ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ
પાન - 842
ਤੂ ਸੁਖਦਾਤਾ ਲੈਹਿ ਮਿਲਾਇ ॥
too sukhadaataa laihi milaae |તમે શાંતિ આપનાર છો; તમે તેમને તમારામાં ભળી દો.
ਏਕਸ ਤੇ ਦੂਜਾ ਨਾਹੀ ਕੋਇ ॥
ekas te doojaa naahee koe |બધું એક અને એકમાત્ર ભગવાન તરફથી આવે છે; ત્યાં બીજું કોઈ નથી.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੂਝੈ ਸੋਝੀ ਹੋਇ ॥੯॥
guramukh boojhai sojhee hoe |9|ગુરુમુખ આને સમજે છે, અને સમજે છે. ||9||
ਪੰਦ੍ਰਹ ਥਿਤਂੀ ਤੈ ਸਤ ਵਾਰ ॥
pandrah thitanee tai sat vaar |પંદર ચંદ્ર દિવસો, અઠવાડિયાના સાત દિવસો,
ਮਾਹਾ ਰੁਤੀ ਆਵਹਿ ਵਾਰ ਵਾਰ ॥
maahaa rutee aaveh vaar vaar |મહિનાઓ, ઋતુઓ, દિવસો અને રાતો, વારંવાર આવે છે;
ਦਿਨਸੁ ਰੈਣਿ ਤਿਵੈ ਸੰਸਾਰੁ ॥
dinas rain tivai sansaar |તેથી વિશ્વ ચાલે છે.
ਆਵਾ ਗਉਣੁ ਕੀਆ ਕਰਤਾਰਿ ॥
aavaa gaun keea karataar |આવવું અને જવાનું સર્જનહાર ભગવાન દ્વારા બનાવવામાં આવ્યું છે.
ਨਿਹਚਲੁ ਸਾਚੁ ਰਹਿਆ ਕਲ ਧਾਰਿ ॥
nihachal saach rahiaa kal dhaar |સાચા ભગવાન તેમની સર્વશક્તિમાન શક્તિ દ્વારા સ્થિર અને સ્થિર રહે છે.
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੂਝੈ ਕੋ ਸਬਦੁ ਵੀਚਾਰਿ ॥੧੦॥੧॥
naanak guramukh boojhai ko sabad veechaar |10|1|હે નાનક, ભગવાનના નામને સમજનાર અને તેનું ચિંતન કરનાર ગુરુમુખ કેટલો દુર્લભ છે. ||10||1||
ਬਿਲਾਵਲੁ ਮਹਲਾ ੩ ॥
bilaaval mahalaa 3 |બિલાવલ, ત્રીજી મહેલ:
ਆਦਿ ਪੁਰਖੁ ਆਪੇ ਸ੍ਰਿਸਟਿ ਸਾਜੇ ॥
aad purakh aape srisatt saaje |આદિ ભગવાને પોતે જ બ્રહ્માંડની રચના કરી.
ਜੀਅ ਜੰਤ ਮਾਇਆ ਮੋਹਿ ਪਾਜੇ ॥
jeea jant maaeaa mohi paaje |જીવો અને જીવો માયાની ભાવનાત્મક આસક્તિમાં મગ્ન છે.
ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਪਰਪੰਚਿ ਲਾਗੇ ॥
doojai bhaae parapanch laage |દ્વૈતના પ્રેમમાં, તેઓ ભ્રામક ભૌતિક જગત સાથે જોડાયેલા છે.
ਆਵਹਿ ਜਾਵਹਿ ਮਰਹਿ ਅਭਾਗੇ ॥
aaveh jaaveh mareh abhaage |કમનસીબ મૃત્યુ પામે છે, અને આવતા-જતા રહે છે.
ਸਤਿਗੁਰਿ ਭੇਟਿਐ ਸੋਝੀ ਪਾਇ ॥
satigur bhettiaai sojhee paae |સાચા ગુરુને મળવાથી સમજણ મળે છે.
ਪਰਪੰਚੁ ਚੂਕੈ ਸਚਿ ਸਮਾਇ ॥੧॥
parapanch chookai sach samaae |1|પછી, ભૌતિક જગતનો ભ્રમ તૂટી જાય છે, અને વ્યક્તિ સત્યમાં ભળી જાય છે. ||1||
ਜਾ ਕੈ ਮਸਤਕਿ ਲਿਖਿਆ ਲੇਖੁ ॥
jaa kai masatak likhiaa lekh |જેમના કપાળ પર આવું પૂર્વનિર્ધારિત ભાગ્ય અંકિત છે
ਤਾ ਕੈ ਮਨਿ ਵਸਿਆ ਪ੍ਰਭੁ ਏਕੁ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
taa kai man vasiaa prabh ek |1| rahaau |- એક ભગવાન તેના મનમાં રહે છે. ||1||થોભો ||
ਸ੍ਰਿਸਟਿ ਉਪਾਇ ਆਪੇ ਸਭੁ ਵੇਖੈ ॥
srisatt upaae aape sabh vekhai |તેણે બ્રહ્માંડનું સર્જન કર્યું, અને તે પોતે જ બધાને જુએ છે.
ਕੋਇ ਨ ਮੇਟੈ ਤੇਰੈ ਲੇਖੈ ॥
koe na mettai terai lekhai |તમારો રેકોર્ડ કોઈ ભૂંસી શકશે નહીં, પ્રભુ.
ਸਿਧ ਸਾਧਿਕ ਜੇ ਕੋ ਕਹੈ ਕਹਾਏ ॥
sidh saadhik je ko kahai kahaae |જો કોઈ વ્યક્તિ પોતાને સિદ્ધ અથવા સાધક કહે છે,
ਭਰਮੇ ਭੂਲਾ ਆਵੈ ਜਾਏ ॥
bharame bhoolaa aavai jaae |તે શંકાથી ભ્રમિત છે, અને આવતા-જતા રહેશે.
ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵੈ ਸੋ ਜਨੁ ਬੂਝੈ ॥
satigur sevai so jan boojhai |તે નમ્ર એકલા સમજે છે, જે સાચા ગુરુની સેવા કરે છે.
ਹਉਮੈ ਮਾਰੇ ਤਾ ਦਰੁ ਸੂਝੈ ॥੨॥
haumai maare taa dar soojhai |2|પોતાના અહંકાર પર વિજય મેળવીને તે પ્રભુના દ્વારને શોધે છે. ||2||
ਏਕਸੁ ਤੇ ਸਭੁ ਦੂਜਾ ਹੂਆ ॥
ekas te sabh doojaa hooaa |એક ભગવાનમાંથી, બીજા બધાની રચના થઈ.
ਏਕੋ ਵਰਤੈ ਅਵਰੁ ਨ ਬੀਆ ॥
eko varatai avar na beea |એક પ્રભુ સર્વત્ર વ્યાપી રહ્યો છે; ત્યાં બીજું કોઈ નથી.
ਦੂਜੇ ਤੇ ਜੇ ਏਕੋ ਜਾਣੈ ॥
dooje te je eko jaanai |દ્વૈતનો ત્યાગ કરીને એક પ્રભુને ઓળખે છે.
ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਹਰਿ ਦਰਿ ਨੀਸਾਣੈ ॥
gur kai sabad har dar neesaanai |ગુરુના શબ્દના શબ્દ દ્વારા, વ્યક્તિ ભગવાનના દ્વાર અને તેના ધ્વજને જાણે છે.
ਸਤਿਗੁਰੁ ਭੇਟੇ ਤਾ ਏਕੋ ਪਾਏ ॥
satigur bhette taa eko paae |સાચા ગુરુને મળવાથી, એક ભગવાનને મળે છે.
ਵਿਚਹੁ ਦੂਜਾ ਠਾਕਿ ਰਹਾਏ ॥੩॥
vichahu doojaa tthaak rahaae |3|દ્વૈત અંદર વશ થાય છે. ||3||
ਜਿਸ ਦਾ ਸਾਹਿਬੁ ਡਾਢਾ ਹੋਇ ॥
jis daa saahib ddaadtaa hoe |જે સર્વશક્તિમાન ભગવાન અને માસ્ટરનો છે
ਤਿਸ ਨੋ ਮਾਰਿ ਨ ਸਾਕੈ ਕੋਇ ॥
tis no maar na saakai koe |કોઈ તેનો નાશ કરી શકતું નથી.
ਸਾਹਿਬ ਕੀ ਸੇਵਕੁ ਰਹੈ ਸਰਣਾਈ ॥
saahib kee sevak rahai saranaaee |ભગવાનનો સેવક તેમના રક્ષણ હેઠળ રહે છે;
ਆਪੇ ਬਖਸੇ ਦੇ ਵਡਿਆਈ ॥
aape bakhase de vaddiaaee |ભગવાન પોતે તેને માફ કરે છે, અને તેને ભવ્ય મહાનતાથી આશીર્વાદ આપે છે.
ਤਿਸ ਤੇ ਊਪਰਿ ਨਾਹੀ ਕੋਇ ॥
tis te aoopar naahee koe |તેમનાથી ઉચ્ચ કોઈ નથી.
ਕਉਣੁ ਡਰੈ ਡਰੁ ਕਿਸ ਕਾ ਹੋਇ ॥੪॥
kaun ddarai ddar kis kaa hoe |4|તેણે શા માટે ડરવું જોઈએ? તેણે ક્યારેય શું ડરવું જોઈએ? ||4||
ਗੁਰਮਤੀ ਸਾਂਤਿ ਵਸੈ ਸਰੀਰ ॥
guramatee saant vasai sareer |ગુરુના ઉપદેશો દ્વારા, શાંતિ અને શાંતિ શરીરમાં રહે છે.
ਸਬਦੁ ਚੀਨਿੑ ਫਿਰਿ ਲਗੈ ਨ ਪੀਰ ॥
sabad cheeni fir lagai na peer |શબ્દનો શબ્દ યાદ રાખો, અને તમે ક્યારેય પીડા સહન કરશો નહીં.
ਆਵੈ ਨ ਜਾਇ ਨਾ ਦੁਖੁ ਪਾਏ ॥
aavai na jaae naa dukh paae |તમારે આવવા-જવાનું કે દુ:ખ ભોગવવું નહિ પડે.
ਨਾਮੇ ਰਾਤੇ ਸਹਜਿ ਸਮਾਏ ॥
naame raate sahaj samaae |ભગવાનના નામ, નામથી રંગાયેલા, તમે આકાશી શાંતિમાં ભળી જશો.
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਵੇਖੈ ਹਦੂਰਿ ॥
naanak guramukh vekhai hadoor |ઓ નાનક, ગુરુમુખ તેમને નિત્ય હાજર, હાથની નજીક જુએ છે.
ਮੇਰਾ ਪ੍ਰਭੁ ਸਦ ਰਹਿਆ ਭਰਪੂਰਿ ॥੫॥
meraa prabh sad rahiaa bharapoor |5|મારા ભગવાન હંમેશા સર્વત્ર પૂર્ણપણે વ્યાપેલા છે. ||5||
ਇਕਿ ਸੇਵਕ ਇਕਿ ਭਰਮਿ ਭੁਲਾਏ ॥
eik sevak ik bharam bhulaae |કેટલાક નિઃસ્વાર્થ સેવકો છે, જ્યારે કેટલાક ભટકતા, શંકા દ્વારા ભ્રમિત છે.
ਆਪੇ ਕਰੇ ਹਰਿ ਆਪਿ ਕਰਾਏ ॥
aape kare har aap karaae |ભગવાન પોતે જ કરે છે, અને બધું કરાવવાનું કારણ આપે છે.
ਏਕੋ ਵਰਤੈ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਇ ॥
eko varatai avar na koe |એક પ્રભુ સર્વ વ્યાપી છે; ત્યાં બીજું કોઈ નથી.
ਮਨਿ ਰੋਸੁ ਕੀਜੈ ਜੇ ਦੂਜਾ ਹੋਇ ॥
man ros keejai je doojaa hoe |નશ્વર ફરિયાદ કરી શકે છે, જો ત્યાં અન્ય કોઈ હોય.
ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵੇ ਕਰਣੀ ਸਾਰੀ ॥
satigur seve karanee saaree |સાચા ગુરુની સેવા કરો; આ સૌથી ઉત્તમ ક્રિયા છે.
ਦਰਿ ਸਾਚੈ ਸਾਚੇ ਵੀਚਾਰੀ ॥੬॥
dar saachai saache veechaaree |6|સાચા ભગવાનના દરબારમાં, તમારો ન્યાય થશે. ||6||
ਥਿਤੀ ਵਾਰ ਸਭਿ ਸਬਦਿ ਸੁਹਾਏ ॥
thitee vaar sabh sabad suhaae |બધા ચંદ્ર દિવસો અને અઠવાડિયાના દિવસો સુંદર હોય છે, જ્યારે વ્યક્તિ શબદનું ચિંતન કરે છે.
ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵੇ ਤਾ ਫਲੁ ਪਾਏ ॥
satigur seve taa fal paae |જો કોઈ સાચા ગુરુની સેવા કરે છે, તો તે તેના પુરસ્કારોનું ફળ મેળવે છે.
ਥਿਤੀ ਵਾਰ ਸਭਿ ਆਵਹਿ ਜਾਹਿ ॥
thitee vaar sabh aaveh jaeh |શુકન અને દિવસો બધા આવે છે અને જાય છે.
ਗੁਰਸਬਦੁ ਨਿਹਚਲੁ ਸਦਾ ਸਚਿ ਸਮਾਹਿ ॥
gurasabad nihachal sadaa sach samaeh |પરંતુ ગુરુના શબ્દ શબ્દ શાશ્વત અને અપરિવર્તનશીલ છે. તેના દ્વારા વ્યક્તિ સાચા પ્રભુમાં ભળી જાય છે.
ਥਿਤੀ ਵਾਰ ਤਾ ਜਾ ਸਚਿ ਰਾਤੇ ॥
thitee vaar taa jaa sach raate |એ દિવસો શુભ હોય છે, જ્યારે વ્યક્તિ સત્યથી રંગાયેલી હોય છે.
ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਸਭਿ ਭਰਮਹਿ ਕਾਚੇ ॥੭॥
bin naavai sabh bharameh kaache |7|નામ વિના, બધા મિથ્યા ભ્રમિત થઈ જાય છે. ||7||
ਮਨਮੁਖ ਮਰਹਿ ਮਰਿ ਬਿਗਤੀ ਜਾਹਿ ॥
manamukh mareh mar bigatee jaeh |સ્વ-ઇચ્છાવાળા મનમુખો મૃત્યુ પામે છે, અને મૃત્યુ પામે છે, તેઓ અત્યંત દુષ્ટ સ્થિતિમાં પડે છે.
ਏਕੁ ਨ ਚੇਤਹਿ ਦੂਜੈ ਲੋਭਾਹਿ ॥
ek na cheteh doojai lobhaeh |તેઓ એક પ્રભુને યાદ કરતા નથી; તેઓ દ્વૈત દ્વારા ભ્રમિત છે.
ਅਚੇਤ ਪਿੰਡੀ ਅਗਿਆਨ ਅੰਧਾਰੁ ॥
achet pinddee agiaan andhaar |માનવ શરીર અચેતન, અજ્ઞાન અને અંધ છે.
ਬਿਨੁ ਸਬਦੈ ਕਿਉ ਪਾਏ ਪਾਰੁ ॥
bin sabadai kiau paae paar |શબ્દના શબ્દ વિના, કોઈ કેવી રીતે પાર કરી શકે?
ਆਪਿ ਉਪਾਏ ਉਪਾਵਣਹਾਰੁ ॥
aap upaae upaavanahaar |સર્જનહાર પોતે સર્જન કરે છે.
ਆਪੇ ਕੀਤੋਨੁ ਗੁਰ ਵੀਚਾਰੁ ॥੮॥
aape keeton gur veechaar |8|તે પોતે ગુરુના શબ્દનું ચિંતન કરે છે. ||8||
ਬਹੁਤੇ ਭੇਖ ਕਰਹਿ ਭੇਖਧਾਰੀ ॥
bahute bhekh kareh bhekhadhaaree |ધાર્મિક કટ્ટરપંથીઓ તમામ પ્રકારના ધાર્મિક વસ્ત્રો પહેરે છે.
ਭਵਿ ਭਵਿ ਭਰਮਹਿ ਕਾਚੀ ਸਾਰੀ ॥
bhav bhav bharameh kaachee saaree |તેઓ બોર્ડ પરના ખોટા ડાઇસની જેમ આસપાસ ફરે છે અને ભટકતા રહે છે.
ਐਥੈ ਸੁਖੁ ਨ ਆਗੈ ਹੋਇ ॥
aaithai sukh na aagai hoe |તેમને અહીં કે પછી કોઈ શાંતિ મળતી નથી.