ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 Sri Guru Granth Sahib
Pagina - 1383
ਗੋਰਾਂ ਸੇ ਨਿਮਾਣੀਆ ਬਹਸਨਿ ਰੂਹਾਂ ਮਲਿ ॥
goraan se nimaaneea bahasan roohaan mal |Manent ibi in ignotis monumentis.
ਆਖੀਂ ਸੇਖਾ ਬੰਦਗੀ ਚਲਣੁ ਅਜੁ ਕਿ ਕਲਿ ॥੯੭॥
aakheen sekhaa bandagee chalan aj ki kal |97|O Shaykh, Deo te dedicate; hodie vel cras profecturus es. ||97||
ਫਰੀਦਾ ਮਉਤੈ ਦਾ ਬੰਨਾ ਏਵੈ ਦਿਸੈ ਜਿਉ ਦਰੀਆਵੈ ਢਾਹਾ ॥
fareedaa mautai daa banaa evai disai jiau dareeaavai dtaahaa |Littora mortis, sicut ripa, eraditur.
ਅਗੈ ਦੋਜਕੁ ਤਪਿਆ ਸੁਣੀਐ ਹੂਲ ਪਵੈ ਕਾਹਾਹਾ ॥
agai dojak tapiaa suneeai hool pavai kaahaahaa |Vltra est infernus combustio, unde clamor et ululatus audiuntur.
ਇਕਨਾ ਨੋ ਸਭ ਸੋਝੀ ਆਈ ਇਕਿ ਫਿਰਦੇ ਵੇਪਰਵਾਹਾ ॥
eikanaa no sabh sojhee aaee ik firade veparavaahaa |Alii omnino hoc intelligunt, alii neglegenter vagantur.
ਅਮਲ ਜਿ ਕੀਤਿਆ ਦੁਨੀ ਵਿਚਿ ਸੇ ਦਰਗਹ ਓਗਾਹਾ ॥੯੮॥
amal ji keetiaa dunee vich se daragah ogaahaa |98|Illa quae aguntur in hoc mundo, examinabuntur in curia Domini. ||98||
ਫਰੀਦਾ ਦਰੀਆਵੈ ਕੰਨੑੈ ਬਗੁਲਾ ਬੈਠਾ ਕੇਲ ਕਰੇ ॥
fareedaa dareeaavai kanaai bagulaa baitthaa kel kare |Fare, gruibus ripae perticata jocantes.
ਕੇਲ ਕਰੇਦੇ ਹੰਝ ਨੋ ਅਚਿੰਤੇ ਬਾਜ ਪਏ ॥
kel karede hanjh no achinte baaj pe |Dum ludit, accipiter repente eum pulsat.
ਬਾਜ ਪਏ ਤਿਸੁ ਰਬ ਦੇ ਕੇਲਾਂ ਵਿਸਰੀਆਂ ॥
baaj pe tis rab de kelaan visareean |Accipiter Dei cum aggreditur, lusus iocosus est oblitus.
ਜੋ ਮਨਿ ਚਿਤਿ ਨ ਚੇਤੇ ਸਨਿ ਸੋ ਗਾਲੀ ਰਬ ਕੀਆਂ ॥੯੯॥
jo man chit na chete san so gaalee rab keean |99|Deus facit quod non expectatur vel etiam consideratur. ||99||
ਸਾਢੇ ਤ੍ਰੈ ਮਣ ਦੇਹੁਰੀ ਚਲੈ ਪਾਣੀ ਅੰਨਿ ॥
saadte trai man dehuree chalai paanee an |Alitur corpus aqua et frumento.
ਆਇਓ ਬੰਦਾ ਦੁਨੀ ਵਿਚਿ ਵਤਿ ਆਸੂਣੀ ਬੰਨਿੑ ॥
aaeio bandaa dunee vich vat aasoonee bani |Mortalis in orbem magna spe venit.
ਮਲਕਲ ਮਉਤ ਜਾਂ ਆਵਸੀ ਸਭ ਦਰਵਾਜੇ ਭੰਨਿ ॥
malakal maut jaan aavasee sabh daravaaje bhan |Sed cum nuntius mortis venerit, omnes fores frangit.
ਤਿਨੑਾ ਪਿਆਰਿਆ ਭਾਈਆਂ ਅਗੈ ਦਿਤਾ ਬੰਨਿੑ ॥
tinaa piaariaa bhaaeean agai ditaa bani |Mortalem insanabilis ligat ante oculos dilectis fratribus.
ਵੇਖਹੁ ਬੰਦਾ ਚਲਿਆ ਚਹੁ ਜਣਿਆ ਦੈ ਕੰਨਿੑ ॥
vekhahu bandaa chaliaa chahu janiaa dai kani |En mortalis abit, umeris quatuor portatus viris.
ਫਰੀਦਾ ਅਮਲ ਜਿ ਕੀਤੇ ਦੁਨੀ ਵਿਚਿ ਦਰਗਹ ਆਏ ਕੰਮਿ ॥੧੦੦॥
fareedaa amal ji keete dunee vich daragah aae kam |100|Valeat, nisi bona opera in mundo in aula Domini usui erunt. ||100||
ਫਰੀਦਾ ਹਉ ਬਲਿਹਾਰੀ ਤਿਨੑ ਪੰਖੀਆ ਜੰਗਲਿ ਜਿੰਨੑਾ ਵਾਸੁ ॥
fareedaa hau balihaaree tina pankheea jangal jinaa vaas |Vale, sacrificium sum avibus illis quae in silvestres vivunt.
ਕਕਰੁ ਚੁਗਨਿ ਥਲਿ ਵਸਨਿ ਰਬ ਨ ਛੋਡਨਿ ਪਾਸੁ ॥੧੦੧॥
kakar chugan thal vasan rab na chhoddan paas |101|Ad radices satagunt et in terra vivunt, sed latus Domini non recedunt. ||101||
ਫਰੀਦਾ ਰੁਤਿ ਫਿਰੀ ਵਣੁ ਕੰਬਿਆ ਪਤ ਝੜੇ ਝੜਿ ਪਾਹਿ ॥
fareedaa rut firee van kanbiaa pat jharre jharr paeh |Tempora mutantur, silvae et frondea crescunt.
ਚਾਰੇ ਕੁੰਡਾ ਢੂੰਢੀਆਂ ਰਹਣੁ ਕਿਥਾਊ ਨਾਹਿ ॥੧੦੨॥
chaare kunddaa dtoondteean rahan kithaaoo naeh |102|Quaesivi in quattuor partes, sed nullum usquam requiem inveni. ||102||
ਫਰੀਦਾ ਪਾੜਿ ਪਟੋਲਾ ਧਜ ਕਰੀ ਕੰਬਲੜੀ ਪਹਿਰੇਉ ॥
fareedaa paarr pattolaa dhaj karee kanbalarree pahireo |Vale, scissa veste lacera; nunc tantum rudi strato gestare.
ਜਿਨੑੀ ਵੇਸੀ ਸਹੁ ਮਿਲੈ ਸੇਈ ਵੇਸ ਕਰੇਉ ॥੧੦੩॥
jinaee vesee sahu milai seee ves kareo |103|Vestem tantum porto, quae me ducet obviam Domino meo. ||103||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |Tertius Mehl:
ਕਾਇ ਪਟੋਲਾ ਪਾੜਤੀ ਕੰਬਲੜੀ ਪਹਿਰੇਇ ॥
kaae pattolaa paarratee kanbalarree pahiree |Cur splendidas vestes laceras, et rudi stragulum capis?
ਨਾਨਕ ਘਰ ਹੀ ਬੈਠਿਆ ਸਹੁ ਮਿਲੈ ਜੇ ਨੀਅਤਿ ਰਾਸਿ ਕਰੇਇ ॥੧੦੪॥
naanak ghar hee baitthiaa sahu milai je neeat raas karee |104|O Nanak etiam domi tuae sedens, Domino potes occurrere, si mens tua est in loco recto. ||104||
ਮਃ ੫ ॥
mahalaa 5 |Quintus Mehl:
ਫਰੀਦਾ ਗਰਬੁ ਜਿਨੑਾ ਵਡਿਆਈਆ ਧਨਿ ਜੋਬਨਿ ਆਗਾਹ ॥
fareedaa garab jinaa vaddiaaeea dhan joban aagaah |Valebunt illi qui magnitudine, opibus et iuventute superbiunt;
ਖਾਲੀ ਚਲੇ ਧਣੀ ਸਿਉ ਟਿਬੇ ਜਿਉ ਮੀਹਾਹੁ ॥੧੦੫॥
khaalee chale dhanee siau ttibe jiau meehaahu |105|revertentur vacui a Domino suo, sicut arenosi post pluviam. ||105||
ਫਰੀਦਾ ਤਿਨਾ ਮੁਖ ਡਰਾਵਣੇ ਜਿਨਾ ਵਿਸਾਰਿਓਨੁ ਨਾਉ ॥
fareedaa tinaa mukh ddaraavane jinaa visaarion naau |Valete, horrendas facies obliviscentium nomen Domini.
ਐਥੈ ਦੁਖ ਘਣੇਰਿਆ ਅਗੈ ਠਉਰ ਨ ਠਾਉ ॥੧੦੬॥
aaithai dukh ghaneriaa agai tthaur na tthaau |106|Hic gravissimum dolorem patiuntur, et deinceps nullum locum requietionis vel refugii inveniunt. ||106||
ਫਰੀਦਾ ਪਿਛਲ ਰਾਤਿ ਨ ਜਾਗਿਓਹਿ ਜੀਵਦੜੋ ਮੁਇਓਹਿ ॥
fareedaa pichhal raat na jaagiohi jeevadarro mueiohi |Vale, si primis horis ante lucem non evigilas, vivus mortuus es.
ਜੇ ਤੈ ਰਬੁ ਵਿਸਾਰਿਆ ਤ ਰਬਿ ਨ ਵਿਸਰਿਓਹਿ ॥੧੦੭॥
je tai rab visaariaa ta rab na visariohi |107|Etsi tu oblitus es Dei, Deus tui non est oblitus. ||107||
ਮਃ ੫ ॥
mahalaa 5 |Quintus Mehl:
ਫਰੀਦਾ ਕੰਤੁ ਰੰਗਾਵਲਾ ਵਡਾ ਵੇਮੁਹਤਾਜੁ ॥
fareedaa kant rangaavalaa vaddaa vemuhataaj |Vale, sponse meus Dominus plenus laetitiae; Magnus est et sibi contentus.
ਅਲਹ ਸੇਤੀ ਰਤਿਆ ਏਹੁ ਸਚਾਵਾਂ ਸਾਜੁ ॥੧੦੮॥
alah setee ratiaa ehu sachaavaan saaj |108|Imbui a Domino Deo - hoc est pulcherrimum ornamentum. ||108||
ਮਃ ੫ ॥
mahalaa 5 |Quintus Mehl:
ਫਰੀਦਾ ਦੁਖੁ ਸੁਖੁ ਇਕੁ ਕਰਿ ਦਿਲ ਤੇ ਲਾਹਿ ਵਿਕਾਰੁ ॥
fareedaa dukh sukh ik kar dil te laeh vikaar |Bene vale, voluptatem et dolorem ipsum; dele corruptionem cordis tui.
ਅਲਹ ਭਾਵੈ ਸੋ ਭਲਾ ਤਾਂ ਲਭੀ ਦਰਬਾਰੁ ॥੧੦੯॥
alah bhaavai so bhalaa taan labhee darabaar |109|Omne quod placet Domino Deo, bonum est; hoc intellege, et ad eius curiam pervenies. ||109||
ਮਃ ੫ ॥
mahalaa 5 |Quintus Mehl:
ਫਰੀਦਾ ਦੁਨੀ ਵਜਾਈ ਵਜਦੀ ਤੂੰ ਭੀ ਵਜਹਿ ਨਾਲਿ ॥
fareedaa dunee vajaaee vajadee toon bhee vajeh naal |Vale, mundus saltat ut saltat, et cum illo saltas.
ਸੋਈ ਜੀਉ ਨ ਵਜਦਾ ਜਿਸੁ ਅਲਹੁ ਕਰਦਾ ਸਾਰ ॥੧੧੦॥
soee jeeo na vajadaa jis alahu karadaa saar |110|Sola illa anima non saltat cum ea, quae est sub cura Domini Dei. ||110||
ਮਃ ੫ ॥
mahalaa 5 |Quintus Mehl:
ਫਰੀਦਾ ਦਿਲੁ ਰਤਾ ਇਸੁ ਦੁਨੀ ਸਿਉ ਦੁਨੀ ਨ ਕਿਤੈ ਕੰਮਿ ॥
fareedaa dil rataa is dunee siau dunee na kitai kam |Corde valet hoc mundo imbutus, mundus vero nullius usus est.