Exercentes egotismum et rapinam venistis in mundum.
Spes et desiderium vincunt te et perducunt te.
Indulgentiae egotismi et arrogantiae, quid tecum ferre poteris, nisi cineris sarcinam a veneno et corruptione? ||15||
Adorate Dominum devote, supplices Parcae.
Loquere tacitam sermonem, et mens in mentem mergetur.
Compesce mentem inquietam intra domesticos suos, et Dominus vastator perdat dolorem tuum. ||16||
Guru Perfecti subsidium peto, Dominum.
Gurmukh amat Dominum; Gurmukh cognoscit Dominum.
O Nanak, per nomen Domini exaltatur intellectus; veniam concedens, Dominus in alteram partem transfert. ||17||4||10||
Maaroo, Primum Mehl:
O divine Guru, Sanctuarium tuum intravi.
Tu es omnipotens Dominus, misericors Dominus.
Miras fabulas tuas nemo novit; Perfectus es Architectus Parcae. ||1||
Ab exordio temporis et per saecula, Tuum foves et sustentas.
In omnibus et singulis es corde, Domine misericors incomparabilis pulchritudinis.
Sicut vis, omnes ambulare facis; unusquisque secundum mandatum tuum operatur. ||2||
Intus nucleus omnium profundus est lux vitae mundi.
Cordibus omnium Dominus fruitur, et in sua essentia bibit.
Ipse dat, ipse sumit; Ipse trium mundorum entium largus est pater. ||3||
Creans mundum, moverunt fabula.
Animam in aere, aqua et igne collocavit.
Corpus habet novem portas; Decima porta abscondita est. ||4||
Quatuor sunt flumina horribilia ignis.
Quam rarus est ille Gurmukh qui hoc intelligit, et per Verbum Shabad solutus manet.
Submerguntur et uruntur perfidi cynici per malitiam suam. Guru salvat eos qui amore Domini imbuti sunt. ||5||
aqua, ignis, aer, terra et aether
in illa quinque elementis habitant.
Qui Verbo Veri Guru Shabad imbuti manent, Maianae, egotismi et dubitationis renuntiant. ||6||
Haec mens Shabad madet, et satiatur.
Quid enim subsidium sine nomine?
Templum corporis intus a furibus diripitur, sed perfidus ille cynicus hos daemones non agnoscit. ||7||
Dsemones sunt disputandi, terreni coboli.
Hi daemones rixas et rixas excitant.
Sine conscientia Shabad venit et in reincarnationem venit; honorem suum perdit in adventu et eundo. ||8||
Corpus falsum est acervus sterilis sorde.
Sine nomine, quem honorem habere potes?
Obstrictus et clausus per quattuor saecula nulla liberatio; nuntius Mortis talem sub oculis tenet. ||9||
Ad mortis ostium ligatur et punitur;
talis peccator salutem non obtinet.
Clamat ut piscis hamo transfixus. ||10||
Perfidus cynicus laqueo sola capitur omnis.
Miser spiritualiter caecus captus est in mortis potestate.
Sine nomine Domini liberatio ignoratur. Tabescet hodie vel cras. ||11||
Praeter Guru verum, nemo amicus tuus est.
Hic et postea Deus Salvator est.
Dat gratiam suam, et Nomen Domini largitur. Cum eo immergit, sicut aqua cum aqua. ||12||