ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 श्री गुरु ग्रन्थ साहिबः
पुटः - 414
ਕੰਚਨ ਕਾਇਆ ਜੋਤਿ ਅਨੂਪੁ ॥
कंचन काइआ जोति अनूपु ॥तस्य शरीरं सुवर्णं भवति, भगवतः अतुलप्रकाशेन।
ਤ੍ਰਿਭਵਣ ਦੇਵਾ ਸਗਲ ਸਰੂਪੁ ॥
त्रिभवण देवा सगल सरूपु ॥त्रिषु लोकेषु दिव्यं सौन्दर्यं पश्यति।
ਮੈ ਸੋ ਧਨੁ ਪਲੈ ਸਾਚੁ ਅਖੂਟੁ ॥੪॥
मै सो धनु पलै साचु अखूटु ॥४॥तत्सत्यस्य अक्षयं धनं इदानीं मम अङ्के अस्ति। ||४||
ਪੰਚ ਤੀਨਿ ਨਵ ਚਾਰਿ ਸਮਾਵੈ ॥
पंच तीनि नव चारि समावै ॥पञ्चधातुषु त्रैलोक्यनवप्रदेशेषु चतुर्दिशेषु च भगवान् व्याप्तः ।
ਧਰਣਿ ਗਗਨੁ ਕਲ ਧਾਰਿ ਰਹਾਵੈ ॥
धरणि गगनु कल धारि रहावै ॥सः पृथिवीं आकाशं च धारयति, स्वस्य विभुं शक्तिं प्रयुञ्जते।
ਬਾਹਰਿ ਜਾਤਉ ਉਲਟਿ ਪਰਾਵੈ ॥੫॥
बाहरि जातउ उलटि परावै ॥५॥सः बहिर्गच्छन्तं मनः परिवर्तयति। ||५||
ਮੂਰਖੁ ਹੋਇ ਨ ਆਖੀ ਸੂਝੈ ॥
मूरखु होइ न आखी सूझै ॥न चक्षुषा पश्यति मूढः ।
ਜਿਹਵਾ ਰਸੁ ਨਹੀ ਕਹਿਆ ਬੂਝੈ ॥
जिहवा रसु नही कहिआ बूझै ॥जिह्वाया न आस्वादयति, उक्तं च न अवगच्छति।
ਬਿਖੁ ਕਾ ਮਾਤਾ ਜਗ ਸਿਉ ਲੂਝੈ ॥੬॥
बिखु का माता जग सिउ लूझै ॥६॥विषमत्तः लोकेन सह विवादं करोति। ||६||
ਊਤਮ ਸੰਗਤਿ ਊਤਮੁ ਹੋਵੈ ॥
ऊतम संगति ऊतमु होवै ॥उत्थानसमाजस्य उत्थानं भवति ।
ਗੁਣ ਕਉ ਧਾਵੈ ਅਵਗਣ ਧੋਵੈ ॥
गुण कउ धावै अवगण धोवै ॥गुणं अनुधावति पापं च प्रक्षालति।
ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਸੇਵੇ ਸਹਜੁ ਨ ਹੋਵੈ ॥੭॥
बिनु गुर सेवे सहजु न होवै ॥७॥गुरुसेविना विना आकाशशान्तिः न लभ्यते। ||७||
ਹੀਰਾ ਨਾਮੁ ਜਵੇਹਰ ਲਾਲੁ ॥
हीरा नामु जवेहर लालु ॥नाम भगवतः नाम हीरकं रत्नं माणिक्यं ।
ਮਨੁ ਮੋਤੀ ਹੈ ਤਿਸ ਕਾ ਮਾਲੁ ॥
मनु मोती है तिस का मालु ॥मनसः मौक्तिकम् आन्तरिकं धनम् ।
ਨਾਨਕ ਪਰਖੈ ਨਦਰਿ ਨਿਹਾਲੁ ॥੮॥੫॥
नानक परखै नदरि निहालु ॥८॥५॥हे नानक, भगवान् अस्मान् परीक्षते, स्वस्य अनुग्रहदृष्ट्या आशीर्वादं च ददाति। ||८||५||
ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੧ ॥
आसा महला १ ॥आसा, प्रथम मेहल : १.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਗਿਆਨੁ ਧਿਆਨੁ ਮਨਿ ਮਾਨੁ ॥
गुरमुखि गिआनु धिआनु मनि मानु ॥गुरमुखः आध्यात्मिकं प्रज्ञां, ध्यानं, मनसः तृप्तिं च प्राप्नोति।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਹਲੀ ਮਹਲੁ ਪਛਾਨੁ ॥
गुरमुखि महली महलु पछानु ॥गुरमुखः भगवतः सान्निध्यस्य भवनं साक्षात्करोति।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੁਰਤਿ ਸਬਦੁ ਨੀਸਾਨੁ ॥੧॥
गुरमुखि सुरति सबदु नीसानु ॥१॥गुरमुखः शब्दवचनेन सह अनुकूलः अस्ति, यथा तस्य चिह्नम्। ||१||
ਐਸੇ ਪ੍ਰੇਮ ਭਗਤਿ ਵੀਚਾਰੀ ॥
ऐसे प्रेम भगति वीचारी ॥तादृशी भगवतः चिन्तनस्य प्रेम्णः भक्तिपूजना।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਾਚਾ ਨਾਮੁ ਮੁਰਾਰੀ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
गुरमुखि साचा नामु मुरारी ॥१॥ रहाउ ॥अहङ्कारनाशकं सच्चं नाम साक्षात्करोति गुरमुखः | ||१||विराम||
ਅਹਿਨਿਸਿ ਨਿਰਮਲੁ ਥਾਨਿ ਸੁਥਾਨੁ ॥
अहिनिसि निरमलु थानि सुथानु ॥अहोरात्रं निर्मलं शुद्धं तिष्ठति, उदात्तस्थाने तिष्ठति।
ਤੀਨ ਭਵਨ ਨਿਹਕੇਵਲ ਗਿਆਨੁ ॥
तीन भवन निहकेवल गिआनु ॥त्रैलोक्यस्य प्रज्ञां लभते।
ਸਾਚੇ ਗੁਰ ਤੇ ਹੁਕਮੁ ਪਛਾਨੁ ॥੨॥
साचे गुर ते हुकमु पछानु ॥२॥सत्यगुरुद्वारा भगवतः इच्छायाः आज्ञा साकारः भवति। ||२||
ਸਾਚਾ ਹਰਖੁ ਨਾਹੀ ਤਿਸੁ ਸੋਗੁ ॥
साचा हरखु नाही तिसु सोगु ॥सत्यं भोगं भुङ्क्ते, न च दुःखं प्राप्नोति।
ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਗਿਆਨੁ ਮਹਾ ਰਸੁ ਭੋਗੁ ॥
अंम्रितु गिआनु महा रसु भोगु ॥सः अम्ब्रोसियलप्रज्ञां, उच्चतमं उदात्ततत्त्वं च भुङ्क्ते।
ਪੰਚ ਸਮਾਈ ਸੁਖੀ ਸਭੁ ਲੋਗੁ ॥੩॥
पंच समाई सुखी सभु लोगु ॥३॥पञ्च दुष्टरागं जित्वा सर्वपुरुषसुखतमः भवति। ||३||
ਸਗਲੀ ਜੋਤਿ ਤੇਰਾ ਸਭੁ ਕੋਈ ॥
सगली जोति तेरा सभु कोई ॥तव दिव्यप्रकाशः सर्वेषु समाहितः अस्ति; सर्वे भवतः एव सन्ति।
ਆਪੇ ਜੋੜਿ ਵਿਛੋੜੇ ਸੋਈ ॥
आपे जोड़ि विछोड़े सोई ॥त्वं स्वयं पुनः संयोजसि विरहसि च।
ਆਪੇ ਕਰਤਾ ਕਰੇ ਸੁ ਹੋਈ ॥੪॥
आपे करता करे सु होई ॥४॥प्रजापतिः यत् करोति, तत् सम्भवति। ||४||
ਢਾਹਿ ਉਸਾਰੇ ਹੁਕਮਿ ਸਮਾਵੈ ॥
ढाहि उसारे हुकमि समावै ॥सः ध्वंसयति, सः च निर्माति; स्वक्रमेण सः अस्मान् स्वस्मिन् विलीयते।
ਹੁਕਮੋ ਵਰਤੈ ਜੋ ਤਿਸੁ ਭਾਵੈ ॥
हुकमो वरतै जो तिसु भावै ॥यत् तस्य इच्छायाः प्रियं भवति, तत् भवति।
ਗੁਰ ਬਿਨੁ ਪੂਰਾ ਕੋਇ ਨ ਪਾਵੈ ॥੫॥
गुर बिनु पूरा कोइ न पावै ॥५॥गुरुं विना न कश्चित् सिद्धेश्वरं लभते। ||५||
ਬਾਲਕ ਬਿਰਧਿ ਨ ਸੁਰਤਿ ਪਰਾਨਿ ॥
बालक बिरधि न सुरति परानि ॥बाल्ये वृद्धे च न अवगच्छति।
ਭਰਿ ਜੋਬਨਿ ਬੂਡੈ ਅਭਿਮਾਨਿ ॥
भरि जोबनि बूडै अभिमानि ॥यौवनस्य प्रधानकाले सः गर्वे मग्नः भवति ।
ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਕਿਆ ਲਹਸਿ ਨਿਦਾਨਿ ॥੬॥
बिनु नावै किआ लहसि निदानि ॥६॥नाम विना मूर्खः किं प्राप्नुयात् । ||६||
ਜਿਸ ਕਾ ਅਨੁ ਧਨੁ ਸਹਜਿ ਨ ਜਾਨਾ ॥
जिस का अनु धनु सहजि न जाना ॥न वेत्ति यं पोषं धनं च आशीषं ददाति।
ਭਰਮਿ ਭੁਲਾਨਾ ਫਿਰਿ ਪਛੁਤਾਨਾ ॥
भरमि भुलाना फिरि पछुताना ॥संशयमोहितः पश्चात् पश्चात्तापं करोति पश्चात्तापं च करोति ।
ਗਲਿ ਫਾਹੀ ਬਉਰਾ ਬਉਰਾਨਾ ॥੭॥
गलि फाही बउरा बउराना ॥७॥तस्य उन्मत्तस्य उन्मत्तस्य कण्ठे मृत्युपाशः अस्ति। ||७||
ਬੂਡਤ ਜਗੁ ਦੇਖਿਆ ਤਉ ਡਰਿ ਭਾਗੇ ॥
बूडत जगु देखिआ तउ डरि भागे ॥मज्जन्तं जगत् दृष्ट्वा अहं भयेन पलायितवान्।
ਸਤਿਗੁਰਿ ਰਾਖੇ ਸੇ ਵਡਭਾਗੇ ॥
सतिगुरि राखे से वडभागे ॥सच्चे गुरुणा तारिता ये कथं महाभागाः |
ਨਾਨਕ ਗੁਰ ਕੀ ਚਰਣੀ ਲਾਗੇ ॥੮॥੬॥
नानक गुर की चरणी लागे ॥८॥६॥गुरुचरणसक्ताः नानक। ||८||६||
ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੧ ॥
आसा महला १ ॥आसा, प्रथम मेहल : १.
ਗਾਵਹਿ ਗੀਤੇ ਚੀਤਿ ਅਨੀਤੇ ॥
गावहि गीते चीति अनीते ॥धर्मगीतानि गायन्ति तेषां चेतना दुष्टा ।
ਰਾਗ ਸੁਣਾਇ ਕਹਾਵਹਿ ਬੀਤੇ ॥
राग सुणाइ कहावहि बीते ॥गीतानि गायन्ति, स्वं दिव्यं वदन्ति,
ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਮਨਿ ਝੂਠੁ ਅਨੀਤੇ ॥੧॥
बिनु नावै मनि झूठु अनीते ॥१॥नाम विना तु तेषां मनः मिथ्या दुष्टं च भवति। ||१||
ਕਹਾ ਚਲਹੁ ਮਨ ਰਹਹੁ ਘਰੇ ॥
कहा चलहु मन रहहु घरे ॥कुत्र गच्छसि ? हे मनः स्वगृहे एव तिष्ठ ।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਰਾਮ ਨਾਮਿ ਤ੍ਰਿਪਤਾਸੇ ਖੋਜਤ ਪਾਵਹੁ ਸਹਜਿ ਹਰੇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
गुरमुखि राम नामि त्रिपतासे खोजत पावहु सहजि हरे ॥१॥ रहाउ ॥गुरमुखाः भगवन्नाम्ना तुष्टाः भवन्ति; अन्वेषमाणाः ते भगवन्तं सहजतया प्राप्नुवन्ति। ||१||विराम||
ਕਾਮੁ ਕ੍ਰੋਧੁ ਮਨਿ ਮੋਹੁ ਸਰੀਰਾ ॥
कामु क्रोधु मनि मोहु सरीरा ॥यौनकामना, क्रोधः, भावनात्मकः आसक्तिः च मनः शरीरं च पूरयन्ति;
ਲਬੁ ਲੋਭੁ ਅਹੰਕਾਰੁ ਸੁ ਪੀਰਾ ॥
लबु लोभु अहंकारु सु पीरा ॥लोभः अहङ्कारः च केवलं दुःखं नयति।
ਰਾਮ ਨਾਮ ਬਿਨੁ ਕਿਉ ਮਨੁ ਧੀਰਾ ॥੨॥
राम नाम बिनु किउ मनु धीरा ॥२॥भगवन्नामं विना कथं मनः सान्त्वितम्। ||२||
ਅੰਤਰਿ ਨਾਵਣੁ ਸਾਚੁ ਪਛਾਣੈ ॥
अंतरि नावणु साचु पछाणै ॥अन्तः शुद्धिं करोति स सत्यं भगवन्तं जानाति।
ਅੰਤਰ ਕੀ ਗਤਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਾਣੈ ॥
अंतर की गति गुरमुखि जाणै ॥गुरमुखः स्वस्य अन्तःकरणस्य स्थितिं जानाति।
ਸਾਚ ਸਬਦ ਬਿਨੁ ਮਹਲੁ ਨ ਪਛਾਣੈ ॥੩॥
साच सबद बिनु महलु न पछाणै ॥३॥शाबादस्य सत्यं वचनं विना भगवतः सान्निध्यस्य भवनं न साक्षात्कृतम्। ||३||
ਨਿਰੰਕਾਰ ਮਹਿ ਆਕਾਰੁ ਸਮਾਵੈ ॥
निरंकार महि आकारु समावै ॥रूपं यो निराकारेश्वरे विलीयते, .
ਅਕਲ ਕਲਾ ਸਚੁ ਸਾਚਿ ਟਿਕਾਵੈ ॥
अकल कला सचु साचि टिकावै ॥सत्येश्वरे शक्तिशालिनि तिष्ठति।
ਸੋ ਨਰੁ ਗਰਭ ਜੋਨਿ ਨਹੀ ਆਵੈ ॥੪॥
सो नरु गरभ जोनि नही आवै ॥४॥पुनर्जन्मगर्भं न प्रविशति तादृशः पुनः । ||४||
ਜਹਾਂ ਨਾਮੁ ਮਿਲੈ ਤਹ ਜਾਉ ॥
जहां नामु मिलै तह जाउ ॥तत्र गच्छ, यत्र भवान् नाम भगवतः नाम प्राप्नुयात्।