क्लेशात् सुखो जायते सुखात् दुःखम् ।
तत् मुखं यत् त्वां स्तुवति - तत् मुखं कदापि का क्षुधां प्राप्नुयात्? ||३||
हे नानक, त्वमेव मूर्खः; शेषं सर्वं जगत् भद्रम् अस्ति।
यस्मिन् शरीरे नाम न सुष्ठु भवति - तत् शरीरं कृपणं भवति। ||४||२||
प्रभाती, प्रथम मेहल: १.
तस्यार्थे ब्रह्मा वेदमुवाच शिवः मायात्यागः ।
तस्य कृते सिद्धाः सन्यासाः त्यागिनः च अभवन्; देवाः अपि तस्य रहस्यं न अवगतवन्तः। ||१||
हे बाबा, सच्चिदानन्दं मनसि धारय, मुखेन सच्चे भगवतः नाम उच्चारय; सच्चिदानन्दः त्वां पारं वहति।
शत्रवः पीडा च त्वां न उपसर्पयिष्यन्ति; दुर्लभाः अल्पाः एव भगवतः प्रज्ञां अवगच्छन्ति। ||१||विराम||
अग्निः, जलं, वायुः च जगत् निर्मान्ति; एते त्रयः दासाः नाम भगवतः नाम।
यो नाम न जपेत् सः चोरः पञ्चचौरदुर्गे निवसन् । ||२||
यदि कश्चित् अन्यस्य कृते सत्कर्म करोति तर्हि सः सर्वथा स्वस्य चेतनचित्ते आत्मानं फूत्करोति ।
भगवान् एतावता गुणान् एतावता सद्भावान् च ददाति; सः कदापि न पश्चातापं करोति। ||३||
ये त्वां स्तुवन्ति ते धनं अङ्के सङ्गृह्णन्ति; एतत् नानकस्य धनम्।
आदरं करोति यो न मृत्युदूतेन आहूतः । ||४||३||
प्रभाती, प्रथम मेहल: १.
यस्य न सौन्दर्यं न सामाजिकं स्थितिं न मुखं न मांसं यस्य
- सच्चे गुरुणा सह मिलित्वा निर्मलं भगवन्तं विन्दति, तव नाम्नि च निवसति। ||१||
यथार्थतत्त्वं चिन्तय विरक्त योगि ।
न च त्वं पुनः कदापि जगति जन्म न आगमिष्यसि। ||१||विराम||
यस्य सत्कर्म न धर्मश्रद्धा पवित्रमाला माला वा नास्ति
- ईश्वरस्य प्रकाशस्य माध्यमेन प्रज्ञा प्रदत्ता भवति; सच्चा गुरुः अस्माकं रक्षकः अस्ति। ||२||
उपवासं न करोति धर्मव्रतं जपं वा यः
- तस्य शुभस्य दुष्टस्य वा चिन्ता न भवति, यदि सः सत्यगुरुस्य आज्ञां पालयति। ||३||
यः न आशावान्, न निराशः, यः स्वस्य सहजं चैतन्यं प्रशिक्षितवान्
- तस्य भावः परमात्मना सह सम्मिश्रितः भवति। हे नानक तस्य जागरूकता प्रबुद्धा भवति। ||४||४||
प्रभाती, प्रथम मेहल: १.
यत् वदति तत् भगवतः न्यायालये अनुमोदितं भवति।
विषं अमृतं च एकमेव पश्यति। ||१||
किं वदामि ? त्वं सर्वेषु व्याप्तः व्याप्तः च असि।
यत्किमपि भवति, तत् सर्वं भवतः इच्छायाः आधारेण एव। ||१||विराम||
दिव्यज्योतिः प्रज्वलति, अहङ्कारदर्पः च निवर्तते।
सच्चो गुरुः अम्ब्रोसियल नाम भगवतः नाम प्रयच्छति। ||२||
अस्मिन् कलियुगस्य कृष्णयुगे जन्म अनुमोदितं भवति,
यदि सत्यन्यायालये सम्मानितः भवति। ||३||
वदन् शृण्वन् च अवर्णनीयेश्वरस्य आकाशगृहं गच्छति ।
मुखवाचमात्रं नानक दह्यते | ||४||५||
प्रभाती, प्रथम मेहल: १.
आध्यात्मिकप्रज्ञायाः अम्ब्रोसियलजले स्नानं कुर्वन् अष्टषष्टितीर्थतीर्थानां गुणान् स्वेन सह नयति।
गुरुशिक्षा रत्नानि रत्नानि च; तस्य सेवकः सिक्खः तान् अन्वेषयति, विन्दति च। ||१||
गुरुसमं पवित्रं तीर्थं नास्ति।
गुरुः सन्तोषसागरं व्याप्नोति। ||१||विराम||