ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ
પાન - 1420
ਚਾਰੇ ਕੁੰਡਾ ਝੋਕਿ ਵਰਸਦਾ ਬੂੰਦ ਪਵੈ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਇ ॥
chaare kunddaa jhok varasadaa boond pavai sahaj subhaae |વાદળો ભારે છે, નીચા લટકી રહ્યા છે, અને ચારે બાજુથી વરસાદ વરસી રહ્યો છે; વરસાદનું ટીપું કુદરતી સરળતા સાથે પ્રાપ્ત થાય છે.
ਜਲ ਹੀ ਤੇ ਸਭ ਊਪਜੈ ਬਿਨੁ ਜਲ ਪਿਆਸ ਨ ਜਾਇ ॥
jal hee te sabh aoopajai bin jal piaas na jaae |પાણીમાંથી, બધું ઉત્પન્ન થાય છે; પાણી વિના તરસ છીપતી નથી.
ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਜਲੁ ਜਿਨਿ ਪੀਆ ਤਿਸੁ ਭੂਖ ਨ ਲਾਗੈ ਆਇ ॥੫੫॥
naanak har jal jin peea tis bhookh na laagai aae |55|હે નાનક, જે ભગવાનનું પાણી પીવે છે, તેને ફરી ક્યારેય ભૂખ લાગશે નહીં. ||55||
ਬਾਬੀਹਾ ਤੂੰ ਸਹਜਿ ਬੋਲਿ ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਸੁਭਾਇ ॥
baabeehaa toon sahaj bol sachai sabad subhaae |હે વરસાદી પક્ષી, પ્રાકૃતિક શાંતિ અને સંયમ સાથે ભગવાનનો સાચો શબ્દ શબ્દ બોલો.
ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਤੇਰੈ ਨਾਲਿ ਹੈ ਸਤਿਗੁਰਿ ਦੀਆ ਦਿਖਾਇ ॥
sabh kichh terai naal hai satigur deea dikhaae |બધું તમારી સાથે છે; સાચા ગુરુ તમને આ બતાવશે.
ਆਪੁ ਪਛਾਣਹਿ ਪ੍ਰੀਤਮੁ ਮਿਲੈ ਵੁਠਾ ਛਹਬਰ ਲਾਇ ॥
aap pachhaaneh preetam milai vutthaa chhahabar laae |તો તમારી જાતને સમજો, અને તમારા પ્રિયને મળો; તેમની કૃપા ઝરમર વરસાદમાં વરસશે.
ਝਿਮਿ ਝਿਮਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਵਰਸਦਾ ਤਿਸਨਾ ਭੁਖ ਸਭ ਜਾਇ ॥
jhim jhim amrit varasadaa tisanaa bhukh sabh jaae |ડ્રોપ બાય ડ્રોપ, એમ્બ્રોસિયલ નેક્ટર નરમ અને હળવાશથી વરસે છે; તરસ અને ભૂખ સંપૂર્ણપણે દૂર થઈ ગઈ છે.
ਕੂਕ ਪੁਕਾਰ ਨ ਹੋਵਈ ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਮਿਲਾਇ ॥
kook pukaar na hovee jotee jot milaae |તમારી રડતી અને વેદનાની ચીસો બંધ થઈ ગઈ છે; તમારો પ્રકાશ પ્રકાશમાં ભળી જશે.
ਨਾਨਕ ਸੁਖਿ ਸਵਨਿੑ ਸੋਹਾਗਣੀ ਸਚੈ ਨਾਮਿ ਸਮਾਇ ॥੫੬॥
naanak sukh savani sohaaganee sachai naam samaae |56|હે નાનક, સુખી વર-વધૂ શાંતિથી સૂઈ જાય છે; તેઓ સાચા નામમાં સમાઈ જાય છે. ||56||
ਧੁਰਹੁ ਖਸਮਿ ਭੇਜਿਆ ਸਚੈ ਹੁਕਮਿ ਪਠਾਇ ॥
dhurahu khasam bhejiaa sachai hukam patthaae |આદિ ભગવાન અને ગુરુએ તેમની આજ્ઞાનો સાચો હુકમ મોકલ્યો છે.
ਇੰਦੁ ਵਰਸੈ ਦਇਆ ਕਰਿ ਗੂੜੑੀ ਛਹਬਰ ਲਾਇ ॥
eind varasai deaa kar goorraee chhahabar laae |ઇન્દ્ર દયાપૂર્વક વરસાદને આગળ મોકલે છે, જે પ્રવાહમાં પડે છે.
ਬਾਬੀਹੇ ਤਨਿ ਮਨਿ ਸੁਖੁ ਹੋਇ ਜਾਂ ਤਤੁ ਬੂੰਦ ਮੁਹਿ ਪਾਇ ॥
baabeehe tan man sukh hoe jaan tat boond muhi paae |વરસાદી પક્ષીનું શરીર અને મન ખુશ છે. જ્યારે વરસાદનું ટીપું મોંમાં પડે ત્યારે જ.
ਅਨੁ ਧਨੁ ਬਹੁਤਾ ਉਪਜੈ ਧਰਤੀ ਸੋਭਾ ਪਾਇ ॥
an dhan bahutaa upajai dharatee sobhaa paae |મકાઈ ઊંચી થાય છે, સંપત્તિ વધે છે, અને પૃથ્વી સૌંદર્યથી શોભે છે.
ਅਨਦਿਨੁ ਲੋਕੁ ਭਗਤਿ ਕਰੇ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਸਮਾਇ ॥
anadin lok bhagat kare gur kai sabad samaae |રાત-દિવસ, લોકો ભક્તિભાવથી ભગવાનની આરાધના કરે છે, અને ગુરુના શબ્દમાં લીન રહે છે.
ਆਪੇ ਸਚਾ ਬਖਸਿ ਲਏ ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਕਰੈ ਰਜਾਇ ॥
aape sachaa bakhas le kar kirapaa karai rajaae |સાચા ભગવાન પોતે તેમને માફ કરે છે, અને તેમની દયાથી તેમના પર વરસાવે છે, તેઓ તેમને તેમની ઇચ્છામાં ચાલવા માટે દોરી જાય છે.
ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਵਹੁ ਕਾਮਣੀ ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਸਮਾਇ ॥
har gun gaavahu kaamanee sachai sabad samaae |હે વહુઓ, પ્રભુના ગુણગાન ગાઓ, અને તેમના શબ્દના સાચા શબ્દમાં લીન થાઓ.
ਭੈ ਕਾ ਸਹਜੁ ਸੀਗਾਰੁ ਕਰਿਹੁ ਸਚਿ ਰਹਹੁ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥
bhai kaa sahaj seegaar karihu sach rahahu liv laae |ભગવાનના ડરને તમારો શણગાર થવા દો, અને સાચા ભગવાન સાથે પ્રેમથી જોડાયેલા રહો.
ਨਾਨਕ ਨਾਮੋ ਮਨਿ ਵਸੈ ਹਰਿ ਦਰਗਹ ਲਏ ਛਡਾਇ ॥੫੭॥
naanak naamo man vasai har daragah le chhaddaae |57|હે નાનક, નામ મનમાં રહે છે, અને ભગવાનના દરબારમાં મૃત્યુ પામે છે. ||57||
ਬਾਬੀਹਾ ਸਗਲੀ ਧਰਤੀ ਜੇ ਫਿਰਹਿ ਊਡਿ ਚੜਹਿ ਆਕਾਸਿ ॥
baabeehaa sagalee dharatee je fireh aoodd charreh aakaas |વરસાદી પક્ષી આખી પૃથ્વી પર ભટકતા હોય છે, આકાશમાં ઊંચે ઉડે છે.
ਸਤਿਗੁਰਿ ਮਿਲਿਐ ਜਲੁ ਪਾਈਐ ਚੂਕੈ ਭੂਖ ਪਿਆਸ ॥
satigur miliaai jal paaeeai chookai bhookh piaas |પરંતુ તે પાણીનું ટીપું ત્યારે જ મેળવે છે જ્યારે તે સાચા ગુરુને મળે છે અને પછી તેની ભૂખ અને તરસ દૂર થાય છે.
ਜੀਉ ਪਿੰਡੁ ਸਭੁ ਤਿਸ ਕਾ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਤਿਸ ਕੈ ਪਾਸਿ ॥
jeeo pindd sabh tis kaa sabh kichh tis kai paas |આત્મા અને શરીર અને તે બધા તેના છે; બધું તેમનું છે.
ਵਿਣੁ ਬੋਲਿਆ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਜਾਣਦਾ ਕਿਸੁ ਆਗੈ ਕੀਚੈ ਅਰਦਾਸਿ ॥
vin boliaa sabh kichh jaanadaa kis aagai keechai aradaas |તે બધું જ જાણે છે, કહ્યા વિના; આપણે કોને પ્રાર્થના કરવી જોઈએ?
ਨਾਨਕ ਘਟਿ ਘਟਿ ਏਕੋ ਵਰਤਦਾ ਸਬਦਿ ਕਰੇ ਪਰਗਾਸ ॥੫੮॥
naanak ghatt ghatt eko varatadaa sabad kare paragaas |58|ઓ નાનક, એક જ પ્રભુ દરેક હૃદયમાં વ્યાપેલા અને વ્યાપેલા છે; શબ્દનો શબ્દ પ્રકાશ લાવે છે. ||58||
ਨਾਨਕ ਤਿਸੈ ਬਸੰਤੁ ਹੈ ਜਿ ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਿ ਸਮਾਇ ॥
naanak tisai basant hai ji satigur sev samaae |ઓ નાનક, જે સાચા ગુરુની સેવા કરે છે તેના માટે વસંતની ઋતુ આવે છે.
ਹਰਿ ਵੁਠਾ ਮਨੁ ਤਨੁ ਸਭੁ ਪਰਫੜੈ ਸਭੁ ਜਗੁ ਹਰੀਆਵਲੁ ਹੋਇ ॥੫੯॥
har vutthaa man tan sabh parafarrai sabh jag hareeaaval hoe |59|ભગવાન તેમના પર તેમની કૃપા વરસાવે છે, અને તેમનું મન અને શરીર સંપૂર્ણ રીતે ખીલે છે; આખું વિશ્વ હરિયાળું અને કાયાકલ્પ બને છે. ||59||
ਸਬਦੇ ਸਦਾ ਬਸੰਤੁ ਹੈ ਜਿਤੁ ਤਨੁ ਮਨੁ ਹਰਿਆ ਹੋਇ ॥
sabade sadaa basant hai jit tan man hariaa hoe |શબ્દ શબ્દ શાશ્વત વસંત લાવે છે; તે મન અને શરીરને કાયાકલ્પ કરે છે.
ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਨ ਵੀਸਰੈ ਜਿਨਿ ਸਿਰਿਆ ਸਭੁ ਕੋਇ ॥੬੦॥
naanak naam na veesarai jin siriaa sabh koe |60|હે નાનક, ભગવાનના નામને ભૂલશો નહીં, જેણે દરેકને બનાવ્યું છે. ||60||
ਨਾਨਕ ਤਿਨਾ ਬਸੰਤੁ ਹੈ ਜਿਨਾ ਗੁਰਮੁਖਿ ਵਸਿਆ ਮਨਿ ਸੋਇ ॥
naanak tinaa basant hai jinaa guramukh vasiaa man soe |ઓ નાનક, તે ગુરુમુખો માટે વસંતઋતુ છે, જેમના મનમાં ભગવાન વસે છે.
ਹਰਿ ਵੁਠੈ ਮਨੁ ਤਨੁ ਪਰਫੜੈ ਸਭੁ ਜਗੁ ਹਰਿਆ ਹੋਇ ॥੬੧॥
har vutthai man tan parafarrai sabh jag hariaa hoe |61|જ્યારે ભગવાન તેમની દયા વરસાવે છે, ત્યારે મન અને શરીર ખીલે છે, અને સમગ્ર વિશ્વ લીલુંછમ અને લીલુંછમ થઈ જાય છે. ||61||
ਵਡੜੈ ਝਾਲਿ ਝਲੁੰਭਲੈ ਨਾਵੜਾ ਲਈਐ ਕਿਸੁ ॥
vaddarrai jhaal jhalunbhalai naavarraa leeai kis |વહેલી સવારે કોના નામનો જાપ કરવો જોઈએ?
ਨਾਉ ਲਈਐ ਪਰਮੇਸਰੈ ਭੰਨਣ ਘੜਣ ਸਮਰਥੁ ॥੬੨॥
naau leeai paramesarai bhanan gharran samarath |62|ઉત્કૃષ્ટ ભગવાનના નામનો જપ કરો, જે સર્જન અને નાશ કરવા માટે સર્વશક્તિમાન છે. ||62||
ਹਰਹਟ ਭੀ ਤੂੰ ਤੂੰ ਕਰਹਿ ਬੋਲਹਿ ਭਲੀ ਬਾਣਿ ॥
harahatt bhee toon toon kareh boleh bhalee baan |પર્શિયન વ્હીલ પણ બૂમો પાડે છે, "ટૂ! પણ! તમે! તમે!", મધુર અને ઉત્કૃષ્ટ અવાજો સાથે.
ਸਾਹਿਬੁ ਸਦਾ ਹਦੂਰਿ ਹੈ ਕਿਆ ਉਚੀ ਕਰਹਿ ਪੁਕਾਰ ॥
saahib sadaa hadoor hai kiaa uchee kareh pukaar |અમારા ભગવાન અને માસ્ટર હંમેશા હાજર છે; તમે તેને આટલા મોટા અવાજે કેમ પોકાર કરો છો?
ਜਿਨਿ ਜਗਤੁ ਉਪਾਇ ਹਰਿ ਰੰਗੁ ਕੀਆ ਤਿਸੈ ਵਿਟਹੁ ਕੁਰਬਾਣੁ ॥
jin jagat upaae har rang keea tisai vittahu kurabaan |હું તે ભગવાનને બલિદાન છું જેણે વિશ્વનું સર્જન કર્યું છે, અને જે તેને પ્રેમ કરે છે.
ਆਪੁ ਛੋਡਹਿ ਤਾਂ ਸਹੁ ਮਿਲੈ ਸਚਾ ਏਹੁ ਵੀਚਾਰੁ ॥
aap chhoddeh taan sahu milai sachaa ehu veechaar |તમારો સ્વાર્થ છોડી દો, અને પછી તમે તમારા પતિ ભગવાનને મળશો. આ સત્યનો વિચાર કરો.
ਹਉਮੈ ਫਿਕਾ ਬੋਲਣਾ ਬੁਝਿ ਨ ਸਕਾ ਕਾਰ ॥
haumai fikaa bolanaa bujh na sakaa kaar |છીછરા અહંકારમાં બોલવાથી, કોઈ ભગવાનના માર્ગોને સમજતું નથી.
ਵਣੁ ਤ੍ਰਿਣੁ ਤ੍ਰਿਭਵਣੁ ਤੁਝੈ ਧਿਆਇਦਾ ਅਨਦਿਨੁ ਸਦਾ ਵਿਹਾਣ ॥
van trin tribhavan tujhai dhiaaeidaa anadin sadaa vihaan |હે ભગવાન, જંગલો અને ખેતરો અને ત્રણે જગત તમારું ધ્યાન કરે છે; આ રીતે તેઓ તેમના દિવસ અને રાત કાયમ માટે પસાર કરે છે.
ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਕਿਨੈ ਨ ਪਾਇਆ ਕਰਿ ਕਰਿ ਥਕੇ ਵੀਚਾਰ ॥
bin satigur kinai na paaeaa kar kar thake veechaar |સાચા ગુરુ વિના કોઈ પ્રભુને મળતું નથી. લોકો તેના વિશે વિચારીને કંટાળી ગયા છે.