ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 شری گرو گرانت صاحب
صفحه - 842
ਤੂ ਸੁਖਦਾਤਾ ਲੈਹਿ ਮਿਲਾਇ ॥
too sukhadaataa laihi milaae |تو بخشنده صلح هستی. شما آنها را در خودتان ادغام می کنید.
ਏਕਸ ਤੇ ਦੂਜਾ ਨਾਹੀ ਕੋਇ ॥
ekas te doojaa naahee koe |همه چیز از پروردگار یگانه می آید. اصلا دیگری وجود ندارد
ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੂਝੈ ਸੋਝੀ ਹੋਇ ॥੯॥
guramukh boojhai sojhee hoe |9|گورمخ این را می فهمد و می فهمد. ||9||
ਪੰਦ੍ਰਹ ਥਿਤਂੀ ਤੈ ਸਤ ਵਾਰ ॥
pandrah thitanee tai sat vaar |پانزده روز قمری، هفت روز هفته،
ਮਾਹਾ ਰੁਤੀ ਆਵਹਿ ਵਾਰ ਵਾਰ ॥
maahaa rutee aaveh vaar vaar |ماه ها، فصل ها، روزها و شب ها بارها و بارها می آیند.
ਦਿਨਸੁ ਰੈਣਿ ਤਿਵੈ ਸੰਸਾਰੁ ॥
dinas rain tivai sansaar |پس دنیا ادامه دارد
ਆਵਾ ਗਉਣੁ ਕੀਆ ਕਰਤਾਰਿ ॥
aavaa gaun keea karataar |آمدن و رفتن را خداوند خالق آفرید.
ਨਿਹਚਲੁ ਸਾਚੁ ਰਹਿਆ ਕਲ ਧਾਰਿ ॥
nihachal saach rahiaa kal dhaar |خداوند واقعی با قدرت قادر متعال خود ثابت و پایدار می ماند.
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੂਝੈ ਕੋ ਸਬਦੁ ਵੀਚਾਰਿ ॥੧੦॥੧॥
naanak guramukh boojhai ko sabad veechaar |10|1|ای نانک، چه نادر است آن گورمخ که نعم، نام خداوند را می فهمد، و به آن می اندیشد. ||10||1||
ਬਿਲਾਵਲੁ ਮਹਲਾ ੩ ॥
bilaaval mahalaa 3 |بلااول، مهل سوم:
ਆਦਿ ਪੁਰਖੁ ਆਪੇ ਸ੍ਰਿਸਟਿ ਸਾਜੇ ॥
aad purakh aape srisatt saaje |خداوند اولیه خود جهان را تشکیل داد.
ਜੀਅ ਜੰਤ ਮਾਇਆ ਮੋਹਿ ਪਾਜੇ ॥
jeea jant maaeaa mohi paaje |موجودات و موجودات غرق در وابستگی عاطفی به مایا هستند.
ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਪਰਪੰਚਿ ਲਾਗੇ ॥
doojai bhaae parapanch laage |در عشق به دوگانگی به دنیای مادی واهی دلبسته اند.
ਆਵਹਿ ਜਾਵਹਿ ਮਰਹਿ ਅਭਾਗੇ ॥
aaveh jaaveh mareh abhaage |بدبخت ها می میرند و به آمدن و رفتن ادامه می دهند.
ਸਤਿਗੁਰਿ ਭੇਟਿਐ ਸੋਝੀ ਪਾਇ ॥
satigur bhettiaai sojhee paae |با ملاقات با گورو واقعی، تفاهم حاصل می شود.
ਪਰਪੰਚੁ ਚੂਕੈ ਸਚਿ ਸਮਾਇ ॥੧॥
parapanch chookai sach samaae |1|سپس، توهم جهان مادی از بین می رود و شخص در حقیقت در هم می آمیزد. ||1||
ਜਾ ਕੈ ਮਸਤਕਿ ਲਿਖਿਆ ਲੇਖੁ ॥
jaa kai masatak likhiaa lekh |کسی که چنین سرنوشت از پیش تعیین شده ای بر پیشانی او حک شده است
ਤਾ ਕੈ ਮਨਿ ਵਸਿਆ ਪ੍ਰਭੁ ਏਕੁ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
taa kai man vasiaa prabh ek |1| rahaau |- خدای یگانه در ذهن او ساکن است. ||1||مکث||
ਸ੍ਰਿਸਟਿ ਉਪਾਇ ਆਪੇ ਸਭੁ ਵੇਖੈ ॥
srisatt upaae aape sabh vekhai |او جهان را آفرید و خودش همه چیز را می بیند.
ਕੋਇ ਨ ਮੇਟੈ ਤੇਰੈ ਲੇਖੈ ॥
koe na mettai terai lekhai |هیچ کس نمی تواند رکورد شما را پاک کند، پروردگار.
ਸਿਧ ਸਾਧਿਕ ਜੇ ਕੋ ਕਹੈ ਕਹਾਏ ॥
sidh saadhik je ko kahai kahaae |اگر کسی خود را سیدا یا سالک بنامد،
ਭਰਮੇ ਭੂਲਾ ਆਵੈ ਜਾਏ ॥
bharame bhoolaa aavai jaae |او با تردید فریب خورده است و به آمدن و رفتنش ادامه خواهد داد.
ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵੈ ਸੋ ਜਨੁ ਬੂਝੈ ॥
satigur sevai so jan boojhai |آن موجود فروتن به تنهایی می فهمد که چه کسی به گورو واقعی خدمت می کند.
ਹਉਮੈ ਮਾਰੇ ਤਾ ਦਰੁ ਸੂਝੈ ॥੨॥
haumai maare taa dar soojhai |2|او با غلبه بر نفس خود، درب خداوند را می یابد. ||2||
ਏਕਸੁ ਤੇ ਸਭੁ ਦੂਜਾ ਹੂਆ ॥
ekas te sabh doojaa hooaa |از خداوند یگانه، همه دیگران شکل گرفتند.
ਏਕੋ ਵਰਤੈ ਅਵਰੁ ਨ ਬੀਆ ॥
eko varatai avar na beea |خداوند واحد همه جا را فرا گرفته است. اصلا دیگری وجود ندارد
ਦੂਜੇ ਤੇ ਜੇ ਏਕੋ ਜਾਣੈ ॥
dooje te je eko jaanai |با چشم پوشی از دوگانگی، انسان به شناخت پروردگار یگانه دست می یابد.
ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਹਰਿ ਦਰਿ ਨੀਸਾਣੈ ॥
gur kai sabad har dar neesaanai |از طریق کلام شاباد گورو، درب خداوند و پرچم او را می شناسید.
ਸਤਿਗੁਰੁ ਭੇਟੇ ਤਾ ਏਕੋ ਪਾਏ ॥
satigur bhette taa eko paae |با ملاقات با گورو واقعی، شخص خداوند واحد را می یابد.
ਵਿਚਹੁ ਦੂਜਾ ਠਾਕਿ ਰਹਾਏ ॥੩॥
vichahu doojaa tthaak rahaae |3|دوگانگی در درون فروکش می کند. ||3||
ਜਿਸ ਦਾ ਸਾਹਿਬੁ ਡਾਢਾ ਹੋਇ ॥
jis daa saahib ddaadtaa hoe |کسى که از آن پروردگار و مولاى توانا است
ਤਿਸ ਨੋ ਮਾਰਿ ਨ ਸਾਕੈ ਕੋਇ ॥
tis no maar na saakai koe |هیچ کس نمی تواند او را نابود کند.
ਸਾਹਿਬ ਕੀ ਸੇਵਕੁ ਰਹੈ ਸਰਣਾਈ ॥
saahib kee sevak rahai saranaaee |بنده خداوند تحت حمایت او باقی می ماند.
ਆਪੇ ਬਖਸੇ ਦੇ ਵਡਿਆਈ ॥
aape bakhase de vaddiaaee |خداوند خودش او را می بخشد و عظمت شکوهمندی به او می بخشد.
ਤਿਸ ਤੇ ਊਪਰਿ ਨਾਹੀ ਕੋਇ ॥
tis te aoopar naahee koe |بالاتر از او نیست.
ਕਉਣੁ ਡਰੈ ਡਰੁ ਕਿਸ ਕਾ ਹੋਇ ॥੪॥
kaun ddarai ddar kis kaa hoe |4|چرا باید بترسد؟ از چه چیزی باید بترسد؟ ||4||
ਗੁਰਮਤੀ ਸਾਂਤਿ ਵਸੈ ਸਰੀਰ ॥
guramatee saant vasai sareer |از طریق آموزه های گورو، صلح و آرامش در بدن وجود دارد.
ਸਬਦੁ ਚੀਨਿੑ ਫਿਰਿ ਲਗੈ ਨ ਪੀਰ ॥
sabad cheeni fir lagai na peer |کلام شاباد را به خاطر بسپار و هرگز درد نخواهی کشید.
ਆਵੈ ਨ ਜਾਇ ਨਾ ਦੁਖੁ ਪਾਏ ॥
aavai na jaae naa dukh paae |شما مجبور نیستید بیایید یا بروید، یا در غم و اندوه رنج بکشید.
ਨਾਮੇ ਰਾਤੇ ਸਹਜਿ ਸਮਾਏ ॥
naame raate sahaj samaae |آغشته به نعم، نام خداوند، در صلح آسمانی با هم ادغام خواهید شد.
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਵੇਖੈ ਹਦੂਰਿ ॥
naanak guramukh vekhai hadoor |ای ناناک، گورمخ او را همیشه حاضر و نزدیک می بیند.
ਮੇਰਾ ਪ੍ਰਭੁ ਸਦ ਰਹਿਆ ਭਰਪੂਰਿ ॥੫॥
meraa prabh sad rahiaa bharapoor |5|خدای من همیشه به طور کامل همه جا را فرا گرفته است. ||5||
ਇਕਿ ਸੇਵਕ ਇਕਿ ਭਰਮਿ ਭੁਲਾਏ ॥
eik sevak ik bharam bhulaae |برخی بندگان فداکار هستند، در حالی که برخی دیگر سرگردان هستند و دچار تردید می شوند.
ਆਪੇ ਕਰੇ ਹਰਿ ਆਪਿ ਕਰਾਏ ॥
aape kare har aap karaae |خداوند خودش انجام می دهد و باعث می شود همه چیز انجام شود.
ਏਕੋ ਵਰਤੈ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਇ ॥
eko varatai avar na koe |خداوند یگانه همه چیز را فرا گرفته است. اصلا دیگری وجود ندارد
ਮਨਿ ਰੋਸੁ ਕੀਜੈ ਜੇ ਦੂਜਾ ਹੋਇ ॥
man ros keejai je doojaa hoe |فانی ممکن است شکایت کند، اگر دیگری وجود داشت.
ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵੇ ਕਰਣੀ ਸਾਰੀ ॥
satigur seve karanee saaree |به گورو واقعی خدمت کنید. این عالی ترین اقدام است.
ਦਰਿ ਸਾਚੈ ਸਾਚੇ ਵੀਚਾਰੀ ॥੬॥
dar saachai saache veechaaree |6|در دادگاه پروردگار راستین، شما به درستی قضاوت خواهید شد. ||6||
ਥਿਤੀ ਵਾਰ ਸਭਿ ਸਬਦਿ ਸੁਹਾਏ ॥
thitee vaar sabh sabad suhaae |همه روزهای قمری و روزهای هفته زیباست که انسان در شباد فکر کند.
ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵੇ ਤਾ ਫਲੁ ਪਾਏ ॥
satigur seve taa fal paae |اگر کسی به گورو واقعی خدمت کند، ثمره پاداش های خود را به دست می آورد.
ਥਿਤੀ ਵਾਰ ਸਭਿ ਆਵਹਿ ਜਾਹਿ ॥
thitee vaar sabh aaveh jaeh |فال و روزها همه می آیند و می روند.
ਗੁਰਸਬਦੁ ਨਿਹਚਲੁ ਸਦਾ ਸਚਿ ਸਮਾਹਿ ॥
gurasabad nihachal sadaa sach samaeh |اما کلمه شاباد گورو ابدی و تغییر ناپذیر است. از طریق آن، شخص در پروردگار واقعی ادغام می شود.
ਥਿਤੀ ਵਾਰ ਤਾ ਜਾ ਸਚਿ ਰਾਤੇ ॥
thitee vaar taa jaa sach raate |روزهای فرخنده ای است که انسان با حقیقت آغشته می شود.
ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਸਭਿ ਭਰਮਹਿ ਕਾਚੇ ॥੭॥
bin naavai sabh bharameh kaache |7|بدون نام، همه دروغگویان فریب خورده سرگردانند. ||7||
ਮਨਮੁਖ ਮਰਹਿ ਮਰਿ ਬਿਗਤੀ ਜਾਹਿ ॥
manamukh mareh mar bigatee jaeh |منمخ های خودخواه می میرند و مرده به بدترین حالت می افتند.
ਏਕੁ ਨ ਚੇਤਹਿ ਦੂਜੈ ਲੋਭਾਹਿ ॥
ek na cheteh doojai lobhaeh |آنها پروردگار یکتا را یاد نمی کنند. آنها فریب دوگانگی را می خورند.
ਅਚੇਤ ਪਿੰਡੀ ਅਗਿਆਨ ਅੰਧਾਰੁ ॥
achet pinddee agiaan andhaar |بدن انسان ناخودآگاه، نادان و کور است.
ਬਿਨੁ ਸਬਦੈ ਕਿਉ ਪਾਏ ਪਾਰੁ ॥
bin sabadai kiau paae paar |بدون کلمه شاباد، چگونه کسی می تواند از آنجا عبور کند؟
ਆਪਿ ਉਪਾਏ ਉਪਾਵਣਹਾਰੁ ॥
aap upaae upaavanahaar |خالق خود خلق می کند.
ਆਪੇ ਕੀਤੋਨੁ ਗੁਰ ਵੀਚਾਰੁ ॥੮॥
aape keeton gur veechaar |8|او خود کلام گورو را در نظر می گیرد. ||8||
ਬਹੁਤੇ ਭੇਖ ਕਰਹਿ ਭੇਖਧਾਰੀ ॥
bahute bhekh kareh bhekhadhaaree |متعصبان مذهبی انواع لباس های مذهبی می پوشند.
ਭਵਿ ਭਵਿ ਭਰਮਹਿ ਕਾਚੀ ਸਾਰੀ ॥
bhav bhav bharameh kaachee saaree |آنها مانند تاس های دروغین روی تخته می چرخند و در اطراف پرسه می زنند.
ਐਥੈ ਸੁਖੁ ਨ ਆਗੈ ਹੋਇ ॥
aaithai sukh na aagai hoe |آنها هیچ آرامشی در اینجا و یا آخرت پیدا نمی کنند.