रामकली, तृतीय मेहल, आनंद ~ आनंद का गीत : १.
एकः सार्वभौमिकः प्रजापतिः ईश्वरः। सच्चे गुरुप्रसादेन : १.
आनन्दितोऽस्मि मातः सच्चिगुरुं हि लब्धः |
मया सच्चः गुरुः प्राप्तः, सहजतया, आनन्दसङ्गीतेन मम मनः स्पन्दते।
रत्नयुक्ताः रागाः तत्सम्बद्धाः आकाशीयसौहार्दाः च शबादस्य वचनं गायितुं आगताः सन्ति।
शबद्गानानां मनसि भगवान् निवसति।
कथयति नानकः अहं आनन्दे अस्मि, यतः मया मम सच्चः गुरुः प्राप्तः। ||१||
हे मम मनसि भगवता सह सदा तिष्ठ।
सदा भगवता सह तिष्ठ मत्तः सर्वदुःखानि विस्मृतानि भविष्यन्ति।
स त्वां स्वकीयं गृह्णीयात् सर्वं कार्याणि सम्यक् व्यवस्थितानि भविष्यन्ति ।
अस्माकं प्रभुः स्वामी च सर्वशक्तिमान् अस्ति, अतः भवतः मनसा किमर्थं विस्मरति?
कथयति नानक हे मे मनः भगवता सह सदा तिष्ठ। ||२||
किं तव स्वर्गे गृहे नास्ति सच्चे भगवन् ।
सर्वं तव गृहे अस्ति; ते गृह्णन्ति, यस्मै त्वं ददासि।
नित्यं तव स्तुतिं महिमानं गायन्, तव नाम मनसि निहितं भवति।
शबदस्य दिव्यः रागः तेषां कृते स्पन्दते, येषां मनसि नाम तिष्ठति।
कथयति नानक सच्चे भगवन् गुरो किं तव गृहे नास्ति। ||३||
सत्यनाम एव मम एकमात्रं समर्थनम् अस्ति।
सत्यनाम एव मम एकमात्रं समर्थनम्; सर्वा क्षुधां तर्पयति।
मम मनसि शान्तिं शान्तिं च आनयत्; मम सर्वान् कामान् पूरितवान्।
अहं गुरवे सदा यज्ञोऽस्मि यस्य तादृशं गौरवमहात्म्यं वर्तते।
कथयति नानकः शृणुत हे सन्ताः; शबदं प्रति प्रेम निहितं कुर्वन्तु।
सत्यनाम एव मम एकमात्रं समर्थनम् अस्ति। ||४||
पञ्च शब्दाः पञ्च आदिना शब्दाः तस्मिन् धन्ये गृहे स्पन्दन्ते।
तस्मिन् धन्ये गृहे शबद् स्पन्दते; सः तस्मिन् स्वस्य सर्वशक्तिमान् प्रविशति।
त्वया वयं पञ्च कामराक्षसान् वशीकृत्य मृत्युं पीडयन्तं हन्ति ।
तादृशं पूर्वनिर्धारितं दैवं येषां ते भगवति नाम्ना सक्ताः।
नानकः वदति, ते शान्तिं प्राप्नुवन्ति, अप्रहृतः शब्दप्रवाहः च तेषां गृहेषु स्पन्दते। ||५||
सत्यं भक्तिप्रेमं विना शरीरं मानरहितं भवति।
भक्तिप्रेम विना शरीरं अपमानं भवति; किं कर्तुं शक्नुवन्ति दरिद्राः कृपणाः ?
त्वां विना कोऽपि सर्वशक्तिमान् नास्ति; कृपां प्रयच्छ सर्वस्वभावेश्वर |
नामान्यथा विश्रामस्थानं नास्ति; शबादसक्ताः वयं सौन्दर्येन अलङ्कृताः स्मः।
कथयति नानक, भक्तिप्रेम विना, दरिद्राः कृपणाः किं कुर्वन्ति। ||६||
आनन्दः, आनन्दः - सर्वे आनन्दस्य चर्चां कुर्वन्ति; आनन्दः गुरुद्वारा एव ज्ञायते।
शाश्वतं आनन्दं गुरुद्वारा एव ज्ञायते, यदा प्रियः प्रभुः स्वस्य कृपां प्रयच्छति।
स्वस्य अनुग्रहं दत्त्वा सः अस्माकं पापं छिनत्ति; सः अस्मान् आध्यात्मिकप्रज्ञायाः चिकित्सालेपनेन आशीर्वादं ददाति।
ये आत्मनः अन्तः आसक्तिं निर्मूलयन्ति, ते सच्चे भगवतः वचनेन शबाद् अलङ्कृताः भवन्ति।
नानकः वदति, एतदेव आनन्द - आनन्दः यः गुरुद्वारा ज्ञायते। ||७||