ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 Sri Guru Granth Sahib
Pagina - 735
ਸੂਹੀ ਮਹਲਾ ੪ ਘਰੁ ੭ ॥
soohee mahalaa 4 ghar 7 |Soohee, Quartum Mehl, Domus Septima;
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ik oankaar satigur prasaad |Deus uniuersalis uniuersalis. Per Gratiam Veri Guru:
ਤੇਰੇ ਕਵਨ ਕਵਨ ਗੁਣ ਕਹਿ ਕਹਿ ਗਾਵਾ ਤੂ ਸਾਹਿਬ ਗੁਣੀ ਨਿਧਾਨਾ ॥
tere kavan kavan gun keh keh gaavaa too saahib gunee nidhaanaa |Quem, domine, quem tuarum virtutum cantare et memorare debeo? Tu es Dominus meus et Magister, thesaurus excellentiae.
ਤੁਮਰੀ ਮਹਿਮਾ ਬਰਨਿ ਨ ਸਾਕਉ ਤੂੰ ਠਾਕੁਰ ਊਚ ਭਗਵਾਨਾ ॥੧॥
tumaree mahimaa baran na saakau toon tthaakur aooch bhagavaanaa |1|Gloriosas laudes tuas exprimere non possum. Tu es Dominus meus et Magister, excelsus et benevolus. ||1||
ਮੈ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਰ ਸੋਈ ॥
mai har har naam dhar soee |Nomen Domini, Har, Har, mihi unicum auxilium est.
ਜਿਉ ਭਾਵੈ ਤਿਉ ਰਾਖੁ ਮੇਰੇ ਸਾਹਿਬ ਮੈ ਤੁਝ ਬਿਨੁ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
jiau bhaavai tiau raakh mere saahib mai tujh bin avar na koee |1| rahaau |Si tibi placet, salvum me fac, domine et magister meus; sine te, nullum aliud habeo. ||1||Pause||
ਮੈ ਤਾਣੁ ਦੀਬਾਣੁ ਤੂਹੈ ਮੇਰੇ ਸੁਆਮੀ ਮੈ ਤੁਧੁ ਆਗੈ ਅਰਦਾਸਿ ॥
mai taan deebaan toohai mere suaamee mai tudh aagai aradaas |Tu solus fortitudo mea et aula mea, domine et magister meus; ad te unum oro.
ਮੈ ਹੋਰੁ ਥਾਉ ਨਾਹੀ ਜਿਸੁ ਪਹਿ ਕਰਉ ਬੇਨੰਤੀ ਮੇਰਾ ਦੁਖੁ ਸੁਖੁ ਤੁਝ ਹੀ ਪਾਸਿ ॥੨॥
mai hor thaau naahee jis peh krau benantee meraa dukh sukh tujh hee paas |2|Nullus est alius locus, ubi preces meas offerre possum; Tibi soli possum dicere dolores et voluptates. ||2||
ਵਿਚੇ ਧਰਤੀ ਵਿਚੇ ਪਾਣੀ ਵਿਚਿ ਕਾਸਟ ਅਗਨਿ ਧਰੀਜੈ ॥
viche dharatee viche paanee vich kaasatt agan dhareejai |Aqua in terra clausa est, et ignis in ligno clausum est.
ਬਕਰੀ ਸਿੰਘੁ ਇਕਤੈ ਥਾਇ ਰਾਖੇ ਮਨ ਹਰਿ ਜਪਿ ਭ੍ਰਮੁ ਭਉ ਦੂਰਿ ਕੀਜੈ ॥੩॥
bakaree singh ikatai thaae raakhe man har jap bhram bhau door keejai |3|Oves et leones in uno loco servantur; O mortalis, meditare Dominum, et tollentur dubia et timores. ||3||
ਹਰਿ ਕੀ ਵਡਿਆਈ ਦੇਖਹੁ ਸੰਤਹੁ ਹਰਿ ਨਿਮਾਣਿਆ ਮਾਣੁ ਦੇਵਾਏ ॥
har kee vaddiaaee dekhahu santahu har nimaaniaa maan devaae |Videte Dominum glorise magnitudinem sancti ; Dominus inhonorabitur cum honore.
ਜਿਉ ਧਰਤੀ ਚਰਣ ਤਲੇ ਤੇ ਊਪਰਿ ਆਵੈ ਤਿਉ ਨਾਨਕ ਸਾਧ ਜਨਾ ਜਗਤੁ ਆਣਿ ਸਭੁ ਪੈਰੀ ਪਾਏ ॥੪॥੧॥੧੨॥
jiau dharatee charan tale te aoopar aavai tiau naanak saadh janaa jagat aan sabh pairee paae |4|1|12|Sicut pulvis sub pedibus exoritur, o Nanak, sic Dominus facit cadere omnes ad pedes Sancti. ||4||1||12||
ਸੂਹੀ ਮਹਲਾ ੪ ॥
soohee mahalaa 4 |Soohee, Quartus Mehl:
ਤੂੰ ਕਰਤਾ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਆਪੇ ਜਾਣਹਿ ਕਿਆ ਤੁਧੁ ਪਹਿ ਆਖਿ ਸੁਣਾਈਐ ॥
toon karataa sabh kichh aape jaaneh kiaa tudh peh aakh sunaaeeai |Tu ipse, creator, omnia nosti; quid possum dicere?
ਬੁਰਾ ਭਲਾ ਤੁਧੁ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਸੂਝੈ ਜੇਹਾ ਕੋ ਕਰੇ ਤੇਹਾ ਕੋ ਪਾਈਐ ॥੧॥
buraa bhalaa tudh sabh kichh soojhai jehaa ko kare tehaa ko paaeeai |1|Scis omnes malos et bonos; sicut agimus, ita remuneramur. ||1||
ਮੇਰੇ ਸਾਹਿਬ ਤੂੰ ਅੰਤਰ ਕੀ ਬਿਧਿ ਜਾਣਹਿ ॥
mere saahib toon antar kee bidh jaaneh |Domine mi et magister, tu solus nosti statum interioris mei.
ਬੁਰਾ ਭਲਾ ਤੁਧੁ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਸੂਝੈ ਤੁਧੁ ਭਾਵੈ ਤਿਵੈ ਬੁਲਾਵਹਿ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
buraa bhalaa tudh sabh kichh soojhai tudh bhaavai tivai bulaaveh |1| rahaau |Scis omnes malos et bonos; ut placet, sic loquimur. ||1||Pause||
ਸਭੁ ਮੋਹੁ ਮਾਇਆ ਸਰੀਰੁ ਹਰਿ ਕੀਆ ਵਿਚਿ ਦੇਹੀ ਮਾਨੁਖ ਭਗਤਿ ਕਰਾਈ ॥
sabh mohu maaeaa sareer har keea vich dehee maanukh bhagat karaaee |Dominus Maya omnibus corporibus infudit amorem; per hoc corpus humanum, fit facultas devote Dominum adorandi.
ਇਕਨਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮੇਲਿ ਸੁਖੁ ਦੇਵਹਿ ਇਕਿ ਮਨਮੁਖਿ ਧੰਧੁ ਪਿਟਾਈ ॥੨॥
eikanaa satigur mel sukh deveh ik manamukh dhandh pittaaee |2|Quosdam cum Vero Guru coniungis, eosque cum pace benedices; alii vero, manmukhs sui superni, occupati sunt in rebus mundanis. ||2||
ਸਭੁ ਕੋ ਤੇਰਾ ਤੂੰ ਸਭਨਾ ਕਾ ਮੇਰੇ ਕਰਤੇ ਤੁਧੁ ਸਭਨਾ ਸਿਰਿ ਲਿਖਿਆ ਲੇਖੁ ॥
sabh ko teraa toon sabhanaa kaa mere karate tudh sabhanaa sir likhiaa lekh |Omnia ad te pertinent, et tu omnium es, Domine Creator meus; Verba sortis in fronte omnium scripsisti.
ਜੇਹੀ ਤੂੰ ਨਦਰਿ ਕਰਹਿ ਤੇਹਾ ਕੋ ਹੋਵੈ ਬਿਨੁ ਨਦਰੀ ਨਾਹੀ ਕੋ ਭੇਖੁ ॥੩॥
jehee toon nadar kareh tehaa ko hovai bin nadaree naahee ko bhekh |3|Sicut aspectum largiris gratiae, sic fiunt mortales; sine Tua Clementia, nemo aliquam formam induit. ||3||
ਤੇਰੀ ਵਡਿਆਈ ਤੂੰਹੈ ਜਾਣਹਿ ਸਭ ਤੁਧਨੋ ਨਿਤ ਧਿਆਏ ॥
teree vaddiaaee toonhai jaaneh sabh tudhano nit dhiaae |Tu solus nosti magnificentiam tuam. omnes semper meditatur.
ਜਿਸ ਨੋ ਤੁਧੁ ਭਾਵੈ ਤਿਸ ਨੋ ਤੂੰ ਮੇਲਹਿ ਜਨ ਨਾਨਕ ਸੋ ਥਾਇ ਪਾਏ ॥੪॥੨॥੧੩॥
jis no tudh bhaavai tis no toon meleh jan naanak so thaae paae |4|2|13|Tecum unitum est, cum quo delectaris; O servus Nanak, tantum mortalis acceptus. ||4||2||13||
ਸੂਹੀ ਮਹਲਾ ੪ ॥
soohee mahalaa 4 |Soohee, Quartus Mehl:
ਜਿਨ ਕੈ ਅੰਤਰਿ ਵਸਿਆ ਮੇਰਾ ਹਰਿ ਹਰਿ ਤਿਨ ਕੇ ਸਭਿ ਰੋਗ ਗਵਾਏ ॥
jin kai antar vasiaa meraa har har tin ke sabh rog gavaae |Isti in quibus intus habitat Dominus meus, Har, Har, omnes languores eorum sanantur.
ਤੇ ਮੁਕਤ ਭਏ ਜਿਨ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਆ ਤਿਨ ਪਵਿਤੁ ਪਰਮ ਪਦੁ ਪਾਏ ॥੧॥
te mukat bhe jin har naam dhiaaeaa tin pavit param pad paae |1|Soli liberantur, qui nomen Domini meditantur; summam obtinent dignitatem. ||1||
ਮੇਰੇ ਰਾਮ ਹਰਿ ਜਨ ਆਰੋਗ ਭਏ ॥
mere raam har jan aarog bhe |Domine mi, servi humiles fiunt salubres.
ਗੁਰ ਬਚਨੀ ਜਿਨਾ ਜਪਿਆ ਮੇਰਾ ਹਰਿ ਹਰਿ ਤਿਨ ਕੇ ਹਉਮੈ ਰੋਗ ਗਏ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
gur bachanee jinaa japiaa meraa har har tin ke haumai rog ge |1| rahaau |Qui meditantur Dominum meum, Har, Har, per Verbum Guru dogmatum, morbo ego carent. ||1||Pause||
ਬ੍ਰਹਮਾ ਬਿਸਨੁ ਮਹਾਦੇਉ ਤ੍ਰੈ ਗੁਣ ਰੋਗੀ ਵਿਚਿ ਹਉਮੈ ਕਾਰ ਕਮਾਈ ॥
brahamaa bisan mahaadeo trai gun rogee vich haumai kaar kamaaee |Brahma, Vishnu et Shiva morbo trium gunas patiuntur tres qualitates; opera sua faciunt egotism.
ਜਿਨਿ ਕੀਏ ਤਿਸਹਿ ਨ ਚੇਤਹਿ ਬਪੁੜੇ ਹਰਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੋਝੀ ਪਾਈ ॥੨॥
jin kee tiseh na cheteh bapurre har guramukh sojhee paaee |2|Stulti pauperes non meminerunt eius qui creavit; Hic intellectus Domini non nisi apud illos qui Gurmukh fiunt. ||2||
ਹਉਮੈ ਰੋਗਿ ਸਭੁ ਜਗਤੁ ਬਿਆਪਿਆ ਤਿਨ ਕਉ ਜਨਮ ਮਰਣ ਦੁਖੁ ਭਾਰੀ ॥
haumai rog sabh jagat biaapiaa tin kau janam maran dukh bhaaree |Totus mundus morbo egotismi affligitur. Magnos dolores generis ac necis patiuntur.