-ibig ng Panginoon.
Ang pag-inom sa Ambrosial Nectar, siya ay lasing sa Katotohanan.
Sa pagmumuni-muni sa Guru, ang apoy sa loob ay napatay.
Ang pag-inom sa Ambrosial Nectar, ang kaluluwa ay naninirahan sa kapayapaan.
Ang pagsamba sa Tunay na Panginoon sa pagsamba, ang Gurmukh ay tumatawid sa ilog ng buhay.
O Nanak, pagkatapos ng malalim na pagmumuni-muni, ito ay naiintindihan. ||63||
"Saan nakatira ang isip-elepante na ito? Saan naninirahan ang hininga?
Saan dapat manirahan ang Shabad, upang ang paglalagalag ng isip ay matigil na?"
Kapag biniyayaan ng Panginoon ang isa ng Kanyang Sulyap ng Biyaya, inaakay niya siya sa Tunay na Guru. Pagkatapos, ang isip na ito ay nananahan sa sarili nitong tahanan sa loob.
Kapag kinain ng indibidwal ang kanyang pagkamakasarili, siya ay nagiging malinis, at ang kanyang pag-iisip na gumagala ay pinipigilan.
"Paano malalaman ang ugat, ang pinagmumulan ng lahat? Paano malalaman ng kaluluwa ang sarili? Paano makapasok ang araw sa bahay ng buwan?"
Tinatanggal ng Gurmukh ang egotismo mula sa loob; pagkatapos, O Nanak, natural na pumapasok ang araw sa tahanan ng buwan. ||64||
Kapag ang isip ay naging matatag at matatag, ito ay nananatili sa puso, at pagkatapos ay napagtanto ng Gurmukh ang ugat, ang pinagmulan ng lahat.
Ang hininga ay nakaupo sa tahanan ng pusod; ang Gurmukh ay naghahanap, at nahanap ang kakanyahan ng katotohanan.
Ang Shabad na ito ay tumatagos sa nucleus ng sarili, sa kaibuturan, sa sarili nitong tahanan; ang Liwanag ng Shabad na ito ay lumaganap sa tatlong mundo.
Ang gutom para sa Tunay na Panginoon ay lalamunin ang iyong sakit, at sa pamamagitan ng Tunay na Panginoon, ikaw ay mabubusog.
Alam ng Gurmukh ang unstruck sound current ng Bani; bihira ang nakakaintindi.
Sabi ni Nanak, isa na nagsasalita ng Katotohanan ay tinina sa kulay ng Katotohanan, na hinding-hindi maglalaho. ||65||
"Nang ang puso at katawan na ito ay hindi umiiral, saan naninirahan ang isip?
Kapag walang suporta ang pusod na lotus, kung gayon saang tahanan naninirahan ang hininga?
Kapag walang anyo o hugis, kung gayon paanong ang sinuman ay mapagmahal na tumutok sa Shabad?
Noong walang piitan na nabuo mula sa itlog at tamud, sino ang makakasukat sa halaga at lawak ng Panginoon?
Kung ang kulay, pananamit at anyo ay hindi makita, paano makikilala ang Tunay na Panginoon?"
Nanak, yaong mga nakaayon sa Naam, ang Pangalan ng Panginoon, ay hiwalay. Noon at ngayon, nakikita nila ang Truest of the True. ||66||
Nang ang puso at ang katawan ay hindi umiiral, O ermitanyo, kung gayon ang isip ay naninirahan sa ganap, hiwalay na Panginoon.
Nang walang suporta ang lotus ng pusod, ang hininga ay nanatili sa sarili nitong tahanan, na nakaayon sa Pag-ibig ng Panginoon.
Kapag walang anyo o hugis o panlipunang uri, kung gayon ang Shabad, sa esensya nito, ay naninirahan sa di-nakikitang Panginoon.
Noong hindi pa umiral ang mundo at ang langit, napuno ng Liwanag ng Walang-pormang Panginoon ang tatlong mundo.