ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 श्री गुरु ग्रन्थ साहिबः
पुटः - 87
ਗੁਰਮਤੀ ਜਮੁ ਜੋਹਿ ਨ ਸਾਕੈ ਸਾਚੈ ਨਾਮਿ ਸਮਾਇਆ ॥
गुरमती जमु जोहि न साकै साचै नामि समाइआ ॥गुरुशिक्षां अनुसृत्य मृत्युदूतेन स्पृशितुं न शक्नोमि। अहं सत्यनाम्नि लीनः अस्मि।
ਸਭੁ ਆਪੇ ਆਪਿ ਵਰਤੈ ਕਰਤਾ ਜੋ ਭਾਵੈ ਸੋ ਨਾਇ ਲਾਇਆ ॥
सभु आपे आपि वरतै करता जो भावै सो नाइ लाइआ ॥स्वयं प्रजापतिः सर्वत्र सर्वव्यापी अस्ति; येषां सह सः स्वनाम्ना प्रसन्नः भवति तान् सम्बध्दयति।
ਜਨ ਨਾਨਕੁ ਨਾਮੁ ਲਏ ਤਾ ਜੀਵੈ ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਖਿਨੁ ਮਰਿ ਜਾਇਆ ॥੨॥
जन नानकु नामु लए ता जीवै बिनु नावै खिनु मरि जाइआ ॥२॥सेवकः नानकः नाम जपति, तथा जीवति। नाम विना सः क्षणमात्रेण म्रियते स्म। ||२||
ਪਉੜੀ ॥
पउड़ी ॥पौरी : १.
ਜੋ ਮਿਲਿਆ ਹਰਿ ਦੀਬਾਣ ਸਿਉ ਸੋ ਸਭਨੀ ਦੀਬਾਣੀ ਮਿਲਿਆ ॥
जो मिलिआ हरि दीबाण सिउ सो सभनी दीबाणी मिलिआ ॥यो भगवतः न्यायालये स्वीकृतः सर्वत्र न्यायालयेषु स्वीक्रियते ।
ਜਿਥੈ ਓਹੁ ਜਾਇ ਤਿਥੈ ਓਹੁ ਸੁਰਖਰੂ ਉਸ ਕੈ ਮੁਹਿ ਡਿਠੈ ਸਭ ਪਾਪੀ ਤਰਿਆ ॥
जिथै ओहु जाइ तिथै ओहु सुरखरू उस कै मुहि डिठै सभ पापी तरिआ ॥यत्र यत्र गच्छति तत्र माननीयः इति ज्ञायते । तस्य मुखं दृष्ट्वा सर्वे पापिनः उद्धारं प्राप्नुवन्ति।
ਓਸੁ ਅੰਤਰਿ ਨਾਮੁ ਨਿਧਾਨੁ ਹੈ ਨਾਮੋ ਪਰਵਰਿਆ ॥
ओसु अंतरि नामु निधानु है नामो परवरिआ ॥तस्य अन्तः नाम निधिः भगवतः नाम अस्ति। नामद्वारा सः उन्नतः भवति।
ਨਾਉ ਪੂਜੀਐ ਨਾਉ ਮੰਨੀਐ ਨਾਇ ਕਿਲਵਿਖ ਸਭ ਹਿਰਿਆ ॥
नाउ पूजीऐ नाउ मंनीऐ नाइ किलविख सभ हिरिआ ॥नाम पूजयति, नाम्नि च विश्वासयति; नाम तस्य सर्वाणि पापदोषाणि मेटयति।
ਜਿਨੀ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਆ ਇਕ ਮਨਿ ਇਕ ਚਿਤਿ ਸੇ ਅਸਥਿਰੁ ਜਗਿ ਰਹਿਆ ॥੧੧॥
जिनी नामु धिआइआ इक मनि इक चिति से असथिरु जगि रहिआ ॥११॥ये नाम ध्यायन्ति एकबिन्दुचित्ता केन्द्रितचैतन्येन ते लोके सदा स्थिराः तिष्ठन्ति। ||११||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
सलोक मः ३ ॥सलोक, तृतीय मेहल : १.
ਆਤਮਾ ਦੇਉ ਪੂਜੀਐ ਗੁਰ ਕੈ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਇ ॥
आतमा देउ पूजीऐ गुर कै सहजि सुभाइ ॥गुरुस्य सहजशान्तिविश्वासेन दिव्यं परमात्मानं भजस्व।
ਆਤਮੇ ਨੋ ਆਤਮੇ ਦੀ ਪ੍ਰਤੀਤਿ ਹੋਇ ਤਾ ਘਰ ਹੀ ਪਰਚਾ ਪਾਇ ॥
आतमे नो आतमे दी प्रतीति होइ ता घर ही परचा पाइ ॥यदि व्यक्तिगतात्मनः परमात्मनि श्रद्धा भवति तर्हि स्वगृहान्तरे साक्षात्कारं प्राप्नुयात् ।
ਆਤਮਾ ਅਡੋਲੁ ਨ ਡੋਲਈ ਗੁਰ ਕੈ ਭਾਇ ਸੁਭਾਇ ॥
आतमा अडोलु न डोलई गुर कै भाइ सुभाइ ॥आत्मा स्थिरः भवति, न च भ्रमति, गुरुस्य प्रेम्णः इच्छायाः स्वाभाविकप्रवृत्त्या।
ਗੁਰ ਵਿਣੁ ਸਹਜੁ ਨ ਆਵਈ ਲੋਭੁ ਮੈਲੁ ਨ ਵਿਚਹੁ ਜਾਇ ॥
गुर विणु सहजु न आवई लोभु मैलु न विचहु जाइ ॥गुरुं विना सहजप्रज्ञा न आगच्छति, लोभस्य मलिनता च अन्तः न प्रयाति।
ਖਿਨੁ ਪਲੁ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਮਨਿ ਵਸੈ ਸਭ ਅਠਸਠਿ ਤੀਰਥ ਨਾਇ ॥
खिनु पलु हरि नामु मनि वसै सभ अठसठि तीरथ नाइ ॥यदि भगवतः नाम मनसः अन्तः तिष्ठति, क्षणं क्षणमपि, तत् सर्वेषु अष्टषष्टितीर्थेषु तीर्थेषु स्नानवत्।
ਸਚੇ ਮੈਲੁ ਨ ਲਗਈ ਮਲੁ ਲਾਗੈ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ॥
सचे मैलु न लगई मलु लागै दूजै भाइ ॥सत्यानां मलः न लप्यते, द्वन्द्वप्रेमिणः तु मलः सक्तः भवति ।
ਧੋਤੀ ਮੂਲਿ ਨ ਉਤਰੈ ਜੇ ਅਠਸਠਿ ਤੀਰਥ ਨਾਇ ॥
धोती मूलि न उतरै जे अठसठि तीरथ नाइ ॥अष्टषष्टितीर्थेषु तीर्थेषु स्नानेन अपि एषा मलिनता न प्रक्षालितुं शक्यते।
ਮਨਮੁਖ ਕਰਮ ਕਰੇ ਅਹੰਕਾਰੀ ਸਭੁ ਦੁਖੋ ਦੁਖੁ ਕਮਾਇ ॥
मनमुख करम करे अहंकारी सभु दुखो दुखु कमाइ ॥स्वेच्छा मनमुखः अहङ्कारे कर्म करोति; सः केवलं वेदनाम् अधिकं दुःखं च अर्जयति।
ਨਾਨਕ ਮੈਲਾ ਊਜਲੁ ਤਾ ਥੀਐ ਜਾ ਸਤਿਗੁਰ ਮਾਹਿ ਸਮਾਇ ॥੧॥
नानक मैला ऊजलु ता थीऐ जा सतिगुर माहि समाइ ॥१॥हे नानक मलिनाः सत्गुरुं मिलित्वा समर्पणं कृत्वा एव शुद्धाः भवन्ति। ||१||
ਮਃ ੩ ॥
मः ३ ॥तृतीय मेहलः १.
ਮਨਮੁਖੁ ਲੋਕੁ ਸਮਝਾਈਐ ਕਦਹੁ ਸਮਝਾਇਆ ਜਾਇ ॥
मनमुखु लोकु समझाईऐ कदहु समझाइआ जाइ ॥स्वेच्छा मनमुखाः उपदिष्टाः भवेयुः, परन्तु ते कथं वस्तुतः उपदिष्टाः भवेयुः?
ਮਨਮੁਖੁ ਰਲਾਇਆ ਨਾ ਰਲੈ ਪਇਐ ਕਿਰਤਿ ਫਿਰਾਇ ॥
मनमुखु रलाइआ ना रलै पइऐ किरति फिराइ ॥मनमुखाः सर्वथा न उपयुज्यन्ते। पूर्वकर्मणां कारणात् पुनर्जन्मचक्रस्य निन्दिताः भवन्ति ।
ਲਿਵ ਧਾਤੁ ਦੁਇ ਰਾਹ ਹੈ ਹੁਕਮੀ ਕਾਰ ਕਮਾਇ ॥
लिव धातु दुइ राह है हुकमी कार कमाइ ॥भगवन्तं प्रति प्रेमपूर्णं ध्यानं, माया प्रति आसक्तिः च पृथक् पृथक् मार्गद्वयम्; सर्वे भगवतः आज्ञानुसारं हुकमम् अनुसृत्य कार्यं कुर्वन्ति।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਆਪਣਾ ਮਨੁ ਮਾਰਿਆ ਸਬਦਿ ਕਸਵਟੀ ਲਾਇ ॥
गुरमुखि आपणा मनु मारिआ सबदि कसवटी लाइ ॥गुरमुखः स्वस्य मनः जितवान्, शब्दस्य स्पर्शपत्थरं प्रयोजयित्वा।
ਮਨ ਹੀ ਨਾਲਿ ਝਗੜਾ ਮਨ ਹੀ ਨਾਲਿ ਸਥ ਮਨ ਹੀ ਮੰਝਿ ਸਮਾਇ ॥
मन ही नालि झगड़ा मन ही नालि सथ मन ही मंझि समाइ ॥मनसा युध्यति, मनसा निवसति, मनसा च शान्तं भवति।
ਮਨੁ ਜੋ ਇਛੇ ਸੋ ਲਹੈ ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਸੁਭਾਇ ॥
मनु जो इछे सो लहै सचै सबदि सुभाइ ॥सर्वे मनसः कामान् प्राप्नुवन्ति, शब्दस्य सत्यवचनस्य प्रेम्णा।
ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨਾਮੁ ਸਦ ਭੁੰਚੀਐ ਗੁਰਮੁਖਿ ਕਾਰ ਕਮਾਇ ॥
अंम्रित नामु सद भुंचीऐ गुरमुखि कार कमाइ ॥ते नामस्य अम्ब्रोसियलामृते सदा पिबन्ति; इति गुर्मुखाः वर्तन्ते।
ਵਿਣੁ ਮਨੈ ਜਿ ਹੋਰੀ ਨਾਲਿ ਲੁਝਣਾ ਜਾਸੀ ਜਨਮੁ ਗਵਾਇ ॥
विणु मनै जि होरी नालि लुझणा जासी जनमु गवाइ ॥ये स्वचित्तव्यतिरिक्तेन किमपि संघर्षं कुर्वन्ति, ते प्राणान् अपव्यय्य गमिष्यन्ति।
ਮਨਮੁਖੀ ਮਨਹਠਿ ਹਾਰਿਆ ਕੂੜੁ ਕੁਸਤੁ ਕਮਾਇ ॥
मनमुखी मनहठि हारिआ कूड़ु कुसतु कमाइ ॥स्वेच्छा मनमुखाः हठबुद्ध्या, अनृताभ्यासेन च जीवनक्रीडां नष्टं कुर्वन्ति।
ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਮਨੁ ਜਿਣੈ ਹਰਿ ਸੇਤੀ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥
गुरपरसादी मनु जिणै हरि सेती लिव लाइ ॥ये स्वचित्तं जित्वा गुरुप्रसादेन प्रेम्णा भगवते ध्यानं केन्द्रीकुर्वन्ति।
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਚੁ ਕਮਾਵੈ ਮਨਮੁਖਿ ਆਵੈ ਜਾਇ ॥੨॥
नानक गुरमुखि सचु कमावै मनमुखि आवै जाइ ॥२॥हे नानक गुरमुखाः सत्यम् आचरन्ति, स्वेच्छा मनुष्यमुखाः तु पुनर्जन्मनि आगच्छन्ति गच्छन्ति च। ||२||
ਪਉੜੀ ॥
पउड़ी ॥पौरी : १.
ਹਰਿ ਕੇ ਸੰਤ ਸੁਣਹੁ ਜਨ ਭਾਈ ਹਰਿ ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਇਕ ਸਾਖੀ ॥
हरि के संत सुणहु जन भाई हरि सतिगुर की इक साखी ॥हे भगवतः सन्ताः हे दैवभ्रातरः, सत्यगुरुद्वारा भगवतः शिक्षां शृणुत, शृणुत च।
ਜਿਸੁ ਧੁਰਿ ਭਾਗੁ ਹੋਵੈ ਮੁਖਿ ਮਸਤਕਿ ਤਿਨਿ ਜਨਿ ਲੈ ਹਿਰਦੈ ਰਾਖੀ ॥
जिसु धुरि भागु होवै मुखि मसतकि तिनि जनि लै हिरदै राखी ॥येषां सद्भाग्यं पूर्वनिर्धारितं ललाटेषु निहितं च भवति, ते तत् गृहीत्वा हृदये निहितं धारयन्ति।
ਹਰਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਕਥਾ ਸਰੇਸਟ ਊਤਮ ਗੁਰ ਬਚਨੀ ਸਹਜੇ ਚਾਖੀ ॥
हरि अंम्रित कथा सरेसट ऊतम गुर बचनी सहजे चाखी ॥गुरुशिक्षायाः माध्यमेन ते सहजतया भगवतः उदात्तं, उत्तमं, अम्ब्रोसियलं च प्रवचनं स्वादयन्ति।
ਤਹ ਭਇਆ ਪ੍ਰਗਾਸੁ ਮਿਟਿਆ ਅੰਧਿਆਰਾ ਜਿਉ ਸੂਰਜ ਰੈਣਿ ਕਿਰਾਖੀ ॥
तह भइआ प्रगासु मिटिआ अंधिआरा जिउ सूरज रैणि किराखी ॥तेषां हृदयेषु दिव्यं ज्योतिः प्रकाशते, रात्रौ अन्धकारं हरति सूर्यः इव अज्ञानस्य तमः अपसारयति।
ਅਦਿਸਟੁ ਅਗੋਚਰੁ ਅਲਖੁ ਨਿਰੰਜਨੁ ਸੋ ਦੇਖਿਆ ਗੁਰਮੁਖਿ ਆਖੀ ॥੧੨॥
अदिसटु अगोचरु अलखु निरंजनु सो देखिआ गुरमुखि आखी ॥१२॥गुरमुखत्वेन ते चक्षुषा अदृष्टं अगोचरं अज्ञेयं निर्मलं भगवन्तं पश्यन्ति। ||१२||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
सलोकु मः ३ ॥सलोक, तृतीय मेहल : १.