ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 श्री गुरु ग्रन्थ साहिबः
पुटः - 936
ਮੇਰੀ ਮੇਰੀ ਕਰਿ ਮੁਏ ਵਿਣੁ ਨਾਵੈ ਦੁਖੁ ਭਾਲਿ ॥
मेरी मेरी करि मुए विणु नावै दुखु भालि ॥मम, मम इति क्रन्दन्तः ते मृताः, किन्तु नाम विना केवलं दुःखं प्राप्नुवन्ति।
ਗੜ ਮੰਦਰ ਮਹਲਾ ਕਹਾ ਜਿਉ ਬਾਜੀ ਦੀਬਾਣੁ ॥
गड़ मंदर महला कहा जिउ बाजी दीबाणु ॥अतः तेषां दुर्गाः, भवनानि, प्रासादाः, प्राङ्गणानि च कुत्र सन्ति ? ते लघुकथा इव सन्ति।
ਨਾਨਕ ਸਚੇ ਨਾਮ ਵਿਣੁ ਝੂਠਾ ਆਵਣ ਜਾਣੁ ॥
नानक सचे नाम विणु झूठा आवण जाणु ॥नानक सत्यनाम विना मिथ्या केवलं आगच्छन्ति गच्छन्ति च।
ਆਪੇ ਚਤੁਰੁ ਸਰੂਪੁ ਹੈ ਆਪੇ ਜਾਣੁ ਸੁਜਾਣੁ ॥੪੨॥
आपे चतुरु सरूपु है आपे जाणु सुजाणु ॥४२॥स्वयं चतुरः तथा च अतीव सुन्दरः; स्वयं ज्ञानी सर्वज्ञः। ||४२||
ਜੋ ਆਵਹਿ ਸੇ ਜਾਹਿ ਫੁਨਿ ਆਇ ਗਏ ਪਛੁਤਾਹਿ ॥
जो आवहि से जाहि फुनि आइ गए पछुताहि ॥ये आगच्छन्ति, अन्ते गन्तव्यम्; ते पश्चात्तापं कुर्वन्तः पश्चात्तापं कुर्वन्तः आगच्छन्ति गच्छन्ति च।
ਲਖ ਚਉਰਾਸੀਹ ਮੇਦਨੀ ਘਟੈ ਨ ਵਧੈ ਉਤਾਹਿ ॥
लख चउरासीह मेदनी घटै न वधै उताहि ॥ते ८४ लक्षं जातिषु गमिष्यन्ति; एषा संख्या न न्यूनीभवति, न च वर्धते।
ਸੇ ਜਨ ਉਬਰੇ ਜਿਨ ਹਰਿ ਭਾਇਆ ॥
से जन उबरे जिन हरि भाइआ ॥ते एव त्राता भवन्ति, ये भगवन्तं प्रेम्णा भवन्ति।
ਧੰਧਾ ਮੁਆ ਵਿਗੂਤੀ ਮਾਇਆ ॥
धंधा मुआ विगूती माइआ ॥तेषां लौकिकसंलग्नाः समाप्ताः, माया च जिता।
ਜੋ ਦੀਸੈ ਸੋ ਚਾਲਸੀ ਕਿਸ ਕਉ ਮੀਤੁ ਕਰੇਉ ॥
जो दीसै सो चालसी किस कउ मीतु करेउ ॥यः दृष्टः, सः गमिष्यति; मया कस्य मित्रं कर्तव्यम् ?
ਜੀਉ ਸਮਪਉ ਆਪਣਾ ਤਨੁ ਮਨੁ ਆਗੈ ਦੇਉ ॥
जीउ समपउ आपणा तनु मनु आगै देउ ॥आत्मानं समर्पयामि, तस्य पुरतः अर्पणे शरीरं मनः च स्थापयामि।
ਅਸਥਿਰੁ ਕਰਤਾ ਤੂ ਧਣੀ ਤਿਸ ਹੀ ਕੀ ਮੈ ਓਟ ॥
असथिरु करता तू धणी तिस ही की मै ओट ॥त्वं नित्यं स्थिरोऽसि प्रजापति भगवन् गुरो च; अहं भवतः समर्थने अवलम्बन्ते।
ਗੁਣ ਕੀ ਮਾਰੀ ਹਉ ਮੁਈ ਸਬਦਿ ਰਤੀ ਮਨਿ ਚੋਟ ॥੪੩॥
गुण की मारी हउ मुई सबदि रती मनि चोट ॥४३॥गुणेन जितः अहङ्कारः हतः; शाबादवचनेन ओतप्रोतं मनः संसारं तिरस्कुर्वति। ||४३||
ਰਾਣਾ ਰਾਉ ਨ ਕੋ ਰਹੈ ਰੰਗੁ ਨ ਤੁੰਗੁ ਫਕੀਰੁ ॥
राणा राउ न को रहै रंगु न तुंगु फकीरु ॥न राजानो न आर्याः तिष्ठन्ति; न धनिनः न दरिद्राः तिष्ठन्ति।
ਵਾਰੀ ਆਪੋ ਆਪਣੀ ਕੋਇ ਨ ਬੰਧੈ ਧੀਰ ॥
वारी आपो आपणी कोइ न बंधै धीर ॥यदा कस्यचित् वारः आगच्छति तदा कोऽपि अत्र स्थातुं न शक्नोति।
ਰਾਹੁ ਬੁਰਾ ਭੀਹਾਵਲਾ ਸਰ ਡੂਗਰ ਅਸਗਾਹ ॥
राहु बुरा भीहावला सर डूगर असगाह ॥मार्गः कठिनः, विश्वासघातकः च अस्ति; कुण्डाः पर्वताः च दुर्गमाः सन्ति।
ਮੈ ਤਨਿ ਅਵਗਣ ਝੁਰਿ ਮੁਈ ਵਿਣੁ ਗੁਣ ਕਿਉ ਘਰਿ ਜਾਹ ॥
मै तनि अवगण झुरि मुई विणु गुण किउ घरि जाह ॥मम शरीरं दोषैः पूरितम् अस्ति; अहं शोकेन म्रियमाणः अस्मि। गुणं विना कथं गृहं प्रविशामि ।
ਗੁਣੀਆ ਗੁਣ ਲੇ ਪ੍ਰਭ ਮਿਲੇ ਕਿਉ ਤਿਨ ਮਿਲਉ ਪਿਆਰਿ ॥
गुणीआ गुण ले प्रभ मिले किउ तिन मिलउ पिआरि ॥सज्जनाः गुणं गृह्णन्ति, ईश्वरं च मिलन्ति; कथं तान् प्रेम्णा मिलितुं शक्नोमि?
ਤਿਨ ਹੀ ਜੈਸੀ ਥੀ ਰਹਾਂ ਜਪਿ ਜਪਿ ਰਿਦੈ ਮੁਰਾਰਿ ॥
तिन ही जैसी थी रहां जपि जपि रिदै मुरारि ॥यदि अहं तेषां सदृशः भवेयम्, भगवन्तं हृदये जपं ध्यायन् च।
ਅਵਗੁਣੀ ਭਰਪੂਰ ਹੈ ਗੁਣ ਭੀ ਵਸਹਿ ਨਾਲਿ ॥
अवगुणी भरपूर है गुण भी वसहि नालि ॥दोषैर्दोषैश्चाभिन्नः, किन्तु तस्य अन्तः अपि गुणः वसति।
ਵਿਣੁ ਸਤਗੁਰ ਗੁਣ ਨ ਜਾਪਨੀ ਜਿਚਰੁ ਸਬਦਿ ਨ ਕਰੇ ਬੀਚਾਰੁ ॥੪੪॥
विणु सतगुर गुण न जापनी जिचरु सबदि न करे बीचारु ॥४४॥सत्यगुरुं विना ईश्वरस्य गुणान् न पश्यति; ईश्वरस्य गौरवगुणान् न जपति। ||४४||
ਲਸਕਰੀਆ ਘਰ ਸੰਮਲੇ ਆਏ ਵਜਹੁ ਲਿਖਾਇ ॥
लसकरीआ घर संमले आए वजहु लिखाइ ॥ईश्वरस्य सैनिकाः स्वगृहाणां पालनं कुर्वन्ति; तेषां वेतनं पूर्वं निर्धारितं भवति, तेषां जगति आगमनात् पूर्वम्।
ਕਾਰ ਕਮਾਵਹਿ ਸਿਰਿ ਧਣੀ ਲਾਹਾ ਪਲੈ ਪਾਇ ॥
कार कमावहि सिरि धणी लाहा पलै पाइ ॥सेवन्ते भगवन्तं गुरुं, लाभं च लभन्ते।
ਲਬੁ ਲੋਭੁ ਬੁਰਿਆਈਆ ਛੋਡੇ ਮਨਹੁ ਵਿਸਾਰਿ ॥
लबु लोभु बुरिआईआ छोडे मनहु विसारि ॥लोभं लोभं दुष्कृतं च परित्यज्य विस्मरन्ति मनसा।
ਗੜਿ ਦੋਹੀ ਪਾਤਿਸਾਹ ਕੀ ਕਦੇ ਨ ਆਵੈ ਹਾਰਿ ॥
गड़ि दोही पातिसाह की कदे न आवै हारि ॥शरीरदुर्गे ते स्वस्य परमराजस्य विजयं विज्ञापयन्ति; ते कदापि कदापि न पराजिताः न भवन्ति।
ਚਾਕਰੁ ਕਹੀਐ ਖਸਮ ਕਾ ਸਉਹੇ ਉਤਰ ਦੇਇ ॥
चाकरु कहीऐ खसम का सउहे उतर देइ ॥यः स्वं स्वामिनः गुरोः दासः इति कथयति तथापि तम् अवज्ञां वदति ।
ਵਜਹੁ ਗਵਾਏ ਆਪਣਾ ਤਖਤਿ ਨ ਬੈਸਹਿ ਸੇਇ ॥
वजहु गवाए आपणा तखति न बैसहि सेइ ॥वेतनं त्यक्ष्यति, न तु सिंहासने उपविष्टः भविष्यति।
ਪ੍ਰੀਤਮ ਹਥਿ ਵਡਿਆਈਆ ਜੈ ਭਾਵੈ ਤੈ ਦੇਇ ॥
प्रीतम हथि वडिआईआ जै भावै तै देइ ॥गौरवपूर्णं महत्त्वं मम प्रियस्य हस्तेषु तिष्ठति; ददाति, स्वेच्छाप्रसन्नतानुसारम्।
ਆਪਿ ਕਰੇ ਕਿਸੁ ਆਖੀਐ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਇ ਕਰੇਇ ॥੪੫॥
आपि करे किसु आखीऐ अवरु न कोइ करेइ ॥४५॥सः एव सर्वं करोति; अन्यं कस्य सम्बोधनं कर्तव्यम् ? अन्यः कोऽपि किमपि न करोति। ||४५||
ਬੀਜਉ ਸੂਝੈ ਕੋ ਨਹੀ ਬਹੈ ਦੁਲੀਚਾ ਪਾਇ ॥
बीजउ सूझै को नही बहै दुलीचा पाइ ॥न शक्नोमि अन्यं कल्पयितुं, यः राजकुशनेषु उपविष्टः भवितुम् अर्हति ।
ਨਰਕ ਨਿਵਾਰਣੁ ਨਰਹ ਨਰੁ ਸਾਚਉ ਸਾਚੈ ਨਾਇ ॥
नरक निवारणु नरह नरु साचउ साचै नाइ ॥मनुष्याणां परमपुरुषः नरकं निर्मूलयति; सः सत्यः, सत्यं च तस्य नाम।
ਵਣੁ ਤ੍ਰਿਣੁ ਢੂਢਤ ਫਿਰਿ ਰਹੀ ਮਨ ਮਹਿ ਕਰਉ ਬੀਚਾਰੁ ॥
वणु त्रिणु ढूढत फिरि रही मन महि करउ बीचारु ॥अहं तं अन्वेष्य वनेषु, तृणक्षेत्रेषु च भ्रमितवान्; अहं तं मनसा अन्तः चिन्तयामि।
ਲਾਲ ਰਤਨ ਬਹੁ ਮਾਣਕੀ ਸਤਿਗੁਰ ਹਾਥਿ ਭੰਡਾਰੁ ॥
लाल रतन बहु माणकी सतिगुर हाथि भंडारु ॥असंख्यमुक्तिमणिमरकतनिधयः सच्चिगुरुहस्ते सन्ति।
ਊਤਮੁ ਹੋਵਾ ਪ੍ਰਭੁ ਮਿਲੈ ਇਕ ਮਨਿ ਏਕੈ ਭਾਇ ॥
ऊतमु होवा प्रभु मिलै इक मनि एकै भाइ ॥ईश्वरेण सह मिलित्वा अहं उच्चः उन्नतः च अस्मि; अहं एकमनः एकेश्वरं प्रेम करोमि।
ਨਾਨਕ ਪ੍ਰੀਤਮ ਰਸਿ ਮਿਲੇ ਲਾਹਾ ਲੈ ਪਰਥਾਇ ॥
नानक प्रीतम रसि मिले लाहा लै परथाइ ॥प्रियेन सह प्रेम्णा मिलित्वा नानक इतः परं लोके लाभं लभते।
ਰਚਨਾ ਰਾਚਿ ਜਿਨਿ ਰਚੀ ਜਿਨਿ ਸਿਰਿਆ ਆਕਾਰੁ ॥
रचना राचि जिनि रची जिनि सिरिआ आकारु ॥सृष्टिं सृष्टिं सृष्ट्वा सृष्टिं स तव रूपं च कृतवान्।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੇਅੰਤੁ ਧਿਆਈਐ ਅੰਤੁ ਨ ਪਾਰਾਵਾਰੁ ॥੪੬॥
गुरमुखि बेअंतु धिआईऐ अंतु न पारावारु ॥४६॥गुरमुखत्वेन अनन्तं भगवन्तं ध्याय यस्य अन्तं सीमां वा नास्ति। ||४६||
ੜਾੜੈ ਰੂੜਾ ਹਰਿ ਜੀਉ ਸੋਈ ॥
ड़ाड़ै रूड़ा हरि जीउ सोई ॥र्हर्हः - प्रियः प्रभुः सुन्दरः अस्ति;
ਤਿਸੁ ਬਿਨੁ ਰਾਜਾ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਈ ॥
तिसु बिनु राजा अवरु न कोई ॥तमव्यतिरिक्तः अन्यः राजा नास्ति ।
ੜਾੜੈ ਗਾਰੁੜੁ ਤੁਮ ਸੁਣਹੁ ਹਰਿ ਵਸੈ ਮਨ ਮਾਹਿ ॥
ड़ाड़ै गारुड़ु तुम सुणहु हरि वसै मन माहि ॥र्हर्हः - शृणु मन्त्रं भगवता तव मनसि निवसितुं आगमिष्यति।
ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਹਰਿ ਪਾਈਐ ਮਤੁ ਕੋ ਭਰਮਿ ਭੁਲਾਹਿ ॥
गुरपरसादी हरि पाईऐ मतु को भरमि भुलाहि ॥गुरुप्रसादेन भगवन्तं विन्दति; मा संशयेन मोहिताः भवन्तु।
ਸੋ ਸਾਹੁ ਸਾਚਾ ਜਿਸੁ ਹਰਿ ਧਨੁ ਰਾਸਿ ॥
सो साहु साचा जिसु हरि धनु रासि ॥स एव सच्चिदानन्दः, यस्य भगवतः धनराजधानी अस्ति।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਪੂਰਾ ਤਿਸੁ ਸਾਬਾਸਿ ॥
गुरमुखि पूरा तिसु साबासि ॥गुरमुखः सिद्धः - तस्मै ताडयतु !
ਰੂੜੀ ਬਾਣੀ ਹਰਿ ਪਾਇਆ ਗੁਰਸਬਦੀ ਬੀਚਾਰਿ ॥
रूड़ी बाणी हरि पाइआ गुरसबदी बीचारि ॥गुरुबाणीसुन्दरवचनद्वारा भगवान् लभ्यते; गुरस्य शब्दस्य चिन्तनं कुर्वन्तु।