ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ
પાન - 1239
ਮਹਲਾ ੨ ॥
mahalaa 2 |બીજી મહેલ:
ਕੀਤਾ ਕਿਆ ਸਾਲਾਹੀਐ ਕਰੇ ਸੋਇ ਸਾਲਾਹਿ ॥
keetaa kiaa saalaaheeai kare soe saalaeh |સર્જિત અસ્તિત્વની પ્રશંસા શા માટે કરવી? જેણે બધાનું સર્જન કર્યું તેની સ્તુતિ કરો.
ਨਾਨਕ ਏਕੀ ਬਾਹਰਾ ਦੂਜਾ ਦਾਤਾ ਨਾਹਿ ॥
naanak ekee baaharaa doojaa daataa naeh |હે નાનક, એક ભગવાન સિવાય બીજો કોઈ આપનાર નથી.
ਕਰਤਾ ਸੋ ਸਾਲਾਹੀਐ ਜਿਨਿ ਕੀਤਾ ਆਕਾਰੁ ॥
karataa so saalaaheeai jin keetaa aakaar |સર્જનહાર ભગવાનની સ્તુતિ કરો, જેણે સર્જન કર્યું છે.
ਦਾਤਾ ਸੋ ਸਾਲਾਹੀਐ ਜਿ ਸਭਸੈ ਦੇ ਆਧਾਰੁ ॥
daataa so saalaaheeai ji sabhasai de aadhaar |મહાન દાતાની સ્તુતિ કરો, જે બધાને ભરણપોષણ આપે છે.
ਨਾਨਕ ਆਪਿ ਸਦੀਵ ਹੈ ਪੂਰਾ ਜਿਸੁ ਭੰਡਾਰੁ ॥
naanak aap sadeev hai pooraa jis bhanddaar |ઓ નાનક, શાશ્વત ભગવાનનો ખજાનો છલકાઈ રહ્યો છે.
ਵਡਾ ਕਰਿ ਸਾਲਾਹੀਐ ਅੰਤੁ ਨ ਪਾਰਾਵਾਰੁ ॥੨॥
vaddaa kar saalaaheeai ant na paaraavaar |2|જેની કોઈ અંત કે મર્યાદા નથી તેની પ્રશંસા અને સન્માન કરો. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |પૌરી:
ਹਰਿ ਕਾ ਨਾਮੁ ਨਿਧਾਨੁ ਹੈ ਸੇਵਿਐ ਸੁਖੁ ਪਾਈ ॥
har kaa naam nidhaan hai seviaai sukh paaee |પ્રભુનું નામ એક ખજાનો છે. તેની સેવા કરવાથી શાંતિ મળે છે.
ਨਾਮੁ ਨਿਰੰਜਨੁ ਉਚਰਾਂ ਪਤਿ ਸਿਉ ਘਰਿ ਜਾਂਈ ॥
naam niranjan ucharaan pat siau ghar jaanee |હું નિષ્કલંક ભગવાનના નામનો જપ કરું છું, જેથી હું સન્માન સાથે ઘરે જઈ શકું.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਬਾਣੀ ਨਾਮੁ ਹੈ ਨਾਮੁ ਰਿਦੈ ਵਸਾਈ ॥
guramukh baanee naam hai naam ridai vasaaee |ગુરુમુખનો શબ્દ નામ છે; હું નામને મારા હ્રદયમાં સ્થાન કરું છું.
ਮਤਿ ਪੰਖੇਰੂ ਵਸਿ ਹੋਇ ਸਤਿਗੁਰੂ ਧਿਆੲਂੀ ॥
mat pankheroo vas hoe satiguroo dhiaaenee |સાચા ગુરુનું ધ્યાન કરવાથી બુદ્ધિનું પંખી વશમાં આવે છે.
ਨਾਨਕ ਆਪਿ ਦਇਆਲੁ ਹੋਇ ਨਾਮੇ ਲਿਵ ਲਾਈ ॥੪॥
naanak aap deaal hoe naame liv laaee |4|ઓ નાનક, જો ભગવાન દયાળુ બને છે, તો નશ્વર પ્રેમપૂર્વક નામમાં ધૂન કરે છે. ||4||
ਸਲੋਕ ਮਹਲਾ ੨ ॥
salok mahalaa 2 |સાલોક, દ્વિતીય મહેલ:
ਤਿਸੁ ਸਿਉ ਕੈਸਾ ਬੋਲਣਾ ਜਿ ਆਪੇ ਜਾਣੈ ਜਾਣੁ ॥
tis siau kaisaa bolanaa ji aape jaanai jaan |આપણે તેના વિશે કેવી રીતે વાત કરી શકીએ? ફક્ત તે જ પોતાને જાણે છે.
ਚੀਰੀ ਜਾ ਕੀ ਨਾ ਫਿਰੈ ਸਾਹਿਬੁ ਸੋ ਪਰਵਾਣੁ ॥
cheeree jaa kee naa firai saahib so paravaan |તેના હુકમને પડકારી શકાતો નથી; તે આપણા સર્વોચ્ચ ભગવાન અને માસ્ટર છે.
ਚੀਰੀ ਜਿਸ ਕੀ ਚਲਣਾ ਮੀਰ ਮਲਕ ਸਲਾਰ ॥
cheeree jis kee chalanaa meer malak salaar |તેમના હુકમથી, રાજાઓ, ઉમરાવો અને સેનાપતિઓએ પણ પદ છોડવું જોઈએ.
ਜੋ ਤਿਸੁ ਭਾਵੈ ਨਾਨਕਾ ਸਾਈ ਭਲੀ ਕਾਰ ॥
jo tis bhaavai naanakaa saaee bhalee kaar |હે નાનક, તેમની ઈચ્છાને જે કંઈ પ્રસન્ન કરે છે તે સારું કાર્ય છે.
ਜਿਨੑਾ ਚੀਰੀ ਚਲਣਾ ਹਥਿ ਤਿਨੑਾ ਕਿਛੁ ਨਾਹਿ ॥
jinaa cheeree chalanaa hath tinaa kichh naeh |તેમના હુકમથી, અમે ચાલીએ છીએ; આપણા હાથમાં કશું રહેતું નથી.
ਸਾਹਿਬ ਕਾ ਫੁਰਮਾਣੁ ਹੋਇ ਉਠੀ ਕਰਲੈ ਪਾਹਿ ॥
saahib kaa furamaan hoe utthee karalai paeh |જ્યારે આપણા ભગવાન અને માસ્ટર તરફથી ઓર્ડર આવે છે, ત્યારે બધાએ ઉભા થવું જોઈએ અને રસ્તા પર જવું જોઈએ.
ਜੇਹਾ ਚੀਰੀ ਲਿਖਿਆ ਤੇਹਾ ਹੁਕਮੁ ਕਮਾਹਿ ॥
jehaa cheeree likhiaa tehaa hukam kamaeh |જેમ તેમનો હુકમ જારી કરવામાં આવે છે, તેમ તેમની આજ્ઞાનું પાલન કરવામાં આવે છે.
ਘਲੇ ਆਵਹਿ ਨਾਨਕਾ ਸਦੇ ਉਠੀ ਜਾਹਿ ॥੧॥
ghale aaveh naanakaa sade utthee jaeh |1|જેઓ મોકલ્યા છે, આવો, હે નાનક; જ્યારે તેઓને પાછા બોલાવવામાં આવે છે, ત્યારે તેઓ પ્રયાણ કરે છે અને જાય છે. ||1||
ਮਹਲਾ ੨ ॥
mahalaa 2 |બીજી મહેલ:
ਸਿਫਤਿ ਜਿਨਾ ਕਉ ਬਖਸੀਐ ਸੇਈ ਪੋਤੇਦਾਰ ॥
sifat jinaa kau bakhaseeai seee potedaar |ભગવાન જેમને પોતાની સ્તુતિથી આશીર્વાદ આપે છે, તેઓ જ ખજાનાના સાચા રક્ષક છે.
ਕੁੰਜੀ ਜਿਨ ਕਉ ਦਿਤੀਆ ਤਿਨੑਾ ਮਿਲੇ ਭੰਡਾਰ ॥
kunjee jin kau diteea tinaa mile bhanddaar |જેઓ ચાવીથી ધન્ય છે - તેઓ એકલા જ ખજાનો મેળવે છે.
ਜਹ ਭੰਡਾਰੀ ਹੂ ਗੁਣ ਨਿਕਲਹਿ ਤੇ ਕੀਅਹਿ ਪਰਵਾਣੁ ॥
jah bhanddaaree hoo gun nikaleh te keeeh paravaan |તે ખજાનો, જેમાંથી સદ્ગુણ ઉભરાય છે - તે ખજાનો માન્ય છે.
ਨਦਰਿ ਤਿਨੑਾ ਕਉ ਨਾਨਕਾ ਨਾਮੁ ਜਿਨੑਾ ਨੀਸਾਣੁ ॥੨॥
nadar tinaa kau naanakaa naam jinaa neesaan |2|જેઓ તેમની કૃપાની નજરથી આશીર્વાદ પામે છે, ઓ નાનક, તેઓ નામનું ચિહ્ન ધારણ કરે છે. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |પૌરી:
ਨਾਮੁ ਨਿਰੰਜਨੁ ਨਿਰਮਲਾ ਸੁਣਿਐ ਸੁਖੁ ਹੋਈ ॥
naam niranjan niramalaa suniaai sukh hoee |નામ, ભગવાનનું નામ, નિષ્કલંક અને શુદ્ધ છે; તેને સાંભળવાથી શાંતિ મળે છે.
ਸੁਣਿ ਸੁਣਿ ਮੰਨਿ ਵਸਾਈਐ ਬੂਝੈ ਜਨੁ ਕੋਈ ॥
sun sun man vasaaeeai boojhai jan koee |સાંભળવું અને સાંભળવું, તે મનમાં સમાવિષ્ટ છે; તે નમ્ર વ્યક્તિ કેટલું દુર્લભ છે જે તેને સમજે છે.
ਬਹਦਿਆ ਉਠਦਿਆ ਨ ਵਿਸਰੈ ਸਾਚਾ ਸਚੁ ਸੋਈ ॥
bahadiaa utthadiaa na visarai saachaa sach soee |નીચે બેસીને ઊભા થઈને, હું તેને ક્યારેય ભૂલીશ નહીં, સાચાના સાચા.
ਭਗਤਾ ਕਉ ਨਾਮ ਅਧਾਰੁ ਹੈ ਨਾਮੇ ਸੁਖੁ ਹੋਈ ॥
bhagataa kau naam adhaar hai naame sukh hoee |તેમના ભક્તોને તેમના નામનો આધાર છે; તેમના નામમાં, તેઓને શાંતિ મળે છે.
ਨਾਨਕ ਮਨਿ ਤਨਿ ਰਵਿ ਰਹਿਆ ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਰਿ ਸੋਈ ॥੫॥
naanak man tan rav rahiaa guramukh har soee |5|ઓ નાનક, તે મન અને શરીર પર પ્રસરે છે અને ફેલાય છે; તે ભગવાન છે, ગુરુનો શબ્દ છે. ||5||
ਸਲੋਕ ਮਹਲਾ ੧ ॥
salok mahalaa 1 |સાલોક, પ્રથમ મહેલ:
ਨਾਨਕ ਤੁਲੀਅਹਿ ਤੋਲ ਜੇ ਜੀਉ ਪਿਛੈ ਪਾਈਐ ॥
naanak tuleeeh tol je jeeo pichhai paaeeai |ઓ નાનક, વજન તોલાય છે, જ્યારે આત્માને માપ પર મૂકવામાં આવે છે.
ਇਕਸੁ ਨ ਪੁਜਹਿ ਬੋਲ ਜੇ ਪੂਰੇ ਪੂਰਾ ਕਰਿ ਮਿਲੈ ॥
eikas na pujeh bol je poore pooraa kar milai |એકની વાત કરવા જેવું કંઈ નથી, જે આપણને સંપૂર્ણ ભગવાન સાથે સંપૂર્ણ રીતે જોડે છે.
ਵਡਾ ਆਖਣੁ ਭਾਰਾ ਤੋਲੁ ॥
vaddaa aakhan bhaaraa tol |તેમને મહિમાવાન અને મહાન કહેવા માટે આટલું ભારે વજન છે.
ਹੋਰ ਹਉਲੀ ਮਤੀ ਹਉਲੇ ਬੋਲ ॥
hor haulee matee haule bol |અન્ય બૌદ્ધિકતા હળવા હોય છે; અન્ય શબ્દો પણ હળવા છે.
ਧਰਤੀ ਪਾਣੀ ਪਰਬਤ ਭਾਰੁ ॥
dharatee paanee parabat bhaar |પૃથ્વી, પાણી અને પર્વતોનું વજન
ਕਿਉ ਕੰਡੈ ਤੋਲੈ ਸੁਨਿਆਰੁ ॥
kiau kanddai tolai suniaar |- સુવર્ણકાર તેનું વજન કેવી રીતે કરી શકે?
ਤੋਲਾ ਮਾਸਾ ਰਤਕ ਪਾਇ ॥
tolaa maasaa ratak paae |કયા વજન માપને સંતુલિત કરી શકે છે?
ਨਾਨਕ ਪੁਛਿਆ ਦੇਇ ਪੁਜਾਇ ॥
naanak puchhiaa dee pujaae |ઓ નાનક, જ્યારે પ્રશ્ન કરવામાં આવે છે, ત્યારે જવાબ આપવામાં આવે છે.
ਮੂਰਖ ਅੰਧਿਆ ਅੰਧੀ ਧਾਤੁ ॥
moorakh andhiaa andhee dhaat |આંધળો મૂર્ખ આંધળાને દોરીને આજુબાજુ દોડી રહ્યો છે.
ਕਹਿ ਕਹਿ ਕਹਣੁ ਕਹਾਇਨਿ ਆਪੁ ॥੧॥
keh keh kahan kahaaein aap |1|તેઓ જેટલું વધારે કહે છે, એટલું જ તેઓ પોતાની જાતને ઉજાગર કરે છે. ||1||
ਮਹਲਾ ੧ ॥
mahalaa 1 |પ્રથમ મહેલ:
ਆਖਣਿ ਅਉਖਾ ਸੁਨਣਿ ਅਉਖਾ ਆਖਿ ਨ ਜਾਪੀ ਆਖਿ ॥
aakhan aaukhaa sunan aaukhaa aakh na jaapee aakh |તેનો જાપ કરવો મુશ્કેલ છે; તેને સાંભળવું મુશ્કેલ છે. તેનો મંત્ર મુખેથી ન કરી શકાય.
ਇਕਿ ਆਖਿ ਆਖਹਿ ਸਬਦੁ ਭਾਖਹਿ ਅਰਧ ਉਰਧ ਦਿਨੁ ਰਾਤਿ ॥
eik aakh aakheh sabad bhaakheh aradh uradh din raat |કેટલાક તેમના મોંથી બોલે છે અને શબદના શબ્દનો જાપ કરે છે - નીચ અને ઉચ્ચ, દિવસ અને રાત.
ਜੇ ਕਿਹੁ ਹੋਇ ਤ ਕਿਹੁ ਦਿਸੈ ਜਾਪੈ ਰੂਪੁ ਨ ਜਾਤਿ ॥
je kihu hoe ta kihu disai jaapai roop na jaat |જો તે કંઈક હોત, તો તે દૃશ્યમાન હોત. તેનું સ્વરૂપ અને અવસ્થા જોઈ શકાતી નથી.
ਸਭਿ ਕਾਰਣ ਕਰਤਾ ਕਰੇ ਘਟ ਅਉਘਟ ਘਟ ਥਾਪਿ ॥
sabh kaaran karataa kare ghatt aaughatt ghatt thaap |સર્જનહાર પ્રભુ સર્વ કાર્યો કરે છે; તે ઉચ્ચ અને નીચાના હૃદયમાં સ્થાપિત છે.