ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 श्री गुरु ग्रन्थ साहिबः
पुटः - 952
ਵਿਣੁ ਗੁਰ ਪੀਰੈ ਕੋ ਥਾਇ ਨ ਪਾਈ ॥
विणु गुर पीरै को थाइ न पाई ॥गुरुं वा अध्यात्मगुरुं वा विना कोऽपि स्वीक्रियते।
ਰਾਹੁ ਦਸਾਇ ਓਥੈ ਕੋ ਜਾਇ ॥
राहु दसाइ ओथै को जाइ ॥तेषां मार्गः दर्शितः स्यात्, परन्तु कतिपये एव तत्र गच्छन्ति ।
ਕਰਣੀ ਬਾਝਹੁ ਭਿਸਤਿ ਨ ਪਾਇ ॥
करणी बाझहु भिसति न पाइ ॥सत्कर्मणां कर्म विना स्वर्गो न लभ्यते।
ਜੋਗੀ ਕੈ ਘਰਿ ਜੁਗਤਿ ਦਸਾਈ ॥
जोगी कै घरि जुगति दसाई ॥योगमार्गः योगीमठे प्रदर्शितः अस्ति।
ਤਿਤੁ ਕਾਰਣਿ ਕਨਿ ਮੁੰਦ੍ਰਾ ਪਾਈ ॥
तितु कारणि कनि मुंद्रा पाई ॥मार्गं दर्शयितुं कर्णवलयः धारयन्ति।
ਮੁੰਦ੍ਰਾ ਪਾਇ ਫਿਰੈ ਸੰਸਾਰਿ ॥
मुंद्रा पाइ फिरै संसारि ॥कर्णकुण्डलधारिणः ते विश्वे भ्रमन्ति।
ਜਿਥੈ ਕਿਥੈ ਸਿਰਜਣਹਾਰੁ ॥
जिथै किथै सिरजणहारु ॥प्रजापतिः प्रभुः सर्वत्र अस्ति।
ਜੇਤੇ ਜੀਅ ਤੇਤੇ ਵਾਟਾਊ ॥
जेते जीअ तेते वाटाऊ ॥यावन्तः पथिकाः सन्ति तावन्तः भूतानि सन्ति।
ਚੀਰੀ ਆਈ ਢਿਲ ਨ ਕਾਊ ॥
चीरी आई ढिल न काऊ ॥यदा कस्यचित् मृत्युपत्रं निर्गतं भवति तदा विलम्बः न भवति ।
ਏਥੈ ਜਾਣੈ ਸੁ ਜਾਇ ਸਿਞਾਣੈ ॥
एथै जाणै सु जाइ सिञाणै ॥य इह भगवन्तं वेद, तत्रापि तं साक्षात्करोति।
ਹੋਰੁ ਫਕੜੁ ਹਿੰਦੂ ਮੁਸਲਮਾਣੈ ॥
होरु फकड़ु हिंदू मुसलमाणै ॥अन्ये हिन्दुः मुस्लिमः वा केवलं बकबकं कुर्वन्ति।
ਸਭਨਾ ਕਾ ਦਰਿ ਲੇਖਾ ਹੋਇ ॥
सभना का दरि लेखा होइ ॥सर्वेषां विवरणं भगवतः प्राङ्गणे पठ्यते;
ਕਰਣੀ ਬਾਝਹੁ ਤਰੈ ਨ ਕੋਇ ॥
करणी बाझहु तरै न कोइ ॥सत्कर्मणां कर्म विना न कश्चित् तरति।
ਸਚੋ ਸਚੁ ਵਖਾਣੈ ਕੋਇ ॥
सचो सचु वखाणै कोइ ॥सत्यं भगवतः सत्यं नाम वदन् ।
ਨਾਨਕ ਅਗੈ ਪੁਛ ਨ ਹੋਇ ॥੨॥
नानक अगै पुछ न होइ ॥२॥हे नानक, इतः परं उत्तरदायित्वं न आहूयते। ||२||
ਪਉੜੀ ॥
पउड़ी ॥पौरी : १.
ਹਰਿ ਕਾ ਮੰਦਰੁ ਆਖੀਐ ਕਾਇਆ ਕੋਟੁ ਗੜੁ ॥
हरि का मंदरु आखीऐ काइआ कोटु गड़ु ॥शरीरस्य दुर्गं भगवतः भवनं कथ्यते।
ਅੰਦਰਿ ਲਾਲ ਜਵੇਹਰੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਪੜੁ ॥
अंदरि लाल जवेहरी गुरमुखि हरि नामु पड़ु ॥तस्य अन्तः माणिक्यरत्नानि च प्राप्यन्ते; गुरमुखः भगवतः नाम जपति।
ਹਰਿ ਕਾ ਮੰਦਰੁ ਸਰੀਰੁ ਅਤਿ ਸੋਹਣਾ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਦਿੜੁ ॥
हरि का मंदरु सरीरु अति सोहणा हरि हरि नामु दिड़ु ॥शरीरं भगवतः भवनं अतीव सुन्दरं भवति, यदा भगवतः नाम हरः हरः गहने अन्तः रोपितः भवति।
ਮਨਮੁਖ ਆਪਿ ਖੁਆਇਅਨੁ ਮਾਇਆ ਮੋਹ ਨਿਤ ਕੜੁ ॥
मनमुख आपि खुआइअनु माइआ मोह नित कड़ु ॥स्वेच्छा मनमुखाः आत्मानं नाशयन्ति; ते मायासङ्गेन निरन्तरं क्वथन्ति।
ਸਭਨਾ ਸਾਹਿਬੁ ਏਕੁ ਹੈ ਪੂਰੈ ਭਾਗਿ ਪਾਇਆ ਜਾਈ ॥੧੧॥
सभना साहिबु एकु है पूरै भागि पाइआ जाई ॥११॥एकः प्रभुः सर्वेषां स्वामी अस्ति। सः सिद्धनियतिमात्रेण लभ्यते। ||११||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੧ ॥
सलोक मः १ ॥सलोक, प्रथम मेहल : १.
ਨਾ ਸਤਿ ਦੁਖੀਆ ਨਾ ਸਤਿ ਸੁਖੀਆ ਨਾ ਸਤਿ ਪਾਣੀ ਜੰਤ ਫਿਰਹਿ ॥
ना सति दुखीआ ना सति सुखीआ ना सति पाणी जंत फिरहि ॥दुःखे सत्यं नास्ति, आरामे सत्यं नास्ति। जले पशव इव भ्रमने सत्यं नास्ति।
ਨਾ ਸਤਿ ਮੂੰਡ ਮੁਡਾਈ ਕੇਸੀ ਨਾ ਸਤਿ ਪੜਿਆ ਦੇਸ ਫਿਰਹਿ ॥
ना सति मूंड मुडाई केसी ना सति पड़िआ देस फिरहि ॥शिरः मुण्डने सत्यं नास्ति; नास्ति सत्यं शास्त्राध्ययनं वा विदेशेषु भ्रमति वा।
ਨਾ ਸਤਿ ਰੁਖੀ ਬਿਰਖੀ ਪਥਰ ਆਪੁ ਤਛਾਵਹਿ ਦੁਖ ਸਹਹਿ ॥
ना सति रुखी बिरखी पथर आपु तछावहि दुख सहहि ॥वृक्षेषु, वनस्पतिषु, पाषाणेषु, आत्मविच्छेदे, दुःखेन वा दुःखे वा सत्यं नास्ति।
ਨਾ ਸਤਿ ਹਸਤੀ ਬਧੇ ਸੰਗਲ ਨਾ ਸਤਿ ਗਾਈ ਘਾਹੁ ਚਰਹਿ ॥
ना सति हसती बधे संगल ना सति गाई घाहु चरहि ॥गजानां शृङ्खलाबद्धे सत्यं नास्ति; गोचरेषु सत्यं नास्ति।
ਜਿਸੁ ਹਥਿ ਸਿਧਿ ਦੇਵੈ ਜੇ ਸੋਈ ਜਿਸ ਨੋ ਦੇਇ ਤਿਸੁ ਆਇ ਮਿਲੈ ॥
जिसु हथि सिधि देवै जे सोई जिस नो देइ तिसु आइ मिलै ॥स एव तत् प्रयच्छति, यस्य हस्ताः आध्यात्मिकसिद्धिं धारयन्ति; स एव गृह्णाति यस्मै दीयते।
ਨਾਨਕ ਤਾ ਕਉ ਮਿਲੈ ਵਡਾਈ ਜਿਸੁ ਘਟ ਭੀਤਰਿ ਸਬਦੁ ਰਵੈ ॥
नानक ता कउ मिलै वडाई जिसु घट भीतरि सबदु रवै ॥हे नानक, स एव गौरवमहात्म्येन धन्यः, यस्य हृदयं शबादवचनेन पूर्णम्।
ਸਭਿ ਘਟ ਮੇਰੇ ਹਉ ਸਭਨਾ ਅੰਦਰਿ ਜਿਸਹਿ ਖੁਆਈ ਤਿਸੁ ਕਉਣੁ ਕਹੈ ॥
सभि घट मेरे हउ सभना अंदरि जिसहि खुआई तिसु कउणु कहै ॥ईश्वरः वदति, सर्वाणि हृदयानि मम, अहं च सर्वेषु हृदयेषु अस्मि। भ्रान्ताय कः व्याख्यातुं शक्नोति ।
ਜਿਸਹਿ ਦਿਖਾਲਾ ਵਾਟੜੀ ਤਿਸਹਿ ਭੁਲਾਵੈ ਕਉਣੁ ॥
जिसहि दिखाला वाटड़ी तिसहि भुलावै कउणु ॥यस्मै मया मार्गः दर्शितः को तं जीवं भ्रमितुं शक्नोति।
ਜਿਸਹਿ ਭੁਲਾਈ ਪੰਧ ਸਿਰਿ ਤਿਸਹਿ ਦਿਖਾਵੈ ਕਉਣੁ ॥੧॥
जिसहि भुलाई पंध सिरि तिसहि दिखावै कउणु ॥१॥यस्य च सत्त्वस्य मया कालादौ संभ्रान्तः को मार्गं दर्शयितुं शक्नोति। ||१||
ਮਃ ੧ ॥
मः १ ॥प्रथमः मेहलः : १.
ਸੋ ਗਿਰਹੀ ਜੋ ਨਿਗ੍ਰਹੁ ਕਰੈ ॥
सो गिरही जो निग्रहु करै ॥स एव गृहस्थः, यः स्वरागान् निरुध्यते
ਜਪੁ ਤਪੁ ਸੰਜਮੁ ਭੀਖਿਆ ਕਰੈ ॥
जपु तपु संजमु भीखिआ करै ॥ध्यानं तपः आत्मसंयमं च याचते।
ਪੁੰਨ ਦਾਨ ਕਾ ਕਰੇ ਸਰੀਰੁ ॥
पुंन दान का करे सरीरु ॥सः स्वशरीरेण दानार्थं दानं ददाति;
ਸੋ ਗਿਰਹੀ ਗੰਗਾ ਕਾ ਨੀਰੁ ॥
सो गिरही गंगा का नीरु ॥तादृशः गृहस्थः गङ्गाजलवत् शुद्धः |
ਬੋਲੈ ਈਸਰੁ ਸਤਿ ਸਰੂਪੁ ॥
बोलै ईसरु सति सरूपु ॥ईशर् वदति सत्यस्य मूर्तरूपः प्रभुः।
ਪਰਮ ਤੰਤ ਮਹਿ ਰੇਖ ਨ ਰੂਪੁ ॥੨॥
परम तंत महि रेख न रूपु ॥२॥यथार्थस्य परमतत्त्वस्य आकारः रूपं वा नास्ति । ||२||
ਮਃ ੧ ॥
मः १ ॥प्रथमः मेहलः : १.
ਸੋ ਅਉਧੂਤੀ ਜੋ ਧੂਪੈ ਆਪੁ ॥
सो अउधूती जो धूपै आपु ॥स एव विरक्तः सन्यासी स्वाभिमानं दहति ।
ਭਿਖਿਆ ਭੋਜਨੁ ਕਰੈ ਸੰਤਾਪੁ ॥
भिखिआ भोजनु करै संतापु ॥अन्नं दुःखं याचते।
ਅਉਹਠ ਪਟਣ ਮਹਿ ਭੀਖਿਆ ਕਰੈ ॥
अउहठ पटण महि भीखिआ करै ॥हृदयपुरे दानं याचते ।
ਸੋ ਅਉਧੂਤੀ ਸਿਵ ਪੁਰਿ ਚੜੈ ॥
सो अउधूती सिव पुरि चड़ै ॥एतादृशः त्यागः ईश्वरस्य नगरं प्रति आरोहति।
ਬੋਲੈ ਗੋਰਖੁ ਸਤਿ ਸਰੂਪੁ ॥
बोलै गोरखु सति सरूपु ॥गोरखः वदति, ईश्वरः सत्यस्य मूर्तरूपः अस्ति;
ਪਰਮ ਤੰਤ ਮਹਿ ਰੇਖ ਨ ਰੂਪੁ ॥੩॥
परम तंत महि रेख न रूपु ॥३॥यथार्थस्य परमतत्त्वस्य आकारः रूपं वा नास्ति। ||३||
ਮਃ ੧ ॥
मः १ ॥प्रथमः मेहलः : १.
ਸੋ ਉਦਾਸੀ ਜਿ ਪਾਲੇ ਉਦਾਸੁ ॥
सो उदासी जि पाले उदासु ॥स एव उदासी मुण्डितशिरः त्यागः संन्यासं आलिंगयति।
ਅਰਧ ਉਰਧ ਕਰੇ ਨਿਰੰਜਨ ਵਾਸੁ ॥
अरध उरध करे निरंजन वासु ॥स पश्यति निर्मलं भगवन्तं ऊर्ध्वाधौ च वसन्तम्।
ਚੰਦ ਸੂਰਜ ਕੀ ਪਾਏ ਗੰਢਿ ॥
चंद सूरज की पाए गंढि ॥सः सूर्यचन्द्रशक्तयोः सन्तुलनं करोति।
ਤਿਸੁ ਉਦਾਸੀ ਕਾ ਪੜੈ ਨ ਕੰਧੁ ॥
तिसु उदासी का पड़ै न कंधु ॥तादृशस्य उदासस्य देहभित्तिः न पतति।
ਬੋਲੈ ਗੋਪੀ ਚੰਦੁ ਸਤਿ ਸਰੂਪੁ ॥
बोलै गोपी चंदु सति सरूपु ॥गोपी चन्दः वदति, ईश्वरः सत्यस्य मूर्तरूपः अस्ति;
ਪਰਮ ਤੰਤ ਮਹਿ ਰੇਖ ਨ ਰੂਪੁ ॥੪॥
परम तंत महि रेख न रूपु ॥४॥यथार्थस्य परमतत्त्वस्य आकारः रूपं वा नास्ति। ||४||
ਮਃ ੧ ॥
मः १ ॥प्रथमः मेहलः : १.
ਸੋ ਪਾਖੰਡੀ ਜਿ ਕਾਇਆ ਪਖਾਲੇ ॥
सो पाखंडी जि काइआ पखाले ॥स एव पाखण्डी मलिनशरीरशुद्धिनी |
ਕਾਇਆ ਕੀ ਅਗਨਿ ਬ੍ਰਹਮੁ ਪਰਜਾਲੇ ॥
काइआ की अगनि ब्रहमु परजाले ॥तस्य शरीरस्य अग्निः ईश्वरं अन्तः प्रकाशयति।
ਸੁਪਨੈ ਬਿੰਦੁ ਨ ਦੇਈ ਝਰਣਾ ॥
सुपनै बिंदु न देई झरणा ॥आर्द्रस्वप्नेषु सः स्वशक्तिं न अपव्ययति।