ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 شری گرو گرانت صاحب
صفحه - 769
ਕੋਟਿ ਮਧੇ ਕਿਨੈ ਪਛਾਣਿਆ ਹਰਿ ਨਾਮਾ ਸਚੁ ਸੋਈ ॥
kott madhe kinai pachhaaniaa har naamaa sach soee |در میان میلیون ها نفر، به ندرت کسی وجود دارد که نام خداوند واقعی را درک کند.
ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਮਿਲੈ ਵਡਿਆਈ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਪਤਿ ਖੋਈ ॥੩॥
naanak naam milai vaddiaaee doojai bhaae pat khoee |3|ای نانک از طریق نعم عظمت حاصل می شود; در عشق به دوگانگی، تمام افتخارات از بین می رود. ||3||
ਭਗਤਾ ਕੈ ਘਰਿ ਕਾਰਜੁ ਸਾਚਾ ਹਰਿ ਗੁਣ ਸਦਾ ਵਖਾਣੇ ਰਾਮ ॥
bhagataa kai ghar kaaraj saachaa har gun sadaa vakhaane raam |در خانه فدائیان، لذت ازدواج واقعی است. آنها برای همیشه ستایش خداوند را سر می دهند.
ਭਗਤਿ ਖਜਾਨਾ ਆਪੇ ਦੀਆ ਕਾਲੁ ਕੰਟਕੁ ਮਾਰਿ ਸਮਾਣੇ ਰਾਮ ॥
bhagat khajaanaa aape deea kaal kanttak maar samaane raam |او خود گنجینه ایثار را به آنها برکت می دهد. با غلبه بر درد خاردار مرگ، در خداوند ادغام می شوند.
ਕਾਲੁ ਕੰਟਕੁ ਮਾਰਿ ਸਮਾਣੇ ਹਰਿ ਮਨਿ ਭਾਣੇ ਨਾਮੁ ਨਿਧਾਨੁ ਸਚੁ ਪਾਇਆ ॥
kaal kanttak maar samaane har man bhaane naam nidhaan sach paaeaa |با غلبه بر درد خاردار مرگ، در خداوند ادغام می شوند. آنها برای ذهن خداوند خشنود هستند و گنج واقعی نعم را به دست می آورند.
ਸਦਾ ਅਖੁਟੁ ਕਦੇ ਨ ਨਿਖੁਟੈ ਹਰਿ ਦੀਆ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਇਆ ॥
sadaa akhutt kade na nikhuttai har deea sahaj subhaaeaa |این گنج تمام نشدنی است. هرگز تمام نخواهد شد خداوند به طور خودکار آنها را با آن برکت می دهد.
ਹਰਿ ਜਨ ਊਚੇ ਸਦ ਹੀ ਊਚੇ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਸੁਹਾਇਆ ॥
har jan aooche sad hee aooche gur kai sabad suhaaeaa |بندگان متواضع خداوند متعال و بلند مرتبه تا ابد در اوج هستند. آنها با کلمه شاباد گورو آراسته شده اند.
ਨਾਨਕ ਆਪੇ ਬਖਸਿ ਮਿਲਾਏ ਜੁਗਿ ਜੁਗਿ ਸੋਭਾ ਪਾਇਆ ॥੪॥੧॥੨॥
naanak aape bakhas milaae jug jug sobhaa paaeaa |4|1|2|ای نانک، او آنها را می بخشد، و آنها را با خود می آمیزد. در طول اعصار، آنها تجلیل می شوند. ||4||1||2||
ਸੂਹੀ ਮਹਲਾ ੩ ॥
soohee mahalaa 3 |سوهی، مهل سوم:
ਸਬਦਿ ਸਚੈ ਸਚੁ ਸੋਹਿਲਾ ਜਿਥੈ ਸਚੇ ਕਾ ਹੋਇ ਵੀਚਾਰੋ ਰਾਮ ॥
sabad sachai sach sohilaa jithai sache kaa hoe veechaaro raam |از طریق کلام واقعی شاباد، شادی واقعی غالب می شود، جایی که خداوند واقعی در آن تفکر می شود.
ਹਉਮੈ ਸਭਿ ਕਿਲਵਿਖ ਕਾਟੇ ਸਾਚੁ ਰਖਿਆ ਉਰਿ ਧਾਰੇ ਰਾਮ ॥
haumai sabh kilavikh kaatte saach rakhiaa ur dhaare raam |خودپرستی و همه گناهان زمانی ریشه کن می شوند که خداوند واقعی را در قلب خود نگه دارد.
ਸਚੁ ਰਖਿਆ ਉਰ ਧਾਰੇ ਦੁਤਰੁ ਤਾਰੇ ਫਿਰਿ ਭਵਜਲੁ ਤਰਣੁ ਨ ਹੋਈ ॥
sach rakhiaa ur dhaare dutar taare fir bhavajal taran na hoee |کسی که خداوند واقعی را در قلب خود نگه می دارد، از اقیانوس وحشتناک و هولناک جهانی عبور می کند. او مجبور نیست دوباره از روی آن عبور کند.
ਸਚਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਸਚੀ ਬਾਣੀ ਜਿਨਿ ਸਚੁ ਵਿਖਾਲਿਆ ਸੋਈ ॥
sachaa satigur sachee baanee jin sach vikhaaliaa soee |حق است مرشد راستین، و راست است کلام بنی او. از طریق آن، پروردگار واقعی دیده می شود.
ਸਾਚੇ ਗੁਣ ਗਾਵੈ ਸਚਿ ਸਮਾਵੈ ਸਚੁ ਵੇਖੈ ਸਭੁ ਸੋਈ ॥
saache gun gaavai sach samaavai sach vekhai sabh soee |کسى که حمد و ثناى پروردگار حق را بخواند در حقیقت در هم مى آمیزد. او خداوند واقعی را در همه جا می بیند.
ਨਾਨਕ ਸਾਚਾ ਸਾਹਿਬੁ ਸਾਚੀ ਨਾਈ ਸਚੁ ਨਿਸਤਾਰਾ ਹੋਈ ॥੧॥
naanak saachaa saahib saachee naaee sach nisataaraa hoee |1|ای نانک، حق است پروردگار و استاد، و حق است نام او. از طریق حقیقت، رهایی می آید. ||1||
ਸਾਚੈ ਸਤਿਗੁਰਿ ਸਾਚੁ ਬੁਝਾਇਆ ਪਤਿ ਰਾਖੈ ਸਚੁ ਸੋਈ ਰਾਮ ॥
saachai satigur saach bujhaaeaa pat raakhai sach soee raam |گورو واقعی خداوند واقعی را آشکار می کند. پروردگار واقعی عزت ما را حفظ می کند.
ਸਚਾ ਭੋਜਨੁ ਭਾਉ ਸਚਾ ਹੈ ਸਚੈ ਨਾਮਿ ਸੁਖੁ ਹੋਈ ਰਾਮ ॥
sachaa bhojan bhaau sachaa hai sachai naam sukh hoee raam |غذای واقعی عشق به پروردگار حقیقی است. از طریق نام واقعی، صلح حاصل می شود.
ਸਾਚੈ ਨਾਮਿ ਸੁਖੁ ਹੋਈ ਮਰੈ ਨ ਕੋਈ ਗਰਭਿ ਨ ਜੂਨੀ ਵਾਸਾ ॥
saachai naam sukh hoee marai na koee garabh na joonee vaasaa |از طریق نام واقعی، فانی آرامش می یابد. او هرگز نخواهد مرد و دیگر هرگز وارد رحم تناسخ نخواهد شد.
ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਮਿਲਾਈ ਸਚਿ ਸਮਾਈ ਸਚਿ ਨਾਇ ਪਰਗਾਸਾ ॥
jotee jot milaaee sach samaaee sach naae paragaasaa |نور او با نور آمیخته می شود، و او در پروردگار واقعی می آمیزد. او با نام واقعی منور و روشن شده است.
ਜਿਨੀ ਸਚੁ ਜਾਤਾ ਸੇ ਸਚੇ ਹੋਏ ਅਨਦਿਨੁ ਸਚੁ ਧਿਆਇਨਿ ॥
jinee sach jaataa se sache hoe anadin sach dhiaaein |کسانی که حقیقت را می دانند، حق هستند. شب و روز در حقیقت تعمق می کنند.
ਨਾਨਕ ਸਚੁ ਨਾਮੁ ਜਿਨ ਹਿਰਦੈ ਵਸਿਆ ਨਾ ਵੀਛੁੜਿ ਦੁਖੁ ਪਾਇਨਿ ॥੨॥
naanak sach naam jin hiradai vasiaa naa veechhurr dukh paaein |2|ای نانک، آنان که دلشان پر از نام راستین است، هرگز رنج فراق را نمی کشند. ||2||
ਸਚੀ ਬਾਣੀ ਸਚੇ ਗੁਣ ਗਾਵਹਿ ਤਿਤੁ ਘਰਿ ਸੋਹਿਲਾ ਹੋਈ ਰਾਮ ॥
sachee baanee sache gun gaaveh tith ghar sohilaa hoee raam |در آن خانه، و در آن دل، جایی که بنی راستین حمدهای راستین پروردگار خوانده می شود، آوازهای شادی طنین انداز است.
ਨਿਰਮਲ ਗੁਣ ਸਾਚੇ ਤਨੁ ਮਨੁ ਸਾਚਾ ਵਿਚਿ ਸਾਚਾ ਪੁਰਖੁ ਪ੍ਰਭੁ ਸੋਈ ਰਾਮ ॥
niramal gun saache tan man saachaa vich saachaa purakh prabh soee raam |از طریق فضایل بی آلایش خداوند واقعی، بدن و ذهن به حقیقت تبدیل می شود و خدا، موجود اولیه واقعی، در درون ساکن می شود.
ਸਭੁ ਸਚੁ ਵਰਤੈ ਸਚੋ ਬੋਲੈ ਜੋ ਸਚੁ ਕਰੈ ਸੁ ਹੋਈ ॥
sabh sach varatai sacho bolai jo sach karai su hoee |چنین شخصی فقط حقیقت را عمل می کند و فقط حقیقت را می گوید. هر کاری که خداوند واقعی انجام دهد، به تنهایی تحقق می یابد.
ਜਹ ਦੇਖਾ ਤਹ ਸਚੁ ਪਸਰਿਆ ਅਵਰੁ ਨ ਦੂਜਾ ਕੋਈ ॥
jah dekhaa tah sach pasariaa avar na doojaa koee |به هر کجا که نگاه می کنم، در آنجا پروردگار حقیقی را می بینم که در حال نفوذ است. اصلا دیگری وجود ندارد
ਸਚੇ ਉਪਜੈ ਸਚਿ ਸਮਾਵੈ ਮਰਿ ਜਨਮੈ ਦੂਜਾ ਹੋਈ ॥
sache upajai sach samaavai mar janamai doojaa hoee |ما از پروردگار حقیقی سرچشمه می گیریم و در پروردگار حقیقی ادغام می شویم. مرگ و تولد از دوگانگی می آیند.
ਨਾਨਕ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਆਪੇ ਕਰਤਾ ਆਪਿ ਕਰਾਵੈ ਸੋਈ ॥੩॥
naanak sabh kichh aape karataa aap karaavai soee |3|ای نانک، او خودش همه کارها را انجام می دهد. او خود عامل است. ||3||
ਸਚੇ ਭਗਤ ਸੋਹਹਿ ਦਰਵਾਰੇ ਸਚੋ ਸਚੁ ਵਖਾਣੇ ਰਾਮ ॥
sache bhagat soheh daravaare sacho sach vakhaane raam |فدائیان واقعی در دربار بارگاه پروردگار زیبا به نظر می رسند. آنها حقیقت را می گویند و فقط حقیقت را.
ਘਟ ਅੰਤਰੇ ਸਾਚੀ ਬਾਣੀ ਸਾਚੋ ਆਪਿ ਪਛਾਣੇ ਰਾਮ ॥
ghatt antare saachee baanee saacho aap pachhaane raam |در اعماق هسته قلب آنها، کلام راستین بنی پروردگار است. از طریق حقیقت، خود را درک می کنند.
ਆਪੁ ਪਛਾਣਹਿ ਤਾ ਸਚੁ ਜਾਣਹਿ ਸਾਚੇ ਸੋਝੀ ਹੋਈ ॥
aap pachhaaneh taa sach jaaneh saache sojhee hoee |آنها خود را درک می کنند، و بنابراین پروردگار واقعی را از طریق شهود واقعی خود می شناسند.
ਸਚਾ ਸਬਦੁ ਸਚੀ ਹੈ ਸੋਭਾ ਸਾਚੇ ਹੀ ਸੁਖੁ ਹੋਈ ॥
sachaa sabad sachee hai sobhaa saache hee sukh hoee |شاباد حق است و جلال آن حق است. آرامش فقط از حقیقت می آید.
ਸਾਚਿ ਰਤੇ ਭਗਤ ਇਕ ਰੰਗੀ ਦੂਜਾ ਰੰਗੁ ਨ ਕੋਈ ॥
saach rate bhagat ik rangee doojaa rang na koee |پرهیزگاران آغشته به حقیقت، خداوند یکتا را دوست دارند. آنها دیگری را دوست ندارند.
ਨਾਨਕ ਜਿਸ ਕਉ ਮਸਤਕਿ ਲਿਖਿਆ ਤਿਸੁ ਸਚੁ ਪਰਾਪਤਿ ਹੋਈ ॥੪॥੨॥੩॥
naanak jis kau masatak likhiaa tis sach paraapat hoee |4|2|3|ای نانک، او به تنهایی به پروردگار حقیقی دست می یابد که چنین سرنوشت از پیش تعیین شده ای بر پیشانی او نوشته شده است. ||4||2||3||
ਸੂਹੀ ਮਹਲਾ ੩ ॥
soohee mahalaa 3 |سوهی، مهل سوم:
ਜੁਗ ਚਾਰੇ ਧਨ ਜੇ ਭਵੈ ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਸੋਹਾਗੁ ਨ ਹੋਈ ਰਾਮ ॥
jug chaare dhan je bhavai bin satigur sohaag na hoee raam |عروس روح ممکن است در طول چهار دوره سرگردان باشد، اما هنوز، بدون گورو واقعی، او خداوند شوهر واقعی خود را نخواهد یافت.