ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 شری گرو گرانت صاحب
صفحه - 952
ਵਿਣੁ ਗੁਰ ਪੀਰੈ ਕੋ ਥਾਇ ਨ ਪਾਈ ॥
vin gur peerai ko thaae na paaee |بدون استاد یا معلم معنوی، هیچ کس پذیرفته نمی شود.
ਰਾਹੁ ਦਸਾਇ ਓਥੈ ਕੋ ਜਾਇ ॥
raahu dasaae othai ko jaae |ممکن است به آنها راه نشان داده شود، اما فقط تعداد کمی به آنجا می روند.
ਕਰਣੀ ਬਾਝਹੁ ਭਿਸਤਿ ਨ ਪਾਇ ॥
karanee baajhahu bhisat na paae |بدون کارمای اعمال خوب، بهشت به دست نمی آید.
ਜੋਗੀ ਕੈ ਘਰਿ ਜੁਗਤਿ ਦਸਾਈ ॥
jogee kai ghar jugat dasaaee |راه یوگا در صومعه یوگی نشان داده شده است.
ਤਿਤੁ ਕਾਰਣਿ ਕਨਿ ਮੁੰਦ੍ਰਾ ਪਾਈ ॥
tit kaaran kan mundraa paaee |برای نشان دادن راه، گوشواره می بندند.
ਮੁੰਦ੍ਰਾ ਪਾਇ ਫਿਰੈ ਸੰਸਾਰਿ ॥
mundraa paae firai sansaar |آنها با گوشواره در سراسر جهان پرسه می زنند.
ਜਿਥੈ ਕਿਥੈ ਸਿਰਜਣਹਾਰੁ ॥
jithai kithai sirajanahaar |خداوند خالق همه جا هست.
ਜੇਤੇ ਜੀਅ ਤੇਤੇ ਵਾਟਾਊ ॥
jete jeea tete vaattaaoo |به تعداد موجودات مسافر وجود دارد.
ਚੀਰੀ ਆਈ ਢਿਲ ਨ ਕਾਊ ॥
cheeree aaee dtil na kaaoo |وقتی حکم اعدام صادر می شود، هیچ تاخیری وجود ندارد.
ਏਥੈ ਜਾਣੈ ਸੁ ਜਾਇ ਸਿਞਾਣੈ ॥
ethai jaanai su jaae siyaanai |کسی که خداوند را در اینجا می شناسد، او را در آنجا نیز می شناسد.
ਹੋਰੁ ਫਕੜੁ ਹਿੰਦੂ ਮੁਸਲਮਾਣੈ ॥
hor fakarr hindoo musalamaanai |دیگران، چه هندو و چه مسلمان، فقط در حال غر زدن هستند.
ਸਭਨਾ ਕਾ ਦਰਿ ਲੇਖਾ ਹੋਇ ॥
sabhanaa kaa dar lekhaa hoe |حساب همه در دادگاه خداوند خوانده می شود.
ਕਰਣੀ ਬਾਝਹੁ ਤਰੈ ਨ ਕੋਇ ॥
karanee baajhahu tarai na koe |بدون کارمای اعمال خوب، هیچ کس از آن عبور نمی کند.
ਸਚੋ ਸਚੁ ਵਖਾਣੈ ਕੋਇ ॥
sacho sach vakhaanai koe |کسی که نام واقعی خداوند حقیقی را بر زبان می آورد،
ਨਾਨਕ ਅਗੈ ਪੁਛ ਨ ਹੋਇ ॥੨॥
naanak agai puchh na hoe |2|ای نانک، از این پس به حساب نمی آید. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |پاوری:
ਹਰਿ ਕਾ ਮੰਦਰੁ ਆਖੀਐ ਕਾਇਆ ਕੋਟੁ ਗੜੁ ॥
har kaa mandar aakheeai kaaeaa kott garr |قلعه بدن را عمارت خداوند می نامند.
ਅੰਦਰਿ ਲਾਲ ਜਵੇਹਰੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਪੜੁ ॥
andar laal javeharee guramukh har naam parr |یاقوت و گوهر در آن یافت می شود. گورموک نام خداوند را می خواند.
ਹਰਿ ਕਾ ਮੰਦਰੁ ਸਰੀਰੁ ਅਤਿ ਸੋਹਣਾ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਦਿੜੁ ॥
har kaa mandar sareer at sohanaa har har naam dirr |بدن، عمارت خداوند، بسیار زیباست، زمانی که نام خداوند، حر، حر، در اعماق وجود کاشته شود.
ਮਨਮੁਖ ਆਪਿ ਖੁਆਇਅਨੁ ਮਾਇਆ ਮੋਹ ਨਿਤ ਕੜੁ ॥
manamukh aap khuaaeian maaeaa moh nit karr |منمخ های خودخواه خود را تباه می کنند. آنها پیوسته به مایا می جوشند.
ਸਭਨਾ ਸਾਹਿਬੁ ਏਕੁ ਹੈ ਪੂਰੈ ਭਾਗਿ ਪਾਇਆ ਜਾਈ ॥੧੧॥
sabhanaa saahib ek hai poorai bhaag paaeaa jaaee |11|خداوند یگانه استاد همه است. او را فقط سرنوشت کامل پیدا می کند. ||11||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੧ ॥
salok mahalaa 1 |سالوک، اول مهل:
ਨਾ ਸਤਿ ਦੁਖੀਆ ਨਾ ਸਤਿ ਸੁਖੀਆ ਨਾ ਸਤਿ ਪਾਣੀ ਜੰਤ ਫਿਰਹਿ ॥
naa sat dukheea naa sat sukheea naa sat paanee jant fireh |هیچ حقیقتی در رنج وجود ندارد، هیچ حقیقتی در آسایش وجود ندارد. هیچ حقیقتی در سرگردانی مانند حیوانات در آب وجود ندارد.
ਨਾ ਸਤਿ ਮੂੰਡ ਮੁਡਾਈ ਕੇਸੀ ਨਾ ਸਤਿ ਪੜਿਆ ਦੇਸ ਫਿਰਹਿ ॥
naa sat moondd muddaaee kesee naa sat parriaa des fireh |هیچ حقیقتی در تراشیدن سر وجود ندارد. هیچ حقیقتی وجود ندارد مطالعه کتاب مقدس یا سرگردانی در سرزمین های بیگانه.
ਨਾ ਸਤਿ ਰੁਖੀ ਬਿਰਖੀ ਪਥਰ ਆਪੁ ਤਛਾਵਹਿ ਦੁਖ ਸਹਹਿ ॥
naa sat rukhee birakhee pathar aap tachhaaveh dukh saheh |هیچ حقیقتی در درختان، گیاهان یا سنگ ها، در مثله کردن خود یا رنج کشیدن از درد وجود ندارد.
ਨਾ ਸਤਿ ਹਸਤੀ ਬਧੇ ਸੰਗਲ ਨਾ ਸਤਿ ਗਾਈ ਘਾਹੁ ਚਰਹਿ ॥
naa sat hasatee badhe sangal naa sat gaaee ghaahu chareh |هیچ حقیقتی در بستن فیل ها در زنجیر وجود ندارد. هیچ حقیقتی در چرای گاوها وجود ندارد.
ਜਿਸੁ ਹਥਿ ਸਿਧਿ ਦੇਵੈ ਜੇ ਸੋਈ ਜਿਸ ਨੋ ਦੇਇ ਤਿਸੁ ਆਇ ਮਿਲੈ ॥
jis hath sidh devai je soee jis no dee tis aae milai |تنها او آن را عطا می کند که دستانش کمال معنوی را در دست دارد. تنها او آن را دریافت می کند و به او داده می شود.
ਨਾਨਕ ਤਾ ਕਉ ਮਿਲੈ ਵਡਾਈ ਜਿਸੁ ਘਟ ਭੀਤਰਿ ਸਬਦੁ ਰਵੈ ॥
naanak taa kau milai vaddaaee jis ghatt bheetar sabad ravai |ای نانک، او تنها بر عظمت شکوهمند است که دلش از کلام شاباد آکنده است.
ਸਭਿ ਘਟ ਮੇਰੇ ਹਉ ਸਭਨਾ ਅੰਦਰਿ ਜਿਸਹਿ ਖੁਆਈ ਤਿਸੁ ਕਉਣੁ ਕਹੈ ॥
sabh ghatt mere hau sabhanaa andar jiseh khuaaee tis kaun kahai |خدا می گوید همه دل ها مال من است و من در همه قلب ها هستم. چه کسی می تواند این را برای کسی که گیج است توضیح دهد؟
ਜਿਸਹਿ ਦਿਖਾਲਾ ਵਾਟੜੀ ਤਿਸਹਿ ਭੁਲਾਵੈ ਕਉਣੁ ॥
jiseh dikhaalaa vaattarree tiseh bhulaavai kaun |چه کسی می تواند آن موجودی را که من راه را به او نشان داده ام گیج کند؟
ਜਿਸਹਿ ਭੁਲਾਈ ਪੰਧ ਸਿਰਿ ਤਿਸਹਿ ਦਿਖਾਵੈ ਕਉਣੁ ॥੧॥
jiseh bhulaaee pandh sir tiseh dikhaavai kaun |1|و چه کسی می تواند راه را به آن موجودی که من از آغاز زمان او را گیج کرده ام نشان دهد؟ ||1||
ਮਃ ੧ ॥
mahalaa 1 |مهل اول:
ਸੋ ਗਿਰਹੀ ਜੋ ਨਿਗ੍ਰਹੁ ਕਰੈ ॥
so girahee jo nigrahu karai |او تنها صاحب خانه است که شهوت خود را مهار می کند
ਜਪੁ ਤਪੁ ਸੰਜਮੁ ਭੀਖਿਆ ਕਰੈ ॥
jap tap sanjam bheekhiaa karai |و برای مراقبه، ریاضت و انضباط نفس التماس می کند.
ਪੁੰਨ ਦਾਨ ਕਾ ਕਰੇ ਸਰੀਰੁ ॥
pun daan kaa kare sareer |او با بدن خود به امور خیریه کمک می کند.
ਸੋ ਗਿਰਹੀ ਗੰਗਾ ਕਾ ਨੀਰੁ ॥
so girahee gangaa kaa neer |چنین صاحب خانه ای مانند آب گنگ پاک است.
ਬੋਲੈ ਈਸਰੁ ਸਤਿ ਸਰੂਪੁ ॥
bolai eesar sat saroop |عیسار می گوید: خداوند مظهر حقیقت است.
ਪਰਮ ਤੰਤ ਮਹਿ ਰੇਖ ਨ ਰੂਪੁ ॥੨॥
param tant meh rekh na roop |2|ذات اعلای واقعیت هیچ شکل و صورت ندارد. ||2||
ਮਃ ੧ ॥
mahalaa 1 |مهل اول:
ਸੋ ਅਉਧੂਤੀ ਜੋ ਧੂਪੈ ਆਪੁ ॥
so aaudhootee jo dhoopai aap |او به تنهایی یک گوشه نشین جدا شده است که خودبزرگ بینی اش را می سوزاند.
ਭਿਖਿਆ ਭੋਜਨੁ ਕਰੈ ਸੰਤਾਪੁ ॥
bhikhiaa bhojan karai santaap |او رنج را به عنوان غذای خود التماس می کند.
ਅਉਹਠ ਪਟਣ ਮਹਿ ਭੀਖਿਆ ਕਰੈ ॥
aauhatth pattan meh bheekhiaa karai |در شهر دل صدقه می دهد.
ਸੋ ਅਉਧੂਤੀ ਸਿਵ ਪੁਰਿ ਚੜੈ ॥
so aaudhootee siv pur charrai |چنین انصرافی به شهر خدا صعود می کند.
ਬੋਲੈ ਗੋਰਖੁ ਸਤਿ ਸਰੂਪੁ ॥
bolai gorakh sat saroop |گوراخ می گوید، خداوند مظهر حقیقت است.
ਪਰਮ ਤੰਤ ਮਹਿ ਰੇਖ ਨ ਰੂਪੁ ॥੩॥
param tant meh rekh na roop |3|ذات اعلای واقعیت هیچ شکل و شکلی ندارد. ||3||
ਮਃ ੧ ॥
mahalaa 1 |مهل اول:
ਸੋ ਉਦਾਸੀ ਜਿ ਪਾਲੇ ਉਦਾਸੁ ॥
so udaasee ji paale udaas |او به تنهایی یک اوداسی است، یک سر تراشیده انکار، که انکار را می پذیرد.
ਅਰਧ ਉਰਧ ਕਰੇ ਨਿਰੰਜਨ ਵਾਸੁ ॥
aradh uradh kare niranjan vaas |او پروردگار پاک را می بیند که در هر دو ناحیه بالا و پایین ساکن است.
ਚੰਦ ਸੂਰਜ ਕੀ ਪਾਏ ਗੰਢਿ ॥
chand sooraj kee paae gandt |او انرژی های خورشید و ماه را متعادل می کند.
ਤਿਸੁ ਉਦਾਸੀ ਕਾ ਪੜੈ ਨ ਕੰਧੁ ॥
tis udaasee kaa parrai na kandh |دیوار بدن چنین اوداسی فرو نمی ریزد.
ਬੋਲੈ ਗੋਪੀ ਚੰਦੁ ਸਤਿ ਸਰੂਪੁ ॥
bolai gopee chand sat saroop |گوپی چاند می گوید، خدا مظهر حقیقت است.
ਪਰਮ ਤੰਤ ਮਹਿ ਰੇਖ ਨ ਰੂਪੁ ॥੪॥
param tant meh rekh na roop |4|ذات اعلای واقعیت هیچ شکل و شکلی ندارد. ||4||
ਮਃ ੧ ॥
mahalaa 1 |مهل اول:
ਸੋ ਪਾਖੰਡੀ ਜਿ ਕਾਇਆ ਪਖਾਲੇ ॥
so paakhanddee ji kaaeaa pakhaale |او به تنهایی یک پاخندی است که بدنش را از پلیدی پاک می کند.
ਕਾਇਆ ਕੀ ਅਗਨਿ ਬ੍ਰਹਮੁ ਪਰਜਾਲੇ ॥
kaaeaa kee agan braham parajaale |آتش بدن او خدا را در درونش روشن می کند.
ਸੁਪਨੈ ਬਿੰਦੁ ਨ ਦੇਈ ਝਰਣਾ ॥
supanai bind na deee jharanaa |او انرژی خود را در رویاهای خیس هدر نمی دهد.