Ipsi soli acclamantur postea viri fortes in mundo, qui verum honorem recipiunt in aula Domini.
Honorantur in curia Domini; cum honore recedunt, nec in hoc saeculo dolorem patiuntur.
Unum Dominum meditantur, et fructum praemiorum suorum consequantur. Domino servientes, metus eorum depellitur.
Noli egotismo indulgere, et animo tuo inhabita; Ipse cognoscens omnia cognoscit.
Mors virorum fortium beata, si a Deo approbatur. ||3||
Nanak: quem lugeamus, o Baba? Mundus hic tantum fabula est.
Suum opus videt Dominus Magister, et potentiam Creatoris contemplatur.
Eius potentiae creatrix contemplatur, Universum constituens. Qui creavit, solus novit.
Ipse intuetur, ipse intellegit. Ipse Hukam cognoscit praecepti sui.
Qui haec creavit, solus novit. Forma eius subtilis est infinita.
Nanak: quem lugeamus, o Baba? Mundus hic tantum fabula est. ||4||2||
Wadahans, Primum Mehl, Dakhanee:
Verus Dominus verus Creator est - hoc bene scito; Ipse est verus statator.
Ipse seipsum finxit; Verus Dominus est invisibilis et infinitus.
Duos attritu terrae ac caeli lapides in unum collegit ac deinde distinxit; sine Guru, picis tantum tenebrae.
Solem et Lunam creavit; nocte ac die, secundum ejus cogitationem movent. ||1||
Domine verus es et magister, verax es. Domine verax, benedic me amore tuo. ||Pause||
Universum creavit; Dolor es auctor et voluptatum.
Mulierem et virum creasti, veneni amorem, et affectum ad Maianae motus.
Quattuor fontes creationis et potentia Verbi, factionis tuae sunt. Omnibus entibus subsidium das.
Tu creasti thronum tuum; Tu es verus iudex. ||2||
adventum et exitum tu creasti, sed semper stabilis es, Domine Creator.
In nativitate et morte, in veniendo et eundo, haec anima per corruptionem servit;
Malus oblítus est Naam; autein — quid nunc faciet?
Derelinquens meritum, venenata onere meritorum oneravit; ipse peccatorum est mercator. ||3||
Vocatum accepit anima dilecta, mandatum veri Creatoris Domini.
Anima, maritus, a corpore separata, sponsa; Dominus est Reunior separatorum;
Formam tuam nemo curat, o sponsa formosa; nuntius mortis nonnisi ex mandato Domini praefecto tenetur.
Inter infantes et senes non distinguit; amorem et amorem dilaniat. ||4||
Novem fores clauduntur mandato Veri Domini, et anima cygnus in caelos fugit.
Sponsa corporis falsa separatur et fraudetur; nunc vidua est, corpus mariti mortui in atrio iacet.
Vidua clamat ad ianuam: Lumen mentis exiit, mater, morte mea.
Sic clama, o animae Sponsae Domini, et habita in Veri Domini Laudibus Gloriosis. ||5||
Caro eius mundatur aqua perfusa et sericis induta stolis.
Musici ludunt et verba Bani veri Domini cantantur; quinque propinqui quasi mortui sunt, ita mentes eorum mortificatae sunt.
Separatio dilecti mei quasi mors mihi. viduam clamat. "Mea vita in hoc mundo est maledicta et inanis."
Sola autem illa probata est, quae, vivente adhuc moritur; propter Dilecti sui amorem vivit. ||6||
Sic in luctu clamate, qui lugete venistis; hic mundus falsus et fraudulentus est.