Gravia sunt nubila, demissa, undique imber; pluviali gutta facile recipitur.
Ex aqua gignuntur omnia; sine aqua sitis non extinguitur.
O Nanak, quicumque biberit in aqua Domini, numquam esuriet. ||55||
O pluvialis ave, loquere Shabad, verum Dei verbum, pace naturali et librare.
Omnia tecum sunt; Verum Guru hoc tibi ostendet.
Intellige temetipsum, et occurre dilecto tuo; pluet in torrentibus gratia eius.
Ambrosialis Nectar guttatim pluit molliter et leniter; sitis et fames penitus recessit.
Clamor tuus et gemitus angoris cessaverunt; in lucem mergetur lux tua.
Nanak, animae laetae, dormiunt in pace; hauriuntur in Vero nomine. ||56||
Primus Dominus et Magister Hukam verum sui praecepti emisit.
Indras pluviam misericorditer emittit, quae in torrentibus cadit.
Corpus et animus pluvialis laeti sunt. nisi cum gutta pluviali in os cadit.
Crescit segetes, crescit opes, terraque decoratur pulchritudine.
Nocte ac die Dominum devote colunt, et in Verbo Guru Shabad absorbentur.
Ipse verus Dominus dimittit, et misericordia sua largiens perducit ad ambulandum in voluntate sua.
Gloriosas laudes Domini, sponsae, cantate, et in vero shabadi sui verbo absorbeamini.
Sit timor Dei tui decor, et perma- neat a vero Domino amanter.
O Nanak, Naam manet in mente, et mortale salvatur in aula Domini. ||
Imbribus ales toto per terras volat ales.
Guram autem aquae consequitur, nisi cum Vero Guru occurrit, deinde fame ac siti levatur.
Anima et corpus et omnia ad ipsum pertinent; omne Ipsius est.
Omnia novit, sine narratur; cui preces offerimus?
O Nanak, unus Dominus omnia et singula praevadit ac penetrat; Verbum Shabad illuminat. ||58||
O Nanak, tempus vernum fit ei qui Vero Guru servit.
Pluit Dominus Misericordiam suam, et mens et corpus funditus germinant; totus virescit et recreatur orbis. ||59||
Verbum Shabad fons aeternum fert; animum et corpus recreat.
o Nanak, noli oblivisci Naam, nomen Domini, quod omnes creavit. ||60||
O Nanak, tempus vernum est illis Gurmukhs, in quorum mentibus Dominus manet.
Cum misericordia Domini pluit, mens et corpus germinant, totusque mundus virescit et opimae. ||61||
Primis horis matutinis, cuius nomen cantamus?
Cantáte nómini superncéntis Dómini, qui creáre et perdícere omnipotens est. ||62||
Item rota Persica clamat: Nimis! Nimis! Vos! Vos! sonis dulcibus et sublimibus.
Dominus ac Magister semper adest; cur ad eum tanta voce clamas?
Hostia ego sum illi Domino, qui mundum condidit, et amanti.
Da contentionem tuam, et tunc occurres viro tuo Domino tuo. Hanc veritatem considera.
Loquens in vadotismo, vias Dei nemo intelligit.
Silvae et campi, et omnes tres mundi meditantur in te, Domine; ita dies noctesque transigunt in perpetuum.
Sine Guru Vero, nemo Dominum invenit. Taedet populus cogitans.