ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 श्री गुरु ग्रन्थ साहिबः
पुटः - 1141
ਰੋਗ ਬੰਧ ਰਹਨੁ ਰਤੀ ਨ ਪਾਵੈ ॥
रोग बंध रहनु रती न पावै ॥व्याधिसंलग्नाः क्षणमपि न स्थातुं शक्नुवन्ति ।
ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਰੋਗੁ ਕਤਹਿ ਨ ਜਾਵੈ ॥੩॥
बिनु सतिगुर रोगु कतहि न जावै ॥३॥सत्यगुरुं विना रोगः कदापि न चिकित्सितः। ||३||
ਪਾਰਬ੍ਰਹਮਿ ਜਿਸੁ ਕੀਨੀ ਦਇਆ ॥
पारब्रहमि जिसु कीनी दइआ ॥यदा परमेश्वरः कृपां ददाति तदा ।
ਬਾਹ ਪਕੜਿ ਰੋਗਹੁ ਕਢਿ ਲਇਆ ॥
बाह पकड़ि रोगहु कढि लइआ ॥सः मर्त्यस्य बाहुं गृहीत्वा, तं व्याधितः उपरि बहिः च कर्षति।
ਤੂਟੇ ਬੰਧਨ ਸਾਧਸੰਗੁ ਪਾਇਆ ॥
तूटे बंधन साधसंगु पाइआ ॥साध संगतं पवित्रसङ्घं प्राप्य मर्त्यस्य बन्धनानि भग्नाः भवन्ति।
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਗੁਰਿ ਰੋਗੁ ਮਿਟਾਇਆ ॥੪॥੭॥੨੦॥
कहु नानक गुरि रोगु मिटाइआ ॥४॥७॥२०॥वदति नानकः गुरुः तं रोगं चिकित्सति। ||४||७||२०||
ਭੈਰਉ ਮਹਲਾ ੫ ॥
भैरउ महला ५ ॥भैरव, पंचम मेहल: १.
ਚੀਤਿ ਆਵੈ ਤਾਂ ਮਹਾ ਅਨੰਦ ॥
चीति आवै तां महा अनंद ॥यदा सः मनसि आगच्छति तदा अहं परमं आनन्दे अस्मि।
ਚੀਤਿ ਆਵੈ ਤਾਂ ਸਭਿ ਦੁਖ ਭੰਜ ॥
चीति आवै तां सभि दुख भंज ॥यदा सः मनसि आगच्छति तदा मम सर्वाणि दुःखानि भग्नाः भवन्ति।
ਚੀਤਿ ਆਵੈ ਤਾਂ ਸਰਧਾ ਪੂਰੀ ॥
चीति आवै तां सरधा पूरी ॥यदा सः मनसि आगच्छति तदा मम आशाः पूर्णाः भवन्ति।
ਚੀਤਿ ਆਵੈ ਤਾਂ ਕਬਹਿ ਨ ਝੂਰੀ ॥੧॥
चीति आवै तां कबहि न झूरी ॥१॥यदा सः मनसि आगच्छति तदा अहं कदापि दुःखं न अनुभवामि। ||१||
ਅੰਤਰਿ ਰਾਮ ਰਾਇ ਪ੍ਰਗਟੇ ਆਇ ॥
अंतरि राम राइ प्रगटे आइ ॥मम सत्त्वान्तरे मम सार्वभौमराजः प्रकाशितः ।
ਗੁਰਿ ਪੂਰੈ ਦੀਓ ਰੰਗੁ ਲਾਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
गुरि पूरै दीओ रंगु लाइ ॥१॥ रहाउ ॥सिद्धगुरुः मां तस्य प्रेम्णः प्रेरणाम् अयच्छत्। ||१||विराम||
ਚੀਤਿ ਆਵੈ ਤਾਂ ਸਰਬ ਕੋ ਰਾਜਾ ॥
चीति आवै तां सरब को राजा ॥यदा सः मनसि आगच्छति तदा अहं सर्वेषां राजा अस्मि।
ਚੀਤਿ ਆਵੈ ਤਾਂ ਪੂਰੇ ਕਾਜਾ ॥
चीति आवै तां पूरे काजा ॥यदा सः मनसि आगच्छति तदा मम सर्वे कार्याणि समाप्ताः भवन्ति।
ਚੀਤਿ ਆਵੈ ਤਾਂ ਰੰਗਿ ਗੁਲਾਲ ॥
चीति आवै तां रंगि गुलाल ॥यदा सः मनसि आगच्छति तदा अहं तस्य प्रेमस्य गहने किरमिषे रञ्जितः अस्मि।
ਚੀਤਿ ਆਵੈ ਤਾਂ ਸਦਾ ਨਿਹਾਲ ॥੨॥
चीति आवै तां सदा निहाल ॥२॥यदा सः मनसि आगच्छति तदा अहं सदा आनन्दितः अस्मि। ||२||
ਚੀਤਿ ਆਵੈ ਤਾਂ ਸਦ ਧਨਵੰਤਾ ॥
चीति आवै तां सद धनवंता ॥यदा सः मनसि आगच्छति तदा अहं सदा धनिकः अस्मि।
ਚੀਤਿ ਆਵੈ ਤਾਂ ਸਦ ਨਿਭਰੰਤਾ ॥
चीति आवै तां सद निभरंता ॥यदा सः मनसि आगच्छति तदा अहं निःसंदेहः सदा।
ਚੀਤਿ ਆਵੈ ਤਾਂ ਸਭਿ ਰੰਗ ਮਾਣੇ ॥
चीति आवै तां सभि रंग माणे ॥यदा सः मनसि आगच्छति तदा अहं सर्वान् भोगान् भोक्यामि।
ਚੀਤਿ ਆਵੈ ਤਾਂ ਚੂਕੀ ਕਾਣੇ ॥੩॥
चीति आवै तां चूकी काणे ॥३॥यदा सः मनसि आगच्छति तदा अहं भयात् मुक्तः अस्मि। ||३||
ਚੀਤਿ ਆਵੈ ਤਾਂ ਸਹਜ ਘਰੁ ਪਾਇਆ ॥
चीति आवै तां सहज घरु पाइआ ॥यदा सः मनसि आगच्छति तदा अहं शान्तिस्य, शान्तिस्य च गृहं प्राप्नोमि।
ਚੀਤਿ ਆਵੈ ਤਾਂ ਸੁੰਨਿ ਸਮਾਇਆ ॥
चीति आवै तां सुंनि समाइआ ॥यदा सः मनसि आगच्छति तदा अहं ईश्वरस्य प्राथमिकशून्ये लीनः अस्मि।
ਚੀਤਿ ਆਵੈ ਸਦ ਕੀਰਤਨੁ ਕਰਤਾ ॥
चीति आवै सद कीरतनु करता ॥यदा सः मनसि आगच्छति तदा अहं तस्य स्तुतिकीर्तनं निरन्तरं गायामि।
ਮਨੁ ਮਾਨਿਆ ਨਾਨਕ ਭਗਵੰਤਾ ॥੪॥੮॥੨੧॥
मनु मानिआ नानक भगवंता ॥४॥८॥२१॥नानकस्य मनः प्रसीदं च भगवता ईश्वरेण तुष्टं च। ||४||८||२१||
ਭੈਰਉ ਮਹਲਾ ੫ ॥
भैरउ महला ५ ॥भैरव, पंचम मेहल: १.
ਬਾਪੁ ਹਮਾਰਾ ਸਦ ਚਰੰਜੀਵੀ ॥
बापु हमारा सद चरंजीवी ॥मम पिता नित्यः सदा जीवितः।
ਭਾਈ ਹਮਾਰੇ ਸਦ ਹੀ ਜੀਵੀ ॥
भाई हमारे सद ही जीवी ॥मम भ्रातरः अपि सदा जीवन्ति।
ਮੀਤ ਹਮਾਰੇ ਸਦਾ ਅਬਿਨਾਸੀ ॥
मीत हमारे सदा अबिनासी ॥मम मित्राणि स्थायि अविनाशी च सन्ति।
ਕੁਟੰਬੁ ਹਮਾਰਾ ਨਿਜ ਘਰਿ ਵਾਸੀ ॥੧॥
कुटंबु हमारा निज घरि वासी ॥१॥मम कुटुम्बं अन्तः आत्मनः गृहे तिष्ठति। ||१||
ਹਮ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਤਾਂ ਸਭਹਿ ਸੁਹੇਲੇ ॥
हम सुखु पाइआ तां सभहि सुहेले ॥मया शान्तिः प्राप्ता, तथा च सर्वे शान्तिं प्राप्नुवन्ति।
ਗੁਰਿ ਪੂਰੈ ਪਿਤਾ ਸੰਗਿ ਮੇਲੇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
गुरि पूरै पिता संगि मेले ॥१॥ रहाउ ॥सिद्धगुरुः मां पित्रा सह एकीकृतवान्। ||१||विराम||
ਮੰਦਰ ਮੇਰੇ ਸਭ ਤੇ ਊਚੇ ॥
मंदर मेरे सभ ते ऊचे ॥मम भवनानि सर्वेभ्यः उच्चतमानि सन्ति।
ਦੇਸ ਮੇਰੇ ਬੇਅੰਤ ਅਪੂਛੇ ॥
देस मेरे बेअंत अपूछे ॥मम देशाः अनन्ताः असंख्याः च सन्ति।
ਰਾਜੁ ਹਮਾਰਾ ਸਦ ਹੀ ਨਿਹਚਲੁ ॥
राजु हमारा सद ही निहचलु ॥मम राज्यं नित्यं स्थिरम् अस्ति।
ਮਾਲੁ ਹਮਾਰਾ ਅਖੂਟੁ ਅਬੇਚਲੁ ॥੨॥
मालु हमारा अखूटु अबेचलु ॥२॥मम धनम् अक्षयम् स्थायि च अस्ति। ||२||
ਸੋਭਾ ਮੇਰੀ ਸਭ ਜੁਗ ਅੰਤਰਿ ॥
सोभा मेरी सभ जुग अंतरि ॥मम गौरवं यशः युगेषु प्रतिध्वन्यते।
ਬਾਜ ਹਮਾਰੀ ਥਾਨ ਥਨੰਤਰਿ ॥
बाज हमारी थान थनंतरि ॥मम यशः सर्वेषु स्थानेषु, अन्तरालेषु च प्रसृता अस्ति।
ਕੀਰਤਿ ਹਮਰੀ ਘਰਿ ਘਰਿ ਹੋਈ ॥
कीरति हमरी घरि घरि होई ॥मम स्तुतिः प्रत्येकं गृहे प्रतिध्वन्यते।
ਭਗਤਿ ਹਮਾਰੀ ਸਭਨੀ ਲੋਈ ॥੩॥
भगति हमारी सभनी लोई ॥३॥मम भक्तिपूजा सर्वजनैः ज्ञायते। ||३||
ਪਿਤਾ ਹਮਾਰੇ ਪ੍ਰਗਟੇ ਮਾਝ ॥
पिता हमारे प्रगटे माझ ॥मम पिता मम अन्तः आत्मानं प्रकाशितवान्।
ਪਿਤਾ ਪੂਤ ਰਲਿ ਕੀਨੀ ਸਾਂਝ ॥
पिता पूत रलि कीनी सांझ ॥पिता पुत्रौ च साझेदारीरूपेण मिलितवन्तौ।
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਜਉ ਪਿਤਾ ਪਤੀਨੇ ॥
कहु नानक जउ पिता पतीने ॥वदति नानकः यदा मम पिता प्रसन्नः भवति।
ਪਿਤਾ ਪੂਤ ਏਕੈ ਰੰਗਿ ਲੀਨੇ ॥੪॥੯॥੨੨॥
पिता पूत एकै रंगि लीने ॥४॥९॥२२॥तदा पिता पुत्रौ प्रेम्णा मिलित्वा एकौ भवतः। ||४||९||२२||
ਭੈਰਉ ਮਹਲਾ ੫ ॥
भैरउ महला ५ ॥भैरव, पंचम मेहल: १.
ਨਿਰਵੈਰ ਪੁਰਖ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਭ ਦਾਤੇ ॥
निरवैर पुरख सतिगुर प्रभ दाते ॥सच्चः गुरुः प्राथमिकः जीवः प्रतिशोधद्वेषरहितः अस्ति; सः ईश्वरः महान् दाता अस्ति।
ਹਮ ਅਪਰਾਧੀ ਤੁਮੑ ਬਖਸਾਤੇ ॥
हम अपराधी तुम बखसाते ॥अहं पापी अस्मि; त्वं मम क्षमाकर्ता असि।
ਜਿਸੁ ਪਾਪੀ ਕਉ ਮਿਲੈ ਨ ਢੋਈ ॥
जिसु पापी कउ मिलै न ढोई ॥स पापिनी, यो न रक्षणं कुत्रापि विन्दति
ਸਰਣਿ ਆਵੈ ਤਾਂ ਨਿਰਮਲੁ ਹੋਈ ॥੧॥
सरणि आवै तां निरमलु होई ॥१॥- यदि भवतः अभयारण्यम् अन्विष्य आगच्छति तर्हि सः निर्मलः शुद्धः च भवति। ||१||
ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਸਤਿਗੁਰੂ ਮਨਾਇ ॥
सुखु पाइआ सतिगुरू मनाइ ॥सच्चिगुरुं प्रीणयन् शान्तिं प्राप्ता मया |
ਸਭ ਫਲ ਪਾਏ ਗੁਰੂ ਧਿਆਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
सभ फल पाए गुरू धिआइ ॥१॥ रहाउ ॥गुरुं ध्यात्वा मया सर्वं फलं फलं च लब्धम् | ||१||विराम||
ਪਾਰਬ੍ਰਹਮ ਸਤਿਗੁਰ ਆਦੇਸੁ ॥
पारब्रहम सतिगुर आदेसु ॥परमेश्वरं सच्चिगुरुं नमामि विनयाम् |
ਮਨੁ ਤਨੁ ਤੇਰਾ ਸਭੁ ਤੇਰਾ ਦੇਸੁ ॥
मनु तनु तेरा सभु तेरा देसु ॥मम मनः शरीरं च तव; सर्वं जगत् तव एव।
ਚੂਕਾ ਪੜਦਾ ਤਾਂ ਨਦਰੀ ਆਇਆ ॥
चूका पड़दा तां नदरी आइआ ॥यदा मायावरणं निवृत्तं तदा अहं त्वां द्रष्टुम् आगच्छामि ।
ਖਸਮੁ ਤੂਹੈ ਸਭਨਾ ਕੇ ਰਾਇਆ ॥੨॥
खसमु तूहै सभना के राइआ ॥२॥त्वं मम प्रभुः गुरुः च असि; त्वं सर्वेषां राजा असि। ||२||
ਤਿਸੁ ਭਾਣਾ ਸੂਕੇ ਕਾਸਟ ਹਰਿਆ ॥
तिसु भाणा सूके कासट हरिआ ॥यदा तस्य प्रीतिः भवति तदा शुष्ककाष्ठमपि हरितं भवति ।
ਤਿਸੁ ਭਾਣਾ ਤਾਂ ਥਲ ਸਿਰਿ ਸਰਿਆ ॥
तिसु भाणा तां थल सिरि सरिआ ॥यदा तस्य प्रीतिः भवति तदा मरुवालुकाः पारं नद्यः प्रवहन्ति ।
ਤਿਸੁ ਭਾਣਾ ਤਾਂ ਸਭਿ ਫਲ ਪਾਏ ॥
तिसु भाणा तां सभि फल पाए ॥यदा तस्य प्रीतिः भवति तदा सर्वं फलं फलं च लभ्यते ।
ਚਿੰਤ ਗਈ ਲਗਿ ਸਤਿਗੁਰ ਪਾਏ ॥੩॥
चिंत गई लगि सतिगुर पाए ॥३॥गुरुपादं गृहीत्वा मम चिन्ता निवर्तते। ||३||