ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ
પાન - 513
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਉਬਰੇ ਜਿ ਆਪਿ ਮੇਲੇ ਕਰਤਾਰਿ ॥੨॥
naanak guramukh ubare ji aap mele karataar |2|હે નાનક, ગુરુમુખો ઉદ્ધાર પામ્યા છે; સર્જક ભગવાન તેમને પોતાની સાથે જોડે છે. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |પૌરી:
ਭਗਤ ਸਚੈ ਦਰਿ ਸੋਹਦੇ ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਰਹਾਏ ॥
bhagat sachai dar sohade sachai sabad rahaae |ભગવાનના સાચા દરબારમાં ભક્તો સુંદર દેખાય છે; તેઓ શબ્દના સાચા શબ્દમાં રહે છે.
ਹਰਿ ਕੀ ਪ੍ਰੀਤਿ ਤਿਨ ਊਪਜੀ ਹਰਿ ਪ੍ਰੇਮ ਕਸਾਏ ॥
har kee preet tin aoopajee har prem kasaae |તેમનામાં પ્રભુનો પ્રેમ જળવાઈ રહે છે; તેઓ પ્રભુના પ્રેમથી આકર્ષાય છે.
ਹਰਿ ਰੰਗਿ ਰਹਹਿ ਸਦਾ ਰੰਗਿ ਰਾਤੇ ਰਸਨਾ ਹਰਿ ਰਸੁ ਪਿਆਏ ॥
har rang raheh sadaa rang raate rasanaa har ras piaae |તેઓ પ્રભુના પ્રેમમાં રહે છે, તેઓ સદા પ્રભુના પ્રેમથી રંગાયેલા રહે છે, અને તેમની જીભથી તેઓ પ્રભુના ઉત્કૃષ્ટ સારથી પીવે છે.
ਸਫਲੁ ਜਨਮੁ ਜਿਨੑੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਾਤਾ ਹਰਿ ਜੀਉ ਰਿਦੈ ਵਸਾਏ ॥
safal janam jinaee guramukh jaataa har jeeo ridai vasaae |એવા ગુરુમુખોનું જીવન ફળદાયી હોય છે જેઓ ભગવાનને ઓળખે છે અને તેને પોતાના હૃદયમાં સમાવે છે.
ਬਾਝੁ ਗੁਰੂ ਫਿਰੈ ਬਿਲਲਾਦੀ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਖੁਆਏ ॥੧੧॥
baajh guroo firai bilalaadee doojai bhaae khuaae |11|ગુરુ વિના, તેઓ દુ:ખમાં પોકાર કરતા ફરે છે; દ્વૈતના પ્રેમમાં, તેઓ બરબાદ થઈ ગયા છે. ||11||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |સાલોક, ત્રીજી મહેલ:
ਕਲਿਜੁਗ ਮਹਿ ਨਾਮੁ ਨਿਧਾਨੁ ਭਗਤੀ ਖਟਿਆ ਹਰਿ ਉਤਮ ਪਦੁ ਪਾਇਆ ॥
kalijug meh naam nidhaan bhagatee khattiaa har utam pad paaeaa |કલિયુગના અંધકાર યુગમાં, ભક્તો ભગવાનના નામનો ખજાનો કમાય છે; તેઓ પ્રભુનો સર્વોચ્ચ દરજ્જો મેળવે છે.
ਸਤਿਗੁਰ ਸੇਵਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਮਨਿ ਵਸਾਇਆ ਅਨਦਿਨੁ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਆ ॥
satigur sev har naam man vasaaeaa anadin naam dhiaaeaa |સાચા ગુરુની સેવા કરીને, તેઓ ભગવાનના નામને તેમના મનમાં સમાવે છે, અને તેઓ રાત દિવસ નામનું ધ્યાન કરે છે.
ਵਿਚੇ ਗ੍ਰਿਹ ਗੁਰ ਬਚਨਿ ਉਦਾਸੀ ਹਉਮੈ ਮੋਹੁ ਜਲਾਇਆ ॥
viche grih gur bachan udaasee haumai mohu jalaaeaa |તેમના પોતાના ઘરની અંદર, તેઓ ગુરુના ઉપદેશ દ્વારા, અસંબંધિત રહે છે; તેઓ અહંકાર અને ભાવનાત્મક જોડાણને બાળી નાખે છે.
ਆਪਿ ਤਰਿਆ ਕੁਲ ਜਗਤੁ ਤਰਾਇਆ ਧੰਨੁ ਜਣੇਦੀ ਮਾਇਆ ॥
aap tariaa kul jagat taraaeaa dhan janedee maaeaa |તેઓ પોતાને બચાવે છે, અને તેઓ સમગ્ર વિશ્વને બચાવે છે. ધન્ય છે તેઓને જન્મ આપનાર માતાઓ.
ਐਸਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੋਈ ਪਾਏ ਜਿਸੁ ਧੁਰਿ ਮਸਤਕਿ ਹਰਿ ਲਿਖਿ ਪਾਇਆ ॥
aaisaa satigur soee paae jis dhur masatak har likh paaeaa |તે એકલા જ આવા સાચા ગુરુને શોધે છે, જેમના કપાળ પર ભગવાને આવા પૂર્વનિર્ધારિત ભાગ્ય અંકિત કર્યા છે.
ਜਨ ਨਾਨਕ ਬਲਿਹਾਰੀ ਗੁਰ ਆਪਣੇ ਵਿਟਹੁ ਜਿਨਿ ਭ੍ਰਮਿ ਭੁਲਾ ਮਾਰਗਿ ਪਾਇਆ ॥੧॥
jan naanak balihaaree gur aapane vittahu jin bhram bhulaa maarag paaeaa |1|સેવક નાનક તેમના ગુરુ માટે બલિદાન છે; જ્યારે તે શંકામાં ભટકતો હતો, ત્યારે તેણે તેને પાથ પર મૂક્યો. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |ત્રીજી મહેલ:
ਤ੍ਰੈ ਗੁਣ ਮਾਇਆ ਵੇਖਿ ਭੁਲੇ ਜਿਉ ਦੇਖਿ ਦੀਪਕਿ ਪਤੰਗ ਪਚਾਇਆ ॥
trai gun maaeaa vekh bhule jiau dekh deepak patang pachaaeaa |માયાને તેના ત્રણ સ્વભાવ સાથે જોઈને, તે ભટકી જાય છે; તે જીવાત જેવો છે, જે જ્યોત જુએ છે અને ભસ્મ થઈ જાય છે.
ਪੰਡਿਤ ਭੁਲਿ ਭੁਲਿ ਮਾਇਆ ਵੇਖਹਿ ਦਿਖਾ ਕਿਨੈ ਕਿਹੁ ਆਣਿ ਚੜਾਇਆ ॥
panddit bhul bhul maaeaa vekheh dikhaa kinai kihu aan charraaeaa |ભૂલથી, ભ્રમિત પંડિતો માયા તરફ જુએ છે, અને કોઈએ તેમને કંઈક ઓફર કર્યું છે કે કેમ તે જોવા માટે જુએ છે.
ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਪੜਹਿ ਨਿਤ ਬਿਖਿਆ ਨਾਵਹੁ ਦਯਿ ਖੁਆਇਆ ॥
doojai bhaae parreh nit bikhiaa naavahu day khuaaeaa |દ્વૈતના પ્રેમમાં, તેઓ પાપ વિશે સતત વાંચે છે, જ્યારે ભગવાને તેમનું નામ તેમની પાસેથી રોક્યું છે.
ਜੋਗੀ ਜੰਗਮ ਸੰਨਿਆਸੀ ਭੁਲੇ ਓਨੑਾ ਅਹੰਕਾਰੁ ਬਹੁ ਗਰਬੁ ਵਧਾਇਆ ॥
jogee jangam saniaasee bhule onaa ahankaar bahu garab vadhaaeaa |યોગીઓ, ભટકતા સંન્યાસીઓ અને સંન્યાસીઓ ભટકી ગયા છે; તેમનો અહંકાર અને ઘમંડ ખૂબ વધી ગયો છે.
ਛਾਦਨੁ ਭੋਜਨੁ ਨ ਲੈਹੀ ਸਤ ਭਿਖਿਆ ਮਨਹਠਿ ਜਨਮੁ ਗਵਾਇਆ ॥
chhaadan bhojan na laihee sat bhikhiaa manahatth janam gavaaeaa |તેઓ કપડાં અને અન્નનું સાચું દાન સ્વીકારતા નથી અને તેમના હઠીલા મનથી તેમનું જીવન બરબાદ થઈ જાય છે.
ਏਤੜਿਆ ਵਿਚਹੁ ਸੋ ਜਨੁ ਸਮਧਾ ਜਿਨਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਆ ॥
etarriaa vichahu so jan samadhaa jin guramukh naam dhiaaeaa |આમાંથી, તે એકલો જ સંયમિત માણસ છે, જે ગુરુમુખ તરીકે, ભગવાનના નામનું ધ્યાન કરે છે.
ਜਨ ਨਾਨਕ ਕਿਸ ਨੋ ਆਖਿ ਸੁਣਾਈਐ ਜਾ ਕਰਦੇ ਸਭਿ ਕਰਾਇਆ ॥੨॥
jan naanak kis no aakh sunaaeeai jaa karade sabh karaaeaa |2|સેવક નાનકે કોની પાસે વાત કરવી અને ફરિયાદ કરવી? ભગવાન તેમને કાર્ય કરવા પ્રેરે છે તેમ બધા કાર્ય કરે છે. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |પૌરી:
ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਪਰੇਤੁ ਹੈ ਕਾਮੁ ਕ੍ਰੋਧੁ ਅਹੰਕਾਰਾ ॥
maaeaa mohu paret hai kaam krodh ahankaaraa |માયા પ્રત્યે ભાવનાત્મક આસક્તિ, જાતીય ઈચ્છા, ક્રોધ અને અહંકાર એ રાક્ષસો છે.
ਏਹ ਜਮ ਕੀ ਸਿਰਕਾਰ ਹੈ ਏਨੑਾ ਉਪਰਿ ਜਮ ਕਾ ਡੰਡੁ ਕਰਾਰਾ ॥
eh jam kee sirakaar hai enaa upar jam kaa ddandd karaaraa |તેમના કારણે, નશ્વર મૃત્યુને આધીન છે; તેમના માથા ઉપર ડેથના મેસેન્જરનું ભારે ક્લબ લટકે છે.
ਮਨਮੁਖ ਜਮ ਮਗਿ ਪਾਈਅਨਿੑ ਜਿਨੑ ਦੂਜਾ ਭਾਉ ਪਿਆਰਾ ॥
manamukh jam mag paaeeani jina doojaa bhaau piaaraa |સ્વ-ઇચ્છાવાળા મનમુખો, દ્વૈતના પ્રેમમાં, મૃત્યુના માર્ગ પર લઈ જાય છે.
ਜਮ ਪੁਰਿ ਬਧੇ ਮਾਰੀਅਨਿ ਕੋ ਸੁਣੈ ਨ ਪੂਕਾਰਾ ॥
jam pur badhe maareean ko sunai na pookaaraa |મૃત્યુના શહેરમાં, તેઓને બાંધીને મારવામાં આવે છે, અને કોઈ તેમની બૂમો સાંભળતું નથી.
ਜਿਸ ਨੋ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰੇ ਤਿਸੁ ਗੁਰੁ ਮਿਲੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਿਸਤਾਰਾ ॥੧੨॥
jis no kripaa kare tis gur milai guramukh nisataaraa |12|જે ભગવાનની કૃપાથી ધન્ય છે તે ગુરુને મળે છે; ગુરુમુખ તરીકે, તે મુક્તિ પામે છે. ||12||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |સાલોક, ત્રીજી મહેલ:
ਹਉਮੈ ਮਮਤਾ ਮੋਹਣੀ ਮਨਮੁਖਾ ਨੋ ਗਈ ਖਾਇ ॥
haumai mamataa mohanee manamukhaa no gee khaae |અહંકાર અને અભિમાનથી, સ્વ-ઇચ્છાવાળા મનમુખો લલચાય છે, અને ભસ્મ કરે છે.
ਜੋ ਮੋਹਿ ਦੂਜੈ ਚਿਤੁ ਲਾਇਦੇ ਤਿਨਾ ਵਿਆਪਿ ਰਹੀ ਲਪਟਾਇ ॥
jo mohi doojai chit laaeide tinaa viaap rahee lapattaae |જેઓ તેમની ચેતનાને દ્વૈત પર કેન્દ્રિત કરે છે તેઓ તેમાં ફસાઈ જાય છે, અને અટવાયેલા રહે છે.
ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਪਰਜਾਲੀਐ ਤਾ ਏਹ ਵਿਚਹੁ ਜਾਇ ॥
gur kai sabad parajaaleeai taa eh vichahu jaae |પરંતુ જ્યારે તે ગુરુના શબ્દ દ્વારા બળી જાય છે, ત્યારે જ તે અંદરથી દૂર થાય છે.
ਤਨੁ ਮਨੁ ਹੋਵੈ ਉਜਲਾ ਨਾਮੁ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਇ ॥
tan man hovai ujalaa naam vasai man aae |શરીર અને મન તેજસ્વી અને તેજસ્વી બને છે, અને ભગવાનનું નામ, મનમાં વાસ કરે છે.
ਨਾਨਕ ਮਾਇਆ ਕਾ ਮਾਰਣੁ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਹੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਾਇਆ ਜਾਇ ॥੧॥
naanak maaeaa kaa maaran har naam hai guramukh paaeaa jaae |1|ઓ નાનક, ભગવાનનું નામ માયાનો મારણ છે; ગુરુમુખ તે મેળવે છે. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |ત્રીજી મહેલ:
ਇਹੁ ਮਨੁ ਕੇਤੜਿਆ ਜੁਗ ਭਰਮਿਆ ਥਿਰੁ ਰਹੈ ਨ ਆਵੈ ਜਾਇ ॥
eihu man ketarriaa jug bharamiaa thir rahai na aavai jaae |આ મન આટલા યુગોથી ભટક્યું છે; તે સ્થિર રહ્યું નથી - તે આવતું અને જતું રહે છે.
ਹਰਿ ਭਾਣਾ ਤਾ ਭਰਮਾਇਅਨੁ ਕਰਿ ਪਰਪੰਚੁ ਖੇਲੁ ਉਪਾਇ ॥
har bhaanaa taa bharamaaeian kar parapanch khel upaae |જ્યારે તે ભગવાનની ઇચ્છાને પસંદ કરે છે, ત્યારે તે આત્માને ભટકાવવાનું કારણ બને છે; તેણે વિશ્વ-નાટકને ગતિમાં મૂક્યું છે.
ਜਾ ਹਰਿ ਬਖਸੇ ਤਾ ਗੁਰ ਮਿਲੈ ਅਸਥਿਰੁ ਰਹੈ ਸਮਾਇ ॥
jaa har bakhase taa gur milai asathir rahai samaae |જ્યારે ભગવાન ક્ષમા કરે છે, ત્યારે વ્યક્તિ ગુરુને મળે છે, અને સ્થિર થઈને તે ભગવાનમાં લીન રહે છે.